χρόνων λειτουργίας του, σε συνδυασμό με την «Ημέρα Περιβάλλοντος», πραγματοποίησε (5/6) ο Σεβ. Μητροπολίτης Δημητριάδος κ. Ιγνάτιος, παρουσία του Πρύτανη του Πανεπιστημίου κ. Κων/νου Γουργουλιάνη, της Κοσμήτορος της Σχολής κ. Μαρίας Σακελλαρίου – Μακραντωνάκη, Καθηγητών και εκπροσώπων της Τοπικής Αυτοδιοίκησης και των Στρατιωτικών Αρχών.
Ο Σεβασμιώτατος ανέφερε ότι η γη και οι καρποί της, τα τελευταία χρόνια, έγιναν αντικείμενο εκμετάλλευσης και εύκολου κέρδους, σε αντίθεση με τον πραγματικό τρόπο προσέγγισής τους και επεσήμανε: «η ίδια η λέξη ΓΕΩΠΟΝΙΑ με οδηγεί στη ψηλάφηση μιας νέας και όντως πρωτόγνωρης ανθρώπινης τραγωδίας: Αυτόν τον μόχθο, αυτόν το πόνο για την καλλιέργεια της γης, πολλοί τον περιόρισαν στη διάσταση του κέρδους από μια σοδειά. Κι όμως, αυτό που δίνει σ΄ αυτή την υπέροχη λέξη την πληρότητα και το μεγαλείο της είναι ο μόχθος, ο πόνος και τελικά, η συμπόνια για τη γη. Μια συμπόνια, που είναι αδύνατον να τη βιώσει ο άνθρωπος, αν δεν παλέψει με τη γη να την μερώσει, αν δεν ελπίσει στη γη, σπέρνοντάς την, αν δεν ευχαριστήσει τη γη, παίρνοντας τους καρπούς της…». Επιμένοντας στην κερδοσκοπική και όχι ευχαριστιακή στάση του ανθρώπου απέναντι στη γη σημείωσε ότι «Η ουτοπία ενός οράματος ανέξοδης αειφορίας και ανεξάντλητης κατασπατάλησης φυσικών πόρων, μάς άρπαξε, μάς σήκωσε ψηλά και μάς απέκοψε από τη γη, καθιστώντας μας ευάλωτους στην άδικη κατανομή τού, όλο και λιγότερου φυσικού πλούτου, την ασέβεια προς ό,τι μάς παραδόθηκε και την περιφρόνηση κάθε τιμής, αν τιμή δεν έχει…»
Στη συνέχεια ο κ. Ιγνάτιος υπενθύμισε τί ακριβώς σηματοδοτεί η Ελληνική γη, στην ιστορική μας διαδρομή: «Στη γη αυτή, την Ελληνική γη, κρύβεται η ταυτότητά μας, η ιδιοπροσωπία μας, η ελπίδα της επιβίωσής μας. Ο πολιτισμός μας δεν έπεσε από τον ουρανό. Μπορεί να αναζήτησε τον ουρανό, μπορεί να έσπασε τα ανθρώπινα σύνορα και να απλώθηκε σε όλο τον κόσμο, αλλά γεννήθηκε και μεγαλούργησε εδώ, σ΄ αυτή την γωνιά της Γης…»
Ολοκληρώνοντας την ομιλία του αναφέρθηκε στο ενδιαφέρον της Ορθόδοξης Εκκλησίας και του Οικουμενικού Πατριάρχου ειδικώς σχετικά με το περιβάλλον και το οικολογικό πρόβλημα, αρνούμενος ότι η πράξη αυτή έγινε για λόγους επικοινωνιακούς. Συγκεκριμένα τόνισε ότι «Η πράξη αυτή είναι άκρως επίκαιρη και άκρως ουσιαστική. Διότι η γη, το περιβάλλον, δεν είναι άλλο από το σώμα της ανθρωπότητας, που πάνω του περιγράφεται όλη η παθογένεια και τα αδιέξοδα της συλλογικής ψυχής της. Επάνω της αναδεικνύονται ανάγλυφα τα σημάδια της αρπακτικότητας και της απληστίας μας. Η οικολογική στάση αποτελεί ουσιαστικά αποκάλυψη πνευματικότητας και η οικολογική συμπεριφορά αποτελεί ουσιαστικά αποκάλυψη της ανθρώπινης ηθικής…»
Κατέληξε προτείνοντας μια νέα συνάντηση με την γη: «Μια νέα συνάντηση με τη γη πρέπει εξάπαντος να πραγματοποιηθεί ως μια αμοιβαία σχέση. Εκείνη, μπορεί να μάς προσφέρει μια άλλη ποιότητα ζωής και να μάς αποτοξινώσει από ένα πολιτισμό ταχύτητας και υπερκατανάλωσης. Εμείς, όμως, επιβάλλεται να την αποκαταστήσουμε στην αρχέγονη θέση της και να την μετατρέψουμε, από λάφυρο χρήσης, σε φροντισμένο οίκο, σε καλαίσθητο σπίτι, σε εστία παρηγοριάς και σχέσης με συνανθρώπους, φυτά και ζωντανά. Αυτή είναι και η πλήρης νοηματοδότηση της εντολής «εργάζεσθαι και φυλάττειν», που δόθηκε στους πρωτοπλάστους»
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου