Η ιεραποστολή στη Μαρτινίκα

Καραμάτσκος Δημήτρης 

Μάστερ Θρησκειολογίας 

Στη Θεσσαλονίκη, πριν την επίσκεψή μας στο Άγιον Όρος

Η Μαρτινίκα, όπως και η Γουαδελούπη, αποτελεί επαρχία της Γαλλίας, επομένως όταν κάποιος φτάνει εδώ βρίσκεται σε ευρωπαϊκό έδαφος και αυτή είναι η πιο απόμακρη περιοχή της Ευρωπαϊκής Ένωσης.
Ερχόμενος στη Μαρτινίκα είχα τις πληροφορίες μου για το έργο που επιτελεί εδώ ο πενηντατετράχρονος ιερομόναχος π. Λάζαρος Φιλογένης. Το όνομά του είναι ελληνικό, ίσως κάποιος πρόγονός του να είχε κάποια σχέση με την Ελλάδα, δεν ξέρει ούτε ο ίδιος. Είναι από τη Γουαδελούπη της Καραϊβικής, Κρεόλος, δηλαδή μιγάς. Μεγάλωσε στη Γαλλία, όπου και γνώρισε την Ορθοδοξία, έγινε μοναχός και στη συνέχεια ιερέας. Επισκέπτεται την Ελλάδα κάθε καλοκαίρι και το Άγιον Όρος, από όπου αντλεί την πνευματική τροφοδοσία για την ασκητική ζωή που ζει. Το καλοκαίρι βρεθήκαμε στη Θεσσαλονίκη και πήγαμε μαζί στο Άγιον Όρος. 

Στη διαδρομή προς την καλύβα του έχει τοποθετήσει νερό
για τους διψασμένους επισκέπτες

Εδώ και δεκατρία χρόνια έχει εγκατασταθεί στη Μαρτινίκα και η «ιδιαίτερη» ως «ιδιότροπη» ορθόδοξη μαρτυρία του είναι το κλειδί της επιτυχίας του. Καθημερινά τρέχει στα σπίτια των πιστών και όχι μόνο των Ορθοδόξων, γιατί τον καλούν να τους συμβουλέψει, να τους ενισχύσει στα προβλήματά τους κι εκείνος πάντα πρόθυμος αναλώνεται στην αγάπη προς όλους και αυτό το βλέπουν και οι μη ορθόδοξοι και είναι ένα από τα κίνητρα που τους ωθούν να έρθουν στην Ορθόδοξη Εκκλησία. Στους αλλόδοξους δεν λέει πολλά, μόνο τους δείχνει την ανυπόκριτη αγάπη του και το μόνο που λέει στο τέλος είναι: «έρχου και ίδε». 
Δεν έχει κάποιο μισθό από κάποια εκκλησία, κανείς δεν ενδιαφέρθηκε ποτέ γι' αυτόν και το έργο του. Φροντίζουν οι πιστοί για ό,τι χρειάζεται, άλλωστε ζει πολύ λιτά και για τις ανάγκες της ενορίας του έχει αποθέσει "την πάσαν ελπίδα" και την ζωή του στον Χριστό. Και όπως μου λέει, ο Χριστός δεν τον έχει εγκαταλείψει ποτέ μέχρι τώρα και όλες του τις ανάγκες Εκείνος τις εκπληρώνει. 

Η καλύβα του π. Λαζάρου

Η επαφή μου με την πραγματικότητα της Μαρτινίκας μου έδειξε ότι εδώ η ιεραποστολή συντελείται αφανώς, μυστικά θα έλεγα, χωρίς τυμπανοκρουσίες, χωρίς βοήθεια από πουθενά, όπως οι άλλες ιεραποστολές ανά τον κόσμο. Ζει ασκητικά, βαθιά μέσα σε ένα δάσος, 1200 μέτρα μακριά από το τελευταίο σπίτι της κοντινής κοινότητας του Morne Vert, όπου έχει κατασκευάσει την καλύβα του, σε δασικό οικόπεδο που του παραχωρήθηκε «άχρι καιρού». Η πρόσβαση στην καλύβα του είναι δύσκολη και χρειάζεται ένα 4Χ4 για τις μεταφορές που κάνει συνεχώς, όπως θα εξηγήσω παρακάτω. Δυο σκυλιά, τρία γατάκια και ο ήχος του ποταμού που βουίζει στη διπλανή χαράδρα είναι οι μόνιμοι σύντροφοί του. Περιστασιακά εμφανίζονται και κάποια φίδια δηλητηριώδη, με τα οποία όμως έχει εξοικειωθεί, όπως και με τις θανατηφόρες αράχνες. Δεν τον πειράζουν, λέει, γιατί αντιλαμβάνονται ότι αποπνέει την ηρεμία, που προέρχεται από την επαφή του με τον Θεό.

Η πρώτη του κατοικία στο δάσος ήταν αυτή η σκηνή

Το έργο του είναι δύσκολο. Η ενορία του δεν διαθέτει δικό της κτήριο, ενοριακό ναό, για τις λειτουργικές της ανάγκες και έτσι είναι υποχρεωμένος να λειτουργεί σε εκκλησίες που του παραχωρεί η Καθολική Εκκλησία, για να τελεί τη Θεία Λειτουργία. Συνήθως η Θεία Λειτουργία τελείται σε μια καθολική εκκλησία στην πρωτεύουσα, το Fort deFrance, αλλά την πρώτη Κυριακή του μήνα τελείται στην κοινότητα του Carbet, στη βορειοδυτική πλευρά του νησιού.

Η έλλειψη μόνιμου χώρου σημαίνει πως κάθε φορά είναι υποχρεωμένος ο ιερέας με τη βοήθεια κάποιων γυναικών κυρίως να φορτώνει όλη τη σκευή την απαραίτητη για τη Θεία Λειτουργία και να την ξεφορτώνει, να την τοποθετεί στον Ναό και μετά τη Θ. Λειτουργία να ακολουθεί την αντίστροφη πορεία. Τραπέζι της Αγίας Τράπεζας, εικόνες, σταυροί, μανουάλια, αναλόγια-προσκυνητάρια, υφάσματα, καλύμματα, ιερά σκεύη, όλα πρέπει να στήνονται και να ξεστήνονται κάθε φορά με τάξη και από την προηγούμενη μέρα. 

Η πρώτη βάπτιση έγινε σε ένα γκαράζ,

Η αλήθεια είναι όμως ότι οι ανάγκες της ενορίας είναι μεγάλες. Ως τώρα δεν έχει συμπαράσταση από κάποιο ιεραποστολικό σύλλογο, ώστε να μπορέσει να αποκτήσει ένα ναό και η δική του ενορία, όπως γίνεται με τις ιεραποστολές στην Αφρική. Θα μπορούσε έστω να έχει ένα αυτοκίνητο πρακτικό για τις μετακινήσεις του! Όσοι πιστοί, προσέλθετε...

Φόρτωμα σκευής για την αυριανή Θ. Λειτουργία

Κοινωνικό έργο δεν μπορεί να γίνει, αφού δεν υπάρχουν οι απαραίτητοι πόροι. Όνειρό του είναι να αποκτήσουν πρώτα μια δική τους εκκλησία, ένα ναό με σχέδιο βυζαντινό, αν είναι δυνατόν, με αίθουσα δίπλα για τις ποικίλες ανάγκες της ενορίας. Έπειτα επιθυμεί να δημιουργηθεί μια στέγη για τους γέροντες και μια για τα ορφανά παιδάκια από την ορθόδοξη Εκκλησία, που θα περιθάλψουν τους φτωχούς συμπατριώτες του. Ελπίζει στον Θεό ότι και αυτά θα γίνουν κάποια μέρα. Μέχρι τώρα ο Θεός δεν τον έχει εγκαταλείψει ούτε στιγμή, αυτό είναι εμπειρία του καθημερινή και πιστεύει ότι και στο μέλλον θα πραγματοποιηθούν αυτές οι επιθυμίες του, αφού κίνητρό του είναι μόνο η αγάπη του προς τους φτωχούς συμπατριώτες του.

Σάββατο απόγευμα, ξεκινήσαμε για την καλύβα του, παρέα με δυο κυρίες. Αφήσαμε το αυτοκίνητο σε απόσταση ενός χιλιομέτρου από την καλύβα, καθώς ο δρόμος είναι δύσβατος και απαιτεί αυτοκίνητο 4Χ4. Την περίοδο αυτή οι βροχές, ή μάλλον οι μπόρες είναι καθημερινό φαινόμενο και η λάσπη στο δάσος, στον «δρόμο», δεν αφήνει δυνατότητες για γρήγορη πρόσβαση και έτσι με τα πόδια φτάσαμε μετά από 20 λεπτά περίπου μέσα από το δάσος. Σε λίγο εμφανίστηκε και ο π. Λάζαρος με ένα 4Χ4, που δανείστηκε από κάποιο γνωστό του, καθώς το δικό του, ένα αυτοκίνητο εικοσαετίας έχει χαλάσει και πρέπει να αλλάξει δίσκο και ντεμπραγιάζ. Χωρίς χρονοτριβή, καθώς ο καιρός απειλεί για βροχή, αρχίζει το μάζεμα των σκευών και  των πραγμάτων που θα πρέπει να μεταφερθούν. Η δουλειά γίνεται με τέχνη, η σκεπή φορτώνεται με το τραπέζι που θα χρησιμοποιηθεί ως Αγία Τράπεζα και όλο το υπόλοιπο υλικό μέσα στο αυτοκίνητο. Ήδη αρχίζει η βροχή αλλά ο π. Λάζαρος συνεχίζει απτόητος το φόρτωμα. Ξέρει ότι θα σταματήσει σε λίγο η βροχή αλλά δεν έχει και χρόνο να περιμένει.

Το τραπέζι αυτό θα γίνει η Αγία Τράπεζα

Μετά από μια διαδρομή μέσα στις λάσπες του δάσους φτάνουμε στην κοινότητα τουCarbet και αρχίζει το ξεφόρτωμα, η τακτοποίηση του χώρου για την αυριανή Θεία Λειτουργία, η τοποθέτηση της Αγίας Τράπεζας. Την επομένη το πρωί φτάνουμε στην εκκλησία και αρχίζει το στήσιμο, η τοποθέτηση των εικόνων, το «ντύσιμο» της Αγίας Τράπεζας, των προσκυνηταριών με τις εικόνες, της πρόθεσης κτλ. 

Μεταφορά των υλικών από μικρούς και μεγάλους

Στις 9 είμαστε έτοιμοι για το ξεκίνημα του Όρθρου. Όσο προχωρεί ο όρθρος τόσο και περισσότεροι πιστοί εμφανίζονται. Στη Θεία Λειτουργία παρακολουθώ τον τρόπο με τον οποίο δέχονται τις προτροπές του ιερέα «άνω σχώμεν τας καρδίας» «ευχαριστήσωμεν τω Κυρίω» «τολμάν επικαλείσθαι σε τον επουράνιον Θεόν πατέρα και λέγειν». Ανταποκρίνονται με μια ζωντάνια που την ξαναείχα δει πέρυσι στο Κονγκό. Υψωμένες οι ματιές, τα χέρια ανοιχτά σε στάση δέησης, μια ζωντανή επικοινωνία με τον Πατέρα τον ουράνιο.

Μου κάνει εντύπωση ότι μεταξύ των πιστών υπάρχουν κάποιοι που κάνουν το σταυρό τους με τρόπο «καθολικό». Μου εξηγεί αργότερα ο π. Λάζαρος ότι πρόκειται για καθολικούς που αγαπούν την Ορθόδοξη Εκκλησία και είναι οι μελλοντικοί Ορθόδοξοι της Εκκλησίας της Μαρτινίκας. 

Ο τρόπος που ψάλλουν τους ύμνους της Θείας Λειτουργίας είναι παρόμοιος με των Ρώσων. Καθ' υπόδειξη του π. Λαζάρου τους ψάλλω βυζαντινά το τρισάγιο (του Καλογήρου, σε πρώτο ήχο) στα ελληνικά και στα γαλλικά, τον χερουβικό ύμνο στα γαλλικά και το Άξιον εστίν στα ελληνικά.

Με κατάνυξη προσέλευση στη Θεία Κοινωνία

           Κοινωνούν σχεδόν όλοι οι παριστάμενοι ορθόδοξοι προσερχόμενοι με τα χέρια σταυρωμένα στο στήθος και με βαθιά κατάνυξη. Αισθάνεσαι τη μυσταγωγία, γιατί οι άνθρωποι εδώ ζουν την Ορθοδοξία με τον ενθουσιασμό και την πνευματικότητα της πρώτης χριστιανικής εκκλησίας. Στο τέλος, στη διανομή του αντιδώρου ψάλλω το «Εξομολογείσθε τω Κυρίω» (ψαλμ. 135) σε πρώτο ήχο και ενθουσιάζονται, μαθαίνουν εύκολα την επωδό και την επαναλαμβάνουν με χαρά. Την επόμενη μέρα, σήμερα, μαθαίνω ότι ενθουσιάστηκαν από τα βυζαντινά ηχοχρώματα, τους άρεσε η βυζαντινή μουσική και ήταν γι’ αυτούς μια Θεία Λειτουργία που την έζησαν διαφορετικά...

Μετά το τέλος της Λειτουργίας με  παρουσιάζει στους πιστούς ο π. Λάζαρος, τους εξηγεί τον λόγο για τον οποίο βρίσκομαι στη Μαρτινίκα και αφού παίρνουμε ένα καφέ ή ένα χυμό και διάφορα «καλούδια» που η αγάπη των κυριών ετοίμασε, γι’ αυτό και την αποκαλούν «αγκάπη», ξανασυγκεντρώνονται και αρχίζουν να μου απευθύνουν ερωτήσεις. «Τι ακριβώς είναι η Ορθοδοξία»; «Πώς πρέπει να προσευχόμαστε»; «Ποια είναι η αξία του σταυρού στη ζωή μας»; «Σε τι διαφέρει η βυζαντινή μουσική από τη δυτική»; Η συζήτηση κρατάει αρκετά και αντιλαμβάνομαι ότι οι άνθρωποι δεν έφυγαν για τα σπίτια τους και έμειναν σχεδόν όλοι, γιατί ήθελαν να μάθουν για την Ορθοδοξία, να επικοινωνήσουν με τον ξένο που ήρθε στην πατρίδα τους μολονότι η ώρα είναι ήδη δύο μετά το μεσημέρι.

Λίγη σούπα βελουτέ (με κολοκύθα), που ετοίμασαν οι κυρίες

Ο π. Λάζαρος βάζει «Δι’ ευχών» και στη συγκέντρωση αυτή και καθόμαστε για το μεσημεριανό, μια σούπα «βελουτέ» από κολοκύθα, που ήταν ήδη έτοιμη από νωρίς. Η ώρα έχει φτάσει τρεις και μισή και πρέπει να ξεκινήσουμε το φόρτωμα των σκευών και όλων των αντικειμένων που φέραμε χθες το βράδυ, για να μεταφερθούν στην καλύβα του π. Λαζάρου και η διαδικασία κρατάει περίπου μια ώρα. Η κούραση είναι εμφανής αλλά οι  ψυχές αγάλλονται και αυτό είναι επίσης εμφανές. 

Δοξάζω τον Θεό που με αξίωσε να βρεθώ για μια ακόμη φορά σε μια ιεραποστολή, με ένα άνθρωπο ζεστό, ζωντανό και φλογερό, πνευματικό, που παλεύει μέσα από πολλές δυσκολίες να μεταφέρει το μήνυμα της Ορθοδοξίας στους συμπατριώτες του. Πρόκειται για ένα πραγματικό ιεραπόστολο, που ζει έντονα την αποστολή του, που έχει μέσα του αγάπη για τους ανθρώπους πραγματική και έγνοια για τα προβλήματά τους, υλικά και πνευματικά, που η ζωή του η ασκητική δεν περνά απαρατήρητη και γίνεται ο πόλος έλξης για να προσεγγίσουν πολλοί την Ορθοδοξία και να πάρουν κάτι από τον ενθουσιασμό και την πίστη του π. Λαζάρου.

Ζει Κύριος ο Θεός!

Μαρτινίκα 7 Οκτωβρίου 2013

Λογαριασμός ΕΘΝΙΚΗΣ ΤΡΑΠΕΖΑΣ (ΕΤΕ)

449/952754-09 (Alain Philogène) 

Οι φίλοι μου, που θέλουν να βοηθήσουν μπορούν να στείλουν κατευθείαν στον προσωπικό μου λογαριασμό με την ένδειξη "για τη Μαρτινίκα". Τα χρήματα θα δοθούν πολύ πιο γρήγορα και άμεσα στον π. Λάζαρο για τις πραγματικές ανάγκες της εκκλησίας της Μαρτινίκας.

    Ασκητής στην πράξη ο π. Λάζαρος, όπως  φαίνεται και σε μερικές από τις  παρακάτω φωτογραφίες....

Καθ' οδόν προς την καλύβα του π. Λαζάρου

Ανυπόδητος στο δρόμο, σε μια περιήγησή μας στη Μαρτινίκα

Παρεκκλήσι μέσα στην καλύβα

                                                               Καθ' οδόν προς την καλύβα του π. Λαζάρου

Η επίσκεψη του σπιτιού του π. Λαζάρου απαιτεί σωστό εξοπλισμό

(αδιάβροχο, μπότες και θάρρος....). Οι χείμαρροι που διατρέχουν τον δρόμο 

είναι μερικές φορές επικίνδυνοι. 

                                                                 Μπροστά στην καλύβα του π. Λαζάρου

                                              Φόρτωμα της σκευής μετά τη Θεία Λειτουργία

           Κάλυψη της "Πρόθεσης" και της Αγίας Τράπεζας με κουρτίνες κόκκινες (διακρίνονται οι τρύπες).
  Με τις καρφίτσες στο στόμα προσπαθεί να δώσει σχήμα στο ύφασμα και να κρύψει τις τρύπες των κουρτινών...

Μεταφορά στο αυτοκίνητο της σκευής  για τη Θ. Λειτουργία

Θεία Λειτουργία. Ο νεαρός (Μωυσής) έχει τα χέρια του σε στάση ικεσίας (οποία διαφορά από τα παιδιά του ιερού
στην Ελλάδα)!!!http://karamatskos.blogspot.gr

Tο επετειακό γραμματόσημο για τα 100 χρόνια από την ενσωμάτωση του Αγ. Όρους

Αναμνηστικό γραμματόσημο για τη συμπλήρωση 100 ετών από την ενσωμάτωση του Αγίου Όρους στον ελληνικό κορμό πρόκειται να κυκλοφορήσει από τα ΕΛΤΑ. 
Σε αυτό θα απεικονίζεται ο πίνακας ανώνυμου Aγιορείτη μοναχού,στον οποίο παρουσιάζεται η απελευθέρωση του Aγίου Oρους από το Eλληνικό Bασιλικό Nαυτικό κατά τον A΄ Bαλκανικό Πόλεμο.

http://synodoiporia.blogspot.gr/

Ένα όνειρο που γίνεται πραγματικότητα!! Ιεραποστολή στην Ουγκάντα

Με τη χάρη και την ευλογία του Θεού στο χώρο του χωριού Λουγκουζί στην Ουγκάντα χτίζεται μία καινούργια ορθόδοξη Έκκλησία αφιερωμένη στον Άγιο Σπυρίδωνα. 

Η εκκλησία χτίζεται με τη προσφορά μιας κυρίας από την Ελλάδα αλλά και τη βοήθεια πολλών ψυχών που συμβάλλουν στο έργο αυτό που ξεκινήσαμε.

Οι συνεργάτες της ιεραποστολής μας στην Ουγκάντα μας έστειλαν τις τελευταίες φωτογραφίες που μας χαροποίησαν πολύ!!

Θελήσαμε να τις μοιραστούμε μαζί σας ,γιατί εσείς με τη κάθε προσφορά σας αποτελείτε σημαντικό κομμάτι αυτής της διακονίας.

Για την βοήθειά σας, την αγάπη και την προσευχή σας ευχαριστούμε πολύ.!!

Ο Θεός να ευλογεί και να αγιάζει εσάς και την οικογένειά σας.

Σας παρακαλούμε να προσεύχεστε για να μη σβήσει η φλόγα της Ιεραποστολής.(δείτε περισσότερες φωτογραφίες)

Για οικονομική βοήθεια και ενίσχυση της Ιεραποστολής μας.
• Μέσω ταχυδρομείου :Ιερά Μονή Παναγίας Χρυσοπηγής τ.θ.49-19014 Καπανδρίτι Αττικής(για την Ιεραποστολή στην Ουγκάντα.
• Μέσω τραπέζης :PROBANK στο όνομα του ιερέως της Ιεραποστολής NYOMBI GEORGE GR.5505400510000411788011018

Δείτε τίς φωτογραφίες ...

Ενορία εν δράσει...: Με το Μουσικό σχήμα "Τρία Καράβια" (video)

απλώς όμορφο 

Πώς μπορεί να πάψει (επιτέλους) η μοναξιά να είναι ο πιο καλός μας... σύντροφος

Του Σεβ. Μητροπολίτη Δημητριάδος κ. Ιγνατίου*

Το περιεχόμενο του θεσμού της ενορίας για τους περισσότερους ανθρώπους, ταυτίζεται με τις ακολουθίες και τη λα­τρευτική ζωή. Η άποψη αυτή, απομονω­μένη από τις πάμπολλες δράσεις που πραγματοποι­ούνται σε εκατοντάδες ενορίες της πατρίδας μας, εξαντλεί τον έναν μόνον άξονα, εκείνον της κάθετης σχέσης ανάμεσα στον θεό και τον άνθρωπο. Η σχέση αυτή είναι απαραίτητη και αποτελεί προϋπόθεση διαρκούς τροφοδοσίας της ψυχής με δυνάμεις και ελπί­δα. Το μεγαλείο όμως αυτού του οργανισμού, όπως και ολόκληρης της Εκκλησίας, φανερώνεται στο μοίρασμα αυτών των δυνάμεων και αυτής της ελπίδας στον κόσμο με συγκεκριμένα έργα αγάπης. Αυτή η οριζόντια σχέση, που φέρνει σε επαφή την Εκκλησία με τον κόσμο, κρατάει ζωντανό το πρόσωπο του Θεού στο σήμερα.

Το ότι εκατοντάδες ενορίες σε όλη την Ελλάδα αναπτύσσουν τερά­στια κοινωνική δράση με αποδέκτες χιλιάδες συνανθρώπους μας απο­τελεί κοινή διαπίστωση. Αν όμως η αξιολόγηση αυτού του γεγονότος πε­ριοριστεί στην καταμέτρηση μερίδων φαγητού ή του όγκου του ρουχι­σμού, υπάρχει ο κίνδυνος να υποβαθμιστεί μια πολύ ευρύτερη διάσταση της ενοριακής προσφοράς. Η κρίση που βιώνουμε είναι πρωτόγνωρη, όχι ως προς την οικονομική εξαθλίωση, αλλά κυρίως ως προς την ψυχική συντριβή, την υπαρξιακή κατάρρευση και την κοινωνική διάσπαση. Η διάρρηξη του περίφημου κοινωνικού ιστού δεν αφορά μόνον τις οικονομικές σχέσεις, αλλά ιδιαίτερα τη γενικευμένη αποξένωση, την παντελή έλλειψη εναλλακτικών πηγών αντλήσεως νοήματος ζωής, αλλά και την αποκαρδιωτική απουσία έστω και υποψίας για την προσωπική ολοκλήρωση και την ευφροσύνη μέσω της προσφοράς και της αλληλεγγύης.

Στην αποσύνθεση αυτή οι ζωντανές ενορίες αναδεικνύονται κυριολεκτικά «άλας ζωής». Η ενορία, εκτός από κέντρο λατρείας, είναι και μέσο οικοδομής που καλλιεργεί τη σχέση μας με τον Θεό αλλά και τη σχέση μας με τον συνάνθρωπο. Αυτό είναι η ορθόδοξη ενορία: ένας αποδέκτης μικρών προσωπικών τραγωδιών και ο μετασχηματισμός τους σε ελπίδα και κουράγιο. Όποιος επιθυμεί να δει όλα τα κεφάλαια της χριστιανικής θεολογίας να υλοποιούνται, όποιος επιθυμεί να προσεγγίσει το «γιατί» και το «πώς» ο Θεός ξανασυνάντησε τον άνθρωπο, δεν έχει παρά να ενταχθεί σε αυτές τις κυψέλες αγάπης. Αυτό είναι άλλωστε το στοιχείο που διαφοροποιεί την ενορία από μια απρόσωπη κοινωνική υπηρεσία: η πίστη στην αγάπη ενός προσωπικού Θεού, που ξέρει να μεταβάλλει σε προσωπική υπόθεση τα θολά οράματα και τις μεγαλόστομες εξαγγελίες.

Αφορμή γι' αυτές τις σκέψεις έδωσε το πρόγραμμα εκδηλώσεων της ενορίας της Ευαγγελίστριας Πειραιώς με τίτλο «Ενορία εν δράσει». Στο ενοριακό κέντρο της κάθε μέρα υπάρχει κάτι που μπορεί να σε κάνει πλουσιότερο, διανοητικά και πνευματικά. Από τον Οκτώβριο έως και τον Δεκέμβριο προσφέρει καθημερινά ευκαιρίες πολυποίκιλες και καινοτόμες δράσεις με πλούσιο ορίζοντα ενδιαφερόντων. Κάθε μέρα μια ευκαιρία να αισθανθούν άνθρωποι έρημοι και ταλαιπωρημένοι ότι κάπου είναι ευπρόσδεκτοι, 120 ξεχωριστές ευκαιρίες για όλη την οικογένεια! Μια μεγάλη οικογένεια φιλοδοξεί να γίνει η ενορία αυτή, όπου όλοι καλούνται να γίνουν μέλη της, ώστε η μοναξιά να πάψει να είναι ο πιο καλός... σύντροφος, ώστε η κάθετη και η οριζόντια σχέση που προανέφερα να γίνουν σταυρός αγάπης και προσφοράς στην τοπική κοινωνία. Η ενορία αυτή δεν είναι η μόνη. Είναι βέβαιο ότι είναι πολλές. Και εξίσου βέβαιο είναι ότι η ελπίδα για το αύριο ξεκινά από τέτοιες μεγαλειώδεις και συγχρόνως αφανείς προσπάθειες.

*Άρθρο στην Εφημερίδα "Δημοκρατία" 

http://synodoiporia.blogspot.gr/

Όταν ο Μουσσολίνι κατασκεύαζε μειονότητες

Κωνσταντίνος Χολέβας-Πολιτικός Επιστήμων 

Κάθε χρόνο στις 28 Οκτωβρίου τιμούμε αυτούς που αγωνίσθηκαν κατά των κατακτητών στην περίοδο 1940-1944. Η πραγματική απόδοση τιμής στους προγόνους μας επιβάλλει να διδασκόμαστε από την Ιστορία για να μην ξαναπέσουμε θύματα παρομοίων καταστάσεων με εκείνες του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου. Δεν αρκεί απλώς να φωνάζουμε κατά του Φασισμού και του Ναζισμού. Πρέπει η διαμαρτυρία να συνοδεύεται από καταγγελία ορισμένων μεθόδων του Μουσσολίνι, οι οποίες συνεχίζονται και σήμερα με τρόπο διαφορετικό, αλλά εξίσου επικίνδυνο.

Καταδίκη των εγκλημάτων του ιδρυτή του ιταλικού Φασισμού σημαίνει να θυμόμαστε, να διδάσκουμε και να καταγγέλλουμε διαρκώς τη δημιουργία μειονοτικών ζητημάτων εις βάρος της εθνολογικής μας υποστάσεως και της εδαφικής μας ακεραιότητος. Ο Μουσσολίνι αφ’ ενός μεν χρησιμοποίησε ως συνεργάτες του ιταλικού στρατού τους Μουσουλμάνους Τσάμηδες της Θεσπρωτίας, αφ’ ετέρου δε προσπάθησε να κατασκευάσει ξεχωριστή εθνική συνείδηση στους Βλαχόφωνους Έλληνες της Πίνδου και της Θεσσαλίας. Στο ζήτημα των Τσάμηδων σήμερα δυστυχώς τον ακολουθεί η γείτων Αλβανία υπό τον ψευδεπίγραφο μανδύα των Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων. Στο δεύτερο ζήτημα η ελληνοπρεπής αντίδραση των Βλάχων ήταν αποστομωτική ώστε σήμερα ελάχιστοι τολμούν να αμφισβητούν την ελληνικότητά τους. Απαιτείται, όμως, επαγρύπνηση.

Οι Τσάμηδες ήταν Έλληνες Ορθόδοξοι, οι οποίοι εξισλαμίσθηκαν κατά τον 17ο αιώνα λόγω Τουρκοκρατίας. Η απομάκρυνσή τους από την Ορθοδοξία τούς απομάκρυνε και από τον Ελληνισμό. Μεταβλήθηκαν σε Τουρκαλβανούς και απηνείς διώκτες του έθνους μας. Μετά την ανταλλαγή των πληθυσμών το 1923-1924 έπρεπε να φύγουν α και αυτοί από τη Θεσπρωτία. Η κυβέρνηση Θεοδώρου Παγκάλου τού ς κράτησε διότι έβλεπε τα φιλοαλβανικά αισθήματά τους. Αφελής ελληνική πολιτική , η οποία πίστευε ότι έτσι θα αποκτούσαμε φιλικούς δεσμούς με το νέο αλβανικό κράτος, το οποίο ιδρύθηκε το 1913 με την καταπάτηση ελληνικών εδαφών (Βόρειος Ήπειρος). Ούτε η Αλβανία ούτε οι 20.000 Τσάμηδες της Θεσπρωτίας ανταπέδωσαν την ευγένειά μας. Οι μεν Αλβανοί καταπίεσαν και καταδίωξαν την ελληνική εθνική κοινότητα. Οι δε Μουσουλμάνοι Τσάμηδες συνεργάσθηκαν με τους Ιταλούς κατακτητές κατά την περίοδο 1941-1943. Δημιούργησαν την αλβανική πολιτοφυλακή ΞΙΛΙΑ και φόνευσαν πολλούς Έλληνες. Αποκορύφωμα ήταν η σφαγή των προκρίτων της Παραμυθιάς. Έφυγαν εγκαίρως προς την Αλβανία πριν συλληφθούν από τον ΕΔΕΣ του Ναπολέοντος Ζέρβα και 1900 από αυτούς καταδικάσθηκαν το 1945 ως εγκληματίες πολέμου.

Οι Βλάχοι ή Βλαχόφωνοι Έλληνες είναι γηγενείς πληθυσμοί, οι οποίοι από την εποχή της Ρωμαϊκής κατακτήσεως έγιναν δίγλωσσοι, Εκτός από τα ελληνικά ομιλούν και ένα λατινογενές ιδίωμα, το οποίο δεν γράφεται ούτε δημιουργεί ξεχωριστή εθνική συνείδηση. Οι Βλαχόφωνοι πάντα αγωνίσθηκαν υπέρ Ορθοδοξίας και Ελληνισμού, είτε ως οπλαρχηγοί (Γεωργάκης Ολύμπιος, παπα-Ευθύμης Βλαχάβας) είτε ως Εθνικοί Ευεργέτες (Αβέρωφ, Ζάππας, Σίνας κ.α). Τον 19ο αιώνα επιχείρησε ανεπιτυχώς να τους προσεταιρισθεί η Ρουμανική προπαγάνδα, Το 1941 οι Ιταλοί με έδρα τη Λάρισα προσπάθησαν να δημιουργήσουν, με εντολή του Μουσσολίνι, το Πριγκηπάτο της Πίνδου με ψευτοπρίγκηπα τον Αλκιβιάδη Διαμάντη. Ελάχιστοι Βλαχόφωνοι προσχώρησαν παρά τη βία και τις απειλές. Η μπότα του Ιταλικού Φασισμού δεν μπόρεσε να αλλοιώσει το ελληνικό φρόνημα των Βλάχων. Στόχος του Μουσσολίνι ήταν να τους πείσει ότι είναι απόγονοι της αρχαίας Ρώμης και να κατασκευάσει κράτος Βλάχων στην Κεντρική Ελλάδα. Βλάχοι επιστήμονες που αντιστάθηκαν, όπως ο Ευάγγελος Αβέρωφ, μετέπειτα πολιτικός και συγγραφέας, και ο ιατρός Νικόλαος Ράπτης εκτοπίσθηκαν από τη Λάρισα σε στρατόπεδο αιχμαλώτων του Μιλάνου.

Η ... δημοκρατική Αλβανία σήμερα έχει θέσει ως πρώτη προτεραιότητα τη δικαίωση των Τσάμηδων, δηλαδή των συνεργατών του Μουσσολίνι! Το ζήτημα των Βλάχων το ανακινούν ορισμένοι επαγγελματίες των Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων. Είναι απαράδεκτο στο όνομα της δημοκρατίας να υπάρχουν κυβερνήσεις ή σωματεία που κατασκευάζουν μειονότητες όπως έκανε ο Μουσσολίνι!

ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ της 29.10.2013

http://synodoiporia.blogspot.gr

Δωρεάν γάμοι για απόρους - άνεργους στο Βόλο

Διευρύνεται ο κύκλος των πρωτοβουλιών που υλοποιεί η Μητρόπολη Δημητριάδος υπέρ των ασθενέστερων οικονομικά μελών της περιοχής μας, δίνοντας μάλιστα τη δυνατότητα σε άπορους συμπολίτες να τελέσουν δωρεάν το μυστήριο του γάμου.

Συγκεκριμένα, η παραπάνω πρωτοβουλία υιοθετείται για πρώτη φορά, προς όφελος όσων επιθυμούν να τελέσουν θρησκευτικό γάμο, αλλά αδυνατούν για οικονομικούς λόγους. Η σκέψη και απόφαση του Μητροπολίτη Δημητριάδος κ. Ιγνατίου, που ανακοινώνεται για πρώτη φορά μέσω του ΤΑΧΥΔΡΟΜΟΥ, αποτελεί ένα ακόμη καινοτόμο βήμα, προς την κατεύθυνση της κοινωνικής αλληλεγγύης, το οποίο μαρτυρά τη διαρκή εγρήγορση της τοπικής Εκκλησίας σε εποχές οικονομικής κρίσης. Συμπολίτες μας που αντιμετωπίζουν οικονομικό πρόβλημα, θα έχουν, κατά συνέπεια, πλέον τη δυνατότητα να τελέσουν χωρίς κανένα κόστος το μυστήριο, σε συνεννόηση με το γραφείο γάμων της Μητρόπολης.

«Οποιος αντιμετωπίζει πρόβλημα θα απευθύνεται στο γραφείο γάμων και θα τακτοποιούνται τα πάντα», αναφέρει αυτολεξεί ο κ. Ιγνάτιος, υπογραμμίζοντας παράλληλα ότι: «θα θεσμοθετήσουμε τη συγκεκριμένη πρωτοβουλία και για όσους έχουν ανάγκη, θα δίνουμε τη λύση και στην τέλεση του μυστηρίου».

Τα οικονομικά προβλήματα που έχουν δημιουργηθεί λόγω της κρίσης, έχουν διαφοροποιήσει τα μέχρι πρότινος ισχύοντα δεδομένα, με αποτέλεσμα να σημειώνεται, σε ορισμένες περιπτώσεις, μετατόπιση της προκαθορισμένης ημερομηνίας του γάμου σε μεταγενέστερη χρονική στιγμή, όταν οι μελλόνυμφοι βρίσκονται αντιμέτωποι με το φάσμα της ανεργίας.

«Αντιλαμβάνομαι ότι υπάρχει ένα πρόβλημα με την κρίση, γιατί ο νεοέλληνας ήθελε και θέλει όταν τελέσει το γάμο του να είναι όλα τέλεια. Παλαιοτέρα οι γονείς μας παντρευόντουσαν και κατόπιν έχτιζαν το σπίτι τους. Τώρα έχει αλλάξει η νοοτροπία. Αρα υπάρχει μια δυσκολία σε πολλούς νέους ανθρώπους, όταν βλέπουν ότι τους πιέζει το κατεστημένο και το κοινωνικό περιβάλλον τους, ο γάμος να είναι λαμπρός, φαντασμαγορικός, εντυπωσιακός», επισημαίνει ο κ. Ιγνάτιος και προσθέτει: «γνωρίζω όμως και περιπτώσεις νέων, οι οποίοι προχώρησαν αποφασιστικά στο γάμο, ακριβώς για να ενώσουν την προσπάθειά τους στα οικονομικά και να αντιμετωπίσουν από κοινού την κρίση».

Σε κάθε περίπτωση πάντως, ο επικεφαλής της τοπικής Εκκλησίας καθιστά σαφές ότι «εάν υπάρχουν περιπτώσεις ανθρώπων που στερούνται το θρησκευτικό τους γάμο για λόγους οικονομικούς, σε ότι αφορά την Εκκλησία, μπορούν να έρθουν σε συνεννόηση μαζί μου ή με το γραφείο γάμων και εγώ θα φροντίσω ο γάμος τους να γίνει με μηδέν εκκλησιαστικό κόστος. Ακόμη κι αν υπάρχει πρόβλημα και ως προς τα τυπικά που πρέπει να πληρωθούν για μια άδεια γάμου και αφορούν το κράτος, θα τα αντιμετωπίσουμε».

Στο μεταξύ, τα τελευταία χρόνια οι πολιτικοί γάμοι κερδίζουν διαρκώς έδαφος, καθώς σύμφωνα με τη θέση που διατυπώνει η πλειοψηφία, το κόστος του θρησκευτικού γάμου είναι υψηλότερο. Κατά συνέπεια αρκετοί τελούν πολιτικό γάμο και στη συνέχεια, όταν τους το επιτρέψουν τα οικονομικά τους δεδομένα, προχωρούν και στο θρησκευτικό γάμο. «Πολλοί πολιτικοί γάμοι γίνονται διότι πρέπει να αποκτήσουν επιπλέον μόρια για την εργασία τους οι μελλόνυμφοι, είτε για να επιτύχουν το διορισμό τους είτε για να εξυπηρετηθούν στην εργασία τους και στην οικονομική τους διαχείριση. Βεβαίως φαίνεται να κοστίζει ο θρησκευτικός γάμος, αλλά αυτό είναι εντελώς σχετικό», σημειώνει ο κ. Ιγνάτιος, τονίζοντας παράλληλα: «πρέπει να σας διαβεβαιώσω ότι η Εκκλησία δεν απαιτεί τίποτα για να τελέσει ένα γάμο. Αυτή είναι η εντολή και αυτό είναι το καθεστώς. Όπως με πληροφορούν μάλιστα αρκετοί ιερείς, όντως πολλοί γάμοι τελούνται, χωρίς να δοθούν χρήματα στην Εκκλησία».

Στους στόχους και την σκέψη του επικεφαλής της Μητρόπολης Δημητριάδος είναι η περαιτέρω βοήθεια όσων αντιμετωπίζουν οικονομικό πρόβλημα, ενώ όπως υπογραμμίζει στο σημείο αυτό ο κ. Ιγνάτιος: «δυστυχώς το κόστος του γάμου δεν είναι η Εκκλησία ή οι ιερείς, αλλά το κοσμικό μέρος, το οποίο αλλοιώνει πολλές φορές και το χαρακτήρα του μυστηρίου. Προσπαθήσαμε, τονίζει ο ίδιος, να επιβάλουμε την απουσία στολισμού εντός της Εκκλησίας κατά την τέλεση του μυστηρίου, γεγονός το οποίο θα μπορούσε να είναι μια τεράστια οικονομία, αλλά διαπιστώνουμε ότι στολίζονται πλέον οι πλατείες, έξω από τους ναούς».

Εφ. Ταχυδρόμος (Γλυκερία Υδραίου)

http://synodoiporia.blogspot.gr

"Οδός καθ᾽ υπερβολήν" (video)

Οι ιεροί κανόνες στη ζωή της Εκκλησίας

Του π. Νεκταρίου Κουτρουμάνου

Η ζωή του κάθε ανθρώπου είναι ένα μεγάλο μυστήριο: Aπροσδιόριστο και ανερμήνευτο με τόσες ιδιαίτερες εκφράσεις όσες και τα πρόσωπα που θα γεννηθούν έως το τέλος της Ιστορίας. O άνθρωπος είναιταυτόχρονα ελεύθερος αλλά και περιορισμένος και αυτό διότι η ζωή μας οριοθετεί, «κανονίζει», περιορίζει τις πράξεις πέρα από την βούληση μας. Οι Κανόνες είναι μια «φυσική» εμπειρία, ένα κοινό πανανθρώπινο βίωμα. Υπάρχουν παντού γύρω μας: Στις ανθρώπινες σχέσεις, στην Επιστήμη, επομένως και μέσα στην Εκκλησία.

Α. Ορισμός και σκοπιμότητα των Κανόνων στο σώμα της Εκκλησίας

Οι Κανόνες αποτελούν τα αναγκαία πλαίσια που ορίζουν τις σχέσεις των ανθρώπων.Συγκροτούν την κοινωνία. Δεν είναι νομικοί κανονισμοί, αλλά εφαρμογές των δογμάτων της Εκκλησίας.[1] Οι Κανόνες διαφέρουν ουσιαστικά από τους κοσμικούς νόμους διότι οδηγούν τον άνθρωπο στην πνευματική ωρίμανση και στην εσωτερική ελευθερία από τα πάθη, στην κοινωνία με τον Τριαδικό Θεό και τους συνανθρώπους του. Δίκαιο ονομάζεται το σύνολο των υποχρεωτικών και εξαναγκαστικών Kανόνων οι οποίοι ρυθμίζουν την ανθρώπινη θέληση, την κοινωνική ζωή κατά τρόπο «ετερόνομο», «επιτακτικό» και «εξαναγκαστικό». Συνεπώς το δίκαιο δεν προέρχεται από την ατομική θέληση των επιμέρους ατόμων αλλά επιβάλλεται συνήθως εξωτερικά (ετερόνομος ρύθμιση), επιτάσσοντας και καθορίζοντας τι δύναται και τι πρέπει ή τι δεν δύναται και τι δεν πρέπει να πράττουν χωρίς ωστόσο να ζητεί τη συγκατάθεσή τους (επιτακτική ρύθμιση), επιβάλλοντας όμως στους μη συμμορφούμενους κυρώσεις (εξαναγκασμός). Η Θεολογία και η πνευματική ζωή έχουν και εκείνες τους δικούς τους Κανόνες, το Εκκλησιαστικό Δίκαιο που οδηγεί συγκροτημένα τα μέλη της Εκκλησίας στον στόχο της «ὑπέρ τῆς τῶν πάντων ἑνότητας».[2]
Η σωτηρία επιτελείται μέσα σε έναν συγκεκριμένο χώρο, στην Ενορία και με συγκεκριμένα μέσα/τρόπους, με τα Ιερά της Μυστήρια και με την πνευματική άσκηση, την ανακαίνιση των μελλών της. Συνεπώς τα πάντα κανονίζονται, οριοθετούνται.
Μέσα στην Εκκλησία η ανθρώπινη θέληση περί-ορίζεται: «κανονίζεται», ως πορεία ασκήσεως, καθάρσεως από τον ναρκισσισμό. Με τους Ι. Κανόνες η θέληση εκτρέπεται από τον εγωισμό, στην συνύπαρξη: Στην πνευματική ζωή η προτεραιότητα δίνεται στην ένωση στο Σώμα του Χριστού, στην Ευχαριστιακή Σύναξη. Οι Κανόνες είναι μια δοκιμασμένη από τους παλαιοτέρους εμπειρία κοινής ζωής.
Κανόνας, σημαίνει την ξύλινη ράβδο, τον χάρακα, τον οποίο μεταχειριζόμαστε, για να σύρουμε μία ευθεία γραμμή, ή αντιθέτως, για να ελέγξουμε την ευθύτητα μιας γραμμής. Μεταφορικώς κανόνας λέγεται και κάθε ορισμός, ή νόμος, κάθε τι πού χρησιμεύει ως πρότυπο και οδηγός για την ορθή εκτέλεση ή αντιμετώπιση μιας πράξεως, μιας καταστάσεως, ή αντιθέτως ως κριτήριο για να ελέγχουμε «την ευθύτητα», την ορθότητα, αυτής της πράξεως.[3]

Β. Κύρος, Λειτουργικότητα και διαβάθμιση των Ι. Κανόνων

Οι Κανόνες της Εκκλησίας υποδεικνύουν το ορθό. Αυτό συμβαίνει, γιατί οι Ι. Κανόνες:
α) Στηρίζονται στη θεόπνευστη Αγία Γραφή και στην αυθεντική αποστολική παράδοση και
β) Θεσπίσθηκαν η επικυρώθηκαν (εγκρίθηκαν) από την Εκκλησία και μάλιστα με Οικουμενικές Συνόδους πού εκφράζουν το αλάθητο της Εκκλησίας.
Στο σημείο αυτό οφείλουμε να εξηγήσουμε, ότι οι Ι. Κανόνες που καθιερώθηκαν ή επικυρώθηκαν από κάποια από τις επτά Οικουμενικές Συνόδους, έχουν αυξημένη αυθεντία και κύρος γιατί η εκάστοτε ιστορικά Οικουμενική Σύνοδος, αποτελεί το στόμα της Εκκλησίας, το όργανο εκφράσεως της καθόλου Εκκλησίας, η οποία «είναι στύλος και εδραίωμα της αληθείας» (Α' Τιμ. 3,15). Ο α' Κανόνας της Ζ' Οικουμενικής Συνόδου διακηρύσσει σχετικώς τα εξής: «Τούτων οὔν ὄντως ὄντων... ἀσπασίως τούς θείους κανόνας ἐνστερνιζόμεθα, καί ὁλόκληρον τήν αὐτῶν διαταγήν καί ἀσάλευτον κρατύνομεν, τῶν ἐκτεθέντων ὑπό τῶν ἁγίων σαλπίγγων τοῦ Πνεύματος, τῶν πανευφήμων Ἀποστόλων, τῶν τέ ἐξ ἁγίων, οἰκουμενικῶν συνόδων, καί τῶν τοπικῶς συναθροισθεισῶν ἐπί ἐκδόσει διαταγμάτων, καί τῶν ἁγίων Πατέρων ἠμῶν. Ἐξ ἑνός γάρἅπαντες καί τοῦ αὐτοῦ Πνεύματος αὐγασθέντες ὤρισαν τά συμφέροντα». Σύμφωνα δηλαδή με τη μαρτυρία αύτη οι Ιερόί Κανόνες είναι θείοι, γιατί θεσπίστηκαν με το φωτισμό και με την επιστασία τού Άγ. Πνεύματος.[4] Ο β΄Κανόνας της Πενθέκτης Οικουμενικής Συνόδου προσδιορίζει ονομαστικά ποιοι Ι. Κανόνες μπορούν να θεωρούνται ως καθολικού κύρους Κανόνες της Εκκλησίας. Μπορούμε επομένως να διαχωρίσουμε τους Εκκλησιαστικούς Κανόνες σε δύο κατηγορίες: Σε αυτούς που επικυρώθηκαν ή θεσπίστηκαν από κάποια Οικουμενική Σύνοδο και αποτελούν βασική πηγή Κανονικού δικαίου και σε εκείνους οι οποίοι θεσπίσθηκαν από Τοπικές Συνόδους και από Πατέρες της Εκκλησίας χωρίς όμως να επικυρωθούν από κάποια Οικουμενική Σύνοδο και οι οποίοι χρησιμοποιούνται ως δευτερεύουσες και βοηθητικές πηγές Κανονικού Δικαίου.[5]Εξαιρετικά δε οι δογματικοί Όροι των Επτά Οικουμενικών Συνόδων είναι κείμενα θεόπνευστα, δηλαδή απαρασάλευτα, απαραχάρακτα και αδιαπραγμάτευτα που αφορούν άμεσα στην σωτηρία μας.

Με το πέρασμα των αιώνων κάθε τοπική Εκκλησία ή μεμονωμένοι επίσκοποι ήλθαν αντιμέτωποι με πλήθος ζητημάτων και εξέδωσαν ερμηνευτικές προσεγγίσεις σε καθημερινά ηθικά, τελετουργικά και πρακτικά ζητήματα (Ερμηνευτικές εγκύκλιοι, κανονιστικές αποφάσεις κ.α) δηλαδή κείμενα τα οποία έχουν κύρος αλλά δεν είναι επικυρωμένα από την συνολική συνείδηση της Εκκλησίας (δηλαδή σε Οικουμενική Σύνοδο). Ένα παράδειγμα τέτοιων Kανόνων, μη αλάθητων, που δεν επικυρώθηκαν από Οικουμενική Συνοδό, είναι και η περίπτωση των Κανόνων του πατριάρχη Κωνσταντινουπόλεως Ιωάννη του Νηστευτή, (ίσως κύρια λόγω σφαλμάτων στα αντίγραφα των χειρογράφων). Ως προς την εφαρμογή των Ιερών Κανόνων, "δύο είδη κυβερνήσεως ευρίσκονται μέσα στη Αγία Εκκλησία, το μεν πρώτον είδος, ονομάζεται Ακρίβεια, το δε άλλο, ονομάζεται Οικονομία, και συγκατάβαση.[6] Με τον όρο Ακρίβεια, αναφερόμαστε στην τήρηση της αυθεντικής εκκλησιαστικής παραδόσεως, με την πιστή αποδοχή και εφαρμογή των δογμάτων της πίστεως και των Κανόνων της τάξεως και ζωής. Σκοπός της ακριβείας δεν είναι άλλος παρά η οικοδομή και η σωτηρία των πιστών. Η Ακρίβεια αποτελεί το κριτήριο, βάσει του οποίου θα κρίνει κανείς την πίστη, τους λόγους, τις πράξεις και τα βιώματα, είτε τα δικά του είτε των άλλων, ώστε να βρίσκεται διαρκώς, όσο είναι δυνατόν εγγύτερα στο ορθό. Εκτός από την Ακρίβεια της εφαρμογής των Ιερών Κανόνων, η Εκκλησία αναγνωρίζει και την λεγόμενη Οικονομία: Σε περιπτώσεις που η αυστηρή τήρηση ενός Κανόνα, εμποδίζει την σωτηρία, τότε είναι δυνατόν, η Εκκλησία να εξετάσει μήπως η προσωρινή αναστολή του εν λόγω Κανόνα συμβάλλει στην πνευματική πρόοδο του πιστού. Τα "δύο είδη κυβερνήσεως" η Οικονομία και η Ακρίβεια, αποτελούν τις δύο όψεις της ίδιας ποιμαντικής της Εκκλησίας. Η Κανονική παράδοση της Εκκλησίας μας βρίσκεται κωδικοποιημένη σε συλλογές Κανόνων με γνωστότερη σήμερα αυτή του Αγίου Νικοδήμου του Αγιορείτου, «το Πηδάλιον».[7]Εκεί οι Επίσκοποι, οι Πρεσβύτεροι, οι Μοναχοί και οι Λαϊκοί κανονίζονται ξεχωριστά και αναλυτικά. Αξίζει να σημειωθεί ότι στις Θεολογικές και Νομικές Σχολές των Ελληνικών και των ξένων Πανεπιστημίων, το Κανονικό Δίκαιο της Εκκλησίας είναι βασικό ως μάθημα, αφού αποτελεί ιστορικά μια αρχική πηγή δικαίου για τις υπόλοιπες νομικές επιστήμες.

Γ. Η «Προσαρμοστικότητα» των Ι. Κανόνων

Ένα ζήτημα που οφείλει να απασχολεί την σημερινή στρατευομένη Εκκλησία είναι πόσο και με ποιες προσαρμογές μπορούν να εφαρμοστούν σήμερα οι Ι. Κανόνες. Χρειάζεται για παράδειγμα μια «επικαιροποίηση» των Κανόνων; Πολλοί από τους Ι. Κανόνες έχουν εκπέσει σε αχρηστία[8]. Ακόμη έχουμε το φαινόμενο της αντιθέσεως ή και της αλληλο-επικαλύψεως των Κανόνων δηλαδή παρουσιάζεται, επί του αυτού θέματος και αντικειμένου, να έχουμε περισσότερους του ενός Κανόνες.[9] Τελικά ο Επίσκοπος (σε τοπικό επίπεδο) στην επισκοπή του, καλείται να διαφυλάττει απαραχάρακτους του Κανόνες μέσα στην ζωή του ποιμνίου του.

Δ. Οι Ι. Κανόνες: Μέσα Σωτηρίας ή Μέσα Θανάτου;

Τα δόγματα είναι αλήθεια κι η αλήθεια είναι προορισμένη να βιωθεί. Το δόγμα είναι βίωση της αλήθειας. Κι όπου δεν βιώνεται, έρχεται η Εκκλησία με τους Κανόνες της, να θεραπεύσει τη μη εφαρμογή του δόγματος που είναι η απώλειά μας. Η Εκκλησία χρησιμοποιεί τους Ι. Κανόνες με διάκριση, ως μέσο θεραπείας: Κάθε εξομολογούμενος «κανονίζεται» από τον Πνευματικό με ιδιαίτερο τρόπο. Εάν όμως χρησιμοποιήσουμε τους Κανόνες, στεγνά, εξωτερικά, θα μετατραπούν σε «κανόνια» κατά μια έκφραση του Γέροντος Παισίου. Δίπλα στις άπειρες αγιασμένες συμβουλευτικές κατευθύνσεις των Πνευματικών μας, υπάρχουν και πολλές άστοχες εξομολογήσεις που κατέστρεψαν ψυχικά ανθρώπους. Το Κανονικό Δίκαιο της Εκκλησίας είναι μια πολύτιμη παρακαταθήκη. Εάν όμως χρησιμοποιηθεί αδιάκριτα χωρίς το Άγιο Πνεύμα, μετατρέπει την Εκκλησιαστική ζωή σε κόλαση. Το Σώμα του Χριστού σε δημόσια υπηρεσία.

Σεβασμιώτατε, Αγαπητοί Αδελφοί,

Σήμερα, μέσα σε μια εποχή συνεχών ανακατατάξεων, οι Κανόνες μπορούν να λειτουργήσουν για τους Ποιμένες ως πηγή εμπνεύσεως. Επισημαίνουμε όμως έναν σύγχρονο διπλό κίνδυνο με την αφενός τυπολατρική τήρηση του γράμματος των Ι. Κανόνων, και την αφετέρου άμετρη χρήση της εκκλησιαστικής Οικονομίας. Και οι δύο ποιμαντικές επιλογές όταν «απολυτοποιηθούν», οδηγούν στην εκ-κοσμίκευση και στην αλλοίωση της ορθής πίστεως.

Ευχόμαστε ο πανάγαθος Θεός να μας χαριτώνει ώστε να ζούμε με το πνεύμα και γιατί όχι και με το γράμμα των Κανόνων μακριά από την μιζέρια, τον φόβο μιας ανθρωπόμορφης θρησκευτικότητας που γεμίζει τον άνθρωπο ενοχές και τύψεις. Η Εκκλησία είναι ένα θεραπευτήριο όπου οι Κανόνες αναδεικνύουν, καλλιεργούν την ελεύθερη βούληση, απαλλαγμένη από εγκόσμια δεσμά, προσαρμοσμένη στην Βασιλεία των Ουρανών. Στην αιώνια κοινωνία Θεού και ανθρώπων. Σας ευχαριστώ για την υπομονή σας.

[1] V. Lossky - Μετάφρ. Στ. Πλευράκη, Η μυστική θεολογία της Ανατολικής Εκκλησίας, Θεσσαλονίκη 1964, σελ. 206. Πρβλ. Κων. Μουρατίδου, Ησυνταγματική κατοχύρωσις των ι. κανόνων, «Κοινωνία», τομ. ΙΖ' (1974), σελ. 150-151.
[2] Διονυσίου μακαριστού Μητροπολίτου Σερβίων και Κοζάνης (+1998),Η Θεία Λειτουργία Κείμενο – Μετάφραση Αγίου Ιωάννου του Χρυσοστόμου,Το πρωτότυπο κείμενο με νεοελληνική απόδοση του
Πηγή: http://www.phys.uoa.gr/~nektar/orthodoxy/prayers/service_litourgy_translation.htm
[3] Π. Μπούμη Ομ. Καθηγητού του Πανεπιστημίου Αθηνών, Οι ιεροί και θείοι κανόνες της Εκκλησίας,www.egolpion.net
[4] Ό. π., Π. Μπούμη, Οι ιεροί και θείοι κανόνες……….
[5] Αγ. Νεκταρίου: "Αι Οικουμενικαί Σύνοδοι" Εκδ. Βασ. Ρηγόπουλου. Θεσσαλονίκη 1972. σελ. 66)."...αἵ Ἱεραί Σύνοδοι διαιροῦνται εἰς ἐπαρχιακᾶς, τοπικᾶς, αἴτινες ἔχουσι μερικόν κύρος, καί εἰς Οἰκουμενικᾶς, αἴτινες ἔχουσι γενικόν ἐκκλησιαστικόν κύρος"
[6] Νικοδήμου Αγιορείτου, Πηδάλιον (ακριβής ανατύπωσις της γ' εκδόσεως του 1864), εκδ. Βασ. Ρηγόπουλου, Θεσσαλονίκη 2003.
[7] Νικόδημος, ὁ Ἁγιορείτης, Ἀγάπιος, ὁ ἱερομόναχος, Πηδάλιον τῆς νοητῆς νηὸς τῆς μίας ἁγίας καθολικῆς καὶ ἀποστολικῆς τῶν ὀρθοδόξων Ἐκκλησίας ἤτοι ἅπαντες οἱ ἱεροὶ καὶ θεῖοι Κανόνες τῶν ἁγίων καὶ πανευφήμων Ἀποστόλων, τῶν ἁγίων Οἰκουμενικῶν τε καὶ τοπικῶν συνόδων καὶ τῶν κατὰ μέρος θείων Πατέρων, Ἐν Ἀθήναις, Ἐκ τοῦ τυπογραφείου Βλαστοῦ Χ. Βαρβαρρήγου, 1886, VIII+648 σ.
[8] Βλ. Φειδά Βλ., Ιεροί κανόνες και Καταστατική Νομοθεσία της Εκκλησίας της Ελλάδος, Αθήναι 1998, 46επ., κατά τον οποίο το ζήτημα αυτό συνδέεται κυρίως με το ιστορικό περίβλημα, τη μορφή και την καθ' ύλη συνήθη συγκρότηση των ιερών κανόνων.
[9] Βλ. επίσης Φειδά Βλ., Ιεροί κανόνες και Καταστατική Νομοθεσία της Εκκλησίας της Ελλάδος, Αθήναι 1998, 53επ., ο οποίος με ισχυρή επιχειρηματολογία τεκμηριώνει την άποψή του περί φαινομενικής και όχι πραγματικής αντιθέσεως στους ιερούς κανόνες.

* ΕΙΣΗΓΗΣΗ π.ΝΕΚΤΑΡΙΟΥ ΚΟΥΤΡΟΥΜΑΝΗ
ΣΤΟ ΤΕΛΕΤΟΥΡΓΙΚΟ ΣΕΜΙΝΑΡΙΟ ΤΗΣ Ι.Μ. ΚΑΙΣΑΡΙΑΝΗΣ ΒΥΡΩΝΟΣ ΚΑΙ ΥΜΗΤΤΟΥ ,
4-11-2013, Ι.Ν.ΑΓ.ΦΩΤΕΙΝΗΣ ΥΜΗΤΤΟΥ

http://synodoiporia.blogspot.gr

Περί ... ταμάτων

Τάμα ή τάγμα;

Αρχιμ. Δανιήλ Αεράκη

- Κάτι θα μου δώσης, για να σου κάνω το παιδί σου καλά! Έτσι κάνουν όλοι! Εσύ γιατί, δηλαδή, ν' αποτελέσης εξαίρεσι;
- Μα, έρχεται η απάντησις της πονεμένης μάνας,όπως βλέπεις δεν έχω.
Είμαι φτωχειά!
- Φτωχειά ξεφτωχειά, κάτι θα μου τάξης και τότε εγώ θα φροντίσω!

Ο διάλογος δεν είναι ανάμεσα σε πονεμένη μάνα και γιατρό. Από γιατρό, που κι αυτός ως άνθρωπος, είναι επιρρεπής στην άτιμη συναλλαγή, θα θε­ωρούσαμε το διάλογο πραγματικό καί, όπως καταντήσαμε και... φυσικό! Δεν φοβούνται νόμους μερικοί γιατροί (έστω και λίγοι). Δεν λογαριάζουν συν­είδηση. Ο πόνος του άλλου είναι γι' αυτούς ο πόθος για νέο τάξιμο, για φακελάκι φουσκωμένο, γιά «έξυπνο» εκβιασμό!

• Μα η πονεμένη μάνα, και από γιατρούς απελπισμένη, στον παντο­δύναμο Θεό καταφεύγει. Όχι όμως με προσευχή «εκ βαθέων», που φθάνει «εις τα ώτα Κυρίου Σαβαώθ». Καταφεύγει, δυστυχώς, σεμαγικό τρόπο, όπως είναι το... τάμα!

Δηλαδή, δεν της το ζητάει ο Θεός! Άν είναι ποτέ δυνατόν, ο Θεός να ζη­τάη υλικά πράγματα, προκειμένου να γίνη το «Παράσχου Κύριε»! Ο Θεός προσφέρει τα πάντα δωρεάν. Αφού το ύψιστο αγαθό, τη σωτηρία μας και την αιώνια ζωή, δωρεάν το χαρίζει, πώς είναι δυνατόν για ένα μικρό θαύμα να ζητάη πληρωμή, δηλαδή, κάτι να... Του τάξης;

• Δεν το ζητάει ο Θεός απ' ευθείας το... φακελλάκι, το «τάμα», για να επεμβή εκτάκτως. Άλλοι το ζητάνε, εν ονόματι του Θεού! Δεν τους συγκινεί το «δωρεάν ελάβετε, δωρεάν δότε» (Ματθ. ι΄8). Εκμεταλλεύονται την ευαι­σθησία και την ανάγκη των χριστιανών, και ζητάνε (ή παίρνουν χωρίς να ζητάνε) λεφτά για να κάνουν μια δέησι ή μια ιεροπραξία ή ένα μυστήριο!

Ακυρώνουν τη δωρεά του Χριστού! Ο απ. Πέτρος το είπε ξεκάθαρα στο Σίμωνα το μάγο: «Την δωρεάν του Θεού ενόμισας διά χρημάτων κτάσθαι» (Πράξ. η΄ 20). Διάδοχοί του, μερικοί κληρικοί (πιθανόν οι περισσότεροι), που δεν βλέπουν ούτε ακούνε το θεόπνευστο λόγιο.

• Δεν καταλαβαίνουν, ότι καταντούν τον Κύριο της «ανεκδιηγήτου δω­ρεάς» (Β΄ Κορ. θ΄ 15) μαγαζάτορα, που εισπράττει πενταροδεκάρες, για να... εισακούση τις δεήσεις των δούλων Του!

• Αλλά τα μεγάλα ποσά, που προσφέρουν οι πιστοί, συναλλασσόμενοι με τον Θεό, είναι τα... τάματα! Δεν μπορεί, βλέπετε, ο Θεός να ενεργήση, αν δεν τάξουμε λαμπάδα σαν το μπόι μας, ταξίδι στην Παναγία της Τήνου ή σε άλλη από τις χιλιάδες πολυώνυμες Παναγίες, χρυσά στολίδια σε εικόνες, χτίσιμο ναού ή παρεκκλησίου, χρύσωμα εικόνας κ.λπ.!!!

• Και βέβαια, τα τάματα -έτσι έχει ορίσει το κατεστημένο- είναι όλα... υ­λικά! Δεν είπε π.χ. κανείς: «Παναγία μου, ας γίνη καλά το παιδί μου, και θα κόψω το τσιγάρο ή θα πάψω να βλαστημάω ή θα πάω αμέσως να εξομο­λογηθώ ή θα δώσω όλα τα λεφτά μου στους φτωχούς»!

• Για τους χριστιανούς ένα τάμα ισχύει (μόνο). Αυτό που κάναμε στο Βάπτισμα: «Συντάσσομαι τω Χριστώ».

• Για τους χριστιανούς τάμα είναι το... τάγμα! Ανήκουμε στο στρατό του Ιησού. Είμαστε στο τάγμα της διακονίας, όχι της συναλλαγής (Α΄ Κορ. ιστ΄ 15). Και προχωρούμε πίσω από το τάγμα των αγίων, «συντεταγμένοι εις ζωήν αιώνιον» (Πράξ. 13, 48).

http://synodoiporia.blogspot.gr/