Δευτέρα 3 Οκτωβρίου 2011

Το χάσαμε το παιχνίδι.



"Και που είναι τα σχολεία κλειστά, και που είναι ανοιχτά, το ίδιο είναι. Άσε που όταν κλείνουν κάνουμε και οικονομία".

Αυτά μου έλεγε φίλος λειτουργός της παιδείας, όταν τον ρώτησα, πού πάει η παιδεία; Οργιάζουν τα φροντιστήρια και η παραπαιδεία.
Η απάντησή του με άφησε άφωνο, αλλά αναγκάστηκα να παραδεχτώ ότι έχει δίκιο, όταν μου ανέλυσε την σκέψη του.

Άκου, μου λέει. Είμαι 23 χρόνια στον χώρο. Μόνο μία φορά ήρθε πατέρας να μου πεί να ρίξω φάπα στο παιδί του αν έρχεται αδιάβαστος και αν δημιουργεί προβλήματα. Να ρίχνω φάπα αν δεν κάθεται ήσυχα το έχω ακούσει και από άλλους γονείς, αλλά να τρώει φάπα αν δεν διαβάζει το άκουσα ΜΟΝΟ μία φορά, και ήταν αστυνομικός ο άνθρωπος.
Και είχε δίκιο. Τόσο χρήμα πληρώνει ο λαός για να έχει «δωρεάν» παιδεία. Γιατί να μην μαθαίνει στο σχολείο αλλά να αναγκάζεται ο κάθε ένας γονιός να το στέλνει σε φροντιστήριο ή σε ιδιαίτερα για να μάθει αυτά που ΕΣΥ, κε και κα Λειτουργέ υποχρεούσαι να διδάξεις; Ε;
Αυτό είναι που μου σπάει τα νεύρα. Ποτέ κανείς δεν μου είπε, διαβάζει; Όσοι με πλησίαζαν με ρώταγαν γιατί δεν έβαζα μεγαλύτερο βαθμό. Τι θα πούνε η μανάδες στα κομμωτήριο και οι πατεράδες στα καφενεία. Αυτό τους νοιάζει. Να μην … ντροπιαστούν. Κι αντί να βάλουν το σπλάχνο τους να κάνει την δουλειά του, δηλαδή διάβασμα και μετά παιχνίδι για ξεκούραση, κυνηγάνε τον λειτουργό να βάλει βαθμό. Ξέρεις πόσα θα είχα βάλει στην τσέπη αν για κάθε μονάδα πιο πάνω που μου ζητούσαν να βάλω τους ζητούσα από ένα ευρώ;

Φωνάζουν πολλοί για την παρέμβαση των κομματικών στελεχών στα θέματα των σχολείων – προαγωγές, μεταθέσεις, διώξεις (ναι, ναι, γίνονται και τέτοια για όσους δεν προσκυνάνε τις παραεξουσίες). Και ρωτώ. Πώς να μην γίνονται τέτοια παρατράγουδα; Σε ποιους νομίζεις ότι στηρίζονται όλοι αυτοί που θέλουν να κάνουν κουμάντο στην παιδεία από τα παρασκήνια; Στον και στην πάσαν πικραμένη που διορίσανε από πόρτες και παράθυρα για να τους στηρίζουν. Αμ, τι νομίζεις; Ξέρεις τι σημαίνει να παίρνεις 1300 ευρώ για να διδάσκεις, όχι αρχαία αλλά για να λές ιστοριούλες στα παιδιά; Και να τους υπόσχεσαι αν κάτσουν φρόνημα και δεν κάνουν φασαρία θα τους περάσεις και μάλιστα με βαθμό;
Πού είναι οι γονείς να τους βουτήξουν αυτούς και να τους στείλουν σπίτι τους; Πουθενά. Βάζουν, βλέπεις, βαθμούς. Κι ας λέει το σπλάχνο τους ότι ο Καραϊσκάκης ήταν ο ιδρυτής του Ολυμπιακού.
Και χάρη σ’ αυτούς να τα φροντιστήρια, να τα επιπλέον έξοδα, να το σπάσιμο των νεύρων παιδιών και γονιών.
Ναι, με ξέρεις, δεν σηκώνω μύγα στο σπαθί μου όταν πρόκειται για την δουλειά μου. Αλλά είμαι εντελώς μόνος. Χωρίς τους γονείς συμπαραστάτες είμαστε μόνοι και αδύναμοι. Αν δεν πεί ο γονιός στο παιδί του να μάθει γράμματα για να είναι χρήσιμος στην κοινωνία και στον εαυτό του, αλλά του λέει «μη σε νοιάζει, έχουμε το μέσον για διορισμό σε  θέση τεμπέλη», πάει, το χάσανε το παιχνίδι και τα παιδιά και οι γονείς και εμείς και το παρόν και το μέλλον.

Δεν υπάρχουν σχόλια: