Γράφει ο Πρωτοπρεσβύτερος Διονύσιος Τάτσης
Οἱ χριστιανοὶ συχνὰ ἀτονοῦν πνευματικά, ἰδίως ὅταν ἀντιμετωπίζουν προβλήματα ἢ ὅταν ἔχουν πολλὲς βιοτικὲς μέριμνες. Χάνουν τὸν προσανατολισμό τους καὶ νιώθουν μόνοι στὴν καταθλιπτική τους πορεία. Στὶς δύσκολες αὐτὲς ὧρες χρειάζονται κάποια βοήθεια, τὴν ὁποία πρέπει νὰ τοὺς προσφέρουν οἱ ἀδελφοί τους, θυσιάζοντας τὴ δική τους καλοπέραση καὶ τὰ ὅποια συμφέροντα ἔχουν καὶ βάζοντας ὡς κύριο ἔργο τὴν ἔμπρακτη ἀγάπη, χωρὶς νὰ περιμένουν καμιὰ ἀνταπόδοση.
Ὁ Ἀπ. Παῦλος ἀναφέρει, ἀνάμεσα σὲ πολλὰ ἄλλα, καὶ τὸ παράδειγμα τοῦ Μωϋσῆ, ὁ ὁποῖος κακοπάθησε μαζὶ μὲ τὸ λαὸ τοῦ Θεοῦ: “Μὲ τὴν πίστη ὁ Μωυσής, ὅταν πιὰ μεγάλωσε, ἀρνήθηκε νὰ ὀνομάζεται γιὸς τῆς κόρης τοῦ Φαραώ• προτίμησε νὰ ὑποφέρει μαζὶ μὲ τὸ λαό τοῦ Θεοῦ, παρὰ ν᾽ ἀπολαμβάνει τὴν πρόσκαιρη ἁμαρτωλή ζωή... Θεώρησε μεγαλύτερο πλοῦτο ἀπὸ τοὺς θησαυροὺς τῆς Αἰγύπτου τὸν ἐξευτελισμό, σὰν ἐκεῖνο, ποὺ ὑπέφερε ὁ Χριστός, γιατὶ ἀπέβλεπε στὴν ἀνταπόδοση”.
Ἡ κακοπάθεια χάρη τῆς πίστης εἶναι σπουδαῖο ἔργο. Νὰ ὑποφέρεις γιὰ νὰ βοηθήσεις τοὺς ἀδελφούς, νὰ τοὺς δείξεις τὴν ἔμπρακτη ἀγάπη, θυσιάζοντας τὴν προσωπικὴ εὐχάριστη ζωή. Αὐτὸ γίνεται χωρὶς προβολὴ καὶ χωρὶς προσμονὴ ἀναγνώρισης. Κάνεις αὐτὸ ποὺ σοῦ ὑπαγορεύει ἡ πίστη στὸ Θεὸ καὶ δὲν περιμένεις ἀνταπόδοση ἀπὸ τοὺς ἀνθρώπους. Ἐσὺ κάνεις τὸ καθῆκον σου καὶ ἀδιαφορώντας γιὰ κάθε ἔπαινο καὶ κάθε ἐπίκριση.Ἡ ἠθικὴ ἱκανοποίηση ἀναπληρώνει τὰ πάντα. Γεμίζει τὴν καρδιὰ καὶ προκαλεῖ τὴν ἱερὴ μέθη, γιὰ νὰ συνεχίζεται αὐτὸ τὸ ἔργο ἰσοβίως.
http://thriskeftika.blogspot.com
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου