Αποστολικό Ανάγνωσμα: Γαλ. β΄16-20
Κυριακὴ μετὰ τὴν Ὕψωσιν σήμερα, καί, καθὼς ζοῦμε ἀκόμη μέσα στὴν ἀτμόσφαιρα τῆς ἑορτῆς τοῦ Τιμίου Σταυροῦ, ἀνάλογο εἶναι καὶ τὸ περιεχόμενο τῶν ὕμνων καὶ τῶν ἱερῶν Ἀναγνωσμάτων. Ἀξίζει λοιπὸν νὰ σταθοῦμε ἰδιαιτέρως σ’ ἕνα λόγο τοῦ ἀποστόλου Παύλου ἀπὸ τὸ σημερινὸ ἀποστολικὸ Ἀνάγνωσμα, μὲ τὸν ὁποῖο ἐκφράζει τὴν εὐγνωμοσύνη του γιὰ τὴν ἀγάπη τοῦ Ἐσταυρωμένου. Γράφει: «Ἐν πίστει ζῶ τῇ τοῦ υἱοῦ τοῦ Θεοῦ τοῦ ἀγαπήσαντός με καὶ παραδόντος ἑαυτὸν ὑπὲρ ἐμοῦ»· δηλαδὴ ζῶ μὲ τὴν ἔμπνευση καὶ τὴν κυριαρχία τῆς πίστεως στὸν Υἱὸ τοῦ Θεοῦ, ὁ Ὁποῖος μὲ ἀγάπησε καὶ παρέδωσε τὸν Ἑαυτό του γιὰ τὴ σωτηρία μου.
Αὐτὸς ὁ συγκλονιστικὸς λόγος τοῦ ἁγίου Ἀποστόλου μᾶς δίνει τὴν ἀφορμὴ νὰ ὑπογραμμίσουμε πόσο πολὺ ἀγαπᾶ ὁ Κύριος τὸν καθένα μας ξεχωριστὰ καὶ πῶς ὀφείλουμε ἐμεῖς νὰ ἀνταποκριθοῦμε σ’ αὐτὴ τὴ θεϊκὴ ἀγάπη.
Αὐτὸς ὁ συγκλονιστικὸς λόγος τοῦ ἁγίου Ἀποστόλου μᾶς δίνει τὴν ἀφορμὴ νὰ ὑπογραμμίσουμε πόσο πολὺ ἀγαπᾶ ὁ Κύριος τὸν καθένα μας ξεχωριστὰ καὶ πῶς ὀφείλουμε ἐμεῖς νὰ ἀνταποκριθοῦμε σ’ αὐτὴ τὴ θεϊκὴ ἀγάπη.
1. Θυσιάζεται γιὰ μένα προσωπικὰ
Ἀσύλληπτο τὸ μεγαλεῖο τῆς θεϊκῆς ἀγάπης: «Οὕτω γὰρ ἠγάπησεν ὁ Θεὸς τὸν κόσμον, ὥστε τὸν υἱὸν αὐτοῦ τὸν μονογενῆ ἔδωκεν, ἵνα πᾶς ὁ πιστεύων εἰς αὐτὸν μὴ ἀπόληται, ἀλλ’ ἔχῃ ζωὴν αἰώνιον» (Ἰω. γ΄ 16). Τόσο πολὺ ἀγάπησε ὁ Θεὸς τὸν κόσμο τῶν ἀνθρώπων, ὥστε παρέδωσε στὸ θάνατο τὸν μονάκριβο Υἱό του, ὥστε κάθε ἄνθρωπος ποὺ πιστεύει σ’ Αὐτὸν νὰ μὴ χαθεῖ, ἀλλὰ νὰ ἔχει αἰώνια ζωή.
Αὐτὴ δὲ ἡ ἀγάπη τοῦ Θεοῦ ἐκδηλώνεται ὄχι μόνο γενικὰ πρὸς ὅλο τὸν κόσμο ἀλλὰ καὶ ξεχωριστὰ γιὰ κάθε ἄνθρωπο. Ἂς θυμηθοῦμε τὴν Παραβολὴ τοῦ ἀπολωλότος προ βάτου. Ὁ καλὸς βο σκὸς ἂν συμβεῖ καὶ χάσει ἕνα πρόβατο, τρέχει νὰ τὸ ἀναζητή σει.
Δὲν ἀδιαφορεῖ οὔτε τὸ ἀφήνει νὰ χαθεῖ, παρ’ ὅλο ποὺ ἔχει ἄλλα 99 πρόβατα. Κι ὅταν τὸ βρεῖ, μὲ πολλὴ στοργὴ τὸ παίρνει στοὺς ὤμους του γιὰ νὰ τὸ ἐπαναφέρει μὲ ἀσφάλεια στὸ κοπάδι. Παρομοίως κι ὁ Κύριος, ὡς καλὸς ποιμένας, δὲν παύει νὰ ἀναζητᾶ τὸ χαμένο πρόβατο, δηλαδὴ τὸν κάθε ἁμαρτωλὸ ἄνθρωπο, γιὰ νὰ τὸν ὁδηγήσει μὲ ἀσφάλεια κοντά του (Λουκ. ιε΄ 3-7).
Αὐτὴν τὴν προσωπικὴ ἀγάπη καὶ στοργικὴ φροντίδα τοῦ Χριστοῦ ἐκφράζει ὁ ἀπόστολος Παῦλος ὅταν λέγει: «τοῦ ἀγαπήσαντός με καὶ παραδόντος ἑαυτὸν ὑπὲρ ἐμοῦ». Μὲ ἀγάπησε καὶ σταυρώθηκε γιὰ μένα! Γιὰ μένα! Ὅπως ἀκριβῶς τὸ ἐκφράζει κι ὁ ὑμνογράφος τῶν Ἁγίων Παθῶν στὸ γνωστὸ τροπάριο: «Ἐσταυρώθης δι’ ἐμὲ ἵνα ἐμοὶ πηγάσῃς τὴν ἄφεσιν...». Κύριε, σταυρώθηκες γιὰ μένα! Γιὰ νὰ μοῦ χαρίσεις τὴν ἄφεση, τὴ λύτρωση, τὴ σωτηρία...
2. Πῶς θὰ ἀνταποκριθοῦμε
Πῶς ὅμως ὀφείλουμε νὰ ἀνταποκριθοῦμε σ’ αὐτὴ τὴ θεϊκὴ ἀγάπη;Ἡ καλύτερη ἀνταπόκριση στὴν ἀγά-πη τοῦ ἐσταυρωμένου Κυρίου εἶναι νὰ σταυρωθοῦμε κι ἐμεῖς μαζί του. Νὰ νεκρώσουμε δηλαδὴ τὰ ἁμαρτωλὰ πάθη καὶ τὶς κακὲς ἐπιθυμίες μας. Νὰ πεθάνουμε ὡς πρὸς τὴν ἁμαρτία καὶ νὰ ζήσουμε ἑνωμένοι μὲ τὸν Χριστό.
Ὁ ἀπόστολος Παῦλος ἀπὸ τὴ στιγμὴ ποὺ γνώρισε τὸν Κύριο Ἰησοῦ σ’ ἐκείνη τὴ θαυμαστὴ συνάντηση στὸ δρόμο πρὸς τὴ Δαμασκό, συγκλονίστηκε ἀπὸ τὴν ἄπειρη ἀγάπη καὶ τὸ ἔλεος τοῦ Θεοῦ καὶ ἡ ζωή του ἄλλαξε ριζικά. Ἀπὸ φοβερὸς διώκτης ἔγινε φλογερὸς Ἀπόστολος. Ἀρνήθηκε τὴν παλαιά του ζωὴ καὶ ἐμπιστεύθηκε τὸν ἑαυτό του στὸν Χριστό. Γι’ αὐτὸ καὶ ὁμολογοῦσε: «Χριστῷ συνεσταύρωμαι· ζῶ δὲ οὐκέτι ἐγώ, ζῇ δὲ ἐν ἐμοὶ Χριστός». Ἔχω σταυρωθεῖ κι ἔχω πεθάνει μαζὶ μὲ τὸν Χριστό.
Λοιπὸν δὲν ζῶ πλέον ἐγώ, ὁ παλαιὸς δηλαδὴ ἄνθρωπος, ἀλλὰ ζεῖ μέσα μου ὁ Χριστός.
Αὐτὴ εἶναι ἡ καλύτερη ἀνταπόκριση στὴν ἀγάπη τοῦ Θεοῦ: ἡ νέκρωση τοῦ παλαιοῦ κακοῦ ἑαυτοῦ μας. Νὰ θυσιάζουμε δηλαδὴ τὰ ἁμαρτωλὰ θελήματα καὶ τὶς κακὲς συνήθειές μας γιὰ χάρη τοῦ Χριστοῦ. Ὁ ἅγιος Νικόδημος ὁ Ἁγιορείτης συμβουλεύει: «Ἄν ἀγαπᾶς ἀληθινὰ τὸν Θεό, σκέψου πρὶν ἁμαρτήσεις‧ καλύτερα νὰ πεθάνω παρὰ νὰ ἀθετήσω τὴν ἐντολὴ τοῦ Θεοῦ καὶ νὰ προδώσω τὴν ἀγάπη του».
Πόση εὐγνωμοσύνη πλημμυρίζει ἀλήθεια τὶς ψυ χὲς ποὺ γνωρίζουν καὶ ἐμβαθύνουν στὸν πλοῦτο τῆς θεϊκῆς ἀγάπης! Κύριε, σταυρώθηκες γιὰ μένα!
Κι ἐγὼ γιὰ χάρη σου θὰ σταυρώσω τὰ πάθη μου, τὸν κακὸ ἑαυτό μου... Γιὰ νὰ ζήσω μαζί σου αἰώνια!
« Ο ΣΩΤΗΡ» 1 & 15-9-2012
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου