Θρησκευτικά για όλους, αλλά όχι για τους Ορθοδόξους
Απόσπασμα από την ομιλία του Ιωάννη Μαρκά, ΜΕΤΑΠΑΤΕΡΙΚΩΝ ΕΡΓΑ ΚΑΙ ΗΜΕΡΑΙ, στην Ημερίδα της Μητροπόλεως Πειραιώς με θέμα «Πατερικὴ Θεολογία καὶ μεταπατερικὴ αἵρεση» (15/2/2012)
Ένα από τα θέματα που έχει αναλάβει εργολαβικώς να διεκπεραιώσει, δυστυχώς με καταστρεπτικές συνέπειες, η «Ακαδημία Θεολογικών Σπουδών» είναι ο χαρακτήρας που θα έχει το μάθημα των θρησκευτικών στα σχολεία και ο τρόπος διδασκαλίας του. Δυστυχώς για την Ι.Μ. Δημητριάδος, η «Ακαδημία» της, κατέστη κέντρο της εκσυγχρονιστικής θεολογικής ομάδας του «ΚΑΙΡΟΥ», ενός νεοφανούς θεολογικού συνδέσμου που χωρίς να βρίσκει αντίσταση από πουθενά προωθεί την αποδόμηση του Ορθοδόξου ομολογιακού χαρακτήρα του μαθήματος των θρησκευτικών και την ένταξη στα σχολικά προγράμματα ενός θρησκειολογικού-συγκρητιστικού μαθήματος, που θα επιφέρει ουσιαστικά γνωσιολογική σύγχυση και πνευματική βλάβη στους Ορθοδόξους μαθητές. Η «ΑΘΣ» και σε αυτό τον τομέα πρωτοστατεί στη σχετική προπαγάνδα, εκβιάζοντας ουσιαστικά τον θεολογικό κόσμο με το δίλημμα «ή υποχρεωτικό και θρησκειολογικό μάθημα ή τα θρησκευτικά εκτός των σχολικών προγραμμάτων».
Εξίσου εμπρηστικές είναι και οι εισηγήσεις των εκσυγχρονισμένων θεολόγων στις διάφορες ημερίδες και συνέδρια που διοργανώνει για το θέμα η «Ακαδημία», συχνά με το αντιχριστιανικό Παιδαγωγικό Ινστιτούτο του Υπουργείου (πρώην εθνικής) Παιδείας και Θρησκευμάτων. Ας δούμε ορισμένες ενδεικτικά. Σε μια τοποθέτησή της επί του θέματος, η «ομάδα επιμόρφωσης για το μάθημα των θρησκευτικών της ΑΘΣ», απαρτιζομένη από τις κυρίες Όλγα Γριζοπούλου, Βάσω Γωγου, Πηγή Καζλάρη και τον κύριο Απόστολο Μπάρλο, ορίζουν ρητώς πως ήρθε η ώρα «να θραύσουμε όλους τους παραπάνω αρνητικούς όρους (σσ. εννοούν του ομολογιακού και κατηχητικού μαθήματος) και να λειτουργήσουμε στην αντίθετη κατεύθυνση: δηλαδή να βρεθούμε μαζί, να συνομιλήσουμε, να μετρηθούμε με το «διαφορετικό», να καταρρίψουμε σκληρές άμυνες και περιχαρακώσεις, να διεκδικήσουμε όχι ιδεοληπτικά ιδεώδη, αλλά εκπαιδευτική ζωντάνια, να μην αρκεστούμε σε πατροπαράδοτες απαντήσεις αλλά να ψάξουμε καινούργιους τρόπους απάντησης στα ενεργά ζητούμενα»[1].
Στην παραπάνω θέση συνηγορεί αναφανδόν και ο εκ των ενορχηστροτών της αποδομήσεως του ορθοδόξου ομολογιακού μαθήματος, σύμβουλος του Παιδαγωγικού Ινστιτούτου και εξέχων μέλος του «ΚΑΙΡΟΥ», κ. Σταύρος Γιαγκάζογλου. Λάτρης του πολυπολιτισμικού μοντέλου, προβάλλει διαρκώς ως λογικό επιχείρημα το ...δικαίωμα της μειοψηφίας εις βάρος της πλειοψηφίας. Προτεραιότητα για εκείνον είναι η συνάντηση του άλλου «με σεβασμό και κατανόηση στο πρόσωπο του ετεροδόξου, του ετεροθρήσκου, του αδιάφορου»[2]. Προφανώς για να πολλαπλασιάζονται ...οι αδιάφοροι. Το θέμα βέβαια για τους Ορθοδόξους γονείς είναι πολύ σοβαρό, κι αυτό διότι η εμμονή που δείχνουν οι θεολόγοι του «ΚΑΙΡΟΥ» για θρησκειολογικό μάθημα των θρησκευτικών μόνο τυχαία δεν είναι. Γνωρίζουν πολύ καλά ότι τα παιδιά, ειδικά στην τρυφερή ηλικία του δημοτικού, δεν έχουν το γνωσιολογικό υπόβαθρο για να συγκρίνουν την καλή από την κακή γνώση και να απορρίπτουν την τελευταία. Έτσι η πρωτοεισακτέα γνώση που θα λάβουν οι ανυποψίαστοι μικροί μαθητές, ενδεχομένως μπορεί να αποβεί και καθοριστική στην αντίληψη που θα διαμορφώσουν σχετικά με το Θεό και τις θρησκείες[3].
ΠΑΡΑΠΟΜΠΕΣ
[3]Η σοβαρότητα του εν λόγω ζητήματος, φαίνεται και από τη σπουδή που δείχνει εδώ και δεκαετίες το ίδιο το «Π.Σ.Ε.», το οποίο προωθεί μετ’ επιτάσεως προγράμματα υπέρ του πολυθρησκευτικού μοντέλου εκπαίδευσης. Όπως όμως παρατηρεί, ο καθηγητής της Θεολογικής Σχολής του ΑΠΘ, κ. Πέτρος Βασιλειάδης, επίσης ένθερμος οπαδός των προγραμμάτων της «Ακαδημίας» και συχνός επισκέπτης της, «η αδυναμία του σχετικού τμήματος του Παγκοσμίου Συμβουλίου Εκκλησιών να παρακολουθήσει τις κοσμογονικές εξελίξεις στον ακαδημαϊκό χώρο, και κυρίως η απουσία από το κορυφαίο αυτό όργανο του οικουμενικού διαλόγου των ρωμαιοκαθολικών, ευαγγελικών και πεντηκοστιανών θεολογικών ομοσπονδιών, οδήγησε στη δημιουργία της Παγκόσμιας Συνομοσπονδίας Θεολογικών Εκπαιδευτικά Ιδρυμάτων (WOCATI)», που ανέλαβε να φέρει εις πέρας την αποστολή.
1 σχόλιο:
ΕΝΑ ΣΑΣ ΛΕΓΩ ΕΛΛΗΝΕΣ (;) ΠΟΛΙΤΙΚΟΙ, ΜΗΝ ΤΟΛΜΗΣΕΤΕ ΝΑ ΚΑΤΑΡΓΗΣΕΤΕ ΤΗΝ ΠΡΟΣΕΥΧΗ ΑΠΟ ΤΑ ΣΧΟΛΕΙΑ, ΜΗΝ ΤΟΛΜΗΣΕΤΕ ΝΑ ΒΓΑΛΕΤΕ ΤΙΣ ΕΙΚΟΝΕΣ ΤΗΣ ΟΡΘΟΔΟΞΙΑΣ ΜΑΣ, ΝΑ ΑΦΑΙΡΕΣΕΤΕ ΤΟ ΣΤΑΥΡΟ ΑΠΟ ΤΑ ΣΧΟΛΕΙΑ ΜΑΣ.
Ἡ ἔννοια τῆς φιλοξενίας.
Τήν ἀληθινή ἔννοια τῆς φιλοξενίας δέν δύναται θαρρῶ νά τήν πλησιάσουμε καί νά τήν ἐννοήσουμε ὀρθά ἐάν δέν ἀποκαλύψουμε τίς πηγές ὅπου τίς ἀνέβλυσε . Ἡ πηγή λοιπόν ὅπου τήν ἀνέβλυσε τελευταία εἶναι ὁ Ἑλληνικός πολιτισμός μέσω τῆς φιλοτιμίας , καί ἡ πηγή ὅπου ἀνέβλυσε τήν φιλοτιμία εἶναι ἡ οἰκογένεια μέσα ἀπό τίς ἠθικές οἰκογενειακές Ἑλληνορθόδοξες ἀρχές , καί ἡ πηγή ὅπου ἀνέβλυσε τίς οἰκογενειακές Ἑλληνορθόδοξες ἀρχές στίς καρδιές τῶν Ἑλλήνων εἶναι ὁ Θεός. Ἄρα ἔχουμε ἀρχική πηγή: Ὁ Θεός, δεύτερη πηγή: ἡ οἰκογένεια μέσω τῶν Ἑλληνορθόδοξων οἰκογενειακῶν ἀρχῶν, τρίτη πηγή ὁ Ἑλληνικός πολιτισμός μέσω τῆς φιλοτιμίας, γι' αὐτό καί ἡ φιλοτιμία ἔχει περισσότερο ἀναγνωρίσιμο χαρακτηριστικό σήμερα τῶν γνησίων Ἑλλήνων.
Ἡ ἔννοια τῆς φιλοξενίας ἔχει ἄμεση σχέση μέ μία Ἑλληνική λέξη ὅπου ὀνομάζουμε: φιλότιμο. Πρός πληρέστερη κατανόηση αὐτῆς παραθέσουμε τήν παρακάτω παραβολική παρομοίωση.
Η ΠΑΡΑΒΟΛΙΚΗ ΠΑΡΟΜΟΙΩΣΗ
Κάποτε στήν ἀμόλυντη Ἑλληνική φύση , ἐκεῖ κοντά στή βόρειο ἤπειρο καί σέ Ἑλληνικό ἔδαφος ὑπῆρξε μία ὄμορφη Ἑλληνική κοινότητα , ὅπου μέσα εἰς αὐτήν ὑπῆρξε μία ὡραία παραδοσιακή Ἑλληνική οἰκογένεια. Ἡ οἰκογένεια αὐτή εἶχε διαπαιδαγωγηθεῖ μέ τούς ἱερούς Ἑλληνορθόδοξους χριστιανικούς δεσμούς τῆς ἔννοιας τῆς φιλοξενίας, Κάποτε λοιπόν ἔτυχε νά διαβοῦν τά σύνορα τῆς χώρας τους μία οἰκογένεια μουσουλμάνων ,προερχόμενοι ἐκ τῆς Ἀλβανίας , ἐκεῖνοι ζητοῦσαν Ἑλληνικό νοσοκομεῖο γιά τό μικρό καί ἄρρωστο παιδί τους , καί λίγα χρήματα ἀπό τά Ἑλληνικά φιλόπτωχα ταμεῖα γιά νά βοηθηθοῦν ἀπό τήν ἀνέχεια τους . Στήν ἐπιστροφή γιά τήν πατρίδα τους σκέφτηκαν νά ζητήσουν καί λίγο φαγητό, καί νά διανυκτερεύσουν τήν νύχτα σέ αὐτήν τήν Ἑλληνική οἰκογένεια. Ὁ ἀρχηγός τῆς Ἑλληνικῆς οἰκογένειας ὁ πατέρας ὡς φιλότιμος οἰκογενειάρχης κάλεσε στό μεσημεριανό τραπέζι τῆς οἰκογενείας του καί τούς φιλοξενούμενους του ὥστε νά συνφάγουν ὅλοι μαζί. Αὐτό, τοῦ ὑπαγόρευε τό Ἑλληνικό του φιλότιμο, καί αὐτό ἔπραξε.
Κάθησαν λοιπόν ὡς συνήθως νά φάγουν ὡς οἰκογένεια μαζί, καί τί φυσικώτερο νά σηκωθοῦν γιά τήν καθιερωμένη προσευχή, πρίν ἀρχίζουν τό φαγητό. Βεβαίως καί δέν ζητῆσαν νά πράξουν τό αὐτό καί οἱ ξένοι φιλοξενούμενοι τους, σεβόμενοι τήν πίστη τους.
Γιά φαντασθῆτε τώρα νά σηκώνονται προσβεβλημένοι οἱ φιλοξενούμενοι, ὅπου . . . . « τόλμησε » νά κάνει ἡ Ἑλληνική οἰκογένεια, ΜΕΣΑ ΣΤΟ ΙΔΙΟ ΤΗΣ ΤΟ ΣΠΙΤΙ, τήν καθιερωμένη μεσημεριανή οἰκογενειακή προσευχή τους. Καί ὄχι μόνον αὐτό, ἀλλά νά ἀπατοῦν νά ἔρχονται νυχθημερόν ὡς φιλοξενούμενοι στήν Ἑλληνική οἰκογένεια καί νά ζητοῦν μέ ἀπύθμενο θράσος νά τούς ταϊζουν, νά τούς ποδένουν , καί νά τούς κοιμίζουν μέσα στό ἴδιο τους το σπίτι, (ΕΛΛΑΣ) ἀπαιτώντας ΚΑΙ ΝΑ ΜΗΝ ΚΑΝΟΥΝ ΚΑΙ ΤΗΝ ΠΡΟΣΕΥΧΗ ΤΟΥΣ !!! ΔΙΟΤΙ ΠΡΟΣΒΑΛΛΟΝΤΑΙ !!!!!
ΣΥΜΒΟΛΙΣΜΟΙ ΜΕ ΤΗΝ ΠΑΡΑΒΟΛΙΚΗ ΠΑΡΟΜΟΙΩΣΗ
Τό σπίτι τοῦ φιλότιμου Ἕλληνα οἰκογενειάρχη ὡς ἡ πατρίδα μας.
Δημοσίευση σχολίου