῾Η σκηνή πού περιγράφει ἡ εὐαγγελική περικοπή τῆς Κυριακῆς Ι΄ Λουκᾶ εἶναι συγκλονιστική καί ἀποκαλυπτική γιά τίς διαθέσεις καί τήν εἰλικρίνεια τῶν ἀνθρώπων, ἀλλά καί τήν στάση τοῦ Χριστοῦ μας. Μέσα στό πλῆθος βρίσκεται μιά γυναίκα ραχιτική. Σκυμμένη κάτω καί πονεμένη, ἀκούει τήν φωνή χωρίς νά μπορεῖ νά δεῖ τήν μορφή τοῦ Ἰησοῦ. Ὁ Ἰησοῦς προχωρεῖ πρός τήν ταλαίπωρη ἐκείνη γυναίκα. Τήν πλησιάζει. Μέ στοργή τῆς λέει: «Γύναι, εἶσαι λυτρωμένη ἀπό τήν ἀσθένειά σου. Εἶσαι πλέον καλά». Μιά δύναμη διαπερνᾶ τά μέλη της. Τό σῶμα της ἐπανέρχεται. Δοξολογία καί εὐχαριστία στήν καρδιά της. Θαυμασμός, χαρά καί ἀγαλλίαση.
Ἡ ὑποκρισία τοῦ ἀρχισυνάγωγου
Ὅμως, ὁ φθόνος καί ἡ ψυχική κακία μολύνουν τήν ἀτμόσφαιρα τῆς χαρᾶς. Ὁ ἀρχισυνάγωγος ἀγανακτεῖ, γιατί δῆθεν ὁ Κύριος παραβαίνει τήν ἀργία τοῦ Σαββάτου. Ὁ ἀρχισυνάγωγος ὁδηγήθηκε ἀπό τόν φθόνο, πού κυριαρχοῦσε τήν στιγμή αὐτή στήν ψυχή του, σέ μιά ἀποτρόπαια πράξη. Θέλησε νά ἐπιτεθεῖ στόν Χριστό, μά δέν ἔχει τήν δύναμη νά πεῖ φανερά τί συμβαίνει στήν ψυχή του. Καί βρίσκει τήν σκιά τοῦ νόμου, γιά νά καλύψει τήν ἄνομη συμπεριφορά του. Ὁ Κύριος ὅμως ἀπαντᾶ ἀμέσως στήν πρόκληση, χαρακτηρίζοντας ὡς ὑποκρισία τήν ἀντίδραση τοῦ ἀρχισυνάγωγου, καί ἐκφράζει τήν ἀγάπη Του γιά τόν ἄνθρωπο: «Ὑποκριτά», λέει, «αὐτή πού εἶναι θυγατέρα τοῦ Ἀβραάμ καί τήν εἶχε δεμένη ὁ σατανᾶς γιά δεκαοκτώ χρόνια, δέν ἔπρεπε νά λυθεῖ ἀπό τά δεσμά αὐτά τήν ἡμέρα τοῦ Σαββάτου;». Ὁ ἀρχισυνάγωγος, ὅπως προαναφέραμε, κρύφτηκε πίσω ἀπό τίς ἐντολές καί τόν νόμο τοῦ Θεοῦ. Ὅμως δέν εἶναι ἡ πρώτη φορά πού κακοπροαίρετοι ἄνθρωποι χρησιμοποιοῦν τόν Νόμο καί τό Εὐαγγέλιο τοῦ Θεοῦ, γιά νά ἐπιτύχουν τά ἄνομα σχέδιά τους καί νά ἱκανοποιήσουν τίς κτιστές τους θελήσεις. Ἐγωπαθεῖς χρησιμοποιοῦν τόν λόγο τοῦ Θεοῦ γιά νά προβληθοῦν καί ἀνυπάκουοι στήν Ἐκκλησία τόν παρερμηνεύουν. Κάποιες φορές μάλιστα ἐπικαλοῦνται, γιά νά καλύψουν τήν ἐγωπάθεια καί τήν αὐθαιρεσία τους, λόγια ἀπό τήν Ἁγία Γραφή καί τούς Πατέρες, τά ὁποῖα προσαρμόζουν στήν περίπτωση. Μ᾽ αὐτόν τόν τρόπο, ἀντί νά συμμορφώνεται ὁ ἄνθρωπος στίς ἐντολές τοῦ Θεοῦ, κρύβεται πίσω ἀπό αὐτές καί τίς μεταχειρίζεται γιά τήν κάλυψη τῆς προσωπικῆς ἐμπάθειας. Ἔτσι δημιουργοῦνται αἱρέσεις καί ἄλλες ἀτομικές θεωρίες καί ψευδοδιδασκαλίες πού ταράσσουν τήν Ἐκκλησία τοῦ Χριστοῦ. Ὅταν ἡ καρδιά δέν εἶναι καθαρή, δέν μπορεῖ νά ἑρμηνεύσει σωστά τόν θεῖο λόγο. Διότι μόνο ἡ καθαρή καρδιά τόν παρουσιάζει γνήσια καί καθαρά. Αὐτή μόνο τόν ἀντιλαμβάνεται.
Αὐτογνωσία, ταπείνωση καί ἀγάπη
Αὐτό πού πρέπει νά γνωρίζουμε εἶναι ὅτι τόν Χριστό δέν τόν ἐνδιαφέρει τόσο αὐτό πού κάνουμε, ὅσο ὁ λόγος γιά τόν ὁποῖο τό κάνουμε. Συνήθως ἡ ἐπιθετικότητά μας καί ὁ φθόνος ἔναντι τῶν ἄλλων, καί μάλιστα ἐν ὀνόματι τοῦ Χριστοῦ, εἶναι ὁ εὐσεβής τρόπος μέ τόν ὁποῖο καθιερώνουμε τήν δική μας ἐξουσία καί εἶναι συνέπεια τῆς ἀπουσίας τῆς αὐτογνωσίας καί τῆς ἀληθινῆς ἀγάπης. Ὅταν ἔχουμε αὐτογνωσία, ἀποκτοῦμε πραγματική ταπεινοφροσύνη. «Ἀκολουθεῖ δέ τήν ταπεινοφροσύνη ἡ ἐπιείκεια γιά τούς ἄλλους», γράφει ὁ ἅγιος Ἰσαάκ ὁ Σῦρος. Ὅταν ἡ ταπεινοφροσύνη δέν ἀκολουθεῖται ἀπό ἐπιείκεια γιά τούς ἄλλους, εἶναι ταπεινολογία.
Ὁ νοῦς τοῦ Νόμου
Γι᾽ αὐτό πρέπει νά ἐπιδιώκουμε ὅλοι μας τήν κάθαρση τῆς καρδιᾶς καί νά στηριζόμαστε στούς ἔνθεους Πατέρες μας, πού ἔγιναν δοχεῖα τοῦ Παναγίου Πνεύματος, φωτίστηκαν ἀπό τήν Ἁγία Τριάδα καί ἔτσι, μέ τόν φωτισμό τοῦ Παρακλήτου, ἑρμήνευσαν τόν λόγο τοῦ Θεοῦ καί τήν Ἁγία Γραφή. Ἔτσι θά διδαχθοῦμε ὅτι εἴμαστε ἐκεῖνοι πού ἐμποδίζουμε τούς ἀδελφούς μας νά ἐξουθενωθοῦν καί πού ἑτοιμάζουμε τήν μεταμόρφωσή τους βιώνοντας τό πνεῦμα τοῦ νόμου, ἤ ὅπως χαρακτηριστικά λέει ὁ ἅγιος Ἀθανάσιος, τόν νοῦ τοῦ νόμου. Ὁ Τριαδικός Θεός νά μᾶς φωτίζει, γιά νά ἑρμηνεύουμε τόν νόμο Του ὀρθόδοξα καί νά ἀνακαλύπτουμε τήν οὐσία τῆς πίστεώς μας.
† Ὁ Φ. Ἀ.
https://apostoliki-diakonia.gr/gr_main/fk/2024/49_2024(3732).pdf
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου