Μέ μιά προτύπωση τοῦ Σταυροῦ τοῦ Χριστοῦ στήν Παλαιά Διαθήκη μᾶς προετοιμάζει ἡ Ἐκκλησία γιά νά ἑορτάσουμε τή μεγάλη ἑορτή τῆς Ὑψώσεως τοῦ Τιμίου Σταυροῦ, τήν Κυριακή πού προηγεῖται αὐτῆς. Ὁ εὐαγγελιστής Ἰωάννης μᾶς θυμίζει τόν λόγο τοῦ Χριστοῦ ὅτι «ὅπως ὁ Μωυσῆς ὕψωσε τό χάλκινο φίδι στήν ἔρημο, ἔτσι ἔπρεπε νά ὑψωθεῖ καί ὁ Υἱός τοῦ ἀνθρώπου ἐπάνω στόν Σταυρό» (Ἰωάν. 3,14).
Γνωστό τό περιστατικό. Ἐπιδρομή φιδιῶν στήν ἔρημο τοῦ Σινᾶ καί οἱ Ἑβραῖοι πεθαίνουν ἀπό τά δήγματά τους. Καί ὁ Μωυσῆς, κατόπιν ἐντολῆς τοῦ Θεοῦ, ὑψώνει ἕνα χάλκινο φίδι, ὥστε ὅποιος δεχθεῖ τό δάγκωμα τοῦ φιδιοῦ νά μπορεῖ νά τό ἀτενίσει καί νά ἀνασταλεῖ ἡ δράση τοῦ δηλητηρίου στό σῶμα του, ἀποφεύγοντας ἔτσι τόν θάνατο. Τό χάλκινο φίδι καί ἡ ἐνατένισή του σώζουν τούς Ἑβραίους, ἐπιτρέποντάς τους νά συνεχίσουν τήν πορεία τους πρός τή γῆ τῆς Ἐπαγγελίας.
Πνευματικοί ὄφεις
Ὁ Χριστός μεταφέρει τό περιστατικό ἀπό τήν Παλαιά στήν Καινή Διαθήκη. Μόνο πού ἐδῶ δέν εἶναι ἕνα χάλκινο φίδι, τό ὁποῖο θά ὑψωθεῖ, ἀλλά ὁ ἴδιος ὁ Υἱός τοῦ ἀνθρώπου ἐπάνω στόν Σταυρό. Ἔρημος πνευματικά εἶναι ὁ κόσμος. Ὅπως οἱ Ἑβραῖοι ἀναζητοῦσαν τήν ἐπιβίωσή τους, ἀλλά καί τήν ὁδό γιά τή γῆ τῆς Ἐπαγγελίας, ἔτσι καί ὅλοι οἱ ἄνθρωποι ἀναζητοῦν τήν ἐπιβίωσή τους, δηλαδή νά μπορέσουν νά βροῦνε νόημα καί σκοπό στή ζωή τους, καί τήν ὁδό γιά τή γῆ τῆς Ἐπαγγελίας, τόν τρόπο ἐκεῖνον πού θά ὑπερβαίνει τόν χρόνο καί τόν χωρισμό ἀπό τόν πλησίον καί τή ζωή. Αὐτός ὁ τρόπος, ἀκόμη καί γι’ αὐτούς πού δέν τό γνωρίζουν, εἶναι ἡ βασιλεία τοῦ Θεοῦ. Φίδια ὑλικά ἀφαιροῦν ἀπό τούς Ἑβραίους τή ζωή. Φίδια πνευματικά ἀφαιροῦν ἀπό τόν καθέναν μας τήν αἰώνια ζωή. Ἐκεῖ τό ἰοβόλο δῆγμα ἔχει ὡς ἄμεση συνέπεια τόν θάνατο. Σέ ἐμᾶς τά δήγματα, τά δαγκώματα τῆς ἁμαρτίας, τοῦ ἐγωισμοῦ, τῶν παθῶν πού τά φίδια τῶν δαιμόνων, τά φίδια τῆς αὐτοθέωσης, τά φίδια τῆς ἀδιαφορίας προσφέρουν «ἐν ἀφθονίᾳ» στή ζωή μας, ἔχουν ὡς συνέπεια τόν πνευματικό θάνατο. Βλέπουμε τίς σχέσεις μας μέ τούς ἄλλους μέσα ἀπό τό πρίσμα τοῦ συμφέροντος, τῆς ἱκανοποίησης τῶν ἐπιθυμιῶν μας, χωρίς νά νοιαζόμαστε γιά τήν πνευματική μας ὠφέλεια, ἐμπιστευόμαστε μόνο τίς δικές μας δυνάμεις, τήν ἐπιστήμη, τήν ἰατρική, τήν τεχνολογία, πού δέν μποροῦν ὅμως νά μᾶς βοηθήσουν νά νικήσουμε οὔτε τόν σωματικό θάνατο.
Ἡ ὕψωση τοῦ Χριστοῦ
Στήν ἔρημο τοῦ Σινᾶ οἱ Ἑβραῖοι νιώθουν τήν παρουσία τοῦ Θεοῦ, ἀλλά δέν μποροῦν νά ὑποτάξουν τό θέλημά τους στήν ἐμπιστοσύνη πρός Ἐκεῖνον. Στήν ἔρημο τοῦ σύγχρονου κόσμου συνήθως ἀδιαφοροῦμε ἐντελῶς γιά τήν παρουσία τοῦ Θεοῦ ἤ καί πάλι δέν τόν ἐμπιστευόμαστε. Στήν Παλαιά Διαθήκη ὁ Μωυσῆς ἔκανε ὑπακοή στά ὅσα τοῦ ζήτησε ὁ Θεός καί ὕψωσε τό χάλκινο φίδι. Στήν Καινή Διαθήκη ὁ Υἱός τοῦ ἀνθρώπου, ὁ Χριστός, κάνει ὑπακοή στό θέλημα τοῦ Πατρός καί ἀφήνεται νά ὑψωθεῖ ὁ ἴδιος. Ἡ ζωή στήν Παλαιά Διαθήκη δίνεται μέ τήν ἐνατένιση τοῦ φιδιοῦ. Στήν Καινή Διαθήκη ἡ ζωή δίνεται μέ τήν ἐνατένιση τοῦ ὑψωθέντος στόν Σταυρό Υἱοῦ τοῦ ἀνθρώπου. Ἐκεῖ ἡ ζωή ἦταν πρόσκαιρη. Δέν μπορεῖ νά νικήσει οὔτε τόν χρόνο οὔτε τή διάσπαση πού τό θέλημά μας προκαλεῖ. Στήν Καινή Διαθήκη ἡ ζωή εἶναι αἰώνια. Νικᾶ τόν χρόνο γιατί ὁ Χριστός «θανάτῳ θάνατον ἐπάτησεν» ἐπάνω στόν σταυρό. Νικᾶ τή διάσπαση γιατί ὁ Χριστός εἶναι ὁ Θεός τῆς ἀγάπης καί σταυρώνεται ἀπό ἀγάπη. Μόνο ὅποιος ἀγαπᾶ τόν Χριστό μπορεῖ νά νικήσει ἀληθινά τό θέλημα πού τόν χωρίζει ἀπό τόν συνάνθρωπο καί νά δείξει τήν ἀγάπη πού δέν θά διακρίνει κανέναν.
Σηκώνουμε τόν σταυρό μας
Μόνο πού τώρα δέν μένουμε ἁπλῶς στήν ἐνατένιση. Ὁ Χριστός ἀπό τόν Σταυρό ἁπλώνει τά χέρια του καί μᾶς ἀγκαλιάζει, ζητώντας ἀπό ἐμᾶς νά τόν δεχτοῦμε ἐντός τῆς ὕπαρξής μας κοινωνώντας τον. Νά σηκώσουμε ὁ καθένας τόν δικό του σταυρό, δηλαδή νά κάνουμε ἕναν ἀγώνα γιά συγγνώμη καί μεγαλοκαρδία, γιά ἀγάπη καί προσφορά, γιά λόγο καί γιά σιωπή, γιά προσευχή καί ὑπομονή στήν ἀπόρριψή μας ἀπό τόν κόσμο, νά μήν ἀφήσουμε τά πάθη καί τήν κακία τῆς ἁμαρτίας νά μᾶς ὑποτάξουν. Γιατί τά φίδια μᾶς ἀπειλοῦν κάθε στιγμή σέ ἕναν κόσμο πού ὅλη τήν ὥρα μιλᾶ γιά ἐπικοινωνία, ἀλλά κλείνει τίς καρδιές στό «ἐγώ» τους.
Ἡ Ἐκκλησία, δείχνοντας τόν Σταυρό τοῦ Χριστοῦ, μᾶς ὑπενθυμίζει ὅτι στήν ἔρημο τοῦ κόσμου ὑπάρχει αὐτή πού διασώζει τήν κοινωνία μέ τόν Θεό. Μόνο μέσα ἀπό τήν Ἐκκλησία καί τή ζωή της ὑπάρχει ἡ ἐλπίδα τῆς νίκης κατά τοῦ χρόνου, τοῦ θανάτου καί τῆς διάσπασης, αὐτό τό ἀληθινά παγκόσμιο ἄνοιγμα νίκης καί σωτηρίας ἀπό τά φίδια πού ἐξακολουθοῦν νά ζητοῦν νά μᾶς καταπιοῦν. Κι ἐδῶ ἔγκειται ἡ ἐλεύθερη ἀπόφαση τοῦ καθενός μας. Νά δεῖ, νά ἐμπιστευθεῖ καί νά ἄρει τόν δικό του σταυρό.
π. Θ. Μ.
http://www.apostoliki-diakonia.gr/gr_main/fk/2020/37_2020.pdf
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου