. Κυκλοφόρησε η φήμη ότι οι Αμερικανοί ζητούν – παρασκηνιακώς – την αποστρατιωτικοποίηση ελληνικών νησιών στο Ανατολικό Αιγαίο! Ενώ απέναντι εδρεύει η Τουρκική «στρατιά του Αιγαίου», μαζί με πολλές εκατοντάδες αποβατικά σκάφη…
Με «αντάλλαγμα», λέει, να απομακρύνουν και οι Τούρκοι τη στρατιά του Αιγαίου, στην ενδοχώρα τους, 100 χιλιόμετρα μέσα από τα μικρασιατικά παράλια!
Ψάχνουν για κορόϊδα, έτσι;
–Βέβαια, η Αμερικανική πρεσβεία στην Αθήνα διέψευσε άμεσα και κατηγορηματικά την πληροφορία αυτή.
–Άλλωστε, πριν 24 χρόνια, ο τότε Αμερικανός πρέσβης στην Ελλάδα Νίκολας Μπέρνς είχε ρίξει αυτή την ιδέα ατύπως. Και καμία συνέχεια δεν δόθηκε τότε.
Στην Ελλάδα κάποιοι του είχαν απαντήσει τότε, αστειευόμενοι, να πάρει την πρότασή του και να την κάνει… τουρσί!
Εξηγώντας του, ότι η πρότασή του είναι «ετεροβαρής».
Διότι η Άγκυρα, αν θέλει να ξαναφέρει την τουρκική αποβατική δύναμη στα παράλια απέναντι από τα ελληνικά νησιά, χρειάζεται μερικές μέρες.
Κι αν θέλει να φέρει πίσω τα αποβατικά σκάφη χρειάζεται μερικές ώρες.
Ενώ αντίθετα, οι Ελληνικές ένοπλες δυνάμεις, αν έχουν εγκαταλείψει τις αμυντικές θέσεις τους στα νησιά, χρειάζονται πολλές εβδομάδες να τις επανδρώσουν και πάλι.
Ο Μπέρνς τότε δεν επέμενε. Ούτε υπήρξε η παραμικρή συνέχεια εκ μέρους του, ή εκ μέρους των ΗΠΑ, τις επόμενες δεκαετίες…
Αν σήμερα οι ΗΠΑ επανέφεραν την ιδέα – όπως την έφεραν, έτσι να την πάρουν πίσω.
Χωρίς «βελτιώσεις» (μόνο μερική απομάκρυνση), χωρίς «παραλλαγές» (μόνο τα βαριά όπλα) και χωρίς πολύ κουβέντα.
Μια κυβέρνηση στην Ουάσιγκτων, που δεν γνωρίζει αν θα βρίσκεται στη θέση της μετά από μερικές εβδομάδες, δεν έχει τη δυνατότητα ούτε να πιέζει ούτε να επιμένει, σε ατυχέστατες προτάσεις που έχουν απορριφθεί ασυζητητί εδώ και δεκαετίες…
Και σήμερα – δεδομένης της ασυγκράτητης τουρκικής επιθετικότητας σε όλα τα μέτωπα – έχουμε χίλιους περισσότερους λόγους να την απορρίψουμε!
Ειδικά σήμερα που αν αποσύραμε το στρατό τα νησιά μας, την επόμενη εβδομάδα θα είχε «σκάσει» στις ακτές νέο κύμα εργαλειοποιημένων λαθρομεταναστών για «αναίμακτη κατάληψη»!
Κομμένη, λοιπόν!
Και το τελειώνω εδώ. Μένω στο γεγονός ότι η Αμερικανική πρεσβεία το διέψευσε.
Άρα, δεν συζητάμε κάτι που «δεν υπάρχει». Και που, αν υπήρχε, θα το απορρίπταμε επί τόπου και απερίφραστα. Χωρίς πολλά-πολλά…
* Πάντως την αποστρατιωτικοποίηση των ελληνικών νησιών τη θέτει επισήμως η ίδια η Τουρκία!
Και το θεωρεί όχι μόνο μέρος του ελληνοτουρκικού διαλόγου που άρχισε, αλλά και αντικείμενο των «συνομιλιών» που θα ακολουθήσουν. Ο ισχυρισμός της Τουρκίας επισήμως, αυτή τη στιγμή – είναι ότι Σύμφωνα με τη Συνθήκη της Λωζάνης τα νησιά του Ανατολικού Αιγαίου έπρεπε να είναι αποστρατιωτικοποιήμενα, αλλά η Ελλάδα «παραβιάζει» αυτόν τον όρο σε τουλάχιστον 16 απ’ αυτά…
Το πιο εκπληκτικό: η Τουρκία επικαλείται σε βάρος μας μια Συνθήκη, που η ίδια έχει πολλαπλώς παραβιάσει (και στην Πόλη και στην Ίμβρο και στην Τένεδο) – την ίδια στιγμή μάλιστα, που η ίδια ζητάει να καταργηθεί η Συνθήκη αυτή!
Για να καταλάβετε περί τίνος πρόκειται η Συνθήκη της Λωζάνης του 1923, προβλέπει τα εξής για έξη ελληνικά νησιά του Αιγαίου: Λέσβος, Χίος, Σάμος, Ικαρία, Λήμνος και Σαμοθράκη.
— Για τα τέσσερα πρώτα (άρθρο 13) – Λέσβος, Χίος, Σάμος Ικαρία – να μην φιλοξενήσουν ναυτικές βάσεις και να διατηρηθούν οι στρατιωτικές δυνάμεις τους στα συνηθισμένα επίπεδα.
Εδώ δεν μιλάει για «αποστρατιωτικοποίηση»! Ούτε ορίζει ποια είναι τα «συνηθισμένα επίπεδα» (που δεν πρέπει να ξεπεραστούν).
— Ειδικά για τη Λήμνο και τη Σαμοθράκη, η Συνθήκη της Λωζάνης όντως αναφέρει ότι πρέπει να «αποστρατιωτικοποιηθούν». Στο άρθρο 23. Όμως…
Όμως, ειδικά το άρθρο αυτό έχει αντικατασταθεί από μεταγενέστερη Συνθήκη του Μοντραί. το 1936. Επομένως αυτό που επικαλείται σήμερα η Τουρκία (για Λήμνο και Σαμοθράκη) δεν υφίσταται πλέον. Έχει καταργηθεί και με δική της υπογραφή.
Μάλιστα τότε και η Τουρκία ανέκτησε το δικαίωμα να στρατιωτικοποιήσει τα Στενά. Κι ως αντάλλαγμα η Ελλάδα ανέκτησε το δικαίωμα να στρατιωτικοποιήσει Λήμνο-Σαμοθράκη που είναι απέναντι από την είσοδο των Στενών…
Πάει κι αυτό…
— Τέλος – κι αυτό είναι το πιο «νόστιμο» – η Τουρκία επιμένει για την αποστρατιωτικοποίηση και των Δωδεκανήσων! Βάσει της Συνθήκης της… Λωζάνης!
Μόνο που τα Δωδεκάνησα ΔΕΝ περιλαμβάνονταν καθόλου στη Συνθήκη της Λωζάνης του 1923! Γιατί τότε – και για άλλα 24 χρόνια – τα Δωδεκάνησα ήταν υπό Ιταλική κατοχή. Ήταν «κτήσεις» της Ιταλίας!
Τα Δωδεκάνησα πέρασαν από την Ιταλία στην Ελλάδα το 1947 μετά το τέλος του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου – στον οποίο η Ελλάδα συμμετείχε με την πλευρά των νικητών και υπέφερα πολλά, ενώ η Τουρκία ήταν «ουδέτερη».
Στη Συνθήκη των Παρισίων του 1947 τα Δωδεκάνησα όντως προβλέπεται να αποστρατιωτικοποιηθούν και να παραμένουν αποστρατιωτικοποιημένα. Μόνο που στη Συμφωνία εκείνη ΔΕΝ μετείχε η Τουρκία! Δεν την υπέγραψε η Τουρκία!
Την υπέγραψαν είκοσι χώρες συνολικά (μαζί με την Ελλάδα και την Ιταλία) συγκεκριμένα: ΗΠΑ, Κίνα, Γαλλία, Ηνωμένο Βασίλειο, Σοβιετική Ένωση, Αυστραλία, Βέλγιο, Βραζιλία, Καναδάς, Αιθιοπία, Ελλάδα, Ινδία, Νέα Ζηλανδία, Κάτω Χώρες, Πολωνία, Τσεχοσλοβακία, Ουκρανία, Νότια Αφρική, Γιουγκοσλαβία και Ιταλία.
Η Τουρκία δεν ήταν μέρος αυτής της Διεθνούς «σύμβασης» – την οποία επικαλείται τώρα! Και απλώς δεν έχει δικαίωμα να εγείρει ενστάσεις, για μια Συμφωνία στην οποία η ίδια η Τουρκία δεν συμμετείχε…
Στο μεταξύ η Ελλάδα έχει εξηγήσει επαρκώς ότι διατηρεί στρατιωτικές δυνάμεις στα νησιά αυτά, λόγω της συμπεριφοράς της Τουρκίας. Κυρίως μετά την Τουρκική εισβολή στην Κύπρο το 1974 – και τη συνεχιζόμενη τουρκική Κατοχή έκτοτε.
Οι υπόλοιπες χώρες που είχαν υπογράψει τη Συμφωνία των Παρισίων μαζί με την Ελλάδα το 1947, σιωπηλώς αποδέχθηκαν αυτές τις «εξηγήσεις» της Ελλάδας και δεν έθεσαν ποτέ το παραμικρό ζήτημα. Της Τουρκίας απλώς «δεν της πέφτει λόγος»!
Τελεία. Και παύλα…
* Ακόμα όμως κι αν κάποιος έθετε, έστω και παρασκηνιακώς, έστω και «διακριτικά» κάποιο ζήτημα, αυτό έχει απαντηθεί από πολλά χρόνια (από τον Ευάγγελο Αβέρωφ, ήδη από τη δεκαετία του ’70, αλλά και από όλες τις μετέπειτα ελληνικές κυβερνήσεις. Όλες!)
Η Χάρτα των Ηνωμένων Εθνών κατοχυρώνει πλήρως το δικαίωμα κάθε χώρας στην αυτό-άμυνα και στην «αποτροπή, με κάθε τελέσφορο μέσο» απειλών κατά της ειρήνης ή κατά της κυριαρχίας της.
Η Κύπρος έμεινε ανοχύρωτη απέναντι στην Τουρκία, η Τουρκία εισέβαλε – κι ακόμα μέρος της νήσου βρίσκεται υπό κατοχή. Στη συνέχεια η Τουρκία ζητά να μείνουν ανοχύρωτα και άλλα ελληνικά νησιά! Που βρίσκονται πιο κοντά στην Τουρκία – η οποία παραμένει κατοχική δύναμη στην Κύπρο!
Αυτό δεν υπάρχει καμία ελληνική κυβέρνηση να το συζητήσει έστω – πολλώ μάλλον να το υπογράψει!
Οπότε καμία από τις υπόλοιπες 19 εμπλεκόμενες χώρες που υπέγραψαν τη Συνθήκη των Παρισίων δεν έθεσαν ποτέ το παραμικρό θέμα στην Ελλάδα.
Έτσι όσα ισχυρίζεται σήμερα η Τουρκία και για τη Χίο, Λέσβο, Σάμο, Ικαρία και για τη Λήμνο, Σαμοθράκη και για τα Δωδεκάνησα είναι εντελώς ανυπόστατα…
* Βγαίνει κάποιοι – και κάποιες – και ισχυρίζονται πως ήταν «επιτυχία» μας, λέει, που… «υποχρεώσαμε τον Ερντογάν να κάνει αυτό που δεν ήθελε: να συζητήσει μαζί μας»!
Κάτι δεν κατάλαβαν, μου φαίνεται…
Ο Ερντογάν επιδίωκε να αρχίσει συνομιλίες μαζί μας «εφ’ όλης της ύλης», δηλαδή πάνω σε όλα όσα θέτει ο ίδιος.
Θα είναι επιτυχία δική μας να αποφύγουμε να εμπλακούμε σε όσα θέτει ο ίδιος ο Ερντογάν, γιατί αποτελούν μονομερείς διεκδικήσεις κατά της κυριαρχίας μας ή κατά των κυριαρχικών μας δικαιωμάτων.
Ο Δένδιας αυτό είπε. Κι είχε δίκιο! Μπαίνουμε σε διερευνητικές συνομιλίες (που γίνονταν επί 14 χρόνια και δεν κρατιούνταν ούτε πρακτικά) και εμείς δεχόμαστε να συζητήσουμε επί της ουσίας μόνο οριοθέτηση ΑΟΖ-υφαλοκρηπίδας.
Ο Ερντογάν εκβιάζει να διαπραγματευθούμε τα πάντα.
Εμείς επιμένουμε μόνο για ΑΟΖ-υφαλοκρηπίδα.
Αλλά είναι αστείο – μη πω τίποτε βαρύτερο – να λέμε ότι… «σέρνουμε» τον Ερντογάν σε μια διαδικασία, όπου εκείνος προσπαθεί να μας εκβιάσει!
Έλεος πια!
Ελπίζω να μην έχουν πάρει φόρα κάποιοι κι αρχίσουν να μιλάνε για «κινητικότητα» και στα ελληνοτουρκικά!
Από την πολύ… «κινητικότητα» μην αρχίσουμε να «συζητάμε» για αποστρατιωτικοποίηση ελληνικών νησιών, ή για προσφυγή στη Χάγη με άλλη νομική βάση πέραν του Δικαίου της Θάλασσας (και με το κατάλληλο «συνυποσχετικό» με το οποίο θα απεμπολούμε ό,τι προβλέπει υπέρ μας το Δίκαιο της Θάλασσας).
Ελπίζω να μη γίνει τίποτε απ’ όλα αυτά.
Γιατί αυτό δεν λέγεται «κινητικότητα». Αυτό αλλιώς λέγεται…
ΥΓ. Κάποιοι ξένοι μπορεί να «πιέζουν» διακριτικά. Δεν χάθηκε ο κόσμος. Το έχουν ξανακάνει, χωρίς επιτυχία. Παραπάνω δεν μπορούν, έτσι κι αλλιώς.
Εμείς να κοιτάξουμε πώς, θα αντισταθούμε σε αυτές τις πιέσεις. Ξανά!
Και θα αντισταθούμε!
Αν χρειαστεί μάλιστα καθόλου «διακριτικά»…
Δεν μπορεί τώρα που υπάρχει ιστορική ευκαιρία να σώσουμε τα πάντα, εμείς να πάμε να τα δώσουμε όλα!
Δεν λέω ότι η Κυβέρνηση έχει τέτοια διάθεση. Κάποιοι όμως, ίσως έχουν την πρόθεση να σύρουν – να παρασύρουν ή να εκβιάσουν – την κυβέρνηση.
Να το ξεχάσουν!
Ήρεμα το λέω…
http://www.antibaro.gr/article/28157
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου