Του Ραφαήλ Α. Καλυβιώτη*
Η κίνηση του Μπαράκ Ομπάμα να επισκεφθεί την Βρετανία κατά την διάρκεια της καμπάνιας του δημοψηφίσματος για το BREXIT ήταν εξ αρχής αμφιλεγόμενη. Το να στέκεται όμως στην Downing Street και να απειλεί τους οικοδεσπότες του ότι η χώρα τους «θα τοποθετηθεί στο πίσω μέρος της ουράς» όσον αφορά τις εμπορικές σχέσεις τους σε περίπτωση που αποφασίσουν οι Βρετανοί να αποχωρήσουν από την ΕΕ αποτελεί προσβολή.
Ο υποτιμητικός τρόπος με τον οποίο απευθύνθηκε στους Βρετανούς ο αμερικανός Πρόεδρος, σαν μία χώρα δηλαδή που είναι αρκετά μικρή για να ασχοληθούν οι ΗΠΑ μαζί της κατά μόνας, προβλημάτισε ακόμα και τους υποστηρικτές της «παραμονής». Διότι, κακά τα ψέμματα, «το Νησί» δεν δύναται να θεωρηθεί ως μία περιφέρεια που η αξία της προσμετράται μόνον όταν ανήκει σε ένα υπερκρατικό μόρφωμα όπως αυτό της ΕΕ. Άλλωστε το επιχείρημα Ομπάμα δεν στέκει ορθολογικά αφού ούτε η ίδια η ΕΕ δεν έχει συνάψει συμφωνία ελευθέρας εμπορικής ζώνης με την Αμερική και ούτε προβλέπεται να γίνει κάτι τέτοιο σύντομα.
Προφανώς η ιδέα του να προσκληθεί ο Πρόεδρος των ΗΠΑ ανήκε στον Ντέιβιντ Κάμερον. Προφανώς επίσης υπήρξε μεταξύ τους συμφωνία να προπαγανδιστεί η παραμονή της Βρετανίας στην ΕΕ διότι τυχόν αποχώρησή της θα δημιουργήσει τέτοιες τεκτονικές αλλαγές που η θέση του Κάμερον εντός του κόμματός του θα αμφισβητηθεί καταλυτικά. Η στρατηγική όμως του να χρησιμοποιηθούν οικονομικά επιχειρήματα στην λογική της «εκστρατείας εκφοβισμού» αναδεικνύει απελπισία ανάλογη με εκείνη της ΝΔ πριν τις εκλογές του Ιανουαρίου. Διότι οι Βρετανοί γνωρίζουν ήδη τα πιθανά οικονομικά μειονεκτήματα αλλά για αυτούς αυτό που προέχει είναι τα ζητήματα που άπτονται της εθνικής τους κυριαρχίας, της κουλτούρας τους και της συνέχειας της ιδιοπροσωπείας τους. Ο κόσμος θέλει να προστατεύσει τα σύνορά του από την ανεπιθύμητη μαζική λαθρομετανάστευση και το σύνταγμά του από την παρεμβατικότητα των Βρυξελλών. Το να αντικαθιστά λοιπόν ο Ομπάμα τις Βρυξέλλες με μία ηχηρή απειλή εναντίον των Βρετανών πολιτών ανέτως δύναται να επιτείνει το ρεύμα εκείνων που τάσσονται υπέρ της «αποχώρησης».
Σε μία Ευρώπη όπου η προσπάθεια καταστρατήγησης της εθνικής ταυτότητας και της αυτονομίας των εθνών της προς χάριν μίας νέας ήπιας γερμανοκρατίας δημιουργεί αντιδράσεις ο Μπαράκ Ομπάμα έπρεπε να φερθεί με λιγότερη αλλαζονεία. Διότι σε περίπτωση BREXIT, πλην του Αλέξη Τσίπρα πάνω στο άλογο σαν ως νέου Βελουχιώτη υπάρχουν και σοβαρές περιπτώσεις: η Λεπέν στην Γαλλία, ο Ορμπάν στην Ουγγαρία και ο Βίλντερς στην Ολλανδία. Και ως γνωστόν στην αναμπουμπούλα ο λύκος χαίρεται ή στην περίπτωση αυτή η αρκούδα μετά από πολλά χρόνια χειμερίας νάρκης. Ο Βλάντιμιρ Πούτιν ονειρεύεται την πτώση της ΕΕ όχι μόνον για να εκδικηθεί την Δύση αλλά για να ηγεμονεύσει σε ένα νέο Ευρασιατικό σχήμα χωρίς τις ΗΠΑ.
Αυτός είναι ο λόγος που οι Πρόεδροι πρέπει να αποφεύγουν να επισκέπτονται χώρες κατά την διάρκεια εκλογικών διαδικασιών διότι στο τέλος καταλήγουν να παίρνουν θέση σε ερωτήματα που διχάζουν ενώ την ίδια ώρα αποκτούν εχθρούς αντί να εμβαθύνουν τις σχέσεις τους. Πολλώ δε μάλλον όταν το αποτέλεσμα ενδέχεται να έχει μεταστατικές συνέπειες σε ολόκληρη την Δύση.
*Πολιτικός Επιστήμων, Ιδρυτής και Συντονιστής του Δικτύου Ελλήνων Συντηρητικών
rkaliviotis@gmail.com
http://www.antibaro.gr/article/15085
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου