Έρχεται η στιγμή που λές «Ως εδώ, δεν πάει άλλο»

Έρχεται η στιγμή που λές «Ως εδώ, δεν πάει άλλο». Και τα στυλώνεις. Μένεις ακλόνητος στις αξίες σου, στίς αρχές σου. Ως εδώ. Ακλόνητος… κι ας σε βαρά ο χείμαρρος, ας βλέπεις να σε χτυπάνε από παντού. Εσύ εκεί… κι ας κόβονται οι σάρκες σου. Εσύ εκεί, ακλόνητος. Ως εδώ. Και πάς κόντρα στο ρεύμα … εκεί στο καθήκον, γιατί έτσι πρέπει. Και κει που νοιώθεις να χάνεσαι, να και κάποιος άλλος να λέει «δεν είμαι μόνος, είναι κι αυτός» και σου πιάνει το χέρι και τα στυλώνει τα πόδια κι αυτός. Κι ενώ είσαι ένας, μόνος, είστε δύο. Είστε μαζί. Και λέτε «ως εδώ. Δεν πάει άλλο. Τέλος» μαζί. Εμείς. Και να κι άλλος, κι άλλος, κι άλλος και είστε τόσοι που δεν το φανταζόσουν. Έκανες την αρχή. Τα στύλωσες, αρνήθηκες να είσαι υποταγμένος. Κρατήθηκες από τις αξίες σου. Και ήρθαν κι άλλοι, κι άλλοι. Δεν είμαστε μόνοι. Είμαστε πολλοί και αποφασισμένοι. Τα στυλώσαμε κι ας κάνετε ό,τι σας κατέβει. Εμείς, εδώ. Στο καθήκον γιατί Έτσι πρέπει. 

η εικόνα από εδώ.