ΚΥΡΗΓΜΑ ΣΤΟ ΑΠΟΣΤΟΛΙΚΟ ΑΝΑΓΝΩΣΜΑ ΚΥΡΙΑΚΗΣ E΄ ΜΑΤΘΑΙΟΥ (Ρωμ. Ι΄ 1-10)

Πολλοί είναι οι άνθρωποι αυτοί, που όντως επιζητούν να γνωρίσουν τον Θεό και να συνδεθούν μαζί του ό,τι κι εάν αυτό τους κοστίσει. Και ενώ αυτό είναι οπωσδήποτε θετικό και επαινετό, απ’ την άλλη, μπερδεύονται στις ατραπούς και τα σκοτεινά περάσματα του ποικίλου θρησκευτικού πλουραλισμού, με αποτέλεσμα να χάνουν τον αρχικό τους στόχο.

Αυτή ακριβώς την κατάσταση του πνευματικού τους αποπροσανατολισμού που ζούσαν κατά τραγικό τρόπο οι Εβραίοι, μας περιγράφει το αποστολικό ανάγνωσμα και ταυτοχρόνως μας παρουσιάζει και την λύση του προβλήματος......

Η περικοπή και όλο γενικώς το δέκατο κεφάλαιο της επιστολής, αποκαλύπτουν τον πόνο του Απ. Παύλου, ο οποίος «φλεγόταν» (Β΄ Κορ. ια΄ 29) από την αγάπη των συμπατριωτών του και ως γνήσιος Απόστολος λαχταρούσε την σωτηρία τους. Έφτανε μάλιστα στο σημείο, ο ίδιος να γίνει «ανάθεμα» ( Ρωμ. θ΄3), αρκεί όλος αυτός ο Εβραϊκός λαός, να αναγνωρίσει ότι ο Χριστός είναι αυτός ο Γιαχβέ που ήρθε για να σώσει μαζί με τον λαό της Παλαιάς Διαθήκης και τον κόσμο ολόκληρο.

Δεν αρκεί λοιπόν να έχει κανείς μόνο τον «ζήλο», ταυτοχρόνως χρειάζεται να συνυπάρχει και η ορθή γνώση. Και τούτο διότι όταν ο αυτός ζήλος για τον Θεό δεν διευθύνεται και από την ορθή και πλήρη γνώση του Θεού, αλλά και των «καθηκόντων» του πιστού προς την αγάπη του Θεού και προς τους συνανθρώπους, τότε δημιουργούνται πολλές και σοβαρές καταστάσεις που μάλλον περιπλέκουν αντί να επιλύουν τα προβλήματα.

Χαρακτηριστικό παράδειγμα; Μα οι ίδιοι οι Εβραίοι, οι οποίοι κατάντησαν Χριστοκτόνοι και θα παραμείνουν βεβαίως έτσι, πορωμένοι, παρά τον ζήλο τους, «...άχρις ου το πλήρωμα των εθνών εισέλθει, και ούτω πας Ισραήλ σωθήσεται...» (Ρωμ. ια΄ 25-26).

Βεβαίως, δεν είναι καθόλου δύσκολο, όπως βλέπουμε, στο φρικτό κατάντημα του Ισραήλ να οδηγηθεί και οποιοσδήποτε άνθρωπος ή οποιαδήποτε κοινότητα, όταν ξεφύγει από το μέτρο της πίστεως και από την ευλογημένη διάκριση.

Μια σύντομη ματιά στις τραγικές σελίδες της Εκκλησιαστικής μας ιστορίας, μας κάνει να μένουμε με κομμένη την ανάσα, κάθε φορά που για διαφόρους λόγους το Σώμα του Χριστού συγκλονίζεται με εσωτερικές ταραχές που σε ορισμένες περιπτώσεις, όταν αυτές δεν αποσοβούνται, καταλήγουν σε σχίσματα και αλλοίμονο, σε καταστροφικές αιρέσεις.

Και οπωσδήποτε, τόσο η ιστορία του «εκλεκτού λαού», όσο και αυτή η γενική ιστορία, θα πρέπει να μελετάται, όχι βεβαίως για να προβάλλονται τα αρνητικά ως παραδείγματα προς μίμηση, αλλά θα πρέπει να σπουδάζεται με περίσκεψη και να καταγράφουμε τα πάμπολλα παραδείγματα προς αποφυγήν...

Με πόση, αλήθεια, προσοχή ,χρειάζεται να βαδίζουμε το δρόμο μας, αφού ως γνωστόν «το Ορθοδοξείν εστί αεί σχοινοβατείν»! Και πόσο προσεχτικοί θα πρέπει να είναι όσοι, λόγω της θέσεώς τους, καθοδηγούν το λογικό ποίμνιο; Πόση σύνεση πράγματι χρειάζεται ώστε, να μη δημιουργούνται σκάνταλα που κλονίζουν αστήρικτες συνειδήσεις και ενδεχομένως να οδηγηθούν στη συνέχεια οι σκανδαλισθέντες σε αποστασιοποιήσεις, ακόμα δε και σε σχίσματα, παρά τον ζήλο που είναι δεδομένο ότι υφίσταται;

Και πόσο θα πρέπει να ακούσουμε στη συνέχεια τον Θεόπνευστο λόγο του Αποστόλου που μας μιλάει για την ζωντανή πίστη!

Ω, αυτή η γνήσια και κρυστάλλινη πίστις! Είναι το μόνο που έχει ανάγκη ο άνθρωπος.

Ας μη ψάχνουμε αγαπητοί μου να βρούμε αυτό που λαχταρά η ύπαρξή μας, ούτε σε άλλες πίστεις, ούτε σε πλανεμένα φιλοσοφικά ή περίεργα και ακραία κοινωνικά συστήματα που στην κυριολεξία μας «κουρελιάζουν» στο τέλος.

«Τέλος γαρ νόμου Χριστός εις δικαιοσύνην παντί τω πιστεύοντι» (Ρωμ. ι΄4)

Αυτός ο Χριστός, ο Κύριός μας και ο Θεός μας, έδωσε το οριστικό τέλος στην αποστολή και την ισχύ του Ιουδαϊκού Νόμου.

Αυτός ο ίδιος, σε κάθε εποχή, απομυθοποιεί και καταργεί ο,τιδήποτε έρχεται «ως φάσμα αληθείας» για να σαγηνεύσει την καρδιά μας. Αυτός Ο Ιησούς «εξήλθεν νικών και ίνα νικήσει» (Αποκ. στ΄2).

Τώρα πλέον, επιτυγχάνει τον ευλογημένο σκοπό του ο καθένας μας που πιστεύει στον Χριστό και έχει καταστεί συνειδητό μέλος της Εκκλησίας Του, της Ορθοδοξίας μας. Τώρα πλέον ξεδιψά αυτός που γεύεται από την πηγή της ζωής (Ιωαν. δ΄14), και όχι εκείνος που τρέχει στο «φρέαρ το συντετριμμένον» όπως συνεχίζουν να κάνουν οι Εβραίοι, και όσοι δυστυχώς εξαρτώνται απ’ αυτούς...

Έχουμε λοιπόν ανάγκη να ζούμε όχι μια τυπική και εξωτερική θρησκευτικότητα. Όχι μια νόθο κατάσταση που παρά τον υπάρχοντα ζήλο, κάνει τον άνθρωπο να παραμένει στους τύπους και να χάνει την ουσία. Αλλ’ έχουμε ανάγκη την γνήσια Εκκλησιαστική ζωή, με ο,τι αυτό συνεπάγεται και που χαρακτηρίζεται από πηγαία, αυθόρμητη και αυθεντική πίστη και αγάπη στον Σωτήρα και Λυτρωτή Ιησού.

Έχουμε ανάγκη μια αυθεντική πίστη η οποία θα αλλάζει την ζωή μας και θα μας οδηγεί στη σωτηρία, η οποία είναι και ο τελικός μας στόχος, το ποθούμενο και η λαχτάρα μας.

Βεβαίως η καλλιέργεια της πίστεως περί της οποίας κάνουμε λόγο, δεν είναι και τόσο εύκολη υπόθεση. Είναι έργο ολοκλήρου της ζωής μας. Και για τούτο χρειάζεται υπομονή, επιμονή, αγωνιστική διάθεση και προπαντός η ευλογημένη διάκριση.

Ας το κάνουμε λοιπόν θέμα θερμής προσευχής και είθε ο Κύριός μας Ιησούς να μας συγκρατεί πάντοτε ώστε, να προκόπτουμε εις αγιασμόν εντός του Σώματός του δηλ. στην Αγίας μας Εκκλησία. Αμήν.

Αρχιμ. Ιωήλ Κωνστάνταρος

Ιεροκήρυξ της Ιεράς Μητροπόλεως Δρυϊνουπόλεως, Πωγωνιανής και Κονίτσης
Το email (ηλεκτρονικό ταχυδρομείο) του π. Ιωήλ είναι: p.ioil@freemail.gr