Γράφει ο Νίκος Χειλαδάκης
Στην πιο άσχημη συγκύρια από πολιτικής και όχι μόνο απόψεως, έρχεται στην Αθήνα ο νεοοθωμανιστής πρωθυπουργός της Τουρκίας, Αχμέτ Νταβούτογλου, επικεφαλής μίνι τουρκικού υπουργικού συμβούλου για να συζητήσει με την ελληνική πλευρά, αλήθεια τι ; Προφανώς και άνευ ελληνικών ψευδαισθήσεων όπως αυτές καλλιεργήθηκαν και συνεχίζονται να καλλιεργούνται όλα τα τελευταία χρόνια, πέραν των οικονομικών θεμάτων, τις τουρκικές επιδιώξεις, διεκδικήσεις και απαιτήσεις.
Κατ’ αρχή η Τουρκία αυτή την περίοδο βγαίνει σημαντικά στρατηγικά και κυρίως οικονομικά αναβαθμισμένη, καθώς καθίσταται και με την συμβολή της Ρωσίας ο μεγαλύτερος διεθνής ενεργειακός κόμβος με ότι αυτό συνεπάγεται στην διεθνή πραγματικότητα. Η Ρωσία, όπως αναφέρεται χαρακτηριστικά σε ενδεικτικό άρθρο της εφημερίδας Sabah με τον τίτλο, «BULGARLAR PUTİN'İ BIKTIRDI», δηλαδή «Οι Βούλγαροι Μπούχτισαν τον Πούτιν», δηλαδή οι Ρώσοι έχουν βαρεθεί τις βουλγαρικές παλινωδίες υπό τις εντολές της Ευρωπαϊκής Ένωσης, (αλλά και τις ελληνικές παλινωδίες από τις μειοδοτικές ελληνικές κυβερνήσεις), για τον περίφημο αγωγό South Stream και με μια μονοκονδυλιά σουρπράιζ για όλη την Ευρώπη, τον διέγραψαν και προτείνουν τώρα τον αγωγό «Mavı Akım 2», προωθώντας έτσι το πολύτιμο ρωσικό φυσικό αέριο στην Ευρώπη μέσω Τουρκίας. Άλλο που δεν ήθελε ο Ερντογάν σε μια δύσκολη συγκυρία για την χώρα του καθώς τελευταία έχει δημιουργήσει πολλούς αντιπάλους στα ανατολικά της. Βέβαια, ίσως «ψίχουλα» από αυτή την εξέλιξη να επωφεληθεί και η χώρα μας, αν και κυρίως πως, (δηλαδή με ποιες οικονομικές προϋποθέσεις), θα περάσει αυτός ο αγωγός από το ελληνικό έδαφος. Αντίθετα με την Τουρκία η Ελλάδα βρίσκεται σε μια πολύ δύσκολη περίοδο καθώς όλο το μνημονιακό «καρναβάλι» των τελευταίων ετών που οδήγησε τον ελληνικό λαό στην αυτοκτονία, καταρρέει βαρύγδουπα και οι τώρα κυβερνώντες ενδιαφέρονται περισσότερο πως θα σωθούν οι ίδιοι παρά να σώσουν ότι ακόμα μπορεί να σωθεί. Τα «ποντίκια» εγκαταλείπουν το καράβι πριν βουλιάξει.
Αλά ας δούμε κατάματα τις τουρκικές απόψεις όπως αυτές θα προβληθούν, (και προβάλλονται συνεχώς στην γειτονική χώρα), στην συνάντηση κορυφής της Αθήνας. Και πρώτο και καλύτερο το θέμα της μειονότητας της Θράκης. Αν και αποτράπηκε η τουρκική «φιέστα» με την άνοδο του Νταβούτογλου στην δυτική Θράκη, εν τούτοις είναι σίγουρο πως για άλλη μια φορά οι Τούρκοι θα θέσουν το αίτημα να αναγνωριστεί και επίσημα η μειονότητα ως τουρκική, παρά την σαφή αναφορά της συνθήκης της Λοζάνης ότι η μειονότητα είναι μουσουλμανική και μάλιστα τριπλής προέλευσης, δηλαδή Τουρκογενείς, Πομάκοι και Αθίγγανοι. Σε αυτό το παράνομο αίτημα δυστυχώς οι Τούρκοι έχουν σαν σύμμαχο τους και την «προοδευτική» αριστερά που έχει… μεγάλη μυωπία όσον αφορά τα εθνικά θέματα. Δεύτερο μεγάλο θέμα είναι η κυπριακή ΑΟΖ. Η τουρκική θέση είναι σαφής όσο και να κάνουμε πως την αγνοούμε. Η Τουρκία επιμένει πως δεν πρέπει να προχωρήσει από κυπριακής πλευράς καμία κίνηση εκμετάλλευσης των ενεργειακών κοιτασμάτων της κυπριακής ΑΟΖ, αν πρώτα δεν λυθεί το Κυπριακό «αλλά Ανάν», δηλαδή αν πρώτα δεν καταλυθεί η Κυπριακή Δημοκρατία και η τουρκοκυπριακή μειονότητα αποκτήσει τα ίσα δικαιώματα σε ένα κράτος φάντασμα υπό την άμεση τουρκική επικυριαρχία. Τρίτο και πιο λεπτό ζήτημα είναι το θέμα του Καστελόριζου. Οι Τούρκοι εδώ με την θρασύτητα που τους διακρίνει, δεν αναγνωρίζουν πως το Καστελόριζο υπάγεται στο καθεστώς των νησιών του Αιγαίου παρά του ότι ανήκει στα Δωδεκάνησα, όπως όρισαν και οι διεθνείς συνθήκες, (συγκεκριμένα σύμφωνα με το άρθρο 15 της συνθήκης της Λοζάνης η Τουρκία παραχωρεί στην Ιταλία τα 13 Δωδεκάνησα που κατονομάζονται ένα, ένα, καθώς και τις παρακείμενες νησίδες και στο τέλος του άρθρου αναφέρεται ονομαστικά και με σαφήνεια και η νήσος Καστελόριζο. Στη συνέχεια όλα τα νησιά αυτά μεταβιβάστηκαν από την Ιταλία στην Ελλάδα με το άρθρο 14 της Συνθήκη των Παρισίων του 1947). Παρ’ όλα αυτά σύμφωνα πάντα με τους Τούρκους, εδώ ισχύει «εδικό καθεστώς» μη αναγνώρισης ελληνικής υφαλοκρηπίδας και πολύ περισσότερο ελληνικής ΑΟΖ. Για όλα τα «άλλα» βλέπουμε!
Αυτά τα πολύ «ωραία» εκτός των πολλών άλλων, θα τα βρει μπροστά της η ελληνική πλευρά που ακόμα θα αγωνιά αν θα έρθει η Τρόικα η όχι, για να σωθεί από την κατάρρευση των καταστροφικών μνημονιακών επιλογών της . Όσον αφορά τα οικονομικά, οι Τούρκοι ποτέ δεν δίνουν αν δεν πάρουν περισσότερα και παρά του ότι τα επίσημα στοιχεία μας λένε πως οι ελληνικές εξαγωγές είναι μεγαλύτερες από τις εισαγωγές τουρκικών προϊόντων, εν τούτοις αν κάνει κάνεις μια γύρα στην αγορά, θα δει από τουρκικά λεμόνια μέχρι και τουρκικά... εσώρουχα ακόμα και στρατιωτικές μπότες, made in Turkey.
Γιασασίν Γιουνανιστάν!
ΝΙΚΟΣ ΧΕΙΛΑΔΑΚΗΣ
Δημοσιογράφος-Συγγραφέας-
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου