Η ΕΝΟΤΗΤΑ ΤΩΝ ΧΑΡΙΣΜΑΤΩΝ

                Η Εκκλησία είναι το σώμα τού Χριστού και εμείς τα μέλη τού σώματος. Και συμμετέχουμε ως μέλη: α) με την δύναμη τής πίστεως στόν Κύριό μας Ιησού Χριστό και τήν Αγία Τριάδα, και β) με τήν δωρεά τών χαρισμάτων τού Αγίου Πνεύματος. Ο τρόπος τής συμμετοχής μας είναι μυστηριακός. Βαπτιζόμαστε στό όνομα τού Πατρός και τού Υιού και τού Αγίου Πνεύματος, χριόμαστε τη σφραγίδα τής δωρεάς τού Αγίου Πνεύματος και συμμετέχουμε στά αγιαστικά μυστήρια με κορυφαίο τήν μετάληψη τού Σώματος και τού Αίματος τού Κυρίου μας Ιησού Χριστού. Η δε μεταξύ μας σχέση, επικοινωνία, συνεργασία, γίνεται μέσω τών χαρισμάτων τού Παρακλήτου. Ώστε να είναι σχέση «εν Χριστώ», σχέση «καινή», νέα, ξεχωριστή, πνευματική.

                Γινόμαστε ένας ζωντανός οργανισμός, κοινωνία Αγίων, μας ενοποιεί και ζωοποιεί η χάρη τού Παρακλήτου που «πάντα συγκροτεί τόν θεσμόν τής Εκκλησίας». Για τόν λόγο αυτό και ο Απόστολος μας λέει ότι : «έχοντες χαρίσματα» σύμφωνα με τήν χάρη που μας δόθηκε και ανάλογα μετ ό μέτρο τής πίστεώς μας, να τα καλλιεργούμε προς ωφέλεια και τών άλλων μελών τής Εκκλησίας, όχι προς επίδειξη.

                Ο απόστολος Παύλος απαριθμεί τα χαρίσματα και σημειώνει τόν σκοπό τους: προφητεία, διακονία, διδασκαλία, παράκληση, απλότητα, ευθύνη έργων, ελεημοσύνη, αγάπη, αθωότητα, φιλαδελφία, φιλοστοργία, δραστηριότητα, πνευματική ζεστασιά, ελπίδα, χαρά, υπομονή, προσευχή, συναλληλία, φιλοξενία, συγχωρητικότητα. Χρειάζεται όμως διάκριση και στό πώς θα γίνεται η διαχείρισή τους.

                Ένα από τα σημαντικότερα χαρίσματα είναι το χάρισμα τής προφητείας με τήν διπλή του έννοια: ως πρόγνωση τών μελλόντων, αλλά και ως γνώση μυστηρίων. Πρώτον, με την έμπνευση τού Πνεύματος τού Αγίου προλέγονται γεγονότα που θα συμβούν για να προειδοποιούν και να διατηρούν σε ετοιμότητα τα μέλη τής Εκκλησίας. Δεύτερον, με τον φωτισμό τής θείας γνώσεως γίνεται εμβάθυνση στα μυστήρια τού Θεού και στην αποκάλυψη θεολογικών αληθειών για να ενδυναμώνεται στήν πίστη τό σώμα τής Εκκλησίας. Σ’ αυτό συνεργεί και τό χάρισμα τής διδασκαλίας, που ερμηνεύει και μεταδίδει τα θεία νοήματα. Η πατερική θεολογία είναι αποτέλεσμα φωτισμού τών δύο αυτών χαρισμάτων.

                Τα χαρίσματα τής διακονίας, παρακλήσεως, φιλαδελφίας, φιλοξενίας, αγάπης και αποστροφής κάθε πονηρίας.

                Είναι τα χαρίσματα που διευκολύνουν, ανακουφίζουν, προτρέπουν, παρηγορούν και βοηθούν τούς πιστούς μεταξύ τους. Η διακονία στίς ποικίλες ανάγκες που παρουσιάζονται να γίνεται με πνεύμα ταπεινώσεως σύμφωνα με τό λόγιο τού Χριστού: «βρίσκομαι ανάμεσά σας για την δική σας πνευματική εξυπηρέτηση». Η ανάληψη υπευθύνων διακονημάτων να γίνεται με ενδιαφέρον και προσοχή (εν σπουδή).

                Η παράκληση είναι χάρισμα προτρεπτικό στήν αρετή (κατά τόν άγιο Νικόδημο). Παρακινεί στήν άσκηση και καλλιέργεια τών θεοειδών αρετών που κοσμούν πνευματικά τήν ψυχή. Η κάθε είδους ελεημοσύνη, υλική και πνευματική, να γίνεται με όρεξη και προθυμία, χωρίς γογγυσμό, «χωρίς λύπη αλλά με φαιδρότητα και χαρά», για να μεταδίδεται τό πνεύμα τής χρηστότητας και καλοσύνης τού Χριστού.

                Η φιλαδελφία εκφράζει τήν συμπαράσταση και τό φιλόστοργο τής ψυχής προς τόν πλησίον. Όπως είμαστε φίλοι Χριστού δια τής κοινωνίας μαζί Του, οφείλουμε να είμαστε και φίλοι «εν Χριστώ»  μεταξύ μας, ώστε ο εν πνεύματι σύνδεσμός μας να είναι ισχυρότερος. Να έχουμε φιλόξενα αισθήματα, ώστε με τό κορυφαίο χάρισμα τής αγάπης προς τόν πλησίον, να ενσαρκώνουμε τήν ζωντανή αγάπη τού Θεανθρώπου στήν σχέση μας με τούς άλλους πιστούς. Να είναι ανυπόκριτος, ώστε να έχει ευωδία Χριστού, αλλά και να δίνει δύναμη ώστε να αποφεύγουμε κάθε πονηρή πράξη και σκέψη. Να μισούμε εντελώς «σφόδρα μισούντες» και να αποξενώνουμε πλήρως τόν εαυτό μας από τήν αμαρτία, «αποστυγούντες τό πονηρό», με όλη τήν δύναμη τής καρδιάς μας (Νικόδημος Αγιορείτης). Για να ακολουθούμε με αφοσίωση και προσήλωση τό αγαθό, που είναι ο Θεός.

                Το χάρισμα τής υπομονής φαίνεται στίς θλίψεις, διότι ελπίζουμε ότι ο Κύριος δεν θα μας εγκαταλείψει. Γι αυτό με χαρά αντιμετωπίζουμε τις θλίψεις. Η ελπίδα, λέει ο Μ. Βασίλειος, έχει συγκάτοικο τήν χαρά. Η δεν προσευχή μας αξιώνει να διατηρούμε μέσα στήν ψυχή μας τήν ζεστασιά τού Πνεύματος τού Θεού που τροφοδοτεί κάθε θεάρεστη ενέργειά μας. δεν απογοητευόμαστε, συνεχώς ελπίζουμε στήν δύναμη και τήν αγάπη τού Θεού και ξεπερνάμε όλα τα εμπόδια στήν πνευματική μας πορεία.

                Σαν επιστέγασμα όλων τών χαρισμάτων ο Απόστολος, στο σημερινό ανάγνωσμα, προβάλλει τήν ακακία, τήν ανεξικακία, τήν συγχωρητικότητα. Είναι ο καρπός τής εν Χριστώ αγάπης και η διαφορά τού πιστού από τούς άλλους ανθρώπους. Είναι ο καθρέπτης τών χριστιανικών αρετών, ο προβολέας τής αγάπης τού Θεού στούς ανθρώπους. «Να ευλογείτε αυτούς που σας καταδιώκουν, να τούς ευλογείται και να μην τούς καταριέστε», γράφει ο Απόστολος. Όσοι δηλ. νιώθουμε ώριμα μέλη τού σώματος τής Εκκλησίας, τού Χριστού, έχουμε μέσα μας τό απόσταγμα τών θείων αρετών τού Αγίου Πνεύματος, που είναι η συγνώμη σε εκείνους που θέλουν τό κακό μας. Ανεξαίρετη συγνώμη, χωρίς διακρίσεις. Όχι άλλον δηλ. να συγχωρούμε και άλλον να καταριόμαστε.  

                Αυτή η αρετή μάς ανοίγει τήν πόρτα τής ειρήνης τού Θεού. Ειρηνεύουμε «ψυχή τε και σώματι», διότι πλέον μέσα μας κατοικεί ο Θεός τής ειρήνης. Η μεγαλύτερη απόδειξη ότι πιστεύουμε και ζούμε τόν αληθινό και ζωντανό Θεό. Και ποιος άραγε δεν επιθυμεί το σπάνιο για τήν εποχή μας αγαθό τής προσωπικής και κοινωνικής ειρήνης.

Αρχιμ. Χ.Ν.