Βρισκόμαστε στον 6ο αιώνα π. Χ. Πολλοί Έλληνες έψαχναν μια νέα πατρίδα για να εγκατασταθούν και να ξεκινήσουν μια νέα ζωή. Έτσι και στο καράβι μας, του οποίου οι επιβάτες ελπίζουν να τους περιμένει ένα καλύτερο μέλλον στα παράλια της Μ. Ασίας.
Όμως το πλήρωμα είναι ανήσυχο. Σύννεφα φαίνονται στον ορίζοντα. Τρικυμία ετοιμάζεται να ξεσπάσει. Στην πρύμνη του καραβιού ένας άντρας προσπαθεί να καθησυχάσει τον ανήσυχο γιο του. Μια δυνατή φωνή ακούγεται:
– Λυπήσου μας Ποσειδώνα! Μην έχουμε και εμείς την τύχη του Οδυσσέα!
Το παιδί κοιτάει τον πατέρα του με απορία:
– Γιατί φωνάζει αυτός ο άντρας στον θεό της θάλασσας πατέρα; Ποιος είναι ο Οδυσσέας;
– Αυτός ο άντρας προσεύχεται στον θεό Ποσειδώνα, να μην φέρει φουρτούνα και κύματα στη θάλασσα, για να φτάσουμε ασφαλείς στην Έφεσο, απάντησε ο πατέρας του. Ο Οδυσσέας ήταν ο βασιλιάς της Ιθάκης. Ήταν ένας πολύ έξυπνος άνθρωπος ο οποίος προσπαθούσε για πολύ καιρό να γυρίσει στο νησί του, αλλά ο Ποσειδώνας, επειδή δεν τον συμπαθούσε, του έφερνε συνέχεια εμπόδια. Έτσι, για να επιστρέψει στην πατρίδα του ο Οδυσσέας έκανε 10 χρόνια!
Η απάντηση αυτή γέννησε ακόμα πιο πολλά ερωτήματα στο μυαλό του αγοριού.
– Εσύ πατέρα πού τα ξέρεις όλα αυτά;
– Μα από τον Όμηρο φυσικά! απάντησε ο άντρας. Ο Όμηρος ήταν ένας ποιητής που, εμπνευσμένος από τον πόλεμο των Ελλήνων στην Τροία, που έγινε πριν από περίπου δυο αιώνες, έγραψε δυο μεγάλα ποιήματα: την Ιλιάδα και την Οδύσσεια. Η Ιλιάδα περιγράφει τα κατορθώματα των Ελλήνων αλλά και όλο τον Τρωικό πόλεμο και η Οδύσσεια περιγράφει τις περιπέτειες του Οδυσσέα μετά τον Τρωικό πόλεμο μέχρι και την επιστροφή του στην αγαπημένη του πατρίδα, την Ιθάκη.
Ξαφνικά, ένας τρομερός κεραυνός τρόμαξε όλους όσους βρίσκονταν εκείνη τη στιγμή στο κατάστρωμα.
– Ο Δίας πετάει τους κεραυνούς του! Δεν είναι καλό σημάδι αυτό, ακούστηκε μια φωνή.
Τότε ένας άντρας σηκώθηκε όρθιος και άρχισε να μιλάει με δυνατή φωνή:
– Μην βλασφημείτε και μην φοβάστε αδέρφια μου! Οι θεοί είναι μαζί μας! Ο Δίας, ο πατέρας των θεών και των ανθρώπων, που μας βλέπει από εκεί ψηλά, από τον Όλυμπο, δεν θα μας αφήσει να χαθούμε! Θα μας προστατέψει!
Τα βλέμματα των επιβατών σαν να μαλάκωσαν λίγο. Πραγματικά, μετά από λίγο, τα σύννεφα άρχισαν να διαλύονται και ο ήχος των κεραυνών απομακρυνόταν όλο και περισσότερο. Η θάλασσα γαλήνεψε. Ο Ποσειδώνας τους είχε κάνει το χατίρι.
– Αναρωτιέμαι πώς να είναι εκεί πάνω στον Όλυμπο, μονολόγησε το αγόρι. Πού ακριβώς να μένουν οι 12 θεοί; Τι να τρώνε, τι να πίνουν;
Ο πατέρας κοίταξε το γιο του με χαμόγελο και του είπε:
– Λένε, ότι στην κορυφή του Ολύμπου, που είναι και το ψηλότερο βουνό στην Ελλάδα, είναι χτισμένο ένα λαμπρό παλάτι, όπου εκεί μένει ο Δίας με τη γυναίκα του, την Ήρα. Οι 
άλλοι θεοί μένουν κι αυτοί στον Όλυμπο, απλά σε χαμηλότερα σπίτια, τα οποία έχτισε ο Ήφαιστος, θεός της φωτιάς και της μεταλλουργίας. Όλοι οι θεοί ζούνε σαν μια οικογένεια. Όσο για την τροφή τους λέγεται ότι τρώνε αμβροσία και πίνουν νέκταρ.
Το αγόρι είχε και άλλες απορίες αλλά αποφάσισε να μην ρωτήσει κάτι άλλο τον πατέρα του. Καλύτερα να τον άφηνε να απολαύσει σιωπηλά το υπόλοιπο ταξίδι. Κοίταξε τη θάλασσα, που πια ήταν ήρεμη σαν λάδι και σκέφτηκε ξανά τους 12 θεούς, τον Όλυμπο, τον Τρωικό πόλεμο. Τι μορφή να είχε ο Ποσειδώνας, ο θεός της θάλασσας και γιατί δεν συμπαθούσε τον Οδυσσέα; Πώς να μοιάζει το παλάτι του Δία στον Όλυμπο; Ποιο να ήταν το μεγαλύτερο κατόρθωμα των Ελλήνων στην Τροία; Κάποτε θα μάθαινε την απάντηση σε αυτά του τα ερωτήματα. Προς το παρόν όμως, είχε έρθει η ώρα να βοηθήσει τον πατέρα του να μαζέψει τα υπάρχοντά τους. Στον ορίζοντα είχε φανεί η Έφεσος.
Αλ. Σαββόπουλος
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου