Δευτέρα 1 Απριλίου 2013

Ὁμιλία εἰς τὴν Β΄Κυριακὴ Νηστειῶν - Ἅγιος Ἰουστῖνος Πόποβιτς



 (νηστεία εναι) δός, μέ τήν ποία σύ καί γώ βαδίζουμε πρός τήν νάστασι. Τήν νάστασι το σώματος καί τς ψυχς. Ναί. Καί σύ καί γώ. Γι’ ατό  νηστεία εναι θαυμαστή. Γιατί εναι νας δρόμος. Γιά πο; Γιά τήν νάστασι. Καί λοιπόν, ατό τί σημαίνει; Σημαίνει νάστασι – νίκη κατά το θανάτου· νάστασι – νίκη κατά τς μαρτίας·νάστασι – νίκη κατά το διαβόλου. Ατό εναι  νηστεία!

Σέ να θαυμάσιο στιχηρό ατν τν μερν ψάλλαμε καί προσευχηθήκαμε: «κολουθήσωμεν τ διά νηστείας μντήν κατά το διαβόλου νίκην ποδείξαντιΣωτριτνψυχν μν» (Πέμπτη Α΄ βδομάδος τν Νηστεινπόστιχα σπερινο).

Νηστεία – νίκη κατά το διαβόλου. Νά  καλή εδησι, πού  Κύριος μς φερε. Θέλεις νίκη κατά τς μαρτίας; Θέλεις νίκη κατά το φευρέτου τς μαρτίας, κατά το δίου τοδιαβόλου; ρίστε,  νηστεία –λέγει  Σωτήρ.

Ναί, μέ τήν νηστεία σύ γίνεσαι  μεγαλύτερος νικητής σέ ατόν τόν κόσμο. Ποιός νίκησε τόν διάβολο, ποιός, κτός πό τόν Κύριο ησο Χριστό; Κανένας λλος. Γι’ ατό, Ατός εναι  Σωτήρ το κόσμου, διότι μόνο Ατός εναι Θεός, πιό σχυρός πό τόν διάβολο. λα τά λλα εναι πιό νίσχυρα πό ατόν. Καί μες, κολουθώντας Τον, στήν πραγματικότητακολουθομε τόν Νικητή πού μς δίνει πάντοτε τήν νίκη κατά το διαβόλου, κατά το κάθε διαβόλου πού μς πιτίθεται γιά νά μς νικήσ καί νά μς ρίξ στήν μαρτία. Σέ τί, δηλαδή; Στόν θάνατο.

* * *

παρξις θάνατη. Ατό εναι  νθρωπος.  Κύριος λθε στόν γήινο κόσμο μας, γιά νά νικήσ τήν μαρτία μας· γιά νά μς δώσ τήν δύναμι, τά μέσα, νά κάνουμε καί μες τόδιο, νά κάνουμε τό διο μαζί Του, δηγούμενοι πό Ατόν, κολουθώντας Τον.

Τί εναι ο νθρώπινες νίκες; Τίποτε. λες ο νθρώπινες νίκες, ν δέν νικον τόν θάνατο, εναι ττες. Τί εναι λες ο νίκες, τίς ποες πολλοί βασιλιάδες καί σχυροί ατο τοκόσμου, πέτυχαν καί πιτυγχάνουν; Τί εναι ο ερωπαϊκοί πόλεμοι: πρτος, δεύτερος, τρίτος, δέκατος καί πεντηκοστός; Τί εναι; Εναι ττες, ττα μετά τήν ττα. Δέν εναι νίκες. Ονθρωποι σκοτώνουν, πενόησαν τόν πόλεμο καί τούς φόνους σάν μέσο, γιά νά νικήσουν τό κακό σ’ ατόν τόν κόσμο.

Μόνο  Θεός καί  δύναμις το Θεο μπορον νά νικήσουν τό κακό σέ ατόν τόν κόσμο. Μόνο  Θεός καί  δύναμις το Θεο μπορον νά νικήσουν τόν δημιουργό κάθε κακο καί κάθε μαρτίας, τόν διάβολο.  Θεός δωσε ατές τίς θεες δυνάμεις σέ κάθε ναν πό μς, γιά νά νικμε καί μες σάν λογικά νθρώπινα ντα, σάν λογικά ντα το Θεο, τό κακό· νά νικμε τόν διάβολο μέ τήν δύναμι το Θεο.

δού  γία νηστεία, δού  γία προσευχή. Τί εναι ατές; Ατές εναι ο θεες δυνάμεις, τίς ποες  Κύριος φησε καί δωσε στήν κκλησία Του, στε μες, κάθε νας πό μς, νά νικομε τόν διάβολο πιγράφοντας σέ μς τούς διους τήν νίκη, νά νικομε γιά μς τούς διους. Νά νικομε τήν μαρτία χι χάριν το λλου, λλά χάριν μν τν δίων. Διότι, νά ξέρς,  κάθε μαρτία σου εναι πολεμιστής το διαβόλου. Κάθε μαρτία πού σύ γαπς, πού κρατς μέσα σου –φανερά  κρυφά, τό διο κάνει– εναι τό δόρυ το διαβόλου, ήττητο φοβερό πλο. ήττητο βέβαια σο δέν ποτραβιέσαι πό ατήν καί σο δέν νοιώθεις τι  μαρτία πού κάνεις, στήν πραγματικότητα σέ θανατώνει, σέ κάνει νά ατοκτονς, ποια καίν εναι  μαρτία. Τό μίσος π.χ., σέ κάνει νά ατοκτονς.  θυμός,  σκληροκαρδία,  φιλαργυρία, λα ατά εναι πλα, φοβερά πλα το διαβόλου, τά ποα σο δίνει στά χέρια καίσύ σκοτώνεις τόν αυτό σου.

 διάβολος δέν μπορε νά ναγκάσ κανέναν πό μς νά μαρτήσ. Μπορε μόνο νά προτείν τήν μαρτία. Μπορε νά σο προσφέρ τό ξίφος γιά νά σκοτώσς τόν αυτό σου. διος δέν μπορε νά σέ φονεύσ Θεός δέν το δίνει ατή τήν δύναμι. λλά, ν σύ δεχθς πό ατόν τό ξίφος, ν δεχθς π.χ. τήν φιλαργυρία  τόν θυμό  τήν ζήλεια  τήν πονηριά, τήν καταλαλιά, τήν κλοπή, νά!, τότε πρες στά χέρια σου τό ξίφος καί τό καρφώνεις στήν καρδιά σου.  διάβολος δέν χει ξουσία νά ναγκάσ τόν νθρωπο νά μαρτήσ·χει μόνο τήν ξουσία νά προτείν τήν μαρτία στόν νθρωπο. Ατός προτείνει τήν μαρτία σέ σένα καί σέ μένα. Καί γώ καί σύ (τί κάνουμε); γώ καί σύ,  ποδεχόμαστε τήνμαρτία  τήν διώχνουμε. Ατό σημαίνει τι  σκοτώνουμε τόν αυτό μας, χωρίζουμε τήν ψυχή μας πό τόν Θεό,  διώχνοντας τήν μαρτία βαδίζουμε λοταχς πρός τήν νάστασι τοΚυρίου ησο Χριστο, πρός τήν νίκη, τήν ριστική καί τελεία νίκη κατά τς μαρτίας, κατά το θανάτου, κατά το διαβόλου.

Γι’ ατό, δελφοί,  Κύριος λθε σέ ατόν τόν κόσμο. Γι’ ατό μς φησε τά πάντα. Γι’ ατό μς φησε τήν γία νηστεία. Γι’ ατό μς φησε τήν γία προσευχή. Γιά νά νικμε τόν διάβολο,  ποος εναι  δημιουργός τς μαρτίας καί το θανάτου. Τί κάνει κάθε μαρτία σέ μένα καί σέ σένα; Μς σκοτίζει.  μαρτία εναι σκότος. Βγάζει πό μέσα της σκοτάδι, καί τό σκοτάδι κατακλύζει καί τήν δική σου καί τήν δική μου ψυχή, κατακλύζει τήν συνείδησί μας, κατακλύζει τίς ασθήσεις μας. Καί μες σάν νά εμαστε σέ παραμιλητό, σέ παραλήρημα, νυχτωμένοι, στό σκοτάδι. Δέν ξέρουμε τί κάνουμε. Ατό εναι  μαρτία. Κάθε μαρτία εναι γιά τήν ψυχή μία παραζάλη.

μως  Κύριος λθε σέ ατόν τόν κόσμο κριβς γι’ ατό. Γιά νά μς δώσ τό φς, νά μς δώσ τήν ναμμένη δδα, νά μς δώσ τά φτα, γιά νά ποδιώξουμε κενο τό σκότος. Νά, ατό εναι  γία νηστεία! Εναι νας τεράστιος προβολέας,  ποος στέκεται στόν δρόμο τς ζως μας.  νηστεία κατεβάζει πό τόν ορανό στήν ψυχή σου τό οράνιο φς. ν βέβαια εναι ληθινή νηστεία.  ληθινή νηστεία εναι γκράτεια σέ κάθε κακό, γκράτεια στήν τροφή, λλά καί γκράτεια σέ κάθε κακό καί μαρτία.

* * *

 προσευχή τί κάνει σέ σένα; Σέ νεβάζει στόν ορανό, καί τότε πό τόν ορανό κατεβάζει στήν ψυχή σου τό θεο φς. Ποιοί εμαστε, τί εμαστε, πο πορευόμαστε; Πο μςδηγον ο μέρες καί ο νύχτες μας; Πο τρέχουμε; Ετε θέλεις ετε δέν θέλεις, ετε θέλω ετε δέν θέλω, δέν μπορομε νά σταματήσουμε τήν μέρα νά κυλήσ. Σέ παίρνει, σέ παίρνει. Πο;

Νά,  γία νηστεία εναι μπροστά μας. Καί μες γνωρίζουμε τι ατή  γία δός φέρει στήν νάστασι το Κυρίου ησο Χριστοδού Φς πάνω πό κάθε φς! Διότι μέ τήννάστασί Του  Κύριος κατηύγασε λους τούς κόσμους μέ τό θεο Του φς. Κατηύγασε λη τήν κτίσι, κατηύγασε λα τά ντα, κατηύγασε τούς νθρώπους, κατηύγασε τίς ψυχές μας, κατηύγασε τά στρα, τούς ορανούς, τά πουλιά, τά φυτά, τά ζα. λους τούς κόσμους κατηύγασε, καί δειξε τί; Μέ τήν νάστασί Του  Κύριος φανέρωσε τό τελευταο καί τελικό μυστήριο τς πάρξεώς μας. δειξε τί πρέπει κάθε νας πό μς νά γνωρίζ καί νά κάν. Ατό εναι τό μόνο πού μς μένει. λα τά λλα μς τά κλέβει καί τά ρπάζει  θάνατος.λα. ν ατό  Κύριος τό προσφέρει σέ λους.

 κάθε μαρτία εναι σκοτισμός τς ψυχςν κάθε ρετή εναι μεταμόρφωσις τς ψυχς.

περηφάνεια, –ατό εναι φρίκη!

Σκληροκαρδία, –ν φωλιάσ στήν ψυχή μου καί στήν ψυχή σου, ! μοιάζει μέ τό πιό βαθύ σκοτάδι, γιά τό ποο  Σωτήρας μιλάει στό γιο Εαγγέλιό Του. Κόλασι!

Σκληροκαρδίαοησιςφιλαυτία, –νά ξέρςδελφέ καί δελφήτι λα ατά εναι  δική σου μικρή κόλασιςΚουβαλς μέσα σου τήν κόλασι.

* * *

 Κύριος μς δωσε τό φάρμακο. Τό φάρμακο γιά τήν περηφάνεια εναι  ταπεινοφροσύνη. Ταπείνωσε τόν αυτό σου μπροστά στόν Κύριο, ταπείνωσε τόν αυτό σου μπροστά στούς δελφούς, καί νά!  θεία δύναμις τς ταπεινοφροσύνης θά πλώσ πάνω στήν ψυχή σου τό θεο φς καί θά ποδιώξ καί θά φυγαδεύσ λο τό σκοτάδι τς περηφανείας, τς σκληρότητος καί τς οήσεως τς ψυχς σου.

 φιλάργυρος νθρωπος δέν βλέπει τίποτε λλο πό να σορό χρημάτων. Φιλάργυρος δέν εναι (μόνο) κενος πού γαπ τά χρήματα καί τά κτήματα. Φιλάργυρος εναι, γιά παράδειγμα, καί  πιστήμονας πού μένει πάνω σέ να βιβλίο λη του τήν ζωή, βρκε πασχόλησι καί ξέχασε τόν Θεό. Ατό εναι φιλαργυρία, ατό εναι να ψεύτικο εδωλο, ατό εναι νας ψεύτικος θεός. λα σα  νθρωπος βάζει σ’ ατόν τόν κόσμο ς σκοπό τς ζως του, ς θεό ντί το ληθινο Θεο, ατό εναι φιλαργυρία. Νά τοποθετ κανείς ,τιδήποτελλο, ντί το ληθινο Θεο, ατό εναι φιλαργυρία. Τό βλέπουμε ατό.

Νά! εσαι φιλάργυρος. Δέν γνωρίζεις λοιπόν τόν δρόμο τς ζως. Σκοτάδι, νύχτα, πλάκωσε τήν συνείδησί σου, πεσε στά μάτια τς ψυχς σου. Καί σύ δέν βλέπεις τόν σωστό δρόμο. Δέν βλέπεις τό νόημα τς πιγείου ζως σου. Δέν βλέπεις τι τό μόνο φάρμακο πού θά θεραπεύσ τόν θάνατό σου, τήν κόλασί σου, εναι  μετάνοια. Μάλιστα! Στήν περίπτωσι τς φιλαργυρίας  μετάνοια εναι τό μοναδικό φάρμακο μπροστά στόν Κύριο.

 μαρτία! Εναι σκοτισμός τς ψυχς καί τς συνειδήσεώς μας.

ν  ρετήΑτή εναι μεταμόρφωσις τς ψυχς.

 νηστεία εναι σταδιακή μεταμόρφωσις τς ψυχς. Μέ τήν νηστεία  ψυχή καθαρίζεται πό κάθε καθαρσία, καθαρίζεται πό κάθε μαρτία, καθαρίζεται πό κάθε πάθος. νηστεία, ταν γίνεται μέ προσευχή καί μέ λες τίς λλες σκήσεις, ξεριζώνει ποτελεσματικά, ξεριζώνει πό τήν ψυχή λα τά κακά μας στοιχεα, λες τίς κακές συνήθειες. ν σύ πρίν τήν νηστεία πέτρεπες στόν αυτό σου  γλσσα σου νά λέγ νόητα λόγια  ψέμματα,  νηστεία γι’ ατό εναι δ, γιά νά μεταμορφωθ  γλσσα σου, νά βάλς φρονημάδα στήν γλσσα σου. Τό διο κάνε μέ τά μάτια σου, μέ τά ατιά, μέ λο τό εναι σου. Σταμάτα τήν μαρτία! Ατό εναι νηστεία. Ατό εναι ληθινή νηστεία. ν καταλαλοσες, μή καταλαλς πλέον. ν κλεβες, μή κλέβς πλέον. ν τσακώθηκες, νά συμφιλιωθς τό γρηγορότερο, σο εσαι ν ζω, μήπως καί σέ ερ  θάνατος ατή τήν νύχτα, ν σύ θά εσαι μαλωμένος μέ τούς γείτονές σου. λοίμονό σου! Ατός  τσακωμός εναι γιά σένα μιά θηλιά, μιά θηλιά πού σέ τραβάει κατευθεαν στό βασίλειο τς φιλονεικίας, τς μαρτίας, το διαβόλου, τήν κόλασι. Εθε  γαθός Κύριος νά μο δώσ λα τά μέσα, γιά νά διώξω κάθε μαρτία πό τήν ψυχή μου.

* * *

Φθόνος. Τί εναι  φθόνος;  φθόνος εναι πάθος τόσο μεγάλο, στε πρόδωσε κόμα καί τόν Θεό, τόν Χριστό. Ο βραοι πό φθόνο πρόδωσαν τόν Κύριο ησο Χριστό, πό φθόνο! Μή λές τι ατό εναι μικρή μαρτία.  διάβολος,  διάβολος ξεγέλασε τόν δάμ καί τήν Εα πό φθόνο. Φθόνησε τά πλάσματα το Θεο, τά θεόμορφα δημιουργήματα τοΘεο, τόν πρτο νδρα καί τήν πρώτη γυνακα, καί πό φθόνο τούς ρριξε στήν μαρτία, τούς εσηγήθηκε τήν φρικτή μαρτία. Σήμερα θά φθονήσω, αριο θά φθονήσω, καί τσι φθόνος θά ριζώσ μέσα μου. λλά νά ξέρς, μέσα σου μεινε  φονέας σου, μέσα σου μεινε  κόλασίς σου, μέσα σου μεινε  διάβολός σου διά το φθόνου. Διότι, ποτέ  μαρτία δένρχεται μόνη της.  Κύριος λέγει τι πίσω πό κάθε μαρτία κολουθε  διάβολος. Καί ταν σύ φήσς τήν ποιαδήποτε μαρτία στήν ψυχή σου, ταν κάνς τήν ποιαδήποτεμαρτία, νά ξέρς τι  διάβολος χει ρθ στήν ψυχή σου. Δέν εσαι μόνος σου, κενος σέ δηγε. Πο; Στόν θάνατο, στόν θάνατο. Πο; Στήν κόλασι, στά αώνια βάσανα.

 νηστεία γία νηστεία·  προσευχή γία προσευχή· λα ατά δηγον στήν νάστασιστήν νίκη κατά τς μαρτίαςκατά το διαβόλουκατά το θανάτου.

* * *

Καί μες σήμερα, ατή τήν Β΄ Κυριακή τς γίας νηστείας, ορτάζουμε ναν πό τούς μεγάλους νικητές. ορτάζουμε τόν γιο Γρηγόριο τόν Παλαμρχιεπίσκοπο Θεσσαλονίκης, τόν μεγάλο σκητή το Θεο, τόν μεγάλο πέρμαχο τς ρθοδοξίας καί το Φωτός το Χριστο. Ατός εναι πού σέ λη του τήν ζωή κολουθοσε τόν Σωτρα μας μέ τήν νηστεία, τήν προσευχή καί λες τίς λλες ρετές, πού νικοσε λους τούς δαίμονες, λες τίς μαρτίες, λα τά πάθη ατο το κόσμου, καί πού φώτιζε λες τίς ψυχές πού σαν γύρω του. Καί πού σήμερα ζ διά τν ερν συγγραμμάτων του.

τσι εναι καί κάθε γιος. Κάθε γιος τί εναι; Τίποτε λλο παρά κάποιος πού διάκοπα σέ ατόν τόν κόσμο τηρε μέ ζλο τίς ντολές το Χριστο, κάποιος πού κπληρώνει λες τίς ντολές το Θεο. Καί βέβαια κάθε ρετή κατεβάζει στήν ψυχή τό Οράνιο Θεο Φς.

Ο γιοι το Θεο εναι κενοι πού μέ τίς γιες ρετές διωξαν πό μέσα τους κάθε σκοτάδι μαρτίαςκάθε ζόφοκάθε δαιμονικό σκότος καί κάθε κόλασιΓι’ ατό κάθε γιος ζωγραφίζεται τσι, στε νά βγαίν πό μέσα του φς καί γύρω πό τό κεφάλι του νά χ φωτοστέφανο. λα μέσα του λάμπουν. Σκέψεις γιες καί λαμπρές. Φς κπέμπεται πό τό κεφάλι του καί πό λο τό εναι του. Καθάρισε τό σμα του καί τήν ψυχή του πό τά πάθη, πό τό σκότος, πό τήν χλύ, καί γι’ ατό φς κχέεται πό ατόν.

Τέτοιος εναι  γιος Γρηγόριος  Θεολόγοςτέτοιος εναι  γιος Γρηγόριος  Παλαμςτέτοιος εναι  γιος Βασίλειος  Μέγαςτέτοιοι εναι λοι ο γιοιπό τόν πρτο μέχριτόν τελευταοΚαί λοι ατοί εναι δ, μαζί μας, στήν ’Εκκλησία το Χριστο, ο ζντες παιδαγωγοί μας, σύγχρονοί μας. Ο γιοι δέν πεθαίνουν.  ψυχή το νθρώπου δέν πεθαίνειπό τότε πού  Κύριος ναστήθηκε. Καί τό σμα μας θά ναστηθ τήν μέρα τς Κρίσεως. λοι ατοί εναι ζντες, σύγχρονοί μας. Μς βοηθον. λοι μες ποτελομε να σμα ν Χριστ, τήν κκλησία το Χριστο, καί ο γιοι μς βοηθον καί μς δηγον στίς δούς τν εαγγελικν ρετν.

Νάδ εναι  Γρηγόριος  Παλαμς μεγάλος σκητήςγιά νά μς δηγ στήν νάστασι το Κυρίου ησο Χριστονά μς δηγ πρός λες τίς νίκες κατά τς μαρτίαςκατάτο θανάτουκατά το διαβόλουχει τήν κανότητα, χει τήν δύναμι. Τήν λαβε καί τήν λαμβάνει πό τόν Κύριο. Καί τήν μοιράζει σέ λους μας, στε  καθένας μας νά σκ τήνληθινή νηστεία.  ληθινή νηστεία εναι γκράτεια πό κάθε μαρτία, πό κάθε πάθος, γκράτεια στό φαγητό γιά νά μήν περηφανεύεται τό σμα, γιά νά μή ξεσηκώνονται τά πάθη, λλά μέ πίστι, στερούμενο τό φαγητό, νά βιάζεται στήν γκράτεια πό κάθε κακό.

μες κάθε νας μαςς παραστήσουμε σεσωσμένες τίς ψυχές μας νώπιον το Κυρίου ποος μς παρέδωσε τήν νηστεία σάν νίκη κατά το διαβόλουστε μέ χαρά στήνψυχή μας νά φθάσουμε στήν νάστασι το Κυρίου ησο Χριστος ναστηθομε μαζί Του πό κάθε θάνατο, ς νικήσουμε ριστικά καί γιά πάντα κάθε μαρτία μέσα μας, κάθε πάθος, κάθε διάβολο, στε νά μπορέσουμε σύν πσι τος γίοις νά Τόν δοξάσουμε στήν γ καί στόν ορανό, ατόν τόν Θαυμαστό καί ναντικατάστατο Θεό καί Κύριο, τόν ησοΧριστό, τόν μοναδικό Σωτρα τν νθρώπων σέ λους τούς κόσμους. μήν.


(Πηγή: imkby.gr)
http://www.alopsis.gr/alopsis/popovit4.htm

Δεν υπάρχουν σχόλια: