Του Ζαχαρία Καψαλάκη
Πλησιάζουν εκλογές στους Συλλόγους και κυρίως εκλογές στη ΔΟΕ και το συνδικαλιστικό θερμόμετρο ανεβαίνει, καθώς οι παρατάξεις θα πολώσουν την κατάσταση, ως είθισται...
Ένα από τα σημεία αντιπαραθέσεις είναι και ο τρόπος επιλογής στελεχών εκπαίδευσης...
Είναι μια θεσμική αλλαγή από την κυβέρνηση, που βρίσκεται στα σπάργανά της ακόμα και σίγουρα αντιμετωπίζει όλες τις ...παιδικές ασθένειες.
Βέβαια, κάποια στιγμή θα πρέπει να καταλάβουμε όλοι μας, ότι όταν διοριστήκαμε στην εκπαίδευση, διοριστήκαμε εκπαιδευτικοί για να διδάσκουμε στην τάξη και όχι για να γίνουμε μόνιμα στελέχη της εκπαίδευσης και κατ΄ επέκταση μόνιμοι συνδικαλιστές.
Στην πορεία σπουδάσαμε, όχι για να πάρουμε θέσεις, αλλά για να γίνουμε καλύτεροι στη δουλειά μας ως εκπαιδευτικοί...
Δεν είναι λοιπόν ντροπή, αν ένας Διευθυντής επιστρέψει στην τάξη του!
Ίσα – ίσα πιστεύω ότι είναι ξεχωριστή τιμή...
Το λέω αυτό, κρίνοντας εξ ιδίων... Αν και κάτοχος διδακτορικού, διδάσκω κανονικά στην τάξη του... Αν και πρώην παραιτηθείς (λόγω αξιολόγησης) Διευθυντής, δεν σκοπεύω να υποβάλω αίτηση να ξαναγίνω διευθυντής στο σχολείο μου, τιμώντας μ΄ αυτό τον τρόπο την παραίτησή μου...
Συνάδελφοι,
Είναι μεγάλη τιμή και ευθύνη να είσαι μάχιμος τάξης...
Ίσως πολύ μεγαλύτερη τιμή, απ΄ το να είσαι διευθυντής σχολείου!
Ας το καταλάβουμε όλοι...
(ΥΓ: Χαράς σε εκείνη την κυβέρνηση που θα μπορέσει να βάλει θητείες παντού... Από τους βουλευτές ως τους δημάρχους και τους δημοτικούς συμβούλους και από τους συνδικαλιστές ως τα στελέχη της εκπαίδευσης!)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου