Η συμμετοχή μου στο έργο της Φιλανθρωπικής Κοινότητας της Ορθόδοξης Εκκλησίας στην Ινδία υπήρξε μια εκ του σύνεγγυς γνωριμία μου με την αδελφή Νεκταρία. Μόνη της αυτή φέρει ευθύνες, που υπό άλλες συνθήκες θα απαιτούσαν μια ολόκληρη στρατιά: διοικεί πέντε σχολεία -τέσσερα στην ύπαιθρο και επιπλέον το Αγγλόφωνο Γυμνάσιο «Άγιος Ιγνάτιος» στο Ορφανοτροφείο θηλέων-, πέντε ιατρικές κλινικές σε απομακρυσμένα χωριά, δώδεκα εκκλησίες, τον κλήρο, το προσωπικό, το καθημερινό πρόγραμμα πρωινής σίτησης, που παρέχει γάλα και μπισκότα σε περίπου 100 παιδιά. Για μερικά παιδιά, μάλιστα, αυτό είναι το μόνο γεύμα που θα λάβουν όλη την ημέρα! Διευθύνει επίσης το πρόγραμμα καθημερινών συσσιτίων, που παρέχει γεύματα σε 80 – 100 από τους φτωχότερους των φτωχών, αστέγους, τυφλούς, αναπήρους. Και φυσικά, διευθύνει το Ορφανοτροφείο θηλέων «Θεοτόκος», που φιλοξενεί 80 κορίτσια, και το Ορφανοτροφείο αρρένων «Άγιος Ιγνάτιος»με 50 αγόρια. Και μετά από όλα αυτά, διαχειρίζεται μια ατέλειωτη λίστα καθημερινών εργασιών και την απίστευτη γραφειοκρατία που όλα αυτά συνεπάγονται.
Μεταμορφώσεις ψυχών
Τα παιδιά των ορφανοτροφείων είναι εξαιρετικά όμορφα, ταλαντούχα και έξυπνα. Η αδελφή τούς προσφέρει όχι μόνο ένα καταφύγιο, αλλά ένα σπίτι. Περισσότερο από τυχερά, είναι κι ευλογημένα. Έχουν ελπίδα και όνειρο. Έχουν στόχους μπροστά τους και η δυναμικότητα που ακτινοβολούν είναι μεταδοτική. Έχουν τόση αγάπη να μοιραστούν, που σε βγάζει νόκ άουτ από την πρώτη στιγμή που περνάς την πύλη του ορφανοτροφείου. Τα χαμόγελα τους είναι μόνιμα, αυθόρμητα και γνήσια. Ένιωσα αμέσως πολύ δεμένη μαζί τους και έγινα μέλος αυτής της μεγάλης οικογένειας.
Προηγουμένως, ποτέ αυτά τα παιδιά δεν είχαν τίποτε, ποτέ δεν πήγαιναν στο σχολείο. Δεν ήξεραν πώς να κρατήσουν ένα μολύβι ή να φορούν σωστά τα ρούχα τους. Η μετάβασή τους από την παλιά ζωή της αφάνταστης φτώχειας και οδύνης στη ζωή του ορφανοτροφείου, όπου έχουν φαγητό τρεις φορές την ημέρα από 2-3 μερίδες, αν θέλουν, και όπου κανείς δεν τους χτυπά και δεν τους φωνάζει, όπου έχουν ένα κρεβάτι και μπάνιο και τοίχους και καθαρά ρούχα και χιλιάδες άλλα καλά, αυτή η μετάβαση μπορεί να είναι δύσκολη γι” αυτά. Είναι ένας τελείως νέος κόσμος, αλλά μπορείς να δεις σε αυτούς μια άμεση μεταμόρφωση.
Η Modumita, της οποίας η μητέρα σκοτώθηκε σε ατύχημα και ο πατέρας της δεν ήταν κατάλληλος να τη φροντίσει, ήρθε στο ορφανοτροφείο πολύ μικρή και τώρα είναι 7 χρονών. Λαμβάνοντας εκπαίδευση στο σχολείο «Άγιος Ιγνάτιος», μπορεί πλέον να ονειρεύεται να γίνει δασκάλα, όταν μεγαλώσει!
Ο Ashim (Μηνάς) είναι ένα γλυκό δωδεκάχρονο αγόρι που είναι ορφανό από πατέρα και η μητέρα του πάσχει από ανίατη ασθένεια και δεν μπορεί να φροντίσει ούτε τον εαυτό της. Δεν είχε πάει ποτέ σχολείο μέχρι που ήρθε στο Ορθόδοξο ορφανοτροφείο πριν από 5 χρόνια. Τώρα παρακολουθεί την Γ΄ Δημοτικού, χωρίς να τον νοιάζει που όλοι στην τάξη του είναι μικρότεροι από αυτόν. Αντίθετα, είναι ευγνώμων για αυτή την ευκαιρία και προσπαθεί σκληρά. Όταν μεγαλώσει, θέλει να γίνει ιερέας. Τις Κυριακές βγαίνει πρωί-πρωί από το ορφανοτροφείο και πηγαίνει στην εκκλησία για να διακονήσει στο ιερό. Τον έβρισκα στο ιερό κάθε Κυριακή στις 7 παρά τέταρτο!
Προηγουμένως, ποτέ αυτά τα παιδιά δεν είχαν τίποτε, ποτέ δεν πήγαιναν στο σχολείο. Δεν ήξεραν πώς να κρατήσουν ένα μολύβι ή να φορούν σωστά τα ρούχα τους. Η μετάβασή τους από την παλιά ζωή της αφάνταστης φτώχειας και οδύνης στη ζωή του ορφανοτροφείου, όπου έχουν φαγητό τρεις φορές την ημέρα από 2-3 μερίδες, αν θέλουν, και όπου κανείς δεν τους χτυπά και δεν τους φωνάζει, όπου έχουν ένα κρεβάτι και μπάνιο και τοίχους και καθαρά ρούχα και χιλιάδες άλλα καλά, αυτή η μετάβαση μπορεί να είναι δύσκολη γι” αυτά. Είναι ένας τελείως νέος κόσμος, αλλά μπορείς να δεις σε αυτούς μια άμεση μεταμόρφωση.
Η Modumita, της οποίας η μητέρα σκοτώθηκε σε ατύχημα και ο πατέρας της δεν ήταν κατάλληλος να τη φροντίσει, ήρθε στο ορφανοτροφείο πολύ μικρή και τώρα είναι 7 χρονών. Λαμβάνοντας εκπαίδευση στο σχολείο «Άγιος Ιγνάτιος», μπορεί πλέον να ονειρεύεται να γίνει δασκάλα, όταν μεγαλώσει!
Ο Ashim (Μηνάς) είναι ένα γλυκό δωδεκάχρονο αγόρι που είναι ορφανό από πατέρα και η μητέρα του πάσχει από ανίατη ασθένεια και δεν μπορεί να φροντίσει ούτε τον εαυτό της. Δεν είχε πάει ποτέ σχολείο μέχρι που ήρθε στο Ορθόδοξο ορφανοτροφείο πριν από 5 χρόνια. Τώρα παρακολουθεί την Γ΄ Δημοτικού, χωρίς να τον νοιάζει που όλοι στην τάξη του είναι μικρότεροι από αυτόν. Αντίθετα, είναι ευγνώμων για αυτή την ευκαιρία και προσπαθεί σκληρά. Όταν μεγαλώσει, θέλει να γίνει ιερέας. Τις Κυριακές βγαίνει πρωί-πρωί από το ορφανοτροφείο και πηγαίνει στην εκκλησία για να διακονήσει στο ιερό. Τον έβρισκα στο ιερό κάθε Κυριακή στις 7 παρά τέταρτο!
Kalimera children
Η Αδελφή Νεκταρία είναι ευλογημένη με τόσα πολλά ταλέντα. Μιλάει πολλές γλώσσες. Ενεργεί ως διαχειρίστρια, λογίστρια, δασκάλα, διευθύντρια, μητέρα, πνευματική οδηγός. Και όλο αυτό το φιλανθρωπικό έργο το κάνει σε μια χώρα, όπου ο Χριστιανισμός, πόσο μάλλον η Ορθοδοξία, δεν έχει παρά μια ελάχιστη και αφανή παρουσία. Η χριστιανική της αφοσίωση είναι εύγλωττη στις πράξεις της ως ανιδιοτελούς, αγαπώσης διακόνου του Θεού. Και όμως, ό,τι κάνει αντιμετωπίζεται με καχυποψία.
Όλα αυτά δεν τα γράφω, για να να της πλέξω το εγκώμιο. Τα γράφω, επειδή μέσω των προσπαθειών μας ίσως μπορούμε να ελαφρύνουμε το βάρος που έχει να κουβαλήσει και να βοηθήσουμε τα προγράμματα της Φιλανθρωπικής Κοινότητας της Ορθόδοξης Εκκλησίας στην Ινδία να συνεχίσουν να λειτουργούν.
Εύχομαι να μπορέσω να την ξαναδώ, ώστε να μπορώ να την αγκαλιάσω, αυτήν και τα παιδιά της, που είναι πλέον και δικά μου παιδιά. Kalimera sister, kalimera children.
Πρεσβυτέρα Lisa Koo
San Jose, California
Όλα αυτά δεν τα γράφω, για να να της πλέξω το εγκώμιο. Τα γράφω, επειδή μέσω των προσπαθειών μας ίσως μπορούμε να ελαφρύνουμε το βάρος που έχει να κουβαλήσει και να βοηθήσουμε τα προγράμματα της Φιλανθρωπικής Κοινότητας της Ορθόδοξης Εκκλησίας στην Ινδία να συνεχίσουν να λειτουργούν.
Εύχομαι να μπορέσω να την ξαναδώ, ώστε να μπορώ να την αγκαλιάσω, αυτήν και τα παιδιά της, που είναι πλέον και δικά μου παιδιά. Kalimera sister, kalimera children.
Πρεσβυτέρα Lisa Koo
San Jose, California
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου