Το σημερινό ευαγγελικό ανάγνωσμα έχει πολλαπλά μηνύματα. Μας καλεί να κατανοήσουμε και να ερμηνεύσουμε μέσα στο φώς της βασιλείας του Θεού και της δικαιοσύνης Του πολλά μεγέθη της καθημερινότητάς μας. Τις βιοτικές μέριμνες και το ασφυκτικό άγχος που μας διαπερνά: «μη μεριμνάτε». Την λαχτάρα της όποιας επιθυμίας και την πλεονεξία μέσα στην οποία βυθιζόμαστε: «εάν δε ο οφθαλμός σου πονηρός ή, όλον το σώμά σου σκοτεινόν έσται», εάν το μάτι σου είναι πονηρό, ολόκληρος είναι σκοτεινός. Την εξάρτηση από το χρήμα και τις συνέπειές του, που γίνεται μια άλλου είδους ειδωλολατρία μέσα στην οποία παγιδευόμαστε: «ου δύνασθε Θεώ δουλεύειν και μαμωνά», δεν μπορείτε να δουλεύετε και στον Θεό και στον μαμωνά.
Μαζί με όλα αυτά, όμως, θα ήταν σκόπιμο να κάνουμε και μια οικολογική ανάγνωση του ευαγγελικού μηνύματος. Και αυτό, γιατί στις μέρες μας ζούμε, μαζί με όλο τον κόσμο, μέσα στον φόβο και στην σκιά ενός οικολογικού θανάτου, που προκαλεί η αυξημένη μόλυνση και η καταστροφή του φυσικού περιβάλλοντος. Η φράση του Χριστού, «εμβλέψατε εις τα πετεινά του ουρανού, ότι ου σπείρουσιν ουδέ θερίζουσιν ουδέ συνάγουσιν εις αποθήκας, και ο πατήρ υμών ο ουράνιος τρέφει αυτά», είναι ασφαλώς μια ηχηρή διακήρυξη της πρόνοιας του Θεού. Εύκολα καταλαβαίνουμε ότι η φύση όχι μόνο προέρχεται, αλλά και κυβερνάται από τον Θεό. Η φροντίδα και η παρουσία του Θεού μέσα στην φύση είναι διαρκής. Η λειτουργία των φυσικών νόμων κινείται αποκλειστικά μέσα στα πλαίσια της θέλησης, της δύναμης και της κυριαρχίας του Θεού. Όλα λειτουργούν τέλεια, γιατί δημιουργήθηκαν να είναι τέλεια.
Η Αγία Γραφή είναι κατάμεστη από εκφράσεις που αναφέρονται στην ωραιότητα, την αρμονία και την σκοπιμότητα της φυσικής δημιουργίας. Ο ίδιος ο Χριστός μας δίνει το παράδειγμα της αγάπης στην δημιουργία, αλλά και του σεβασμού στην οικολογική ισορροπία. Οι υπέροχες παραβολές Του, αλλά και, γενικότερα, ο διδακτικός Του λόγος, τις περισσότερες φορές έχουν αφετηρία μια εικόνα από το φυσικό περιβάλλον. Η τρικυμία της θάλασσας, οι άνεμοι, τα πετεινά του ουρανού, τα κρίνα του αγρού, το καρπερό αμπέλι, η άκαρπη συκιά είναι εικόνες από την δημιουργία του Θεού. Όλα αυτά από τα οποία ξεκινά ο Χριστός την διδασκαλία Του, για να προχωρήσει στα βαθύτερα πνευματικά μηνύματα, μαρτυρούν την αγάπη Του και την ανύσταχτη φροντίδα Του για τα έμψυχα και άψυχα δημιουργήματά Του.
Ο Χριστός, βέβαια, δεν μας καλεί απλά να αγαπάμε και να θαυμάζουμε την φύση. Άλλωστε, δεν λάτρεψαν την κτίση όσοι πίστευαν στον Θεό, αλλά τον Κτίστη. Εκείνο το «καταμάθετε τα κρίνα του αγρού πώς αυξάνει» μας λέει κάτι άλλο πολύ πιο σημαντικό, που πρέπει να προσέξουμε. Να μάθουμε να μελετάμε το ανοικτό βιβλίο της φύσης και να αποκρυπτογραφούμε τα σήματα που μας εκπέμπει κάθε στιγμή και ώρα. Κάθε φορά που μολύνουμε την φύση και καταστρέφουμε το περιβάλλον, γκρεμίζουμε το σπίτι που ο Θεός μας έδωσε για να ζήσουμε. Αμαρτάνουμε, γιατί ξεχνάμε ότι η υποχρέωση του ανθρώπου στον παράδεισο ήταν το «εργάζεσθαι αυτόν και φυλάσσειν». Δύο χαρακτηριστικές λέξεις που τονίζουν τα δικαιώματα και τις υποχρεώσεις μας απέναντι στο περιβάλλον που ζούμε. Η Αγία Γραφή αναφέρει διάφορα περιστατικά καταστροφής του φυσικού περιβάλλοντος, συμπτώματα και αυτά του πεσμένου κόσμου μας. Βέβαια, τα λόγια του Χριστού και οι εικόνες της Αποκάλυψης αναφέρονται στην ολοκληρωτική καταστροφή της γής και στην συντέλεια των αιώνων. Αλλά εδώ δεν πρόκειται για την απόγνωση της οικολογικής καταστροφής, αλλά για την ελπίδα της μεταμόρφωσης και ανακαίνισης του κόσμου.
Αγαπητοί αδελφοί, και εμείς, ως «σάρκα φορούντες και τον κόσμο οικούντες», εμπλεκόμαστε στο οικολογικό πρόβλημα της εποχής μας. Αλλά δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι η κλήση μας και ο αγώνας μας αποβλέπουν στην αντιμετώπιση κάθε μορφής κακού, ακόμη και του οικολογικού, αφού και αυτό είναι μια μορφή αμαρτίας, ως λανθασμένη σχέση του ανθρώπου με τον Θεό και την δημιουργία Του. Γι αυτό, όσο διαρκεί η ιστορία, ας προσπαθούμε να μεταβάλλουμε και να μεταμορφώνουμε συνεχώς το ανθρώπινο αμαρτωλό περιβάλλον μας, αλλά και το απειλούμενο με καταστροφή φυσικό περιβάλλον, μέχρι να έρθει ο Κύριος και να ακουσθεί η φωνή του: «Ιδού καινά ποιώ τα πάντα». Αμήν.
Αρχιμ. Ν.Κ.
Μαζί με όλα αυτά, όμως, θα ήταν σκόπιμο να κάνουμε και μια οικολογική ανάγνωση του ευαγγελικού μηνύματος. Και αυτό, γιατί στις μέρες μας ζούμε, μαζί με όλο τον κόσμο, μέσα στον φόβο και στην σκιά ενός οικολογικού θανάτου, που προκαλεί η αυξημένη μόλυνση και η καταστροφή του φυσικού περιβάλλοντος. Η φράση του Χριστού, «εμβλέψατε εις τα πετεινά του ουρανού, ότι ου σπείρουσιν ουδέ θερίζουσιν ουδέ συνάγουσιν εις αποθήκας, και ο πατήρ υμών ο ουράνιος τρέφει αυτά», είναι ασφαλώς μια ηχηρή διακήρυξη της πρόνοιας του Θεού. Εύκολα καταλαβαίνουμε ότι η φύση όχι μόνο προέρχεται, αλλά και κυβερνάται από τον Θεό. Η φροντίδα και η παρουσία του Θεού μέσα στην φύση είναι διαρκής. Η λειτουργία των φυσικών νόμων κινείται αποκλειστικά μέσα στα πλαίσια της θέλησης, της δύναμης και της κυριαρχίας του Θεού. Όλα λειτουργούν τέλεια, γιατί δημιουργήθηκαν να είναι τέλεια.
Η Αγία Γραφή είναι κατάμεστη από εκφράσεις που αναφέρονται στην ωραιότητα, την αρμονία και την σκοπιμότητα της φυσικής δημιουργίας. Ο ίδιος ο Χριστός μας δίνει το παράδειγμα της αγάπης στην δημιουργία, αλλά και του σεβασμού στην οικολογική ισορροπία. Οι υπέροχες παραβολές Του, αλλά και, γενικότερα, ο διδακτικός Του λόγος, τις περισσότερες φορές έχουν αφετηρία μια εικόνα από το φυσικό περιβάλλον. Η τρικυμία της θάλασσας, οι άνεμοι, τα πετεινά του ουρανού, τα κρίνα του αγρού, το καρπερό αμπέλι, η άκαρπη συκιά είναι εικόνες από την δημιουργία του Θεού. Όλα αυτά από τα οποία ξεκινά ο Χριστός την διδασκαλία Του, για να προχωρήσει στα βαθύτερα πνευματικά μηνύματα, μαρτυρούν την αγάπη Του και την ανύσταχτη φροντίδα Του για τα έμψυχα και άψυχα δημιουργήματά Του.
Ο Χριστός, βέβαια, δεν μας καλεί απλά να αγαπάμε και να θαυμάζουμε την φύση. Άλλωστε, δεν λάτρεψαν την κτίση όσοι πίστευαν στον Θεό, αλλά τον Κτίστη. Εκείνο το «καταμάθετε τα κρίνα του αγρού πώς αυξάνει» μας λέει κάτι άλλο πολύ πιο σημαντικό, που πρέπει να προσέξουμε. Να μάθουμε να μελετάμε το ανοικτό βιβλίο της φύσης και να αποκρυπτογραφούμε τα σήματα που μας εκπέμπει κάθε στιγμή και ώρα. Κάθε φορά που μολύνουμε την φύση και καταστρέφουμε το περιβάλλον, γκρεμίζουμε το σπίτι που ο Θεός μας έδωσε για να ζήσουμε. Αμαρτάνουμε, γιατί ξεχνάμε ότι η υποχρέωση του ανθρώπου στον παράδεισο ήταν το «εργάζεσθαι αυτόν και φυλάσσειν». Δύο χαρακτηριστικές λέξεις που τονίζουν τα δικαιώματα και τις υποχρεώσεις μας απέναντι στο περιβάλλον που ζούμε. Η Αγία Γραφή αναφέρει διάφορα περιστατικά καταστροφής του φυσικού περιβάλλοντος, συμπτώματα και αυτά του πεσμένου κόσμου μας. Βέβαια, τα λόγια του Χριστού και οι εικόνες της Αποκάλυψης αναφέρονται στην ολοκληρωτική καταστροφή της γής και στην συντέλεια των αιώνων. Αλλά εδώ δεν πρόκειται για την απόγνωση της οικολογικής καταστροφής, αλλά για την ελπίδα της μεταμόρφωσης και ανακαίνισης του κόσμου.
Αγαπητοί αδελφοί, και εμείς, ως «σάρκα φορούντες και τον κόσμο οικούντες», εμπλεκόμαστε στο οικολογικό πρόβλημα της εποχής μας. Αλλά δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι η κλήση μας και ο αγώνας μας αποβλέπουν στην αντιμετώπιση κάθε μορφής κακού, ακόμη και του οικολογικού, αφού και αυτό είναι μια μορφή αμαρτίας, ως λανθασμένη σχέση του ανθρώπου με τον Θεό και την δημιουργία Του. Γι αυτό, όσο διαρκεί η ιστορία, ας προσπαθούμε να μεταβάλλουμε και να μεταμορφώνουμε συνεχώς το ανθρώπινο αμαρτωλό περιβάλλον μας, αλλά και το απειλούμενο με καταστροφή φυσικό περιβάλλον, μέχρι να έρθει ο Κύριος και να ακουσθεί η φωνή του: «Ιδού καινά ποιώ τα πάντα». Αμήν.
Αρχιμ. Ν.Κ.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου