9 Νοε 2010 ῥωμαίϊκα
† π. Ἀντώνιος Ἀλεβιζόπουλος
Δρ. Θεολογίας Δρ. Φιλοσοφίας
ΘΕΜΑΤΑ ΟΡΘΟΔΟΞΟΥ ΚΑΤΗΧΗΣΕΩΣ
ΤΑ ΜΝΗΜΟΣΥΝΑ
Ἡ Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία δέχεται τὰ μνημόσυνα καὶ γενικὰ τὶς προσευχὲς ὑπὲρ τῶν κεκοιμημένων ἀδελφῶν. Ἡ πίστη σὲ προσωπικὴὕπαρξη μετὰ θάνατο καὶ ὁ τρυφερὸς δεσμὸς τῆς ἀγάπης ποῦ μᾶς συνδέει μὲ τοὺς ἀπελθόντες ἀδελφοὺς δικαιώνει τὰ μνημόσυνα.
Ἡ ἐπουράνιος Ἐκκλησία δέχεται τὶς παρακλήσεις μας καὶ «μεσιτεύει» γιὰ μᾶς στὸν Θεό. Ἀλλὰ καὶ ἐμεῖς, ἡ ἐπὶ γὴς Ἐκκλησία, ὄνταςἑνωμένοι μὲ τοὺς ἀπελθόντες ἀδελφοὺς στὸ ἕνα σῶμα τοῦ Χριστοῦ, παρακαλοῦμε γι' αὐτοὺς καὶ τελοῦμε ὑπὲρ αὐτῶν τὴ θεία εὐχαριστία,ἡ ὁποία συναθροίζει στὸ λειτουργικὸ χῶρο ὁλόκληρη τὴν Ἐκκλησία, πραγματώνοντας συνεχῆ ἐπικοινωνία καὶ ἀλληλεπίδραση. Ἡ θεία εὐχαριστία προσφέρεται «ὑπὲρ τῆς Ἁγίας Καθολικῆς καὶἈποστολικῆς Ἐκκλησίας» καὶ ὠφελεῖ μὲ τὴ χάρη τῆς τοὺς πάντες.
Ἤδη ἀπὸ τὴ μεταποστολικὴ Ἐκκλησία οἱ Χριστιανοὶ συναθροίζονταν στοὺς τάφους τῶν μαρτύρων τὴν ἡμέρα τῆς μνήμης τῶν καὶτελοῦσαν τὴ θεία εὐχαριστία (πρβλ. Μαρτύριο ἄγ. Πολυκάρπου 18). Τὴν τέλεση τῆς θείας εὐχαριστίας ὑπὲρ τῶν κεκοιμημένων μαρτυροῦν ὁ Τερτυλλιαvὸς (Περὶ στεφάνου τοῦ στράτ. 3. Περὶ τοῦμοναδ. γάμου 10. Περὶ προσευχῆς 28), ὁ Κυπριανὸς (Ἔπιστ. 1,2) καὶοἱ μεγάλοι πατέρες τῆς Ἐκκλησίας.
Ὁ ἅγιος Κύριλλος Ἱεροσολύμων, ἀναλύοντας τὴ θεία λειτουργία στοὺς... νεοφώτιστους, ὑπογραμμίζει ὅτι σ' αὐτὴν μνημονεύουμε τοὺς «πατριάρχας, προφήτας, ἀποστόλους, μάρτυρας, διὰ νὰ δεχτεῖ ὁΘεὸς τὴν δέησίν μας μὲ τὰς εὐχᾶς καὶ τὰς πρεσβείας τῶν. Ὕστερα μνημονεύομεν καὶ τοὺς προκεκοιμημένους ἁγίους πατέρας καὶἐπισκόπους, καὶ πάντων ἁπλῶς τῶν ἠμὶν προκεκοιμημένων, πιστεύοντες ὅτι μεγίστη ὠφέλεια «ὄνησις» θὰ γίνη εἰς τὰς ψυχᾶς, διὰτὰς ὁποίας ἀναφέρεται ἡ δέησις τῆς ἁγίας καὶ φρικωδεστάτης προκειμένης θυσίας» (Μυστ. κατήχ. Ἐ' 9).
Μὲ τὸ ἴδιο πνεῦμα προσθέτει ὁ ἅγιος Ἰωάννης ὁ Χρυσόστομος: «Ἂς βοηθῶμεν λοιπὸν αὐτοὺς καὶ ἂς τελῶμεν ὑπὲρ αὐτῶν μνημόσυνα. Διότι ἐὰν τὰ παιδιὰ τοῦ Ἰὼβ ἐκαθάριζεν ἡ θυσία τοῦ πατρός, διατὶἀμφιβάλλεις διὰ ,τὸ ὅτι, ἐὰν προσφέρωμε καὶ ἠμεῖς ὑπὲρ τῶνἀπελθόντων, δίδεται εἰς αὐτοὺς κάποια παρηγορία «παραμυθία τὶς » (Ἰω. Χρυσοστ., Εἷς Ἃ' Κόρ. Λόγ. ΜΑ 6).
Ἡ Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία πιστεύει πῶς οἱ προσευχὲς καὶ τὰ μνημόσυνα δὲν ἐξαναγκάζουν τὸν Θεό, οὔτε βεβαιότητα σχετικὰ μὲ τὰἀποτελέσματα. Ἐξάλλου ἡ Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία ἀπορρίπτει τὴδιάκριση μεταξὺ πρόσκαιρων καὶ αἰωνίων ποινῶν. Ἡ ἄποψη πῶς οἱαἰώνιες ποινὲς ἐξαγοράζονται μὲ τὸ αἷμα τοῦ Χριστοῦ, ἐνῶ οἱπρόσκαιρες δὲν ἐξαγοράζονται, δὲν ἀνταποκρίνεται στὴν ὀρθόδοξη πίστη. Ἐμεῖς πιστεύουμε πῶς τὸ αἷμα τοῦ Χριστοῦ καθαρίζει «κάθεἁμαρτία» (Ἃ' δημιουργοῦν ὁποιαδήποτε Ἰω. ἃ' 7).
Ἔτσι ἡ Ὀρθοδοξία περιφρουρεῖται τόσο ἀπέναντι τῶν Προτεσταντῶνὅσο καὶ ἀπέναντι τῶν Ρωμαιοκαθολικῶν, ποῦ κάνουν αὐτὴ τὴδιάκριση καὶ κηρύττουν τὸ «καθαρτήριο πῦρ». Σὰν καθαρτήριο πῦρ δεχόμαστε μόνο τὴ φωτιά, ποῦ θὰ ἀνακαινίσει τὸν κόσμο, σύμφωνα μὲ τὸ λόγο τῆς Γραφῆς (Β' Πέτρ. γ' 7).
Π. ΑΝΤΩΝΙΟΣ ΑΛΕΒΙΖΟΠΟΥΛΟΣ
ΕΓΧΕΙΡΙΔΙΟΝ ΑΙΡΕΣΕΩΝ ΚΑΙ ΠΑΡΑΧΡΙΣΙΑΝΙΚΩΝ ΟΜΑΔΩΝ
Γ' ΕΚΔΟΣΗ ΕΠΑΥΞΗΜΕΝΗ
ΑΘΗΝΑ 1994
Ἀναδημοσίευση: http://www.egolpion.com/mnhmosuna.el.aspx
Ἀπό:Ι.Μ.Παντοκράτορος
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου