Μέρος από το Α’και Β’ κεφάλαιο της προς Εβραίους επιστολής του αποστόλου Παύλου ακούσαμε σήμερα, αδελφοί. Μιάς επιστολής η οποία αποτελεί εξ ολοκλήρου ένα εξαίρετο έργο απολογητικής του Χριστιανισμού, το οποίο έγραψε ο Απόστολος απευθυνόμενος στους εξ Εβραίων χριστιανούς της Παλαιστίνης με κύριο σκοπό να καταδείξει την ασύγκριτη υπεροχή του Χριστού και της αλήθειας που η νέα πίστη κομίζει έναντι όλων των Προφητών, του Νόμου και της νομικής θρησκείας των Ιουδαίων.
Μας παρατίθεται λοιπόν ένα κείμενο μεγάλης θεολογικής αξίας με απαράμιλλη λογοτεχνικότητα δομημένο, το οποίο αναφέρεται αρχικά στην παντοδυναμία του Παντοκράτορος Θεού, του Ποιητού του ουρανού και της γής, των ορατών και των αοράτων. Ολόκληρης της υλικής κτίσεως, η οποία κάποια στιγμή θα παρέλθει, ενώ εκείνος παραμένει στον αιώνα, αΐδιος και ατελεύτητος, «και τα έτη αυτού ουκ εκλείψουσι». Όπως άλλωστε και ο Κύριος Ιησούς Χριστός, ο Υιός του Θεού ο μονογενής, το δεύτερο πρόσωπο της Αγίας Τριάδας, προς τον οποίο απευθυνόμενος ο Πατέρας είπε: «κάθου εκ δεξιών μου, έως αν θώ τους εχθρούς σου υποπόδιον των ποδών σου». Μια φράση την οποία ουδέποτε απηύθηνε στους αγίους αγγέλους, τα λειτουργικά πνεύματα, τα οποία υπηρετικώς στον Πλάστη και Δημιουργό «αποστέλλονται εις διακονίαν» της σωτηρίας του λαού.
Αν λοιπόν είναι άξια όσα παραλάβαμε από τους Προφήτες, τον Μωυσή και τον Ιησού του Ναυή, τους αρχιερείς του μωσαϊκού Νόμου και τους νομομαθείς του Ιουδαϊκού Συνεδρίου, να τα αποδέχονται οι άνθρωποι του Θεού και να τα τιμούν, ας συνειδητοποιήσουμε πόσο αξιότερα πίστεως, τιμής και υπακοής είναι τα λόγια του ίδιου του Χριστού και των αγίων Αποστόλων, που είναι λόγια του Χριστού. Για μια ακόμη φορά υπογραμμίζεται μέσα από το χωρίο αυτό η μεγάλη και ανήκουστη δωρεά της ενανθρωπήσεως του Υιού και Λόγου του Θεού, της άπειρης θεϊκής συγκαταβάσεως να γίνει ο Θεός άνθρωπος για την σωτηρία του ανθρώπου και όχι απλώς να αποκαλύψει το θέλημά του και να θυσιαστεί για τον κόσμο, αλλά να παραδώσει στον κόσμο το ίδιο του το άγιο Σώμα για να ζήσει ο κόσμος.
Αυτήν λοιπόν την εξ αποκαλύψεως αλήθεια βιώνουμε οι χριστιανοί δύο χιλιάδες χρόνια τώρα. Μέσα στο άπλετο φώς της Καινής Διαθήκης γευόμαστε εκ πείρας τις άπειρες δωρεές της θυσίας του Χριστού. Τίποτε πλέον δεν καλύπτεται από σκιά, τίποτε δεν τίθεται αινιγματικώς, εν ζόφω και θυέλλη, αλλά πλέον «τα πάντα και εν πάσι Χριστός». Για τούτο η κατά Θεόν ζωή αποτελεί την κατ’ εξοχήν και ευλογημένη οδό για τον άνθρωπο της πίστεως. Μια ζωή στηριγμένη στην ελευθερία της αγάπης και της συγχωρήσεως των εχθρών, μια ζωή που ο Θεός μας έχει φανερώσει πόσο επιθυμεί να την ζήσουμε, εάν επιθυμούμε να ζήσουμε πραγματικά, και να μην πεθάνουμε όταν πεθάνουμε, κατά τον λόγο των αγιορειτών Πατέρων. Μας έχει επομένως τα πάντα παραδώσει η αγάπη του Θεού, και όσα παραμένουν καλυμμένα ή δυσερμήνευτα παραμένουν έτσι διότι αυτό είναι το συμφέρον μας το πνευματικό. Να γνωρίζουμε ως ένα συγκεκριμένο σημείο.
Πολλές φορές μη έχοντας εμπιστοσύνη στον Θεό και Πατέρα μας και στην μάνα μας την Εκκλησία, αρεσκόμαστε να εμπλεκόμαστε σε προσπάθειες διαφωτίσεως τάχα σκοτεινών και ανερμήνευτων σημείων και να δημιουργούμε την δική μας ομάδα, τους δικούς μας οπαδούς κατατεμαχίζοντας το σώμα του Χριστού. Όλοι μας, κληρικοί και λαϊκοί, όσο ενημερωμένοι, όσο διαβασμένοι και αν είμαστε, κατέχουμε – εάν κατέχουμε – ένα πολύ μικρό μέρος της αλήθειας. Το πλήρωμα της αλήθειας κατέχει μόνον η Εκκλησία ως «μία, αγία, καθολική και αποστολική». Η αλήθεια για την Εκκλησία δεν είναι θεωρία ή ιδέα φιλοσοφούμενη, ούτε υπόκειται στο πεπερασμένο της ανθρώπινης φύσεως. Η αλήθεια για την Εκκλησία είναι πρόσωπο και είναι ο Χριστός, ο Οποίος αυτοπροσδιορίστηκε λέγοντας: «εγώ ειμι η οδός, η αλήθεια και η ζωή». Ας αρκεστούμε λοιπόν σ’ αυτό –που είναι τα πάντα – εργαζόμενοι το θέλημα του Θεού και μη πειθόμενοι στις αλήθειες αυτού του κόσμου που τόσο γρήγορα παρέρχεται.
Αρχιμ. Α. Α.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου