Πρώτη Κυριακή τοῦ μηνός Δεκεμβρίου σήμερα καί ἡ ἁγία μας Ἐκκλησία προβάλλει τήν εὐαγγελική διήγηση ἑνός ἀκόμη θαύματος τοῦ Κυρίου μας, πού δέν εἶναι ἄλλο ἀπό τή θεραπεία μιᾶς συγκύπτουσας γυναίκας. Ἡ γυναίκα αὐτή ἔπασχε γιά δεκαοκτώ ὁλόκληρα χρόνια ἀπό μιά σοβαρή ἀσθένεια, τήν κύρτωση τοῦ σώματός της, ἡ ὁποία τήν ἐμπόδιζε νά ὀρθώσει τό κεφάλι της. Ἔτσι, ὅταν ὁ Ἰησοῦς τήν ἀντίκρισε σέ μιά συναγωγή, θέλησε ἀμέσως νά τήν ἐλευθερώσει ἀπό τό φοβερό πρόβλημα πού τήν ταλαιπωροῦσε. Μέ ἕνα καί μόνο λόγο του ὁ Δημιουργός, ἐπιθέτοντας παράλληλα τά χέρια του ἐπάνω στή γυναίκα, ἀποκατέστησε πάραυτα τή διασαλευμένη ὑγεία της. Τό σῶμα της ἐπανῆλθε στή φυσιολογική του στάση, ἐλευθερωμένο ἐντελῶς ἀπό τήν κύρτωση, ἐνῶ ἡ ἴδια, ἀντιλαμβανόμενη ὅτι εἶναι πλέον ἀπόλυτα ὑγιής, δόξαζε τόν Θεό γιά τή μεγάλη του εὐεργεσία.
Ὁ ἄνθρωπος στό ἐπίκεντρο
Ἡ θεραπεία αὐτή ἀποτελεῖ ἔμπρακτη ἐπιβράβευση τῆς γυναίκας αὐτῆς ἀπό τόν Κύριό μας γιά τήν εὐσέβεια πού τή χαρακτήριζε καί φυσικά γιά τήν εὐλαβική τήρηση τῶν ἐντολῶν τοῦ Θεοῦ. Ὁ ἰουδαϊκός ὄχλος μετά τό θαῦμα χαιρόταν μαζί μέ τήν ἰαθεῖσα πλέον γυναίκα καί θαύμαζε τά ἔργα πού ἔπραττε συνεχῶς ὁ Κύριος, θεραπεύοντας τούς ἀνθρώπους ἀπό ποικίλες σωματικές, ψυχικές καί πνευματικές νόσους. Τό θαῦμα ὅμως πραγματοποιήθηκε Σάββατο, ἡμέρα ἀργίας καί ὁλοκληρωτικῆς ἀφιέρωσης στόν Θεό γιά τούς Ἑβραίους σύμφωνα μέ τή νομική ἐντολή: «Ἕξ ἡμέρας ἐργᾷ καί ποιήσεις πάντα τά ἔργα σου· τῇ δέ ἡμέρᾳ τῇ ἑβδόμῃ σάββατα Κυρίῳ τῷ Θεῷ σου» (Ἐξόδ. 20,9-10). Τό γεγονός αὐτό στάθηκε ἡ ἀφορμή ὥστε ὁ ἐπικεφαλῆς τῆς Συναγωγῆς νά ἀγανακτήσει καί νά ἀπευθυνθεῖ μέ αὐστηρότητα στούς παρευρισκομένους, λέγοντας ὅτι πρέπει νά ἔρχονται γιά νά θεραπευθοῦν τίς ὑπόλοιπες ἕξι ἡμέρες τῆς ἑβδομάδας καί ὄχι ἐκείνη τοῦ Σαββάτου. Ἀπαντώντας ὁ Ἰησοῦς, ἀντιλαμβανόμενος τή μοχθηρία πού ἔκρυβε, τόν χαρακτήρισε ὑποκριτή. Τοῦ ὑπενθύμισε μάλιστα ὅτι τά περισσότερα μέλη τῆς Συναγωγῆς κάνουν καί τό Σάββατο ὅ,τι καί τίς ἄλλες ἡμέρες τῆς ἑβδομάδας, λύνουν δηλαδή τό βόδι τους ἀπό τόν στάβλο καί πηγαίνουν νά τό ποτίσουν, ἄν καί κανονικά κάτι τέτοιο ἀπαγορεύεται ἀπό τόν Νόμο.
Ἡ τυπολατρία ὡς πνευματική ἀναπηρία
Ὁ ἀρχισυνάγωγος δέν μποροῦσε νά δεῖ καί νά ἀναγνωρίσει τό μεγάλο καί θαυμαστό γεγονός πού εἶχε συμβεῖ, ἀλλά οὔτε καί νά χαρεῖ μέ τήν ἴαση τῆς συγκύπτουσας γυναίκας, καθώς τόν εἶχαν ἐξ ὁλοκλήρου κυριεύσει ἡ κακία καί ὁ φθόνος. Ἔμενε προσκολλημένος ἀποκλειστικά στόν τύπο θεωρώντας τή θεραπεία ὡς μιά κοινή ἀνθρώπινη ἐργασία καί, συνεπῶς, ὡς παραβίαση τῆς ἀργίας τοῦ Σαββάτου. Ὡστόσο, ἡ γυναίκα αὐτή, πού πιθανόν περπάτησε μέ δυσκολία καί πολύ κόπο γιά νά παρευρεθεῖ στή Συναγωγή, βραβεύτηκε μέ τόν καλύτερο τρόπο ἀπό τόν Θεό, ὁ ὁποῖος τῆς ἔδωσε λύση στό πρόβλημα πού τήν ταλάνιζε ἐπί δεκαοκτώ χρόνια.
Ἡ γυναίκα αὐτή πρέπει νά ἀποτελεῖ παράδειγμα πίστης καί ζωῆς καί γιά ἐμᾶς σήμερα, σέ μιά ἐποχή ἡ ὁποία χαρακτηρίζεται ἀπό τήν κακία καί τή μοχθηρία, ἀλλά κυρίως ἀπό τήν προσκόλληση τῶν ἀνθρώπων στά μάταια καί φθαρτά πράγματα τοῦ κόσμου τούτου πού παρέρχονται ὡς «ὄναρ». Οἱ ἄνθρωποι ἔχουν τό βλέμμα συνεχῶς στραμμένο πρός τά κάτω καί δέν ἀντικρίζουν τίποτε ἄλλο ἀπό τό «χῶμα τῆς γῆς», τά χρήματα, τά κάθε εἴδους ὑλικά ἀγαθά. Ὁ σκοπός τῆς ὕπαρξής μας, ὁ προορισμός μας, ἔχει γίνει θολός καί δυσδιάκριτος.
Εἶναι καιρός πιά νά μετανοήσουμε, νά ἀλλάξουμε πλεύση καί νά ἀνακτήσουμε τόν ὀρθό προσανατολισμό, ἔχοντας ὡς μοναδική πυξίδα τήν πίστη μας πρός τόν Σωτήρα Χριστό καί ὡς χάρτη ἀσφαλή τό Εὐαγγέλιό του. Μόνο μέ τή βοήθειά του μποροῦμε νά ἀνορθωθοῦμε καί ἐμεῖς, ὅπως ἀνορθώθηκε ἡ γυναίκα τῆς σημερινῆς Εὐαγγελικῆς περικοπῆς, νά ἄρουμε τούς ὀφθαλμούς μας στόν οὐρανό καί, καθώς πλησιάζει ἤδη ἡ μεγάλη Δεσποτική ἑορτή τῶν Χριστουγέννων, νά ἀνυψωθοῦμε ἀπό τά γήινα, ἀνταποκρινόμενοι στήν ἐξ ὕψους ἐπίσκεψη τοῦ Λυτρωτῆ, κατά τό σχετικό κάλεσμα τοῦ ἁγίου Γρηγορίου τοῦ Θεολόγου: «Χριστός ἐπί γῆς· ὑψώθητε». Γένοιτο!
Ἀρχιμ. Ἄ. Ἀ.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου