Στην εκκλησια μας δεν υπαρχουν στεγανα και στερεοτυπα. Δεν χρειαζεται δηλαδη να φοραει ρασακι και να εχει μακρυα γενειαδα για να θεωρηθει σεβασμια μορφη ή δοχείο της Θείας Χάριτος. Δεν ειναι λιγες οι περιπτωσεις προσωπων που αξιώθηκαν ουρανίων καταστάσεων. Μερικες απ αυτες αναφερονται και στο βιβλίο Aσκητες μεσα στον κοσμο.
Υπαρχουν και κοσμοκαλογεροι, και δια Χριστον Σαλοί, μερικοι δε είναι ακομα και εγγαμοι και δεν αποστρεφονται την συναναστροφη με τον κοσμο - μεχρις του σημειου που αυτη δεν θα τους αποσπάσει από την συναναστροφή τους με το Θεό. Εξ άλλου στην Κωνσταντινούπολη που ο μοναχισμος ήταν απαγορευμενος, όσοι ειχαν
αυτήν την κλίση εμόναζαν κατ' οίκον.
Μια απο αυτες τις περιπτώσεις ήταν και ο κος Πέτρος. Η ιστορία της ζωης του, "βιβλίο".Κοιμήθηκε εν Χριστω πρόπερσι σε ηλικία 99 ετών. Προλαβε παιδάκι ακόμα τους διωγμούς των Ελλήνων με τα Ταγματα Εργασίας, τη Μικρασιατική Καταστροφή, πολέμους, το διωγμό από την Κωνσταντινούπολη. Άνθρωπος με Ορθόδοξο πνεύμα και πιστός στις παραδόσεις μας αλλα και παράλληλα ανεκτικός και αγαπητικός προς τον άλλο, τον διαφορετικό. Ίσως γι αυτό να τον βοήθησε και η Εβραϊκη κοινότητα της Πόλης να ορθοποδήσει οικονομικά. Οι φιλίες του συμπεριελάμβαναν και Τούρκους, και μάλιστα είχε βαπτίσει μυστικά και μερικούς.
Εϊχα την τύχη να τον εχω σαν υπόδειγμα χωρις να μπορεσω να τον πλησιάσω ούτε στο ένα εκατοστό. Μου εμπιστεύθηκε πολλά θαυμαστά περιστατικά από την ζωή του, Όπως κι εκείνο που την ύστατη ώρα του διωγμού από την Πόλη, στα σύνορα είπε στον άγνωστο άγριο Τουρκο τελωνειακό που ήθελε να του κατασχει μια εικόνα της Παναγίας που προσπαθούσε να πάρει μαζί του στην Ελλαδα: "Κι εσύ έχεις ένα άρρωστο παιδί στο σπίτι. Ασε με να παρω την εικόνα και Εκείνη θα στο κάνει καλά". Ο Τούρκος άλλαξε ύφος και του λέει χαμηλόφωνα."Καλά πάρτην και φύγε".
Αρκετοί τον συμβουλεύονταν ζητώντας τη συμβουλή του, ένα λογο σοφίας και καθοδήγησης. Δεν θα αναφερθω σε καποιες προσωπικές συμβουλές. Θα αναφερθω όμως σε κάποια λίγα που αφορούν στην Ελλαδα, παρελθοντα και μέλλοντα.
Θυμαμαι για παραδειγμα τότε που έγινε η μυστική επιστρατευση το Μαρτιο του 87 αλλά τελικά αποφεύχθηκε ο πόλεμος με την συνδρομή της Βουλγαρίας και του Ζιβκωφ, είδε στον ύπνο του τον Ινονού. "Πετρο, του είπε, σήκω και κάνε προσευχή. Πάνε να μας βάλουνε σε πόλεμο. Κανεις δεν ειχε αυτη την πληροφορία εκτός στρατεύματος - εγω ετυχε να υπηρετω τότε ως υπαξιωματικός στο Ναυτικό. Προσευχοταν όλη τη νυχτα.
Πάλι γυρω στο 2007 μετα τις φωτιές στην Αττική και την Πελοπόννησο, το είχα ρωτήσει. Σκοτεινό σχεδιο δεν ειναι αυτό; Πάνε να μας καταστρεψουν.
-Παιδί μου αυτό δεν είναι τίποτα μου είπε. Βλέπω και άλλες φωτιές. Και ταραγμενος μου είπε. "Βλέπω φωτιές και καταστροφές μέχρι και μέσα στην Αθήνα." Ακολουθησαν τα Δεκεμβριανά του 2008. Στεναχωρημένος έλεγε πριν φύγει από αυτο τον κόσμο "Μαύρα σύννεφα, μια μαυρίλα θα πλακώσει την Ελλάδα." Άλλη φορά έλεγε. "Κάνω πολύ προσευχή να μη γίνει ο πόλεμος". Και άλλη φορα εν ώρα προσευχής, "πάνε οι Τράπεζες, πάνε. Κλείσανε." Και μιλαμε για εποχές που οι Τραπεζες μεσουρανούσαν.
Δεν καλώ κανένα να πιστέψει ούτε εμενα, ούτε τον γέροντα. Παρ όλο που γνωρίζω πως ήταν ενας διορατικός λαϊκος με πλήρη εκκλησιαστική και μυστηριακή ζωή και που ποτε δεν έλεγε "αυτο ειναι έτσι επειδη το λεω". Συχνα το έλεγε γυρω-γυρω και σε αφηνε να το καταλάβεις από τα συμφραζόμενα. Δεν ήταν ούτε καταστροφολόγος ούτε συνομοσιολόγος. Εγώ απλά έκανα μια αυθαιρετη συλλογή διαφορων λεγόμενων του. Δεν πουλουσε ούτε καν τον εαυτό του για "γεροντα" ή "φωτισμενο". Απλά όσοι τον ειχαν μυριστεί τον πίεζαν να ξανοιχτεί και αυτος ενεδιδε από αγαπη. Ήταν θετικός άνθρωπος και χαρούμενος. Γι αυτό και θα κλείσω την αναφορα μου σε αυτον με κάποιο αισιόδοξο περιστατικό που μου είχε διηγηθεί.
Κάποτε στην Κωνσταντινούπολη ως καλός Χριστιανός δεχθηκε να μπει εγγυητής σε τραπεζας για καποιο γνωστο για να παρει δανειο. Ο τύπος όμως αποδείχθηκε αλήτης και η τραπεζα στραφηκε κατά του εγγυητη. Πανικόβλητος για να γλυτωσει τα υπάρχοντα του τα περασε όλα στο όνομα της γυναικας του που είχε Τουρκικη υπηκοοότητα - ενω ο ίδιος Ελληνικη. Φυσικα σκανδαλιστηκε για τη δοκιμασία που τον βρηκε και έλεγε στο Θεό "Εγω πήγα να κανω τον καλό χριστιανό και ιδού τώρα, κοντευω να χασω το σπίτι μου".
Περασαν μερικα χρονια και τοτε έγινε ο μεγαλος διωγμός των Ελλήνων που ειχαν Ελληνικα διαβατηρια, που τους υποχρεωνε να φυγουν μονο με μια βαλιτσα. Εχαναν δε και την ακίνητη περιουσία τους. Και τότε συνειδητοποίησε τι ειχε συμβει. Τα όποια ακινητα διέθετε σωθηκαν επειδη ειχαν περασει στο όνομα της γυναικας του. Αν δεν ειχε συμβει το θλιβερό περιστατικό με το δανειστή, θα τα είχε χάσει...
Δεν ξερω αν οι τραπεζες θα κλείσουν, ή αν θα γίνει πόλεμος. Ελπίζω παντως πως μπορει αυτη η κριση να γινει και η σωτηρία μας.
Από το theoprovlitos
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου