Αγαπητοί Κυρίες και Κύριοι,
Ως Παμμακεδονική Ένωση Γερμανίας, τη μεγαλύτερη Ομοσπονδία μακεδονικών συλλόγων της χώρας, με μεγάλο αριθμό μελών, που συμβάλλει ποικιλοτρόπως στον τομέα του πολιτισμού, χαιρετίζουμε το γεγονός ότι η ομοσπονδιακή κυβέρνηση έχει επίσημα αναγνωρίσει ως γενοκτονία τα εγκλήματα της αποικιακής περιόδου στη Ναμίμπια, ενάντια στις εθνοτικές ομάδες Χερέρο και Ναμά. Οι φρικαλεότητες του 1904-1908 συνέβαλαν στο θάνατο περισσοτέρων από 70.000 ανθρώπων, και πιθανώς το 70 τοις εκατό των Χερέρο και το 50 τοις εκατό των Ναμά πέθανε από δίψα ή σε στρατόπεδα συγκέντρωσης. Είναι σωστό να αποκαλούμε τα γεγονότα με το όνομα τους, ως τη πρώτη γενοκτονία του 20ου αιώνα.
Αυτή η συμβολική κίνηση οδηγεί σε πραγματική συμφιλίωση, και στο πλαίσιο της ιστορικής και ηθικής ευθύνης της Γερμανίας, αποτελεί η αναγνώριση των δεινών που έχουν προκληθεί στα θύματα και η παράκληση για συγχώρεση από τους απογόνους των θυμάτων ένα πολύ σημαντικό βήμα. Επίσης αξίζει τον έπαινο ότι η Γερμανία υποστηρίζει το κράτος στην ανοικοδόμηση και ανάπτυξη με ένα εκτεταμένο πρόγραμμα ύψους 1,1 δισεκατομμυρίων ευρώ.
Τούτου δοθέντος, θα θέλαμε να επιστήσουμε την προσοχή σας στο ζήτημα των αποζημιώσεων της Ελλάδας έναντι της Ομοσπονδιακής Δημοκρατίας της Γερμανίας. Έχουν περάσει ακριβώς ογδόντα χρόνια από τότε που η Γερμανία του Χίτλερ επιτέθηκε στην Ελλάδα. Οι Ναζί εισέβαλαν στην Ελλάδα στις 6 Απριλίου 1941. Πολλές σφαγές διαπράχθηκαν στην Ελλάδα έως το 1944. Δεκάδες χιλιάδες Έλληνες άμαχοι σκοτώθηκαν. Συνολικά, η Wehrmacht κατέστρεψε περίπου 1.700 ελληνικά χωριά κατά τη διάρκεια της κατοχής. Σε αυτό το ιστορικό έτος, το ζήτημα των επανορθώσεων είναι τόσο επίκαιρο όσο ποτέ.
Μέρη που συμβολίζουν σήμερα τη ναζιστική θυριωδία είναι: Δίστομο, Γιαννιτσά, Βιάννος, Κοντομαρί, Αλικιανός, Ανώγεια, Χορτιάτης, Κομμένο, Κλεισούρα, Μεσοβούνι, Κερδύλλια, Παραμυθιά και Λιγκιάδες. Όσον αφορά τον αριθμό των θυμάτων, η χειρότερη σφαγή έγινε στα Καλάβρυτα στις 13 Δεκεμβρίου 1943. Αποτελεί ένα από τα πιο σοβαρά εγκλήματα κατά του άμαχου πληθυσμού στην κατεχόμενη Ευρώπη.
Ο επίσημος κατάλογος των κλοπών, λεηλασιών και της αυθαιρεσίας των Γερμανών κατά τη διάρκεια της κατοχής, που δημοσιεύτηκε από το ίδιο το ελληνικό κράτος το 1946, περιλαμβάνει 8.500 κινητά αρχαία αντικείμενα που είχαν κλαπεί από την Ελλάδα. Αυτά τα πολύτιμα έργα δεν έχουν επιστρέψει και εμφανίζονται σε ορισμένα μουσεία, δημοπρασίες ή ιδιωτικές συλλογές. Αυτό είναι επίσης ένα πολύ σκοτεινό κεφάλαιο της περιόδου.
Ελληνική κοινοβουλευτική επιτροπή εκτίμησε το ποσό των οφειλών πολέμου που προκλήθηκαν από τη Γερμανία σε τουλάχιστον 289 δισεκατομμύρια ευρώ. Αυτές οι αξιώσεις είναι έγκυρες και ενεργές και πρέπει να αποπληρωθούν. Η διευθέτηση αυτού του χρέους θα έκλεινε αυτό το τραγικό κεφάλαιο και θα συνέβαλε θετικά στην περαιτέρω προώθηση των ελληνογερμανικών σχέσεων.
Η Ελλάδα κάλεσε πολλές φορές τη Γερμανία σε διαπραγματεύσεις για το θέμα των αποζημιώσεων, αλλά αυτή η απαίτηση απορρίπτεται συνεχώς από τη γερμανική πλευρά. Το φλέγον αυτο ζήτημα εξακολουθεί να είναι σημαντικό για τον ελληνικό λαό.
Όσο κατηγορηματικά η Ομοσπονδιακή Κυβέρνηση απορρίπτει το αίτημα των αποζημιώσεων, η Επιστημονική Υπηρεσία του Bundestag δεν το βλέπει έτσι σε γνωμοδότηση που δημοσιεύθηκε το 2019. Η Ελλάδα δεν έκανε ποτέ ρητή παραίτηση. Όσον αφορά το επιχείρημα της Ομοσπονδιακής Κυβέρνησης, σύμφωνα με το οποίο η Συνθήκη 2+4 του 1990 έχει ρυθμίσει όλα τα ζητήματα επανορθώσεων “συνολικά και περιεκτικά”, η Επιστημονική Υπηρεσία γράφει: “Οι αποζημιώσεις στην πραγματικότητα δεν αναφέρονται καν στη σύμβαση. Η Ελλάδα, ως τρίτη χώρα που δεν συμμετείχε στη συνθήκη, θα έπρεπε να είχε ρητώς συμφωνήσει με τα προκύπτοντα μειονεκτήματα “, αναφέρεται στην έκθεση!
Όπως και στο εθνικό δίκαιο, δεν υπάρχουν ουσιαστικά συμβάσεις εις βάρος τρίτων στο διεθνές δίκαιο. Με άλλα λόγια, χωρίς τη συναίνεση της Ελλάδας, τα συμβαλλόμενα μέρη της Συμφωνίας 2+4 δεν μπορούσαν να συμφωνήσουν ότι οι ισχυρισμοί αποζημίωσης της Ελλάδας κατά της Γερμανίας θα αποκλείονταν κατά τη σύναψη αυτών των συμφωνιών. Η άποψη της γερμανικής κυβέρνησης ότι το ζήτημα των αποζημιώσεων της Ελλάδας έχει επιλυθεί με αυτή τη συνθήκη δεν είναι τόσο σύννομη όσο συχνά παρουσιάζεται.
Στο πλαίσιο του Συνεδρίου για την Ασφάλεια και τη Συνεργασία στην Ευρώπη, η Ελλάδα υποστήριξε τον λεγόμενο Χάρτη του Παρισιού. Μεταξύ άλλων, λέει: “Σημειώνουμε με μεγάλη ικανοποίηση τη συμφωνία που υπεγράφη στη Μόσχα στις 12 Σεπτεμβρίου 1990 σχετικά με τον τελικό διακανονισμό όσον αφορά τη Γερμανία. Η διατύπωση είναι: “Σημειώνουμε” και όχι “Συμφωνούμε”. Επιπλέον, η παραίτηση από αποζημιώσεις δεν αναφέρεται ρητά στο κείμενο της Συνθήκης, έτσι ώστε τουλάχιστον να αμφισβητηθεί ότι η Ελλάδα δεν έχει πλέον αξιώσεις βάσει του Χάρτη των Παρισίων.
Η απαίτηση των 289 δισεκατομμυρίων ευρώ αφορά τις απαιτήσεις του κράτους της Ελλάδας έναντι της Γερμανίας. Αυτό περιλαμβάνει, αφενός, αξιώσεις αποζημίωσης εν γένει λόγω των εγκλημάτων πολέμου της Γερμανίας στην Ελλάδα στον Β ‘Παγκόσμιο Πόλεμο και, αφετέρου, αφορά το καταναγκαστικό δάνειο που ανέλαβε η Ελλάδα να πληρώσει στους Ναζί υπό το καθεστώς πίεσης μεταξύ 1942 και 1944. Το ποσό: 476 εκατομμύρια Reichsmark. Επί Χίτλερ έγινε η αποπληρωμή των δύο πρώτων δόσεων του δανείου. Η Γερμανία δεν έχει ακόμη πληρώσει αυτό το χρέος. Σε αυτό το πλαίσιο, το ελληνικό Υπουργείο Δικαιοσύνης έχει την επιλογή της δέσμευσης γερμανικής περιουσίας στην Ελλάδα, όπως του Ινστιτούτο Goethe. Από την άλλη πλευρά οι αποζημιώσεις αφορούν τις απαιτήσεις των επιζώντων και των απογόνων των ναζιστικών θυμάτων, δηλαδή των Ελλήνων πολιτών κατά της Γερμανίας.
Η συμφωνία χρέους του Λονδίνου του 1953 αναφέρει ότι «η εξέταση των διεκδικήσεων των κρατών που προκύπτουν από τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο θα αναβληθεί έως ότου επιλυθεί τελικά το ζήτημα των αποζημιώσεων». Το 1953, τα συμβαλλόμενα μέρη αποφάσισαν να μην υποβάλουν αξιώσεις αποζημίωσης έως ότου διευκρινιστούν αυτά τα ερωτήματα σε μεταγενέστερη ειρηνευτική συνθήκη. Επομένως η συμφωνία χρέους του Λονδίνου δεν αποκλείει πιθανές απαιτήσεις εκ μέρους της Ελλάδος.
Στη συμφωνία που συνήφθη το 1960, η Γερμανία δεσμεύτηκε να πληρώσει στην Ελλάδα 115 εκατομμύρια γερμανικά μάρκα. Ωστόσο, αυτή η σύμβαση δεν σημαίνει απαραίτητα ότι η Ελλάδα δεν δικαιούται πλέον την αξίωση αποζημίωσης για το αναγκαστικό δάνειο. Η επίσημη ονομασία “Σύμβαση μεταξύ της Ομοσπονδιακής Δημοκρατίας της Γερμανίας και του Βασιλείου της Ελλάδας σχετικά με παροχές προς όφελος Ελλήνων πολιτών που πλήττονται από ναζιστικές διώξεις” δείχνει ήδη ότι η συμφωνία αφορά αξιώσεις Ελλήνων πολιτών, και όχι έκεινες του ελληνικού κράτους.
Κατά συνέπεια, είμαστε της άποψης ότι το ζήτημα της αποζημίωσης παραμένει ανοιχτό από ελληνικής πλευράς. Σε αντίθεση με την Πολωνία, η Ελλάδα δεν παραιτήθηκε ποτέ από τις αξιώσεις της και επανειλημμένα υποστήριξε τους ισχυρισμούς της.
Οι Πράσινοι και die Linke ασκούν κριτική στην στάση που επιδεικνύει η γερμανική κυβέρνηση. Στη συζήτηση του Bundestag για την 80η επέτειο της επίθεσης στην Ελλάδα, και οι δύο κοινοβουλευτικές ομάδες παρουσία του Έλληνα πρέσβη ζήτησαν αλλαγή πορείας.
Είναι εντελώς ντροπιαστικό, υποτιμητικό και ...
ταπεινωτικό που οι ελληνικές διεκδικήσεις δηλώνονται ότι έχουν διευθετηθεί. Αυτό αποτελεί ένα βαρύ φορτίο για τις γερμανο-ελληνικές σχέσεις. Η γερμανική θέση είναι ηθικά, αλλά και νομικά απαράδεκτη.Ενόψει των επερχόμενων ομοσπονδιακών εκλογών, η ελληνική κοινότητα στη Γερμανία θα λάβει σοβαρά υπόψιν της τη θέση της ομοσπονδιακής κυβέρνησης σε αυτό το θέμα. Ελπίζουμε ότι η γερμανική κυβέρνηση θα επανεξετάσει τη θέση της και θα αποκαταστήσει μια ιστορική αδικία.
Με τις καλύτερες ευχές
Παμμακεδονική Ένωση Γερμανίας
Πρόεδρος
Ιωάννης Γκέγκα
Letter of the Panmacedonian Union of Germany to the German Government concerning reparations to Greece.
Ladies and Gentlemen,
The Panmacedonian Union of Germany,the largest federation of the Macedonian associations of Germany,with a large number of members that contribute in various ways in the area of culture,welcome the fact that the federal government has recognised officially as genocide,the crimes commited during the colonial period in Namibia against the tribes of Herero and Nama.The atrocities that took place between 1904 to 1908 resulted in the death of more than 70.000 people and it is likely that 70% of the Herero and 50% of the Nama died from thirst or in concentration camps.So correctly events should be described by their name and in this case as the first genocide of the twentieth century.
This symbolic move leads to a real reconciliation and within the framework of the historical and moral responsibility of Germany,the recognition of the suffering imposed on the victims and the request that the descendants of the victims provide forgiveness constitutes a very important step.It is also commended that Germany supports Namibia with a program of reconstruction and development of 1.1 billion euros.
Having mentioned this,allow us to bring to your attention the issue of reparations to Greece by the Federal Republic of Germany.It has been eighty years that Hitler’s Germany attacked Greece.The Nazis invaded Greece on April 6,1941.Many massacres took place in Greece until 1944.Tens and thousands of Greek civilians were killed.Wehrmacht destroyed a total of 1700 Greek villages during the occupation.During this historical year for Greece,the issue
of reparations remains on the agenda as never before.
Places that symbolize Nazi atrocities are : Distomo,Giannitsa,Viannos,Kontomari,Alikianos,Anogeia,Hortiatis,Kommeno,Klisoura,Mesovouni,Kerdillia,Paramithia and Ligiades.Concerning the number of victims the worst massacre was that whicht took place in Kalavrita on December 13,1943.It is one of the most serious crimes against civilian population in occupied Europe.
The official catalogue of thefts,looting and of arbitrary behavior of the Germans during the occupation was published by the Greek state in 1946 and includes 8.500 movable ancient objects that had been stolen from Greece.These valuable pieces have never been returned to Greece.They can be seen in certain museums,auctions or private collections.
A Greek Parliamentary Committee estimated that the amount of war reparations that Germany owes to Greece amounts to at least 289 billion euros.These claims are legal,active and must be paid. The closing of this debt would close a tragic chapter and would contribute positively to the further development of Greek-German relations.
Greece has asked many times Germany to open negotiations on the issue of reparations but this request is constantly rejected from the German side.This issue continues to remain important for the Greek people.
While the Federal Government rejects in a most categorical way the request for reparations,theScientific Service of the Bundestag sees it in a different way in an opinion that it published in 2019.Greece never resigned from its request for reparations.Concerning the argument of the Federal Government according to which the Treaty 2+4 of 1990 has regulated all the issues of reparations”totally and inclusively”, the Scientific Service writes:”In reality the reparations are not mentioned in the Treaty.Greece,as a third country that did not participate in the Treaty should have agreed in writing to these disadvantages”.
As is the case in national law there cannot be treaties imposing disadvantages to third parties in international law.Consequently without the agreement of Greece,the contracting parties to the Treaty 2+4 could not agree that the requests for reparations by Greece towards Germany could be excluded by the conclusion of these Treaties.The point of view of the German government that the issue of reparations to Greece has been solved with this Treaty is not always as legal as it is presented.
Within the framework of the Conference on Security and Cooperation in Europe,Greece supported the Paris Charter.It mentions ,among other things the following:”We take note with great satisfaction,the Treaty that was signed in Moscow on September 12,1990 concerning the final arrangement regarding Germany.The wording is “we take note” and not “we agree”.Furthermore the waiver from reparations is not mentioned in the text of the Treaty,in such a way that it could be doubted that Greece no longer had claims on the basis of the Paris Charter.
The amount of 289 billion euros concerns claims of Greece against Germany.This includes on one hand,claims of reparation for war crimes of Germany in Greece during WW2 and on the other hand for the obligatory loan that Greece had to pay to the Nazis under pressure between 1942 and 1944.The total amount was 476 million Reichsmark.Under Hitler two installments of the loan were repayed.Germany still has an outstanding debt.Within this framework,the Greek Ministry of Justice has the option of confiscating German property in Greece such as the Goethe Institute.Reparations concern claims of the survivors and the descendants of Nazi victims,claims of Greek citizens against Germany.
The London Debt treaty of 1953 states that “the examination of claims of States from WW2 will be postponed until there is a final solution to the question of reparations.” Ιn 1953 .the contracting parties decided not to submit reparation claims until these questions were clarified in a future peace treaty.Consequently the London Agreement does not exclude possible claims from Greece.
In the agreement that was signed in 1960,Germany assumed the obligation to pay to Greece the amount of 115 million German marks.This agreement does not necessarily mean that Greece can no longer claim indemnization for the obligatory loan.The official title “Agreement between the Federal Republic of Germany and the Kingdom of Greece concerning payments to the benefit of Greek citizens that have been affected by Nazi persecution” clearly indicates that the claims concern Greek citizens and not the Greek State.
Consequently we are of the opinion that the issue of reparations remains open from the Greek side.Contrary to what Poland did,Greece never resigned from her claims and ha sconstantly supported its position.
The Greens and die Linke criticize the position of the German Government.During the discussion at the Bundestag on the occasion of the 80th anniversary on the attack against Greece,both parliamentary groups,and in the presence of the Greek Ambassador asked for a change of policy.
It is absolutely shameful,derogatory and humiliating to declare that the Greek claims have been resolved.And this weighs heavily upon Greek-German relations.The German position is morally and legally unacceptable.
In view of the forthcoming federal elections,the Greek community of Germany will seriously take into consideration the position of the Federal Government on this issue.We hope that the German Government will review its position and restore a historical injustice.
Sincerely yours,
Ioannis Gegas
President,
Panmacedonian Union of Germany
Pan-Makedonische Union Griechenlands Unzufrieden mit Mitsotakis
Sehr geehrte Damen und Herren,
als Pan-Makedonische Union Deutschlands, begrüßen Wir dass die Bundesregierung die Verbrechen der Kolonialzeit in Namibia an den Volksgruppen Herero und Nama offiziell als Völkermord anerkannt hat. Die Gräueltaten in der Zeit von 1904 bis 1908 haben zum Tod von mehr als 70.000 Menschen beigetragen, und vermutlich 70 Prozent der Herero und 50 Prozent der Nama starben durch Verdursten oder in Konzentrationslagern. Es ist richtig den ersten Genozid im 20. Jahrhundert beim Namen zu nennen.
Dies führt zu echter Versöhnung und im Sinne der historischen und moralischen Verantwortung Deutschlands, ist die Bitte um Vergebung von den Nachkommen der Opfer ein wichtiger Schritt. Ebenfalls positiv ist die Geste der Anerkennung des Leids, das den Opfern zugefügt worden ist, dass Deutschland die Nachkommen der Opfer zudem mit einem substanziellen Programm in Höhe von 1,1 Milliarden Euro zum Wiederaufbau und zur Entwicklung unterstützen wird.
Infolgedessen möchten Wir Sie an die Reparationsforderungen der Republik Griechenland gegen die Bundesrepublik Deutschland hinweisen. Achtzig Jahre sind seit dem Angriff Hitler-Deutschlands auf Griechenland vergangen. Die Nazis hatten Griechenland am 6. April 1941 überfallen. Bis 1944 wurden in Griechenland zahlreiche Massaker verübt. Zehntausende griechische Zivilisten kamen ums Leben. Insgesamt zerstörte die Deutsche Wehrmacht während ihrer Besatzungszeit rund 1700 griechische Dörfer. An diesem historischen Jahr ist die Frage der Reparationszahlungen so aktuell wie eh und je.
Eine griechische Parlamentskommission schätzte die Summe für die von Deutschland verursachten Kriegsschäden im Land auf mindestens 289 Milliarden Euro ein. Diese Forderungen sind gültig und aktiv und sie müssen geltend gemacht werden. Die Begleichung dieser Schuld würde dieses tragische Kapitel schließen und es würde sich positiv zur weiteren Förderung der griechisch-deutschen Beziehungen beitragen.
Griechenland hat Deutschland mehrmals zu Verhandlungen über Reparationen aufgefordert, jedoch wird diese Forderung von deutscher Seite zurückgewiesen. Die Reparationsfrage ist für das griechische Volk auch weiterhin von großer Bedeutung.
So kategorisch wie die Bundesregierung die Entschädigungen zurückweißt, sieht das der Wissenschaftliche Dienst des Bundestages in einem 2019 veröffentlichten Gutachten freilich nicht. Griechenland hat nie eine ausdrückliche Verzichtserklärung abgegeben. Zur Argumentation der Bundesregierung, wonach der Zwei-plus-Vier-Vertrag von 1990 alle Reparationsfragen “abschließend und umfassend” geregelt haben soll, schreibt der Wissenschaftliche Dienst: “die Reparationen würden im Vertrag tatsächlich überhaupt nicht erwähnt. Und selbst wenn es so wäre, hätte Griechenland als Drittstaat, der nicht am Vertrag mitwirkte, bei daraus resultierenden Nachteilen zustimmen müssen”, so heißt es im Gutachten!
Wie im nationalen Recht gibt es auch im Völkerrecht grundsätzlich keine Verträge zu Lasten Dritter. Mit anderen Worten konnten die Parteien der Zwei-plus-Vier-Verträge ohne die Zustimmung Griechenlands nicht vereinbaren, dass griechische Reparationsforderungen gegen Deutschland mit Abschluss dieser Verträge ausgeschlossen sind. Die Ansicht der Bundesregierung, dass die Reparationsfrage Griechenlands durch den Zwei-plus-Vier-Vertrag an sich geklärt sei, ist juristisch nicht so eindeutig, wie dies oft dargestellt wird.
Griechenland hat als Teil der Konferenz für Sicherheit und Zusammenarbeit in Europa die so genannte Paris-Charta mit getragen. Darin heißt es unter anderem: “Wir nehmen mit großer Genugtuung Kenntnis von dem am 12. September 1990 in Moskau unterzeichneten Vertrag über die abschließende Regelung in Bezug auf Deutschland. Wortlaut lediglich heißt: “Wir nehmen Kenntnis” und nicht “Wir stimmen zu”. Außerdem steht der Reparationsverzicht ja auch nicht ausdrücklich im Vertragstext, sodass zumindest bezweifelt werden kann, dass Griechenland durch die Charta von Paris keine Ansprüche mehr hat.
In der 289-Milliarden-Forderung geht es zum einen um die Ansprüche des Staates Griechenland an Deutschland. Darunter fallen auf der einen Seite ganz allgemein Reparationsforderungen wegen der Kriegsverbrechen Deutschlands in Griechenland im Zweiten Weltkrieg, auf der anderen Seite geht es um die Zwangsanleihe, die das besetzte Griechenland zwischen 1942 und 1944 unter Druck an die Nazis gezahlt hatte. Höhe: 476 Millionen Reichsmark. Deutschland hat das Geld bis heute nicht zurückgezahlt. In diesem Zusammenhang steht die Option des griechischen Justizministeriums deutsches Eigentum in Griechenland, wie zum Beispiel das Goethe-Institut zu pfänden. Zum anderen geht es um die Forderungen von Überlebenden und Nachkommen der NS-Opfer, also griechischer Bürger gegen Deutschland.
Im Londoner Schuldenabkommen von 1953 heißt es wörtlich, dass “eine Prüfung der aus dem Zweiten Weltkrieg herrührenden Forderungen von Staaten bis zur endgültigen Klärung der Reparationsfrage zurückgestellt” wird. 1953 beschlossen die Vertragsparteien also, bis zu einer Klärung dieser Fragen in einem späteren Friedensvertrag, keine Reparationsforderungen zu stellen. Durch das Londoner Schuldenabkommen sind mögliche Ansprüche Griechenlands also nicht abgegolten.
Im abgeschlossenen Abkommen des Jahres 1960 verpflichtete sich Deutschland zur Zahlung in Höhe von 115 Millionen D-Mark an Griechenland. Dieser Vertrag dürfte jedoch nicht zwingend darlegen, dass Griechenland heute die Reparationsforderung bezüglich der Zwangsanleihe nicht mehr zusteht. Schon der offizielle Name “Vertrag zwischen der BRD und dem Königreich Griechenland über Leistungen zugunsten griechischer Staatsangehöriger, die von nationalsozialistischen Verfolgungsmaßnahmen betroffen sind” besagt, dass es in dem Abkommen um das Leid und die Ansprüche der griechischen Bürger geht, nicht aber um Ansprüche des griechischen Staats.
Somit sind Wir der Auffassung dass die Frage der Entschädigung aus griechischer Sicht weiterhin offen bleibt. Griechenland habe – anders als Polen – nie auf Reparationen verzichtet und seine Ansprüche immer wieder geltend gemacht.
Grüne und Linke kritisieren die unnachgiebige Haltung der Bundesregierung. In der Bundestagsdebatte zum 80. Jahrestag des Überfalls auf Griechenland forderten beide Fraktionen in Anwesenheit der griechischen Botschafterin einen Kurswechsel.
Es ist geradezu beschämend, abwertend und demütigend, dass die griechischen Ansprüche einfach so für erledigt erklärt werden. Das ist eine schwere Belastung für unsere deutsch-griechische Freundschaft. Die deutsche Position ist moralisch, aber auch rechtlich inakzeptabel.
Angesichts der kommenden Bundestagswahlen wird die griechische Gemeinde in Deutschland die Haltung der Bundesregierung über dieses Thema mitberücksichtigen. Wir hoffen dass die Bundesregierung ihre Stellung überdenkt und eine historische Ungerechtigkeit begleicht.
Mit freundlichen Grüßen
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου