«Τη γλώσσα μου έδωσαν Ελληνική» και όχι βαρβαρική...

«Τη γλώσσα μου έδωσαν Ελληνική» και όχι βαρβαρική...

(Πρώην «μάρτυρας του Ιεχωβά»)





Δεν γνωρίζω αν όσοι διαβάζουν τα κείμενα αυτά, είχαν ποτέ τους την «ευκαιρία» να συναντηθούν με «μάρτυρες του Ιεχωβά». Εάν είχαν -και διαθέτουν στοιχειώδη αντίληψη της Γραφής, και γενικώς της ψυχολογίας- τότε αναμφιβόλως έχουν συνειδητοποιήσει ότι εκτός από την φαιδρή νότα που σκορπίζουν (που στην ουσία της είναι πολύ οδυνηρή για τους ανθρώπους της Σκοπιάς), υφίσταται και η καθ΄αυτό δραματική πλευρά του όλου θέματος.


Υπερβολικός ο λόγος, ίσως παρατηρήσουν κάποιοι.


Μακάρι, φίλοι μου, οι σκέψεις που διατυπώνουμε να ήταν απλώς μια υπερβολή. Η κατάσταση δυστυχώς, είναι περισσότερο προβληματική απ’ όσο μπορούμε να φανταστούμε.......


Για να μην μένουμε όμως μόνο σε «αφορισμούς» και χαρακτηρισμούς, ας σκύψουμε έστω και για λίγο επάνω από τις «ανοιχτές πληγές» ώστε να δούμε ελάχιστες πράξεις από το δράμα...


α) Δεν είναι τυχαίο ότι οι οπαδοί της εταιρείας, ακολουθούν πανομοιότυπα την ίδια τακτική στην προσπάθειά τους να προσηλυτίσουν απλοϊκούς ανθρώπους, που δεν γνωρίζουν σε βάθος την ορθόδοξη πίστη, χρησιμοποιώντας μια «ξύλινη γλώσσα» που σε όλες τις περιπτώσεις σου δίνει την εντύπωση ότι ξανακούς μαγνητοφωνημένη ταινία.


Είναι επίσης πολύ χαρακτηριστικό το πόσο επίμονοι γίνονται όταν αντιληφθούν πως μπροστά τους υπάρχει ένα υποψήφιο θύμα, και πώς εξ’ αντιθέτου, τους «καταπίνει η γη», όταν συνειδητοποιούν ότι ο συνομιλητής τους γνωρίζει την αλήθεια και τους αντικρούει τόσο μέσα από τον λόγο του Θεού, όσο και με τις γενικώτερες γνώσεις του.


Η παραπάνω παγιωμένη τους τακτική, έχει φυσικά επιβληθεί άνωθεν και τους είναι σχεδόν αδύνατον να ενεργήσουν διαφορετικά διότι έτσι ακριβώς επιτάσσει από το Μπρούκλυν ο «αγωγός του Θεού».


β) Ένα άλλο «διαχρονικό» χαρακτηριστικό είναι ότι οι οπαδοί της Σκοπιάς, διαθέτουν όχι απλώς αμφίβολο μορφωτικό επίπεδο, αλλά, όσο και αν φαίνεται υπερβολικό, αγνοούν την ορθή ελληνική μας γλώσσα. Αγνοούν γραμματική, συντακτικό, ακόμα δυσκολεύονται και να αναγνώσουν όχι μόνο το αυθεντικό κείμενο, αλλά και αυτή την απλή νεοελληνική απόδοση...


Ίσως είναι και αυτό, πλην των άλλων, ένα από τα αίτια που τους κάνει να καταλήγουν στα «γρανάζια» της πολυεθνικής «Σκοπιάς». Πράγματι, εάν το εξετάσουμε το θέμα και από αυτή του την πλευρά λίγο βαθύτερα, θα διαπιστώσουμε ότι δεν θέλει και πολύ, ένας άνθρωπος που γνωρίζει τόσο ο ίδιος, όσο και το περιβάλλον του την πνευματική και μορφωτική του πενία, να ξεφύγει και ουσιαστικά να ζει εκτός πραγματικότητας. Υπάρχουν άνθρωποι οι οποίοι αποστηθίζουν ορισμένα παραφρασμένα εδάφια της Βίβλου, και εμφανιζόμενοι κατόπιν με ένα κλασσικό ή πολύ προσεγμένο ντύσιμο, διεκδικούν (κυρίως σε χώρους που είναι άγνωστοι), τον τίτλο του «διδασκάλου του Ευαγγελίου».


(Δεν είναι βέβαια της παρούσης, όμως είναι ανάγκη, σε κάποιο άλλο μας άρθρο, να εστιάσουμε το βλέμμα μας και στις ψυχολογικές διαστάσεις του θέματος, στις ψυχικές δηλ. διακυμάνσεις των ανθρώπων που εμφανίζονται πλέον ως «Μ.τ.Ι.», και στην αδήριτη ανάγκη που αισθάνονται τα πρόσωπα αυτά στο να γυρίζουν τα σπίτια. Το επικάλυμμα βέβαια που προβάλλουν ως δήθεν την διάδοση του λόγου του Θεού, είναι κάτι που ούτε οι ίδιοι το πιστεύουν (τουλάχιστον οι συνειδητοποιημένοι). Απλώς γίνεται για να αποδείξουν κυρίως «εις εαυτούς και αλλήλους» ότι έχουν επιτέλους και αυτοί κάποια αξία και τώρα δεν αποτελούν πλέον ανθρώπους της «σειράς»... Πραγματικά οι ψυχική τους αυτή ανάγκη, είναι κάτι που τους οδηγεί σε ενέργειες εν πολλοίς ανερμήνευτες, αφού προβαίνουν ακόμα και σε πράξεις οι οποίες καταλήγουν να είναι εντελώς αντίθετες ως προς το αρχικό τους σχέδιο, αλλά και το ίδιο τους το «συμφέρον»...).


Το ότι έτσι έχουν τα πράγματα, τούτο είναι διαπιστωμένο «πάλιν και πολλάκις» από πολλούς. Γι΄ αυτό και αν τελικώς ξεκινήσει κάποια συζήτηση μαζί τους, μετά από λίγο, εκ των πραγμάτων είναι αδύνατον να συνεχιστεί επί καθαρώς Βιβλικής βάσεως, ακριβώς λόγω της μορφωτικής τους αδυναμίας. Βέβαια, η εταιρεία ακριβώς για τις περιπτώσεις αυτές (φροντίζει πριν από αυτούς γι’ αυτούς), έχει θέσει την «βαλβίδα αποσυμπιέσεως» η οποία είναι η γνωστή σε όλους. Η έντεχνη δηλ. αλλαγή της συζητήσεως και η επικέντρωση στα δήθεν σκάνδαλα των ορθοδόξων... (Αυτός δε είναι επί της ουσίας και ο βασικότατος λόγος που εξ΄αρχής αρνούνται τον δημόσιο διάλογο. Τους περιλούει κρύος ιδρώτας στη σκέψη ότι μέσω του διαλόγου θα αποκαλυφθεί η ρηχότητα και η άγνοια, η οποία αποτελεί πλέον το «σήμα κατατεθέν» των «σπουδαστών».


Αν τώρα κανείς επιμένει να τους υποδείξει το πόσο σφάλλουν στην ερμηνεία τους ή ακόμα και σ’ αυτή την έκφραση της μητρικής τους γλώσσας, πόσο παχυλή άγνοια έχουν στις εγκυκλοπαιδικές γνώσεις, στην ιστορία και ιδίως στα Βιβλικά θέματα, τότε οι «σπουδαστές» έχουν και πάλι έτοιμη την απάντηση: « Μα, και οι Απόστολοι ήταν αγράμματοι»! Μια απάντηση που μόνο θυμηδία βέβαια προκαλεί, αφού, με τον ισχυρισμό τους αυτό αποδεικνύουν οι ίδιοι πανηγυρικώς πλέων την εν γένει πνευματική τους ένδεια, και όχι μόνον.


Βέβαια οι Άγιοι Απόστολοι, μπορεί προ της Πεντηκοστής να ήταν «ιδιώτες» (Πραξ. Απ. Δ’ 13), πλην όμως, μετά την κάθοδο του Αγίου Πνεύματος έγιναν πάνσοφοι και «εσαγήνευσαν την οικουμένην», και τα έργα τους, εκτός από την Αποκάλυψη του Θεού που περιέχουν, αποτελούν παγκόσμια μνημεία Ελληνικής γλώσσας, ύφους κ.τ.λ.


Αλλά είπαμε, μόνο οι Μ.τ.Ι. μπορούν να επικαλούνται τέτοιου είδους «επιχειρήματα». Όντως, «η απολογία, χείρων της κατηγορίας» κατά γνωστό μας νομικό γνωμικό.


Το δε περισσότερο τραγικό για τα «θύματα της Σκοπιάς» είναι ότι υφίσταται τέτοια και τόση αφέλεια, ώστε αρκετοί εξ αυτών, όντως να πιστεύουν ότι είναι «ισοστάσιοι» των Αποστόλων. Και πώς μπορεί να συμβαίνει διαφορετικά φίλοι μου; Αγράμματοι οι Απόστολοι, αγράμματοι και οι Μάρτυρες... (...Βίοι παράλληλοι..., τι άλλο ακόμα θ΄ακούσουμε)!


Θα αποτελούσε παράλειψη αγαπητοί μου, αν στο σημείο αυτό δεν σας μετέφερα κάτι που μας αποκάλυψε πρώην Μ.τ.Ι. ο οποίος όμως γνωρίζει άριστα τα Ελληνικά γράμματα. Στην ερώτησή μας, τι ήταν εκείνο που τον οδήγησε τελικώς στο να εξέλθει μέσα από το «αγκαθωτό πλέγμα» της εταιρείας, η απάντησή του ήταν τόσο συγκλονιστική, όσο και ρεαλιστική! «Ακούστε», μας είπε, «ομολογώ ότι δεν γνώριζα το περιεχόμενο της Ορθοδόξου πίστεως όταν παρασύρθηκα στην πλάνη τους. Ευτυχώς όμως, γνωρίζω πολύ καλά την ελληνική και μάλιστα την αρχαία, και ως εκ τούτου μου ήταν εντελώς αδύνατον να συνακολουθήσω στην «σφαγή» που έκαναν και εξακολουθούν να κάνουν συνειδητά στην ομορφότερη γλώσσα του κόσμου!


«Τη γλώσσα μου έδωσαν Ελληνική» (Ελύτης), και δεν ανέχομαι την βαρβαρική της Μ.Ν.Κ. της Σκοπιάς».


Είναι τόσο φρικτές οι ερμηνείες και οι μεταφράσεις τους, και τόσο αλλοιώνεται το αυθεντικό κείμενο, που αρκετές εξ’ αυτών αρκούν ώστε να μηδενιστεί και μαθητής Γυμνασίου που γνωρίζει τους στοιχειώσεις κανόνες της γλώσσας μας». Και συνέχισε ο Έλληνας και απελεύθερος πλέον Κυρίου Ιησού Χριστού: «Το τραγικό δεν είναι τόσο ότι δεν γνωρίζουν, αλλά το ότι και τα ελάχιστα γλωσσικά που έχουν μάθει, υποχρεώνονται εκ των πραγμάτων να τα λησμονήσουν, εντασσόμενοι οργανικά στο «Βιβλικό φρενοκομείο» της Σκοπιάς». Και κατέληξε ο φίλος μας, με τις τόσες «μακάβριες» εμπειρίες του από το «μακελειό του Ορθού λόγου» που λειτουργεί στα παραρτήματα της Σκοπιάς.


«Αυτοί που εξευτελίζουν την έννοια του λόγου, είναι ποτέ δυνατόν να αντιληφθούν τον Λόγο του Θεού;


Απ’ αυτούς που αρνούνται να μελετήσουν στο πρωτότυπο το Ιερό Ευαγγέλιο και εκχυδαΐζουν τον μοναδικό Ελληνικό λόγο, είναι δυνατόν να περιμένει ποτέ κανείς ότι θα σεβαστούν την Θεότητα του Λόγου του Θεού;»


Απολύτως σωστές οι παρατηρήσεις του φίλου μας!


Φυσικά, δεν είναι καθόλου τυχαίο ότι το δεύτερο πρόσωπο της Αγίας Τριάδος, ονομάζεται Λόγος, και ως εκ τούτου, όσοι αρνούνται αυτή την αποκαλυπτική πραγματικότητα, είναι νομοτελειακώς καταδικασμένοι να τηρούν το εντελώς αντίθετο του λόγου, δηλ. την ταραχώδη σιωπή της άγνοιας και προπαντός της ενοχής.


Κλείνοντας και το άρθρο μας αυτό, να επαναλάβουμε δημοσίως έτι άπαξ, αυτό το οποίο πολλάκις έχουμε παρακαλέσει τους υπευθύνους των Μ.τ.Ι. Και ποιο είναι αυτό; Επειδή οι ίδιοι ομολογούν ότι δεν γνωρίζουν Ελληνικά (τι όμως γνωρίζουν;) και αρνούνται να μελετήσουν και να παρακολουθήσουν το κείμενο του λόγου του Θεού, ας μας φέρουν (αν βέβαια υπάρχει), ένα φιλόλογο Μ.τ.Ι. ώστε να μπορέσουμε επιτέλους να ξεκινήσουμε ένα διάλογο με βάση το αυθεντικό κείμενο της Αγίας Γραφής.


Κλείνοντας το περασμένο μας άρθρο, είπαμε πως δεν είναι καθόλου τυχαίο ότι το δεύτερο πρόσωπο της Αγίας Τριάδος ονομάζεται Λόγος, κι ακόμα τονίσαμε ότι οι αυτοαποκαλούμενοι «Μάρτυρες του Ιεχωβά» αρνούνται πεισματικώς την Θεότητα του Λόγου. Αρνούνται και απορρίπτουν την Θεότητα του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού και ταυτοχρόνως καταστρέφουν τον Ελληνικό λόγο στον οποίον πρωτοτύπως εγράφει η Καινή Διαθήκη και μεταφράστηκε η Παλαιά. Δεν χρειάζεται φυσικά ιδιαίτερη προσπάθεια για να παραδεχθεί κανείς ότι το ίδιο έγκλημα με αυτό που συντελείται στην Ελληνική γλώσσα, συντελείται και σε όλες τις άλλες που μεταφέρουν μεταφραστικώς τις πλάνες και τις αιρετικές τους διδασκαλίες.......


Επόμενο άλλωστε είναι αυτό. Μετά την κακοποίηση της «μητέρας» (γλώσσας), να συνακολουθούν στην ίδια και σε ακόμα χειρότερη από αυτή και οι «θυγατέρες» και έτσι όλες μαζί (οι γλώσσες), συνθλιβόμενες και «βιαζόμενες» μέσα στον πύργο της Σκοπιάς, να κυοφορούν στο «φως του αγωγού» την τερατογέννηση των «Μεταφράσεων του Νέου Κόσμου» (ΜΝΚ).


Το θέμα γενικώς της γλώσσας του Ιερού Ευαγγελίου και ειδικώς των μεταφράσεων, ερμηνειών, παραφράσεων και παραθέσεων των ΜΝΚ, αποτελεί ένα βασικότατο ζήτημα, που είναι ανάγκη να προσεχθεί ιδιαιτέρως απ’ όσους ασχολούνται με το αντικείμενο αυτό. Αν μάλιστα είναι αληθινός ο λόγος του Λένιν (και είναι αληθινός), ότι «όποιος θέλει να καταστρέψει ένα λαό, ας ξεκινήσει από την καταστροφή της γλώσσας του», τότε ο καθένας αισθάνεται σε τι καταστροφή οδηγούν τους εαυτούς των και τους ταλαίπωρους οπαδούς της Σκοπιάς, τα θύματα της Αμερικανικής αυτής πολυεθνικής εταιρείας.


Οπωσδήποτε φίλοι μου, δεν θα πρέπει να παραμείνει απαρατήρητο το γεγονός ότι από τις τάξεις των ΜτΙ, απουσιάζουν άνθρωποι με κλασσική παιδεία. Και επίσης είναι αξιοπρόσεκτο το ότι, αν μεταξύ αυτών των «μαρτύρων» κάνουν την εμφάνιση τους, ελάχιστες φορές και κάποια πρόσωπα με επίφαση γνώσεων σε ορισμένους τομείς, προερχόμενοι από διαφορετικές μαθησιακές δέσμες και εκπαιδευτικές κατευθύνσεις από αυτή της θεωρητικής ή άλλως κλασσικής παιδείας, και πάλι τότε παρατηρούμε ότι επιμελώς αποφεύγουν να προσεγγίσουν αυτό το αυθεντικό κείμενο. Ο λόγος είναι προφανής. Ο συνειδησιακός φόβος που ελοχεύει μέσα τους, στο να αποκαλυφθεί η διαστροφή η οποία έχει συντελεστεί στο λόγο του Θεού.


Το να μην διαθέτει κανείς κάποιο μορφωτικό επίπεδο ή να κατέχει ελάχιστες γραμματικές γνώσεις (όπως υποστηρίζει μεγάλο μέρος των ΜτΙ – περίεργο πάντως για την εποχή μας), τούτο δεν μπορεί να του χρεωθεί ως επιλήψιμο, όταν μάλιστα οι συνθήκες κάτω από τις οποίες μεγάλωσε , δεν του επέτρεψαν την γραμματική πρόοδο... Μάλλον θα λέγαμε ότι στις περιπτώσεις αυτές, η σκληρή πραγματικότητα μας αναγκάζει να αντιμετωπίσουμε την όλη κατάσταση με σύνεση και με την αγαθή δικαιολογία των προσώπων και των πραγμάτων. (Τόσα ξέρει, τόσα λέει ή μάλλον, ακριβώς επειδή δεν γνωρίζει, εκφέρει «άρρητα ρήματα»). Όμως, το να έρχεται και να αυτοπροβάλλεται ένας ΜτΙ με «τίτλους και περγαμηνές», και που άρα, θα πρέπει εκ των πραγμάτων να γνωρίζει, αν όχι τέλεια τη μητρική του γλώσσα, τουλάχιστον τους βασικούς της κανόνες, και επιτέλους επιβάλλεται να μπορεί, τουλάχιστον να διαβάζει το κείμενο της Καινής Διαθήκης, και παρ’ όλα ταύτα να αρνείται, φέροντας ως «ατράνταχτο» επιχείρημα το ότι και οι Απόστολοι ήταν αγράμματοι, ε λοιπόν αγαπητοί μου, αυτό είναι τόσο για τον ίδιο όσο και την εταιρεία που εκπροσωπεί, το ολιγότερον εξευτελιστικό, που σου δίνει τη βεβαιότητα ότι οι άνθρωποι αυτοί, όντως, μαζί με την πίστη τους έχουν χάσει και κάθε ίχνος αξιοπρέπειας.


Η φράση «οι Απόστολοι ήταν αγράμματοι» που ως «άνοστη καραμέλα» πιπιλίζουν στο στόμα τους, όπως ήδη έχουμε τονίσει, δεν ισχύει. Και δεν ισχύει, κυρίως για το μετά το γεγονός της Πεντηκοστής χρονικό διάστημα. Το «ανέκδοτο» αυτό, είναι το βολικό άλλοθι των αδαών αλλά και πονηρών θα λέγαμε ανθρώπων, που «ευνούχισαν» την ελευθερία τους και επιπλέον αποδεικνύουν δια του παραλόγου τούτου, πλην της αγραμματοσύνης και την «κεκαυτηριασμένη τους ιδίαν συνείδησιν».( Α΄ Τιμ. Δ΄ 2).


Πόσο δίκαιο,πράγματι, είχε ένας στοχαστής όταν υποστήριξε ότι: «Από μόνος σου όταν καταντάς σκουλήκι, δεν θα πρέπει να διαμαρτύρεσαι για το ότι οι άλλοι σε ποδοπατούν»!


Και όταν ο άνθρωπος και εν προκειμένω «ο μάρτυρας της Σκοπιάς» και δη ο Έλληνας (;) ρίχνει τόσο πολύ το κύρος του και αρνείται ακόμα και αυτή την γλώσσα του, και κατ’ επέκτασιν ο,τιδήποτε συνδέεται με αυτόν τον Ελληνικό λόγο και άρα την αυτοσυνειδησία του Έλληνα, και επιμένει ο ίδιος σε παράλογες μεταφράσεις και σε αυθαίρετες ερμηνείες, τότε δεν του επιτρέπεται να διαμαρτύρεται όταν λέγονται και διατυπώνονται τόσα και τόσα, που αποτελούν, δυστυχώς γι’ αυτόν, αυταπόδεικτες αλήθειες.


Με κάθε βεβαιότητα, όλες αυτές οι κρίσεις, απηχούν πολύ λιγότερα από αυτή την ζοφερή πραγματικότητα.


Η αλήθεια δυστυχώς είναι περισσότερο τραγική και το «θέατρο του παραλόγου» που παίζεται αρχικώς στο Μπρούκλιν και που στη συνέχεια ανεβάζει τις «παραστάσεις» στα θεατρικά του παραρτήματα, όπου γης, ομολογουμένως, κάνει τους πιστούς Ορθοδόξους Χριστιανούς, να θλίβονται με όλη τους την καρδιά για το πού κατάντησαν οι αδελφοί τους, εγκαταλείποντας την Εκκλησία μας. Την Κιβωτό της Σωτηρίας.


Όμως είναι ανάγκη να συνεχίσουμε με το ίδιο θέμα.






Υ.Γ. «Ούσα η «μητρική» διοίκησις του «αγωγού» εις USA


κατήντησε η daughter της ανέστιος, θρηνούσα».

Αρχιμανδρίτης Ιωήλ Κωνστάνταρος, Ιεροκήρυξ της Ι. Μητρ. Δρυϊνουπόλεως, Πωγωνιανής και Κονίτσης