Με την άδεια του γάμου ο εκκλησιαστικός λειτουργός, χωρίς να το έχει πολυβασανίσει, είναι σαν να προετοιμάζει
και την έκδοση του διαζυγίου του γάμου. Φαντάζεστε πολεοδομικό γραφείο να εκδίδει άδεια οικοδομήσεως σπιτιού τόσο πρόχειρα, ώστε να μην εξετάζει καθόλου, αν υπάρχει στατική μελέτη, αν μπορούν να εξευρεθούν τα κατάλληλα υλικά ή αν προβλέπονται θεμέλια; Ένα τέτοιο πολεοδομικό γραφείο σε λίγο καιρό θα υποχρεωθεί να υπογράψει τογκρέμισμα της οικοδομής. Υπάρχει δε περίπτωση, να κληθεί να αναγνωρίσει αυθαίρετο κτίσμα, με την καταβολή κάποιου προστίμου.
Οικοδομή είναι ο γάμος, η οικογένεια. Τέτοια προσοχή δίνεται από τους πιστούς χριστιανούς για το στερέωμά της, ώστε χαρακτηρίζεται «κατ’ οἷκον ἐκκλησία» (Ρωμ. ιστ΄5).
Τις περισσότερες φορές καλείται η Εκκλησία, ο επίσκοπος ή ο πρεσβύτερος, να αναγνωρίσει το αυθαίρετο κτίσμα. Να ευλογήσει, δηλαδή, μια συμβίωση προγαμιαίων σχέσεων, που εντελώς αυθαίρετα έστησαν δύο πρόσωπα, χωρίς καμμία ουσιαστική υποδομή, χωρίς θεμέλια, με απουσία των αναγκαίων υλικών, χωρίς να έχουν «τά πρός ἀπαρτισμόν» (Λουκ. ιδ΄ 28).
Και από εδώ αρχίζουν τα τρία τραγικά Δ, για τα οποία προειδοποιήσαμε, ότι θα μιλήσουμε στο παρόν.
· Το πρώτο: Τα οικογενειακά δράματα.
Ποια πολεοδομία θα χορηγούσε άδεια να σταθεί οικοδομή χωρίς θεμέλιο; Εμείς το κάνουμε ως γραφειοκρατική Εκκλησία. Όχι, μόνο εκδίδουμε άδεια γάμου για ν’ αναγνωρισθεί μια αυθαίρετη συντροφική (πορνική) κατάσταση, αλλά και δεν εξετάζουμε καθόλου αν έχει κάποιο θεμέλιο το στήσιμο της αυθαίρετης γαμικής φωλιάς. Δεν εξετάζουμε, αν υπάρχει κάποια εγγύηση, για να μη σωριαστεί με την πρώτη μπόρα το νέο σπιτικό.
Ο ποιμένας γιατί υπάρχει; Για να θεμελιώνει το οικοδόμημα της ψυχής, εν προκειμένω, το οικοδόμημα της νέας οικογένειας πάνω στο θεμέλιο. Και θεμέλιο είναι ένα: Ο Ιησούς Χριστός «Θεμέλιον ἄλλον οὐδείς δύναται θεῖναι παρά τόν κείμενον, ὃς ἐστίν Ἰησούς Χριστός» (Α΄ Κορ. γ΄11).
Τα οικογενειακά δράματα ξεκινούν από την άδεια γάμου, όταν ο λειτουργός της Εκκλησίας και οι «μελλόνυμφοι» δεν ομοιάζουν με τους «φρονίμους» της γνωστής παραβολής του Κυρίου. Ο φρόνιμος, λέει ο Χριστός:
Έχτισε το σπίτι του πάνω στην πέτρα (σε γερό θεμέλιο).
Κατέβηκε δυνατή βροχή και ορμητικό ποτάμι (καταιγίδες στη ζωή).
Και δεν έπεσε.
Γιατί; Έχει γερά θεμελιωθεί (Ματθ. ζ΄ 24-26).
Και τα δράματα όλο και μεγαλώνουν μέσα σ’ ένα γάμο, όπου δεν πρόσεξε ο ποιμένας της Εκκλησίας. Έσπευσε με επιπολαιότητα να ευλογήσει… ερείπια! Τα ερείπια, όσο και αν ευλογηθούν, παραμένουν ερείπια. Και κάτω από τα ερείπια πλακωμένοι άνθρωποι, κάποτε μάλιστα μικρά παιδιά!
Σε ένα γάμο, που ξεκινά χωρίς Χριστό, χωρίς ομαλές, φυσιολογικές, ψυχολογικές και πνευματικές προϋποθέσεις, γρήγορα ξεπροβάλλει το άλλο Δ.
· Το δεύτερο Δ: Διαστροφή.
Διαστροφή, όταν ο ένας από τους δύο ή και οι δυο επιδιώκουν ανώμαλες σεξουαλικές ικανοποιήσεις. Η αγάπη είναι όμορφη κοινωνία μέσα στο γάμο. Δεν είναι ακαθαρσία. Την κοινωνία, ως ένωση σώματος και ψυχής, την έχει καθορίσει κατά σοφό και υγιή τρόπο ο Θεός. Ο Θεός χάρισε το δώρο της συζυγικής αγάπης, την ηδονή και την φυσιολογική συνεύρεση των συζύγων. Δεν επιτρέπει ασύδοτες κτηνώδεις απαιτήσεις.
Πολλές φορές ο πνευματικός, ακούγοντας φρικτές ανώμαλες απαιτήσεις, ιδίως των ανδρών, αναγκάζεται να συστήσει στη σύζυγο: «Να υποχωρείς και στις ανώμαλες ορέξεις του συζύγου σου, για να μην γίνεται θηρίο και να μη σε παρατήσει»! Άραγε μια τέτοια υποχώρηση μπορεί να έχει σχέση με την εν Θεώ υπομονή και σύνεση; Είναι γνωστό, ότι με τέτοιες υποχωρήσεις ούτε η γυναίκα αναπαύεται, αλλ’ ούτε και η θύελλα της ακολασίας κοπάζει. Κάποτε δε οι συνεχείς υποχωρήσεις αποθρασύνουν τις δαιμονιώδεις απαιτήσεις του ακόλαστου.
Διαστροφή, όταν η ηδονή στη σαρκική επαφή αυτονομείται και ξεκόβεται τελείως από το σχέδιο του Θεού.
Η αποφυγή της τεκνογονίας, με τους πολλούς και ποικίλους τρόπους που έχουν ανακαλυφθεί, δεν αποτελούν απλώς διαστροφή, αφού η ερωτική πράξη δεν τελείται φυσιολογικά, δεν συνιστά απλώς αμαρτία, αλλά φανερώνει ολιγοπιστία, κάποτε και πλήρη απιστία.
Μεγάλη η ευθύνη πολλών πνευματικών, που ανέχονται (και δικαιολογούν!) τη διαστροφή της αποφυγής της τεκνογονίας.
Τα πολλά παιδιά είναι πρόβλημα, που το λύνει όμως η πρόνοια του Θεού. Η ολιγοπαιδεία, λόγω αποφυγής ή λόγω εκτρώσεων, είναιτραγωδία φρικαλέα.
· Ύστερα από το τραγικό Δ, τα δράματα, ύστερα από το δεύτερο τραγικό Δ, τη διαστροφή στο γάμο, έρχεται ως αποκορύφωμα το τρίτο τραγικό Δ, τα Διαζύγια.
Με όση ευκολία υπογράφει ο εκκλησιαστικός λειτουργός άδεια αναγνωρίσεως αυθαιρέτων (άδεια γάμου), με την ίδια ευκολία υπογράφει και την άδεια γκρεμίσματος της εκκλησίας. Κάθε οικογένεια είναι μια εκκλησία.
Με το πρώτο φάλτσο του ψάλτη ή με την πρώτη απροσεξία του παπά ή με την πρώτη ρωγμή στον τοίχο ή με το πρώτο ξεθώριασμα της εικόνας δεν γκρεμίζουμε το Ναό. Τον στερεώνουμε και τον ευπρεπίζουμε.
Ο νόμος του Κράτους δίνει δυνατότητα διαζυγίου και χωρίς αφορμή. Ο Νόμος όμως του Ευαγγελίου δεν διαλύει το Γάμο, παρά μόνο για λόγο μοιχείας (Ματθ. ε’ 32). Γιατί σήμερα οι επίσκοποι συντονίστηκαν φοβικά και δουλικά με το νόμο του Κράτους και υπογράφουν αντιευαγγελικά διαζύγια;
Η Εκκλησία δεν γκρεμίζει εκκλησίες. Νουθετεί, παρακαλεί και δέεται:
-Στερέωσε, Κύριε, την εκκλησία, την οικογένεια.
-Θεμελίωσε τις σχέσεις των συζύγων με την αγάπη Σου και την υπομονή της χάριτός Σου.
-Αγίασε τις σχέσεις κάθε χριστιανικού γάμου.
-Ευλόγησε, προ παντός, τους καρπούς του γάμου, να είναι δικά Σου παιδιά!
και την έκδοση του διαζυγίου του γάμου. Φαντάζεστε πολεοδομικό γραφείο να εκδίδει άδεια οικοδομήσεως σπιτιού τόσο πρόχειρα, ώστε να μην εξετάζει καθόλου, αν υπάρχει στατική μελέτη, αν μπορούν να εξευρεθούν τα κατάλληλα υλικά ή αν προβλέπονται θεμέλια; Ένα τέτοιο πολεοδομικό γραφείο σε λίγο καιρό θα υποχρεωθεί να υπογράψει τογκρέμισμα της οικοδομής. Υπάρχει δε περίπτωση, να κληθεί να αναγνωρίσει αυθαίρετο κτίσμα, με την καταβολή κάποιου προστίμου.
Οικοδομή είναι ο γάμος, η οικογένεια. Τέτοια προσοχή δίνεται από τους πιστούς χριστιανούς για το στερέωμά της, ώστε χαρακτηρίζεται «κατ’ οἷκον ἐκκλησία» (Ρωμ. ιστ΄5).
Τις περισσότερες φορές καλείται η Εκκλησία, ο επίσκοπος ή ο πρεσβύτερος, να αναγνωρίσει το αυθαίρετο κτίσμα. Να ευλογήσει, δηλαδή, μια συμβίωση προγαμιαίων σχέσεων, που εντελώς αυθαίρετα έστησαν δύο πρόσωπα, χωρίς καμμία ουσιαστική υποδομή, χωρίς θεμέλια, με απουσία των αναγκαίων υλικών, χωρίς να έχουν «τά πρός ἀπαρτισμόν» (Λουκ. ιδ΄ 28).
Και από εδώ αρχίζουν τα τρία τραγικά Δ, για τα οποία προειδοποιήσαμε, ότι θα μιλήσουμε στο παρόν.
· Το πρώτο: Τα οικογενειακά δράματα.
Ποια πολεοδομία θα χορηγούσε άδεια να σταθεί οικοδομή χωρίς θεμέλιο; Εμείς το κάνουμε ως γραφειοκρατική Εκκλησία. Όχι, μόνο εκδίδουμε άδεια γάμου για ν’ αναγνωρισθεί μια αυθαίρετη συντροφική (πορνική) κατάσταση, αλλά και δεν εξετάζουμε καθόλου αν έχει κάποιο θεμέλιο το στήσιμο της αυθαίρετης γαμικής φωλιάς. Δεν εξετάζουμε, αν υπάρχει κάποια εγγύηση, για να μη σωριαστεί με την πρώτη μπόρα το νέο σπιτικό.
Ο ποιμένας γιατί υπάρχει; Για να θεμελιώνει το οικοδόμημα της ψυχής, εν προκειμένω, το οικοδόμημα της νέας οικογένειας πάνω στο θεμέλιο. Και θεμέλιο είναι ένα: Ο Ιησούς Χριστός «Θεμέλιον ἄλλον οὐδείς δύναται θεῖναι παρά τόν κείμενον, ὃς ἐστίν Ἰησούς Χριστός» (Α΄ Κορ. γ΄11).
Τα οικογενειακά δράματα ξεκινούν από την άδεια γάμου, όταν ο λειτουργός της Εκκλησίας και οι «μελλόνυμφοι» δεν ομοιάζουν με τους «φρονίμους» της γνωστής παραβολής του Κυρίου. Ο φρόνιμος, λέει ο Χριστός:
Έχτισε το σπίτι του πάνω στην πέτρα (σε γερό θεμέλιο).
Κατέβηκε δυνατή βροχή και ορμητικό ποτάμι (καταιγίδες στη ζωή).
Και δεν έπεσε.
Γιατί; Έχει γερά θεμελιωθεί (Ματθ. ζ΄ 24-26).
Και τα δράματα όλο και μεγαλώνουν μέσα σ’ ένα γάμο, όπου δεν πρόσεξε ο ποιμένας της Εκκλησίας. Έσπευσε με επιπολαιότητα να ευλογήσει… ερείπια! Τα ερείπια, όσο και αν ευλογηθούν, παραμένουν ερείπια. Και κάτω από τα ερείπια πλακωμένοι άνθρωποι, κάποτε μάλιστα μικρά παιδιά!
Σε ένα γάμο, που ξεκινά χωρίς Χριστό, χωρίς ομαλές, φυσιολογικές, ψυχολογικές και πνευματικές προϋποθέσεις, γρήγορα ξεπροβάλλει το άλλο Δ.
· Το δεύτερο Δ: Διαστροφή.
Διαστροφή, όταν ο ένας από τους δύο ή και οι δυο επιδιώκουν ανώμαλες σεξουαλικές ικανοποιήσεις. Η αγάπη είναι όμορφη κοινωνία μέσα στο γάμο. Δεν είναι ακαθαρσία. Την κοινωνία, ως ένωση σώματος και ψυχής, την έχει καθορίσει κατά σοφό και υγιή τρόπο ο Θεός. Ο Θεός χάρισε το δώρο της συζυγικής αγάπης, την ηδονή και την φυσιολογική συνεύρεση των συζύγων. Δεν επιτρέπει ασύδοτες κτηνώδεις απαιτήσεις.
Πολλές φορές ο πνευματικός, ακούγοντας φρικτές ανώμαλες απαιτήσεις, ιδίως των ανδρών, αναγκάζεται να συστήσει στη σύζυγο: «Να υποχωρείς και στις ανώμαλες ορέξεις του συζύγου σου, για να μην γίνεται θηρίο και να μη σε παρατήσει»! Άραγε μια τέτοια υποχώρηση μπορεί να έχει σχέση με την εν Θεώ υπομονή και σύνεση; Είναι γνωστό, ότι με τέτοιες υποχωρήσεις ούτε η γυναίκα αναπαύεται, αλλ’ ούτε και η θύελλα της ακολασίας κοπάζει. Κάποτε δε οι συνεχείς υποχωρήσεις αποθρασύνουν τις δαιμονιώδεις απαιτήσεις του ακόλαστου.
Διαστροφή, όταν η ηδονή στη σαρκική επαφή αυτονομείται και ξεκόβεται τελείως από το σχέδιο του Θεού.
Η αποφυγή της τεκνογονίας, με τους πολλούς και ποικίλους τρόπους που έχουν ανακαλυφθεί, δεν αποτελούν απλώς διαστροφή, αφού η ερωτική πράξη δεν τελείται φυσιολογικά, δεν συνιστά απλώς αμαρτία, αλλά φανερώνει ολιγοπιστία, κάποτε και πλήρη απιστία.
Μεγάλη η ευθύνη πολλών πνευματικών, που ανέχονται (και δικαιολογούν!) τη διαστροφή της αποφυγής της τεκνογονίας.
Τα πολλά παιδιά είναι πρόβλημα, που το λύνει όμως η πρόνοια του Θεού. Η ολιγοπαιδεία, λόγω αποφυγής ή λόγω εκτρώσεων, είναιτραγωδία φρικαλέα.
· Ύστερα από το τραγικό Δ, τα δράματα, ύστερα από το δεύτερο τραγικό Δ, τη διαστροφή στο γάμο, έρχεται ως αποκορύφωμα το τρίτο τραγικό Δ, τα Διαζύγια.
Με όση ευκολία υπογράφει ο εκκλησιαστικός λειτουργός άδεια αναγνωρίσεως αυθαιρέτων (άδεια γάμου), με την ίδια ευκολία υπογράφει και την άδεια γκρεμίσματος της εκκλησίας. Κάθε οικογένεια είναι μια εκκλησία.
Με το πρώτο φάλτσο του ψάλτη ή με την πρώτη απροσεξία του παπά ή με την πρώτη ρωγμή στον τοίχο ή με το πρώτο ξεθώριασμα της εικόνας δεν γκρεμίζουμε το Ναό. Τον στερεώνουμε και τον ευπρεπίζουμε.
Ο νόμος του Κράτους δίνει δυνατότητα διαζυγίου και χωρίς αφορμή. Ο Νόμος όμως του Ευαγγελίου δεν διαλύει το Γάμο, παρά μόνο για λόγο μοιχείας (Ματθ. ε’ 32). Γιατί σήμερα οι επίσκοποι συντονίστηκαν φοβικά και δουλικά με το νόμο του Κράτους και υπογράφουν αντιευαγγελικά διαζύγια;
Η Εκκλησία δεν γκρεμίζει εκκλησίες. Νουθετεί, παρακαλεί και δέεται:
-Στερέωσε, Κύριε, την εκκλησία, την οικογένεια.
-Θεμελίωσε τις σχέσεις των συζύγων με την αγάπη Σου και την υπομονή της χάριτός Σου.
-Αγίασε τις σχέσεις κάθε χριστιανικού γάμου.
-Ευλόγησε, προ παντός, τους καρπούς του γάμου, να είναι δικά Σου παιδιά!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου