Για τη συγγραφή του παρακάτω άρθρου παρακινηθήκαμε από το γεγονός, ότι πολλές φορές μας βρήκαν αρκετοί πιστοί που είχαν συζητήσει με οπαδούς από διάφορες αιρέσεις (Μάρτυρες του Ιεχωβά, Πεντηκοστιανούς, Ευαγγελικούς κ.λ.π.) και μας ζήτησαν βοήθεια και διευκρινίσεις, αν η τιμή που αποδίδουμε στις εικόνες, τα άγια λείψανα κ.λ.π. είναι ειδωλολατρία ή όχι...
ΤΙ ΕΙΝΑΙ ΕΙΔΩΛΟΛΑΤΡΙΑ;
Ξεκινώντας λοιπόν να δούμε αν όντως είμαστε ειδωλολάτρες, νομίζουμε ότι πρώτα – πρώτα πρέπει να καθορίσουμε τι είναι ειδωλολατρία. Ειδωλολατρία λοιπόν, σύμφωνα με τα λεξικά, είναι η λατρεία ως Θεού ενός αντικειμένου πραγματικού ή φανταστικού. Αυτό άλλωστε φαίνεται πεντακάθαρα και στην Αγία Γραφή. Όπως περιγράφεται σε ένα από τα βιβλία της, όταν έλειπε ο Μωυσής στο όρος Σινά, ο αδελφός του Ααρών πήρε τα χρυσαφικά από τους Ισραηλίτες και έφτιαξε ένα χρυσό μοσχάρι. Τη στιγμή που παρέδιδε στο λαό των Ισραηλιτών το χρυσό μοσχάρι ακούστε τα λόγια επακριβώς που είπαν οι Ισραηλίτες δεχόμενοι το χρυσό αυτό μοσχάρι: «Αυτός είναι ο θεός σου, Ισραήλ, που σε έβγαλε από την Αίγυπτο!» Έξοδος, κεφάλαιο 32, στίχοι 2 – 4. Το χρυσό μοσχάρι δηλαδή, αυτό καθαυτό σαν υλικό, ήταν για τους Ισραηλίτες Θεός.Και ερωτώ τους πάσης φύσεως αιρετικούς. Πότε ένας ορθόδοξος Χριστιανός όταν στέκεται μπροστά σε μια εικόνα, είπε ποτέ, ότι αυτή είναι ο Θεός του; Ή ποια Ορθόδοξος Σύνοδος διακήρυξε κάτι ανάλογο; Αγνοούν άραγε οι αιρετικοί ή μήπως κάνουν πως αγνοούν, ότι ο Ιωάννης ο Δαμασκηνός,αυτός ο μεγάλος θεολόγος της πίστης μας, που έλαμψε την περίοδο της Εικονομαχίας, στο σύγγραμμά του «Περί Εικόνων», διατύπωσε τη γνωστή σε όλους εμάς τους Ορθοδόξους θέση του, ότι τιμώντας μια εικόνα, τιμάς το πρόσωπο που απεικονίζεται και όχι το υλικό από το οποίο είναι κατασκευασμένη αυτή;
ΑΠΑΓΟΡΕΥΕΙ Ο ΘΕΟΣ ΤΗΝ ΚΑΤΑΣΚΕΥΗ ΕΙΔΩΛΩΝ;
Δεν απαγορεύει όμως ο Θεός στις Δέκα Εντολές, την κατασκευή ειδώλων και ομοιωμάτων, ισχυρίζονται οι αιρετικοί; Και βέβαια την απαγορεύει, αλλά με την έννοια που διατυπώσαμε πιο πάνω, όταν δηλαδή αυτό καθαυτό το ομοίωμα λατρεύεται ως Θεός. Ότι η απαγόρευση της κατασκευής ειδώλων και ομοιωμάτων έχει σχετική έννοια και όχι απόλυτη, την αποδεικνύουν και τα εξής γεγονότα. Ο Θεός ο ίδιος δεν έδωσε εντολή στον Μωυσή όταν κατασκεύαζε τη κιβωτό της διαθήκης, να σφυρηλατήσουν στο σκέπασμά της δύο χρυσά χερουβίμ με ανθρώπινη μορφή; Έξοδος, κεφάλαιο 25, στίχοι 18 – 19. Και πάλι ο Θεός δεν ήταν αυτός ο ίδιος, που επιδοκίμασε με τη μορφή νεφέλης το Ναό του Σολομώντα όταν εγκαινιάζονταν, ένας Ναός που περιείχε στο εσωτερικό του παραστάσεις από λιοντάρια, βόδια και χερουβίμ; Α΄ Βασιλέων, κεφάλαιο 7, στίχος 29. Στο θέμα λοιπόν αυτό, που αφορά την απαγόρευση κατασκευής ειδώλων και ομοιωμάτων, έχουμε το γνωστό κόλπο των αιρετικών. Διαλέγουμε από την Αγία Γραφή ότι μας συμφέρει, και ότι δεν μας συμφέρει το «ξεχνάμε».
ΑΝΕΞΗΓΗΤΟ ΤΟ ΜΙΣΟΣ ΤΩΝ ΜΑΡΤΥΡΩΝ ΤΟΥ ΙΕΧΩΒΑ ΚΑΤΑ ΤΩΝ ΕΙΚΟΝΩΝ
Εντύπωση όμως μας προκαλεί, το μίσος κατά των εικόνων που τρέφουν ιδιαίτερα, οι Χιλιαστές ή Μάρτυρες του Ιεχωβά. Γιατί είναι οι μόνοι, που όπως έλεγε παλιότερα και ο μακαρίτης ο Μένιος Κουτσόγιωργας, που δεν δικαιούνται να ομιλούν. Επειδή στα έντυπά τους υποστηρίζουν, αυτά που υποστηρίξαμε και εμείς πιο πάνω. Συγκεκριμένα στο επίσημο έντυπό τους «Σκοπιά», της 1ης Φεβρουαρίου 1981, σελίδα 28 – 29, αναφερόμενοι στην απαγόρευση ή μη από το Θεό, της κατασκευής ειδώλων και ομοιωμάτων, τονίζουν τη σχετικότητα αυτής της απαγόρευσης,παραπέμποντας στις παραστάσεις του Ναού του Σολομώντα. Λέει λοιπόν επί λέξει η «Σκοπιά» της 1ης Φεβρουαρίου 1981: « Δεν αποτελούσε ειδωλολατρία η κατασκευή χερουβίμ και άλλων σκαλιστών εικόνων για το ναό;». Και στο υποκεφάλαιο που ακολουθεί την παραπάνω ερώτηση της και το οποίο επιγράφει «Δεν είναι όλες οι εικόνες είδωλα», εξηγεί πότε μια εικόνα ή μια παράσταση είναι ή δεν είναι είδωλο.
"Σκοπιά" 1η Φεβρουαρίου 1981, σελ. 28: Δεν είναι όλες οι εικόνες είδωλα
Και καταλήγει λίγο πιο κάτω με την επισήμανση, πως ο νόμος του Θεού, δεν απέκλειε την κατασκευή εικόνων και αγαλμάτων: «Ωστόσο ο νόμος του Θεού για την απαγόρευση της κατασκευής εικόνων, δεν απέκλειε την κατασκευή κάθε αναπαραστάσεως και αγαλμάτων».
«Σκοπιά» 1η Φεβρουαρίου 1981, σελ. 28 - 29: Ο Θεός επιτρέπει την κατασκευή εικόνων
Τότε από που πηγάζει το μίσος τους κατά των εικόνων; Το μίσος τους αυτό πηγάζει, από το γεγονός, ότι σχεδόν το μεγαλύτερο μέρος των Μαρτύρων του Ιεχωβά είναι χαμηλού μορφωτικού επιπέδου και δεν έχει ιδιαίτερη ευχέρεια στο διάβασμα και το γράψιμο και έτσι δεν έχει την δυνατότητα να διαβάζει επιμελώς τις εκδόσεις της Οργάνωσής του. Απλά, στην αρχή που μπαίνει κάποιος στη Οργάνωση, μαθαίνει απ’ έξω ένα κεφάλαιο που είναι εναντίον των εικόνων και το παπαγαλίζει για όλη του τη ζωή. (για το μορφωτικό επίπεδο των Μαρτύρων του Ιεχωβά, βλέπε και το άρθρο μας στο παρόν blogspot, που φέρει τον τίτλο «Προσπάθειες θρησκευτικού διαλόγου με τους Χιλιαστές»).
ΕΧΕΙ ΔΕΙ ΚΑΝΕΝΑΣ ΤΟΝ ΘΕΟ;
Ας έρθουμε τώρα σ’ ένα άλλο επιχείρημα των αιρετικών που αφορά τις εικόνες. Γιατί λένε ζωγραφίζετε εσείς οι Ορθόδοξοι το Θεό, αφού όπως λέει και ο Ευαγγελιστής Ιωάννης στο Ευαγγέλιό του, κεφάλαιο 1, στίχος 18, «δεν τον έχει δει ποτέ κανένας»; Να πάλι το γνωστό «ράβε – ξήλωνε» των αιρετικών. Γιατί ο στίχος 18, δεν σταματά εκεί, αλλά έχει και συνέχεια:«ο μονογενής Υιός που είναι στο κόλπο του Πατέρα, εκείνος τον έκαμε γνωστόν». Δηλαδή ολόκληρος ο στίχος 18, μας μιλάει για τη Θεία φύση του Θεού Πατέρα, που λογικά και αόρατη είναι και απροσπέλαστη στον άνθρωπο. Γι αυτό λέει και πιο κάτω, ότι μας την γνωρίζει ο Χριστός, που είναι και αυτός Θεός. Το ότι τον Θεό (όχι βέβαια στη Θεία φύση του), τον έχουν δει αρκετοί άνθρωποι είναι ολοφάνερο μέσα στις σελίδες της Αγίας Γραφής. Από τις δεκάδες εμφανίσεις του, διαλέγουμε δύο, από τις πιο αντιπροσωπευτικές. Η πρώτη είναι από το βιβλίο του προφήτη Ησαΐα, κεφάλαιο 6, στίχος 1:« Το έτος του θανάτου του βασιλιά Ουζζία, είδα τον Κύριο να κάθεται πάνω σε θρόνο μεγαλόπρεπο και υπερυψωμένο». Ο δε στίχος 5, από το ίδιο κεφάλαιο του Ησαΐα, είναι καταπληκτικός για την σαφήνειά του:«και τώρα είδα με τα μάτια μου το βασιλιά, τον Κύριο του σύμπαντος!». Πάμε τώρα στο βιβλίο του προφήτη Δανιήλ κεφάλαιο 7, στίχος 13:«Είδα όραμα τη νύκτα, και να, σαν Υιός ανθρώπου έρχονταν μέσα στα σύννεφα του ουρανού, και έφθασε μέχρι τον Παλαιό των ημερών». Εδώ δηλαδή ο Δανιήλ βλέπει και τον Πατέρα και τον Γιο. Άλλωστε στην Αγία Γραφή, σε πολλά σημεία της, διατρέχει η ιδέα, ότι όποιος δει τον Θεό πεθαίνει. Όπως στο βιβλίο των Κριτών κεφάλαιο 13, όπου οι γονείς του Σαμψών φιλοξενούν το Θεό – που έχει μορφή αγγέλου – , χωρίς να το γνωρίζουν. Ακούστε τα λόγια του πατέρα του Σαμψών, στο στίχο 22, από το κεφάλαιο 13,όταν καταλαβαίνει ότι φιλοξένησε τον Θεό:«Τώρα το δίχως άλλο θα πεθάνουμε, γιατί είδαμε το Θεό». Ώστε έτσι αγαπητοί αιρετικοί, κανείς δεν έχει δει το Θεό. Δεν αναρωτηθήκατε ποτέ μήπως ισχύει στην περίπτωσή σας το γνωστό. Ή στραβός είναι ο γιαλός ή στραβά αρμενίζουμε!
Ολοκληρώνοντας με το ζήτημα των εικόνων να υπενθυμίσουμε, ότι όποιος αρνείται την απεικόνιση του Χριστού, στην ουσία, αρνείται την ενσάρκωσή του, δεχόμενος μόνο τη θεία του φύση και όχι την ανθρώπινη.
ΤΙΜΗ ΣΤΑ ΑΓΙΑ ΛΕΙΨΑΝΑ
Ερχόμενοι τώρα να μιλήσουμε για τη τιμή που δείχνουμε στα λείψανα διαφόρων αγίων θα θέλαμε να σημειώσουμε ότι αρκετές φορές εμείς οι Ορθόδοξοι έχουμε γίνει στόχος σχολίων και μάλιστα ειρωνικών, εκ μέρους των αιρετικών, για τη πίστη μας αυτή. Που άραγε βασίζεται η πίστη μας και η τιμή στα άγια αυτά λείψανα; Πριν απαντήσουμε στην ερώτηση αυτή, θα θέλαμε να επισημάνουμε, ότι η πίστη μας στα άγια λείψανα είναι μία από τις πιο εξέχουσες, όμορφες και ελπιδοφόρες πίστεις που έχουμε. Στην ουσία είναι μήνυμα κατά της φθοράς και του θανάτου, δηλαδή μήνυμα αθανασίας. Πιστεύουμε ότι ο «χαριτωμένος» άνθρωπος, δηλαδή αυτός που έχει τη χάρη του Θεού, εξακολουθεί και μετά θάνατον να την έχει, γι’ αυτό και αυτή, γίνεται αισθητή στα ιερά λείψανά του με διάφορες έκτακτες ενέργειες. Όπως π.χ. η εκπομπή ευχάριστων οσμών από αυτά ή η εμφάνιση θαυματουργικών ενεργειών, συνήθως ιαματικών κ.λ.π. Καλά όλα αυτά θα έλεγε κάποιος αιρετικός, αλλά ποιος μου λέει εμένα ότι δεν είναι κόλπα των παπάδων, για να θησαυρίσουν, εκμεταλλευόμενοι την αφέλεια των πιστών. Θέλεις να μας κάνεις να πιστέψουμε σ’ αυτά τα παραμύθια; Είναι δυνατόν τα κόκαλα να θαυματουργούν; Και όμως αγαπητοί μου Χριστιανοί, ότι και να λένε οι αιρετικοί μην χάνετε το θάρρος σας. Η πίστη μας βασίζεται σε τόσο γερές βάσεις, που όπως είπε και ο Κύριος ούτε οι πύλες του Άδη θα μπορέσουν να την νικήσουν. Γιατί πράγματι τα ιερά λείψανα μπορούν πράγματι να θαυματουργήσουν ακόμα και να αναστήσουν νεκρούς! Και τα λόγια αυτά, δεν είναι το παραλήρημα ενός καθηγητή Θρησκευτικών αλλά της ίδιας της Αγίας Γραφής. Ας αφήσουμε λοιπόν την Αγία Γραφή να απαντήσει στους είρωνες επικριτές της. Το απόσπασμα που θα χρησιμοποιήσουμε είναι από το βιβλίο της Αγίας Γραφής, Β΄ Βασιλειών και περιγράφει ένα θαυματουργό γεγονός που συνέβη, με τα οστά του προφήτη Ελισαίου, μαθητή του προφήτη Ηλία:«Ο Ελισαίος πέθανε και τον έθαψαν. Κάθε χρόνο, την άνοιξη, έμπαιναν στη χώρα Μωαβίτες επιδρομείς. Κάποτε, εκεί που έθαβαν έναν άνθρωπο, είδαν ξαφνικά μία ομάδα επιδρομέων˙ τότε έριξαν βιαστικά το πτώμα μέσα στον τάφο του Ελισαίου κι έφυγαν. Μόλις όμως ήρθε σ’ επαφή με τα οστά του Ελισαίου ο νεκρός, ΖΩΝΤΑΝΕΨΕ ΚΑΙ ΣΤΑΘΗΚΕ ΣΤΑ ΠΟΔΙΑ ΤΟΥ». Β΄ Βασιλειών, κεφάλαιο 13, στίχοι 20 – 21.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου