«Τέκνα μου αγαπητά,
«Τα σύμπαντα σήμερον χαράς πληρούνται,
Χριστός ετέχθη εκ της Παρθένου».
Πέρασαν οκτακόσια ολόκληρα χρόνια, από τότε που ο μεγαλοφωνότατος προφήτης Ησαΐας, ο και δικαίως επωνομασθείς «πέμπτος ευαγγελιστής», προείπε την εκ Παρθένου γέννηση του Κυρίου μας Ιησού Χριστού και η θεόπνευστη προφητεία του πραγματοποιήθηκε στη μικρή και άσημη Βηθλεέμ και καταγράφηκε ως γεγονός στο βιβλίο της ανθρώπινης ιστορίας.
Είναι μάλιστα αξιοσημείωτο ότι ήτο τόσο βέβαιος ο προφήτης για την εκπλήρωση της προφητείας του, που γράφει όχι σε χρόνο που σηματοδοτεί το μέλλον, αλλά το παρελθόν. Το θεωρεί δεδομένο και πράγματι έτσι είναι, αφού δεν παρουσίασε –παρακινδυνεύοντας- δική του πρόγνωση, αλλά απόφαση του αληθινού Τριαδικού Θεού για τη σωτηρία του κόσμου. Του Θεού, ο οποίος είπε και τα πάντα εγένετο.
Για χάρη μας, λοιπόν, διασαλπίζει ο Ησαΐας (Ησ. 9,6), γεννήθηκε ένα παιδί, μας δόθηκε ένας υιός, που έχει την εξουσία του στους ώμους του, και το όνομά του είναι «Αγγελιαφόρος της Μεγάλης Αποφάσεως», «Θαυμαστός Σύμβουλος», «Θεός ισχυρός», «Εξουσιαστής», «Άρχοντας της Ειρήνης», «Πατέρας των μελλόντων Εποχών»! Η φλογερή αγάπη του Κυρίου των δυνάμεων έκαμε αυτά όλα.
Πράγματι, αδελφοί μου και τέκνα μου, σήμερα ακούγεται σ’ όλη την οικουμένη το πιο χαρούμενο μήνυμα που ακούσθηκε ποτέ και αφορά τον άνθρωπο και τη σωτηρία του. Δεν μας απώθησε ο Θεός, όπως θα μας άξιζε, αλλ’ ήλθε προς εμάς. Και δεν ήλθε ως τυπικός επισκέπτης η αυστηρός ελεγκτής και άτεγκτος επιτιμητής, αλλ’ έγινε άνθρωπος και «εν τοις ανθρώποις συνανεστράφη» (Βαρούχ 3, 36 – 4, 4)! Μας προσέλαβε και δεν μας απέρριψε και, με την πρόσληψη αυτή της ανθρωπίνης φύσεως, μας θεράπευσε!
Ήλθε ο Χριστός, για να είναι στη ζωή μας ο θαυμαστός μας Σύμβουλος! Συνομιλεί μαζί μας, μας διδάσκει και μας ορμηνεύει να μείνουμε με αγάπη μαζί Του, ν’ ακολουθήσουμε την οδό Του, προκειμένου να νιώσουμε μέσα μας την δική Του ειρήνη και να απολαύσουμε τα αγαθά του μέλλοντος αιώνος, τα οποία προσδοκούμε, καθώς ομολογούμε όταν απαγγέλλουμε «το Πιστεύω». Αυτή είναι η ευκαιρία της ζωής μας, που μας προσφέρεται Άνωθεν, εν παντί καιρώ και τόπω, κυρίως όμως αυτή την μεγάλη και επιφανή ημέρα των γενεθλίων του Χριστού, ο οποίος εξήλθε για την ανάπλαση του κόσμου.
Ωστόσο, αυτή η ευκαιρία μάλλον μένει ανεκμετάλλευτη από τους πολλούς, οι οποίοι επαναλαμβάνουν το σατανικής εμπνεύσεως λάθος των πρωτοπλάστων, που είναι ο χωρισμός από το Θεό και η απόπειρα του χοϊκού πλάσματος να φθάσει στη θέωση και τη σωτηρία δίχως τον Θεό. Ο σύγχρονος άνθρωπος δε φαίνεται να πολυπιστεύει στην ουράνια παρουσία και βοήθεια. Αρκείται στις δικές του δυνάμεις και ελπίζει στην οριζόντια ανθρώπινη συνδρομή, η οποία είναι μεν πολύτιμη και αναγκαία, όμως επ’ ουδενί μπορεί να υποκαταστήσει την θεϊκή.
Ο σημερινός άνθρωπος, πολύ περισσότερο από τους προγόνους του, δίδει την εντύπωση ότι δεν επιθυμεί να έχει Σύμβουλό του τον Θεό, γι’ αυτό και δεν επιζητεί τον φωτισμό Του, ούτε ακούει πρόθυμα τη διδασκαλία Του. Προσλαμβάνει επίγειους συμβουλάτορες, των οποίων τις υποδείξεις -όχι σπάνια- ασυζητητί και στα τυφλά ακολουθεί, ενώ συχνά και πολύ επιπόλαια αποφασίζει να γίνει ο ίδιος σύμβουλος του εαυτού του και πρόθυμος καθοδηγητής των άλλων. Διακηρύσσει εγωιστικά ότι δεν θέλει υποδείξεις και νουθεσίες και Κατήχηση και, δυστυχώς, αποδεικνύεται εν τοις πράγμασιν εχθρός του ίδιου του εαυτού του. Είναι αλήθεια ότι πολλοί σύμβουλοι κατέστρεψαν ανθρώπους και λαούς ολόκληρους, διότι των ανθρώπων οι λογισμοί έχουν αδυναμίες και οι σχεδιασμοί τους σφάλματα (Σοφ. Σολομῶντος 9, 14).
Η Αγία Γραφή μας συνιστά να μη συμβουλευόμαστε μωρούς και ανοήτους, αλλά τους σοφούς· και όντως σοφοί είναι εκείνοι που τηρούν τις εντολές του Θεού και ζητούν τον φωτισμό Του.
Προς επίρρωσιν μάλιστα της θέσεως αυτής, μας προκαλεί να ρίξουμε μια ματιά στην ιστορία. Παρατηρήσατε, μας λέγει, τις γενεές των ανθρώπων και προσέξετε. Ποιός πίστευσε στον Κύριο και ντροπιάστηκε; Ποιός παρέμεινε στο φόβο του και εγκαταλείφθηκε απ’ Αυτόν; Η ποιός παρεκάλεσε τον Θεό και ο Κύριος δεν του έδειξε ενδιαφέρον; (Σοφ. Σειράχ 2, 10)
Αγαπητά μου παιδιά,
Ενδεχομένως να διερωτηθεί κάποιος, γιατί ο άνθρωπος κάμει τέτοια καταστροφική επιλογή για τον ίδιο του τον εαυτό; Την απάντηση στο εύλογο αυτό ερώτημα δίδει ο ίδιος ο θεοφώτιστος Προφήτης: «επαχύνθη γαρ η καρδία του λαού τούτου» (Ησ. 6, 10). Η ανθρώπινη καρδιά έγινε βαρειά και βραδυκίνητη, γιατί παραδόθηκε στην ύλη. Οι υλικές και σαρκικές απολαύσεις έγιναν σκοπός του βίου! Η κραιπάλη και η μέθη και οι βιοτικές μέριμνες απερρόφησαν όλο το ενδιαφέρον και την έγνοια του ανθρώπου.Έτσι έγινε βαρήκοος στο θείο θέλημα και πρόθυμος στις επιταγές των δήθεν συμβούλων του και τις απαιτήσεις της σάρκας του.
Αυτή όμως η οδός της αφροσύνης οδηγεί στην απώλεια. Ο άνθρωπος μένει τελικά μόνος και αθεράπευτος. Και εάν μάλιστα συμβεί, όπως συμβαίνει στις μέρες μας, να μην μπορεί να ικανοποιήσει με πλησμονή τις επιθυμίες του, τότε βυθίζεται στην απόγνωση και την κατάθλιψη και νιώθει πως δεν υπάρχει και λόγος να συνεχίσει να υπάρχει.
Αγαπητοί μου Πατέρες και Χριστιανοί μου ευλογημένοι,
Τα Χριστούγεννα είναι γιορτή του ανθρώπου! Ο Χριστός επιλέγει να πτωχεύσει για το δικό μας το χατίρι και έρχεται προς εμάς, προσκαλώντας μας στη χαρά των γενεθλίων Του και της δικής μας αναγεννήσεως.
Μέχρι πρόσφατα οι πιο πολλοί από μας, δυστυχώς, θεωρούσαμε ότι γιορτάζαμε μόνον όταν ευφραινόμαστε με πολλά και καλά εδέσματα, όταν ξενυχτούσαμε και διασκεδάζαμε και όταν είχαμε την ευκολία να κάνουμε ψώνια. Εφέτος, που δεν έχουμε άλλωστε και τις απαιτούμενες οικονομικές δυνατότητες, ας επιχειρήσουμε κάτι πιο ουσιαστικό και όντως ωφέλιμο. Ας τολμήσουμε ένα πραγματικό πανευφρόσυνο εορτασμό, παρέα με τον πτωχό και ταυτόχρονα πλούσιο σε έλεος και αγάπη Θεό μας. Σήμανε, νομίζω, η ώρα να αναθεωρήσουμε τη ζωή μας και να Τον προσλάβουμε θαυμαστό Σύμβουλο στην πορεία μας. Έχει αποδείξει ότι μας αγαπάει. Φτωχαίνει για να μας κάνει πλούσιους, την ώρα που άλλοι χωρίς δισταγμό μας φτωχαίνουν πλουτίζοντες.
Σας εύχομαι εκ μέσης πατρικής καρδίας να τολμήσετε και, σας παρακαλώ, μη παραλείψετε να μου ευχηθήτε το ίδιο.
Με την αγάπη του τεχθέντος Κυρίου μας
Ο ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ
†ο Χαλκίδος ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟΣ»
«Τα σύμπαντα σήμερον χαράς πληρούνται,
Χριστός ετέχθη εκ της Παρθένου».
Πέρασαν οκτακόσια ολόκληρα χρόνια, από τότε που ο μεγαλοφωνότατος προφήτης Ησαΐας, ο και δικαίως επωνομασθείς «πέμπτος ευαγγελιστής», προείπε την εκ Παρθένου γέννηση του Κυρίου μας Ιησού Χριστού και η θεόπνευστη προφητεία του πραγματοποιήθηκε στη μικρή και άσημη Βηθλεέμ και καταγράφηκε ως γεγονός στο βιβλίο της ανθρώπινης ιστορίας.
Είναι μάλιστα αξιοσημείωτο ότι ήτο τόσο βέβαιος ο προφήτης για την εκπλήρωση της προφητείας του, που γράφει όχι σε χρόνο που σηματοδοτεί το μέλλον, αλλά το παρελθόν. Το θεωρεί δεδομένο και πράγματι έτσι είναι, αφού δεν παρουσίασε –παρακινδυνεύοντας- δική του πρόγνωση, αλλά απόφαση του αληθινού Τριαδικού Θεού για τη σωτηρία του κόσμου. Του Θεού, ο οποίος είπε και τα πάντα εγένετο.
Για χάρη μας, λοιπόν, διασαλπίζει ο Ησαΐας (Ησ. 9,6), γεννήθηκε ένα παιδί, μας δόθηκε ένας υιός, που έχει την εξουσία του στους ώμους του, και το όνομά του είναι «Αγγελιαφόρος της Μεγάλης Αποφάσεως», «Θαυμαστός Σύμβουλος», «Θεός ισχυρός», «Εξουσιαστής», «Άρχοντας της Ειρήνης», «Πατέρας των μελλόντων Εποχών»! Η φλογερή αγάπη του Κυρίου των δυνάμεων έκαμε αυτά όλα.
Πράγματι, αδελφοί μου και τέκνα μου, σήμερα ακούγεται σ’ όλη την οικουμένη το πιο χαρούμενο μήνυμα που ακούσθηκε ποτέ και αφορά τον άνθρωπο και τη σωτηρία του. Δεν μας απώθησε ο Θεός, όπως θα μας άξιζε, αλλ’ ήλθε προς εμάς. Και δεν ήλθε ως τυπικός επισκέπτης η αυστηρός ελεγκτής και άτεγκτος επιτιμητής, αλλ’ έγινε άνθρωπος και «εν τοις ανθρώποις συνανεστράφη» (Βαρούχ 3, 36 – 4, 4)! Μας προσέλαβε και δεν μας απέρριψε και, με την πρόσληψη αυτή της ανθρωπίνης φύσεως, μας θεράπευσε!
Ήλθε ο Χριστός, για να είναι στη ζωή μας ο θαυμαστός μας Σύμβουλος! Συνομιλεί μαζί μας, μας διδάσκει και μας ορμηνεύει να μείνουμε με αγάπη μαζί Του, ν’ ακολουθήσουμε την οδό Του, προκειμένου να νιώσουμε μέσα μας την δική Του ειρήνη και να απολαύσουμε τα αγαθά του μέλλοντος αιώνος, τα οποία προσδοκούμε, καθώς ομολογούμε όταν απαγγέλλουμε «το Πιστεύω». Αυτή είναι η ευκαιρία της ζωής μας, που μας προσφέρεται Άνωθεν, εν παντί καιρώ και τόπω, κυρίως όμως αυτή την μεγάλη και επιφανή ημέρα των γενεθλίων του Χριστού, ο οποίος εξήλθε για την ανάπλαση του κόσμου.
Ωστόσο, αυτή η ευκαιρία μάλλον μένει ανεκμετάλλευτη από τους πολλούς, οι οποίοι επαναλαμβάνουν το σατανικής εμπνεύσεως λάθος των πρωτοπλάστων, που είναι ο χωρισμός από το Θεό και η απόπειρα του χοϊκού πλάσματος να φθάσει στη θέωση και τη σωτηρία δίχως τον Θεό. Ο σύγχρονος άνθρωπος δε φαίνεται να πολυπιστεύει στην ουράνια παρουσία και βοήθεια. Αρκείται στις δικές του δυνάμεις και ελπίζει στην οριζόντια ανθρώπινη συνδρομή, η οποία είναι μεν πολύτιμη και αναγκαία, όμως επ’ ουδενί μπορεί να υποκαταστήσει την θεϊκή.
Ο σημερινός άνθρωπος, πολύ περισσότερο από τους προγόνους του, δίδει την εντύπωση ότι δεν επιθυμεί να έχει Σύμβουλό του τον Θεό, γι’ αυτό και δεν επιζητεί τον φωτισμό Του, ούτε ακούει πρόθυμα τη διδασκαλία Του. Προσλαμβάνει επίγειους συμβουλάτορες, των οποίων τις υποδείξεις -όχι σπάνια- ασυζητητί και στα τυφλά ακολουθεί, ενώ συχνά και πολύ επιπόλαια αποφασίζει να γίνει ο ίδιος σύμβουλος του εαυτού του και πρόθυμος καθοδηγητής των άλλων. Διακηρύσσει εγωιστικά ότι δεν θέλει υποδείξεις και νουθεσίες και Κατήχηση και, δυστυχώς, αποδεικνύεται εν τοις πράγμασιν εχθρός του ίδιου του εαυτού του. Είναι αλήθεια ότι πολλοί σύμβουλοι κατέστρεψαν ανθρώπους και λαούς ολόκληρους, διότι των ανθρώπων οι λογισμοί έχουν αδυναμίες και οι σχεδιασμοί τους σφάλματα (Σοφ. Σολομῶντος 9, 14).
Η Αγία Γραφή μας συνιστά να μη συμβουλευόμαστε μωρούς και ανοήτους, αλλά τους σοφούς· και όντως σοφοί είναι εκείνοι που τηρούν τις εντολές του Θεού και ζητούν τον φωτισμό Του.
Προς επίρρωσιν μάλιστα της θέσεως αυτής, μας προκαλεί να ρίξουμε μια ματιά στην ιστορία. Παρατηρήσατε, μας λέγει, τις γενεές των ανθρώπων και προσέξετε. Ποιός πίστευσε στον Κύριο και ντροπιάστηκε; Ποιός παρέμεινε στο φόβο του και εγκαταλείφθηκε απ’ Αυτόν; Η ποιός παρεκάλεσε τον Θεό και ο Κύριος δεν του έδειξε ενδιαφέρον; (Σοφ. Σειράχ 2, 10)
Αγαπητά μου παιδιά,
Ενδεχομένως να διερωτηθεί κάποιος, γιατί ο άνθρωπος κάμει τέτοια καταστροφική επιλογή για τον ίδιο του τον εαυτό; Την απάντηση στο εύλογο αυτό ερώτημα δίδει ο ίδιος ο θεοφώτιστος Προφήτης: «επαχύνθη γαρ η καρδία του λαού τούτου» (Ησ. 6, 10). Η ανθρώπινη καρδιά έγινε βαρειά και βραδυκίνητη, γιατί παραδόθηκε στην ύλη. Οι υλικές και σαρκικές απολαύσεις έγιναν σκοπός του βίου! Η κραιπάλη και η μέθη και οι βιοτικές μέριμνες απερρόφησαν όλο το ενδιαφέρον και την έγνοια του ανθρώπου.Έτσι έγινε βαρήκοος στο θείο θέλημα και πρόθυμος στις επιταγές των δήθεν συμβούλων του και τις απαιτήσεις της σάρκας του.
Αυτή όμως η οδός της αφροσύνης οδηγεί στην απώλεια. Ο άνθρωπος μένει τελικά μόνος και αθεράπευτος. Και εάν μάλιστα συμβεί, όπως συμβαίνει στις μέρες μας, να μην μπορεί να ικανοποιήσει με πλησμονή τις επιθυμίες του, τότε βυθίζεται στην απόγνωση και την κατάθλιψη και νιώθει πως δεν υπάρχει και λόγος να συνεχίσει να υπάρχει.
Αγαπητοί μου Πατέρες και Χριστιανοί μου ευλογημένοι,
Τα Χριστούγεννα είναι γιορτή του ανθρώπου! Ο Χριστός επιλέγει να πτωχεύσει για το δικό μας το χατίρι και έρχεται προς εμάς, προσκαλώντας μας στη χαρά των γενεθλίων Του και της δικής μας αναγεννήσεως.
Μέχρι πρόσφατα οι πιο πολλοί από μας, δυστυχώς, θεωρούσαμε ότι γιορτάζαμε μόνον όταν ευφραινόμαστε με πολλά και καλά εδέσματα, όταν ξενυχτούσαμε και διασκεδάζαμε και όταν είχαμε την ευκολία να κάνουμε ψώνια. Εφέτος, που δεν έχουμε άλλωστε και τις απαιτούμενες οικονομικές δυνατότητες, ας επιχειρήσουμε κάτι πιο ουσιαστικό και όντως ωφέλιμο. Ας τολμήσουμε ένα πραγματικό πανευφρόσυνο εορτασμό, παρέα με τον πτωχό και ταυτόχρονα πλούσιο σε έλεος και αγάπη Θεό μας. Σήμανε, νομίζω, η ώρα να αναθεωρήσουμε τη ζωή μας και να Τον προσλάβουμε θαυμαστό Σύμβουλο στην πορεία μας. Έχει αποδείξει ότι μας αγαπάει. Φτωχαίνει για να μας κάνει πλούσιους, την ώρα που άλλοι χωρίς δισταγμό μας φτωχαίνουν πλουτίζοντες.
Σας εύχομαι εκ μέσης πατρικής καρδίας να τολμήσετε και, σας παρακαλώ, μη παραλείψετε να μου ευχηθήτε το ίδιο.
Με την αγάπη του τεχθέντος Κυρίου μας
Ο ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ
†ο Χαλκίδος ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟΣ»
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου