Τὰ τελευταία χρόνια στὴ χώρα μᾶς παρατηρεῖται μία γενικευμένη προσπάθεια διάλυσης τῆς παιδείας! Ὁ ἑκάστοτε ὑπουργὸς δίνει ὅσες «κλωτσιὲς» προλάβει στὸ ἤδη ἀρρωστημένο σῶμα τῆς ἑλληνικῆς παιδείας. Ἄλλος καταργεῖ τὸ πολυτονικὸ σύστημα γραφῆς, ἄλλος ἀλλοιώνει τὴν ἱστορία μέσω νέων ὕποπτων βιβλίων, ἄλλος πολεμᾶ τὸ μάθημα τῶν Θρησκευτικῶν, ἄλλος τὸ ἐθνόσημο μὲ τὸν σταυρό, ἄλλος δὲν ἐπιθυμεῖ τὴν ἔπαρση τῆς σημαίας, τὴν πρωϊνὴ προσευχή, τὶς εἰκόνες στὶς τάξεις κ.ο.κ...Γυρνώντας ἀρκετὰ χρόνια πίσω, στὰ δύσκολα χρόνια της τουρκοκρατίας, ὅπου (εὐτυχῶς) δὲν ὑπῆρχε ἑλληνικὸ ὑπουργεῖο παιδείας, συναντᾶμε τὸν Ἅγιο Κοσμᾶ τὸν Αἰτωλό, ὁ ὁποῖος περιερχόμενος τὴν ὕπαιθρο χώρα (Ἤπειρο, Ἀλβανία, Μακεδονία) γιὰ νὰ σταματήσει τοὺς ὑπόδουλους Ἕλληνες νὰ τουρκεύουν, μὲ βαθυτάτη λύπη διαπίστωνε ὅτι Ἑλληνικὰ σχολεῖα δὲν ὑπῆρχαν. Ὅλοι σχεδὸν οἱ Χριστιανοί, ἄνδρες καὶ γυναῖκες, ἤσαν ἀγράμματοι καὶ στὰ δάκτυλα τῆς μίας χειρὸς σὲ κάθε χωριὸ μετριόταν οἱ γνωρίζοντες ἀνάγνωση καὶ γραφή. Μὲ θερμότητα μιλοῦσε στὸν λαὸ περὶ τῆς ἀξίας τῶν γραμμάτων, τῆς ἀναγκαιότητας τῆς χριστιανικῆς παιδείας καὶ ἀνατροφῆς τῆς νέας γενιᾶς, ἡ ὁποία ἀργότερα δημιούργησε τὸ θαῦμα τῆς ἐπαναστάσεως τοῦ 1821. Κηρύττοντας ἔλεγε: «Ἀνοίξατε σχολεῖα. Νὰ σπουδάζετε καὶ σεῖς, ἀδελφοί μου, νὰ μανθάνετε γράμματα, ὅσον ἠμπορεῖτε. Καὶ ἂν δὲν ἐμάθατε οἱ πατέρες, νὰ σπουδάζετε τὰ παιδιά σας νὰ μανθάνουν τὰ Ἑλληνικά, διότι καὶ ἡ Ἐκκλησία μᾶς εἶναι εἰς τὴν Ἑλληνικήν. Καὶ ἂν δὲν σπουδάσεις τὰ Ἑλληνικὰ ἀδελφέ μου, δὲν ἠμπορεῖς νὰ καταλάβεις ἐκεῖνα ὅπου ὁμολογεῖ ἡ Ἐκκλησία μας. Καλύτερον, νὰ ἔχεις Ἑλληνικὸν σχολεῖον εἰς τὴν χώραν σου, παρὰ νὰ ἔχεις βρύσες καὶ ποτάμια, καὶ ὡσὰν μάθει τὸ παιδί σου γράμματα, τότε λέγεται ἄνθρωπος…».
Χάρη τῶν ἐνεργειῶν τοῦ Ἁγίου Κοσμᾶ κτίσθηκαν 210 Ἑλληνικὰ σκολεῖα, καὶ λειτουργοῦσαν ἄλλα 1.100 κατώτερα σχολεῖα, στὰ ὁποῖα διδασκόντουσαν οἱ ἑλληνόπαιδες ἀνάγνωση καὶ γραφή. Μόνος του ὁ Ἅγιος ἀναπλήρωσε τὴν ἔλλειψη -σωστοῦ- ὑπουργείου παιδείας ἐπὶ τουρκοκρατίας. Χωρὶς νὰ ἔχει χρήματα ἀφοῦ δὲν εἶχε «μήτε σακούλα, μήτε σπίτι, μήτε κασέλα, μήτε ἄλλο ράσο ἀπὸ αὐτὸ ποὺ φορῶ…», ἔβλεπε ὅτι οἱ γυναῖκες τῶν εὐπόρων ἀγαποῦσαν τὴν πολυτέλεια, ντυνόντουσαν μὲ μεταξωτὰ ἐνδύματα καὶ στολίζονταν μὲ δαχτυλίδια, βραχιόλια, σκουλαρίκια, καδένες, ταινίες ἀπὸ χρυσὰ φλουριά. Τὸν ἄχρηστο αὐτὸ πλοῦτο τῆς ματαιότητας, ὁ Ἅγιος, ἔπεισε τὶς χριστιανὲς γυναῖκες καὶ τὸν παρέδωσαν ὑπὲρ τοῦ Γένους καὶ τῆς ἱδρύσεως καὶ λειτουργίας Ἑλληνικῶν σχολείων.
Νὰ ποιὸ εἶναι τὸ ἔργο τῶν ὑπουργῶν καὶ ὄχι ἡ νεογενιτσαρίστικη πολιτική.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου