Ο Θεός αποκαλύπτει στον άνθρωπο ολοένα και μεγαλύτερες δυνατότητες
Νομίζω ότι ελάχιστες παρόμοιες περιπτώσεις υπήρξαν στην ιστορία, κατά τις οποίες και οι πλέον άπλες και αγαθές σχέσεις μεταξύ των ανθρώπων ήταν τόσο περίπλοκες, όπως στην εποχή μας. Έχω όμως βάσιμες ελπίδες ότι δεν θα χρειασθεί να περιμένουμε πολύ και ότι σύντομα οι άνθρωποι θα έρθουν στα λογικά τους και θα αρχίσουν να ζουν μεταξύ τους σε ατμόσφαιρα μεγαλύτερης αμοιβαίας εμπιστοσύνης, και συνεπώς μεγαλύτερης αγάπης και ελευθερίας. Υποθέτω πως είναι καλύτερα να υπομένουμε και να σιωπούμε, παρά να δημιουργούνται παρεξηγήσεις που μπορούν να επιβαρύνουν σοβαρά τη ζωή μας.
Εκείνο που με εκπλήσσει στη σύγχρονη ζωή του κόσμου είναι το ότι στην εποχή μας και τα πιο μεγάλα κράτη άρχισαν να φοβούνται το παραμικρό. Παντού τα απειλεί κάτι το τρομακτικό, από παντού βλέπουν όλεθρο για τον εαυτό τους, και εξαιτίας αυτού γίνονται φοβερά καχύποπτα. Βεβαίως αυτό αποτελεί συνέπεια των προσφάτων πολέμων. Παράδοξα όμως οι τρομαγμένοι, οι εξαγριωμένοι λαοί δεν μπορούν τόσο πολύν καιρό να βρουν εσωτερική ισορροπία και να αποκαταστήσουν μεταξύ τους κανονικές σχέσεις. Αν δεν υπήρχε αυτό το θλιβερό φαινόμενο, θα μπορούσαμε εν πολλοίς να θεωρήσουμε την εποχή μας ως εξαιρετική. Ο Θεός αποκαλύπτει στον άνθρωπο ολοένα και μεγαλύτερες δυνατότητες. Επαναλαμβάνω όμως, η ελπίδα μου για επικείμενη ειρήνη αυξάνει, και τότε τα γράμματα μου θα γίνουν πιο συχνά και πιο ανοικτά. Πράγματι στις ήμερες μας, όταν γράφεις ένα γράμμα, έχεις στην ψυχή την αίσθηση ότι το πρόσωπο στο οποίο γράφεις θα διαβάσει το γράμμα μετά από κάποιον άλλο που το διάβασε ήδη με τη διάθεση της πιο έντονης δυσπιστίας. Και αυτός ο κάποιος δεν το διαβάζει απλώς από περιέργεια, όπως οι ταχυδρομικοί υπάλληλοι του Γκόγκολ, αλλά με σπαθί και απειλή. Θυμάμαι ότι στα νεανικά μου χρόνια λέγονταν τόσο πολλά για την υποχρέωση των κρατών να υπερασπίζονται την ελευθερία της ιδιωτικής ζωής, το απαραβίαστο της αλληλογραφίας, την ελευθερία του λόγου κτλ. Προς το παρόν όμως βλέπουμε το αντίθετο, και αυτό παντού. Ποτέ δεν υπήρχε επάνω στη γη τόσος αριθμός προσώπων που να συνδέονται στην πνευματική και διανοητική ζωή τους, όπως στην εποχή μας. Και ταυτόχρονα παρουσιάζεται η παράδοξη εικόνα: Εκείνο που καταδικάζεται στη μια γωνιά του κόσμου ενθαρρύνεται στην άλλη και αντιστρόφως.
(Αρχιμ. Σωφρονίου, «Γράμματα στη Ρωσία», Ι.Μ.Τιμίου Προδρόμου, Έσσεξ)
Εκείνο που με εκπλήσσει στη σύγχρονη ζωή του κόσμου είναι το ότι στην εποχή μας και τα πιο μεγάλα κράτη άρχισαν να φοβούνται το παραμικρό. Παντού τα απειλεί κάτι το τρομακτικό, από παντού βλέπουν όλεθρο για τον εαυτό τους, και εξαιτίας αυτού γίνονται φοβερά καχύποπτα. Βεβαίως αυτό αποτελεί συνέπεια των προσφάτων πολέμων. Παράδοξα όμως οι τρομαγμένοι, οι εξαγριωμένοι λαοί δεν μπορούν τόσο πολύν καιρό να βρουν εσωτερική ισορροπία και να αποκαταστήσουν μεταξύ τους κανονικές σχέσεις. Αν δεν υπήρχε αυτό το θλιβερό φαινόμενο, θα μπορούσαμε εν πολλοίς να θεωρήσουμε την εποχή μας ως εξαιρετική. Ο Θεός αποκαλύπτει στον άνθρωπο ολοένα και μεγαλύτερες δυνατότητες. Επαναλαμβάνω όμως, η ελπίδα μου για επικείμενη ειρήνη αυξάνει, και τότε τα γράμματα μου θα γίνουν πιο συχνά και πιο ανοικτά. Πράγματι στις ήμερες μας, όταν γράφεις ένα γράμμα, έχεις στην ψυχή την αίσθηση ότι το πρόσωπο στο οποίο γράφεις θα διαβάσει το γράμμα μετά από κάποιον άλλο που το διάβασε ήδη με τη διάθεση της πιο έντονης δυσπιστίας. Και αυτός ο κάποιος δεν το διαβάζει απλώς από περιέργεια, όπως οι ταχυδρομικοί υπάλληλοι του Γκόγκολ, αλλά με σπαθί και απειλή. Θυμάμαι ότι στα νεανικά μου χρόνια λέγονταν τόσο πολλά για την υποχρέωση των κρατών να υπερασπίζονται την ελευθερία της ιδιωτικής ζωής, το απαραβίαστο της αλληλογραφίας, την ελευθερία του λόγου κτλ. Προς το παρόν όμως βλέπουμε το αντίθετο, και αυτό παντού. Ποτέ δεν υπήρχε επάνω στη γη τόσος αριθμός προσώπων που να συνδέονται στην πνευματική και διανοητική ζωή τους, όπως στην εποχή μας. Και ταυτόχρονα παρουσιάζεται η παράδοξη εικόνα: Εκείνο που καταδικάζεται στη μια γωνιά του κόσμου ενθαρρύνεται στην άλλη και αντιστρόφως.
(Αρχιμ. Σωφρονίου, «Γράμματα στη Ρωσία», Ι.Μ.Τιμίου Προδρόμου, Έσσεξ)
fdathanasiou.wordpress.com
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου