Σὰν σήμερα, στὶς 28 Αὐγούστου 1987, μὲ πράξη τοῦ ὑπουργικοῦ συμβουλίου γίνεται ἡ ἄρση τῆς ἐμπολέμου καταστάσεως ἀνάμεσα στὴν Ἑλλάδα καὶ τὴν Ἀλβανία.
Ἡ Ἀλβανία, τὴν περίοδο τῆς κήρυξης τοῦ πολέμου ἐκ μέρους τῆς Ἰταλίας ἐναντίον τῆς Ἑλλάδας, ἀποτελοῦσε τμῆμα τοῦ Ἰταλικοῦ Βασιλείου. Μάλιστα, στὴν περιοχὴ τοῦ Καλαμᾶ ἐπιχείρησαν ἐπίθεση 5 ἀλβανικὰ τάγματα ἐναντίον τῆς Ἑλληνικῆς Ἐπικράτειας. Η Ἑλλάδα τέθηκε σὲ ἐμπόλεμη κατάσταση ἔναντι τῆς Ἀλβανίας (Β.Δ. 10 Νοεμβρίου 1940), ἡ ὁποία ὅρισε ὡς ἐχθρικὰ κράτη τὴν Ἰταλία μετὰ τῶν κτήσεων, αὐτοκρατορικῶν ἐδαφῶν καὶ ἀποικιῶν αὐτῆς, καθὼς καὶ τὴν Ἀλβανία. Αὐτὴ ἡ ἄρση τῆς ἐμπολέμου πραγματοποιήθηκε χωρίς προηγουμένως νὰ ἔχει προηγηθεῖ καμία διαπραγμάτευση γιὰ τὴν διασφάλιση δικαιωμάτων τῶν σκλαβωμένων Ἑλλήνων τῆς Βορείου Ἠπείρου. Έτσι, στὶς 28 Αὐγούστου 1987, τὸ Ὑπουργικὸ Συμβούλιο τῆς κυβέρνησης τοῦ ΠΑΣΟΚ ἀποφάσισε ὁμόφωνα τὴν ἄρση τῆς ἐμπόλεμης κατάστασης μὲ τὴν Ἀλβανία, ὅπως εἰσηγήθηκε ὁ τότε Ὑπουργὸς Ἐξωτερικῶν (καὶ νῦν Πρόεδρος τῆς Δημοκρατίας) Κάρολος Παπούλιας, ὁ ὁποῖος ἐξέδωσε τὴν ἀκόλουθη ἀνακοίνωση: «Ἡ Κυβέρνηση ἀποφαίνεται καὶ δηλώνει ὅτι ὁ χαρακτήρας τῆς Ἀλβανίας σὰν ἐχθρικοῦ κράτους ἔχει πάψει νὰ ὑφίσταται. Ἡ Ἑλληνικὴ Κυβέρνηση εἶναι πεπεισμένη ὅτι ἡ δήλωσή της αὐτὴ ἀποτελεῖ τὴν ἀφετηρία γιὰ τὴν ρύθμιση τῶν ζητημάτων ποὺ εἶναι ἀκόμη...
ἐκκρεμὴ ἀνάμεσα στὶς δύο χῶρες. Ἤδη, οἱ ἁρμόδιες Ἑλληνικὲς ὑπηρεσίες μελετοῦν προσεκτικὰ τὸν προσφορότερο τρόπο γιὰ τὴν νομικὴ ρύθμιση τῶν ἐκκρεμοτήτων αὐτῶν. Ὁ τερματισμὸς τῆς προηγούμενης κατάστασης θὰ συμβάλλει στὴν περαιτέρω σύσφιξη τῶν σχέσεων τῶν δύο φίλων χωρῶν καὶ τὴν διεύρυνση τῆς μεταξύ τους συνεργασίας. Εἰδικότερα θὰ εἶναι πρὸς ὄφελος τῆς Ἑλληνικῆς μειονότητας, γιὰ τὴν ὁποία τὸ ἐνδιαφέρον τῆς Ἑλληνικῆς Κυβέρνησης ἦταν καὶ θὰ παραμείνει ἀμέριστο καὶ ἡ ὁποία, καλλιεργώντας τὶς παραδόσεις καὶ τὴν ἐθνική της ταυτότητα, θὰ ἀποτελεῖ μία σταθερὴ γέφυρα φιλίας ἀνάμεσα στοὺς Ἕλληνες καὶ τὸν Ἀλβανικὸ λαό».
Τὸ πόσο ἐνήργησε ἡ ἄρση τῆς ἐμπόλεμης κατάστασης ὑπὲρ τῶν Βορειοηπειρωτῶν τὸ εἴδαμε στὰ ἐναπομείναντα ἑπόμενα τρία χρόνια της ἀλβανικῆς κομμουνιστικῆς δικτατορίας. Οἱ φυλακίσεις, οἱ ἐξορίες, ἀκόμη καὶ οἱ ἐκτελέσεις Ἑλλήνων ἀπὸ τὸ καθεστὼς τοῦ Ραμὶζ Ἀλία (διαδόχου τοῦ Ἐνβὲρ Χότζα), συνεχίστηκαν ἀνενόχλητες. Ἀξίζει νὰ σημειωθεῖ ὅτι ἡ ἄρση τοῦ ἐμπολέμου δὲν ἀποτέλεσε πράξη τοῦ Ὑπουργικοῦ Συμβουλίου καὶ δὲν δημοσιεύτηκε στὴν Ἐφημερίδα τῆς Κυβέρνησης, ἐνῶ προξένησε ἀρνητικὲς ἀντιδράσεις στὸ ἐσωτερικό τῆς χώρας, καθὼς καὶ τὴν κατακραυγὴ ὅλων τῶν Βορειοηπειρωτικῶν Συλλόγων, ὅπως καὶ τῆς Ἑλληνικῆς Ἐκκλησίας. Μέσα ἀπὸ συλλαλητήρια, διαδηλώσεις, συνεντεύξεις καὶ ἀνακοινώσεις ἡ κυβέρνηση τοῦ ΠΑΣΟΚ καὶ ὁ ἴδιος ὁ Παπούλιας προσωπικὰ κατηγορήθηκαν ὅτι μὲ τὴν ἀπαράδεκτα προκλητικὴ ἀπόφαση νὰ ἀρθεῖ ἡ ἐμπόλεμη κατάσταση, ἀγνοήθηκε ἐντελῶς ἡ τύχη 400.000 Ἑλλήνων τῆς Βορείου Ἠπείρου, ἀνάμεσά τους καὶ 20.000 περίπου φυλακισμένοι.
Εἶναι χαρακτηριστικὸ ὅτι στὸ συλλαλητήριο ποὺ διοργάνωσε λίγες ἡμέρες μετὰ τὴν ἀπόφαση ὁ Μητροπολίτης Κονίτσης Σεβαστιανός, στὰ Προπύλαια τοῦ Πανεπιστημίου τῶν Ἀθηνῶν, ἀκούστηκαν βαρύτατοι χαρακτηρισμοὶ πρὸς τὸ πρόσωπο τοῦ Κάρολου Παπούλια. Ἀνάμεσα σ΄ αὐτούς πού ξεστόμιζαν τὰ συνθήματα ἐναντίον τοῦ δανειστῆ τοῦ Ἀνδρέα Παπανδρέου ἦταν καὶ κάποιοι σημερινοὶ νεοδημοκράτες, οἱ ὁποῖοι προφανῶς μετανίωσαν γιὰ τὰ ὅσα ἔπραξαν τότε, ἀφοῦ θεωροῦν ὑπεράνω κριτικῆς τὸν πρώην Ὑπουργὸ Ἐξωτερικῶν καὶ νῦν Πρόεδρο τῆς Δημοκρατίας.
Ἡ ἀπαράδεκτη ὑποτελὴς στάση ἀπέναντι στὴν Ἀλβανία εἶχε, δυστυχῶς, καὶ συνέχεια, ἀφοῦ στὴν Ὁλομέλεια τοῦ Οἰκονομικοῦ καὶ Κοινωνικοῦ Συμβουλίου τοῦ ΟΗΕ (Νέα Ὑόρκη, Μάρτιος 1988) ὁ Ἕλληνας ἀντιπρόσωπος ἀπεῖχε (!) ἀπὸ τὴν ψηφοφορία γιὰ τὴν καταδίκη τῆς Ἀλβανίας στὸν τομέα τῆς καταπάτησης τῶν ἀνθρωπίνων δικαιωμάτων, ποὺ θὰ ἐπικύρωνε προηγούμενες ἀποφάσεις τῆς Ἐπιτροπῆς Ἀνθρωπίνων Δικαιωμάτων τοῦ Ὀργανισμοῦ καὶ ἴσως ἐνεργοποιοῦσε τὴν διαδικασία ἀποβολῆς τῆς Ἀλβανίας, λόγω παραβίασης βασικῶν ἄρθρων τοῦ Καταστατικοῦ Χάρτη τοῦ ΟΗΕ. Κατόπιν παράστασης τῆς Πανηπειρωτικῆς Ὁμοσπονδίας Ἀμερικῆς ἡ Ἐπιτροπή Ἀνθρωπίνων Δικαιωματών τοῦ ΟΗΕ εἶχε ἀποφασίσει τὸν Μάρτιο τοῦ 1988, στὴν 44η συνεδρίασή της στὴν Γενεύη, νὰ ἄρει τὸ ἀπόρρητο γιὰ τὶς συνεχιζόμενες παραβιάσεις τῆς Ἀλβανίας καὶ γιὰ τὴν ἄρνησή της νὰ συνεργαστεί με τὸν Γενικὸ Γραμματέα τοῦ Ὀργανισμοῦ γιὰ τὴν παραβίαση τῶν δικαιωμάτων τῶν Ἑλλήνων τῆς Βορείου Ἠπείρου. Σύμφωνα μὲ τὸ ἄρθρο 8 τῆς ἀπόφασης 1503 τοῦ Οἰκονομικοῦ καὶ Κοινωνικοῦ Συμβουλίου, ἡ Ἐπιτροπὴ Ἀνθρωπίνων Δικαιωμάτων ζητοῦσε ἀπὸ τὴν ὁλομέλεια τῶν κρατῶν τοῦ Συμβουλίου τὴν ἔγκριση τῆς ἄρσης τοῦ ἀπορρήτου καὶ τὰ στοιχεῖα ποὺ βρίσκονται στὴν κατοχή της νὰ δοθοῦν στήν δημοσιότητα. Στὸ πρῶτο στάδιο ἡ λειτουργικὴ ἐπιτροπὴ τοῦ Οἰκονομικοῦ καὶ Κοινωνικοῦ Συμβουλίου ἐπικύρωσε τὴν ἀπόφαση τῆς Ἐπιτροπής Ἀνθρωπίνων Δικαιωματων μὲ 13 ψήφους ὑπὲρ καὶ 10 κατά.
Ὡστόσο, μετὰ ἀπὸ ἀλβανικὲς παρεμβάσεις στὸν ΟΗΕ ἡ ὁλομέλεια τῶν κρατῶν - μελῶν τοῦ Οἰκονομικοῦ καὶ Κοινωνικοῦ Συμβουλίου ἀπέρριψε τὴν ἀπόφαση μὲ 11 ψήφους ὑπέρ, 13 κατὰ καὶ 29 ἀποχές. Ἀπὸ τὴν ὀνομαστικὴ κλήση ἀπεῖχε (!) ἡ Ἑλλάδα, ἐνῶ ὁ Κάρολος Παπούλιας ἔδωσε ἐρωτώμενος τὴν παρακάτω ἀπάντηση, προσπαθώντας νὰ αἰτιολογήσει τὴν στάση του: «Σὲ ἀπάντηση τῆς παραπάνω ἐρώτησής σας, σᾶς γνωρίζουμε ὅτι εἶναι σὲ ὅλους γνωστὴ ἡ πολιτικὴ ποὺ ἀκολουθεῖ ἡ κυβέρνηση ἔναντι τῆς Ἀλβανίας, ἡ ὁποία ἀποβλέπει στὴν βελτίωση τοῦ κλίματος τῶν Ἑλληνοαλβανικῶν σχέσεων καὶ ἔτσι ἀναμφισβήτητα συμβάλλει καὶ στὴν βελτίωση τῶν συνθηκῶν ζωῆς τῶν ἐκεῖ διαβιούντων ὁμοεθνῶν μας.
Ἡ πρὸς ψήφιση ἀπόφαση δὲν ἦταν ἐὰν ἡ Ἀλβανία παραβιάζει ἢ ὄχι τὰ ἀνθρώπινα δικαιώματα, ἀλλὰ κατὰ πόσο ἡ χώρα θὰ ἔπρεπε νὰ κατονομαστεῖ δημόσια, μὲ ὅλες βεβαίως τὶς ἐκ τοῦ γεγονότος συνέπειες.΄Ἄρα, ἡ ἑλληνικὴ θέση ἦταν ὄχι ἐπὶ τῆς οὐσίας, ἀλλὰ ἐπὶ τῆς διαδικασίας». Ὁ καθένας μπορεῖ νὰ βγάλει τὰ δικά του συμπεράσματα, σχετικὰ μὲ τὸ ὕφος καὶ τὸ ἦθος τῶν λεγομένων τοῦ Παπούλια.
Ἐμεῖς, αὐτὸ ποὺ ἔχουμε νὰ ποῦμε εἶναι ὅτι, παρὰ τὴν ἄρση τῆς ἐμπόλεμης κατάστασης καὶ τὴν συνεχῆ στήριξη τῆς Ἀλβανίας, ἡ Ἑλλάδα δεν ἀπεκόμισε κανένα ὄφελος, τὴν ἴδια στιγμὴ ποὺ ἡ γειτονικὴ χώρα ἦταν διεθνώς ἀπομονωμένη. Ἡ ἀλβανικὴ πλευρὰ ἔκανε «ἀνοίγματα» τὴν περίοδο ποὺ τὰ οἰκονομικά της προβλήματα εἶχαν διογκωθεῖ κατὰ πολύ, ἀλλὰ ἔδειχνε σκληρὴ καὶ ἀπάνθρωπη στάση ὅταν ἡ συζήτηση κινοῦνταν γύρω ἀπὸ τὰ δικαιώματα τῶν Ἑλλήνων τῆς Βορείου Ἠπείρου. Ἡ ἄρση, ἑπομένως, τῆς ἐμπολέμου καταστάσεως, ὅπως ἔγινε, ἦταν ἕνα τραγικὸ λάθος, τὸ ὁποῖο μάλιστα κάποιοι χαρακτήρισαν ὡς Ἐθνικὴ προδοσία. Αν κάποιοι ἄλλοι ποῦν ὅτι ἀναμοχλεύουμε ἱστορίες τοῦ παρελθόντος καὶ θίγουμε τὸν θεσμὸ τοῦ Προέδρου τῆς Δημοκρατίας, ἔχουμε νὰ ποῦμε ὅτι ἡ Ἱστορία πρέπει νὰ ἀποτελεῖ δίδαγμα γιὰ ἐπανάληψη ἢ ἀποφυγὴ διαφόρων γεγονότων ποὺ εὐνοοῦν ἢ βλάπτουν ἀντίστοιχα τὰ Ἐθνικά μας συμφέροντα. Ἐπίσης, ἄλλο τὸ πρόσωπο τοῦ Προέδρου τῆς Δημοκρατίας καὶ ἄλλο ὁ θεσμός. Ὁ Παπούλιας εἶναι καὶ αὐτὸς ἕνας Ἕλληνας, ὅπως ὅλοι μας, καὶ θὰ κρίνεται ἀπὸ τὶς πράξεις του, χωρὶς νὰ τοῦ παρέχει ἄλλοθι κανένα θεσμικὸ ἀξίωμα. ....Καὶ ἐπειδὴ ἐπιμένουμε στὸν καιρὸ τῆς λήθης νὰ διαθέτουμε μνήμη, γι΄αὐτὸ και ἀξιολογοῦμε ἐντελῶς ἀρνητικὰ τὰ πεπραγμένα του (καὶ) στὴν ὑπόθεση τῆς ἄρσης τῆς ἐμπόλεμης κατάστασης μὲ τὴν Ἀλβανία.
pentapostagma
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου