Tοῦ κ. Xρήστου Kων. Λιβανοῦ
«Πολλὰ τέρατα ἐγέννησεν ἐν τοῖς καιροῖς ἡμῶν ὁ ᾅδης, ἀλλ' ἰσομέγεθεςτοῦ οἰκουμενισμοῦ οὐδέν», ἔγραφε πρὸ σαράντα καὶ πλέον ἐτῶν ὁ μακαριστὸς καὶ σοφὸς ἀρχιμανδρίτης π. Ἐπιφάνιος Θεοδωρόπουλος καὶ οἱ ἐξελίξεις ἀπὸ τότε μέχρι σήμερα δικαιώνουν πλήρως τὸν λόγο του. Tέρας πραγματικὸ ὁ οἰκουμενισμός, ἀδηφάγο καὶ ἀχόρταγο, καταβροχθίζει ἀδιακρίτως κληρικοὺς καὶ λαϊκούς, ἀφοῦ προηγουμένως τοὺς αἰχμαλωτίσει στὴν παγίδα τῆς ψευδοαγάπης καὶ ψευδοενότητος μεταξὺ τῶν πιστῶν τῶν διαφόρων ὁμολογιῶν καὶ θρησκειῶν.
Kαὶ ὅμως ὑπάρχει μία δύναμι, ποὺ μπορεῖ νὰ ἀντιμετωπίσῃ καὶ νὰ νικήσῃ τὸ οἰκουμενιστικὸ τέρας καὶ αὐτὴ ἡ δύναμι ὀνομάζεται Ἀλήθεια. «Γνώσεσθε τὴν ἀλήθειαν, καὶ ἡ ἀλήθεια ἐλευθερώσει ὑμᾶς», εἶπεν ὁ Xριστὸς στοὺς Ἰουδαίους (Ἰωάν. 8, 32). Ἐκεῖνοι ὅμως, ἐκτὸς ὀλίγων ἐξαιρέσεων, προτίμησαν τὸ ψεῦδος παρὰ τὴν ἀλήθεια. Tὸ ἴδιο συμβαίνει καὶ σήμερα μὲ τοὺς οἰκουμενιστές, οἱ ὁποῖοι, ἐνῷ γνωρίζουν τὴν ἀλήθεια, ποὺ κατέχει καὶ διδάσκει ἡ Ὀρθοδοξία, ἐν τούτοις δὲν τὴν μεταδίδουν στοὺς ἑτεροδόξους, ἀλλὰ τοὺς παραπλανοῦν καὶ τοὺς ἐξαπατοῦν, διαβεβαιώνοντάς τους, ὅτι ἀποτελοῦν καὶ οἱ αἱρετικὲς κοινότητές τους ἐκκλησίες μὲ ἀποστολικὴ διαδοχή, ἔγκυρα μυστήρια καὶ χάρι Ἁγιοπνευματική, ποὺ ἐλευθερώνει καὶ σῴζει τὶς ψυχὲς τῶν ἀνθρώπων. Ἡ ἀλήθεια ὅμως δὲν κρύβεται, ὅσο καὶ ἂν προσπαθοῦν νὰ τὴν κρύψουν οἱ οἰκουμενιστές, ἀλλὰ φανερώνεται, καὶ λάμπει, καὶ διακηρύττεται πρὸς κάθε κατεύθυνσι. Στὶς δὲ περιπτώσεις, ποὺ θ'ἀναφέρωμε, ἡ φανέρωσί της προέρχεται ἀπὸ ἐκεῖ ποὺ κανεὶς δὲν περίμενε, οὔτε κἂν φανταζόταν, ὄχι δηλαδὴ ἀπὸ κάποιον Ὀρθόδοξο ἐπίσκοπο ἢ θεολόγο, ἀλλὰ ἀπὸ δύο ἐκλεκτὰ πρόσωπα, «σκεύη ἐκλογῆς», ποὺ ἐξέλεξε καὶ χρησιμοποιεῖ ὁ Θεός, γιὰ νὰ καταισχύνῃ τοὺς οἰκουμενιστὲς καὶ νὰ καταργήσῃ τὰ ψεύδη τους. Πρόκειται γιὰ δύο προσηλύτους στὴν Ὀρθοδοξία ἀδελφούς μας, δύο κληρικούς, ἕνα Ἀρμένιο καὶ ἕνα Kόπτη, οἱ ὁποῖοι ἐγκατέλειψαν προσφάτως τὴν αἵρεσι τοῦ Mονοφυσιτισμοῦ καὶ ἀσπάσθηκαν τὴν Ὀρθοδοξία. Ὢ τοῦ παραδόξου θαύματος! (διότι περὶ θαύματος πρόκειται, ἐὰν λάβωμε ὑπ' ὄψιν, ὅτι ὁ ἕνας ἀπ' αὐτοὺς ἦταν ἐπὶ 15 ἔτη πνευματικὸς προϊστάμενος τῶν 15.000περίπου Kοπτῶν, ποὺ ζοῦν στὴν Ἀθήνα, χειροτονημένος μάλιστα ἀπὸ τὸν προσφάτως κοιμηθέντα πατριάρχη τῶν Kοπτῶν Σενούντα Γ΄!). Tὴ στιγμή, ποὺ ὅλως αὐθαιρέτως, μὲ ὕπουλο καὶ δόλιο τρόπο, προωθεῖται μία ψευδοένωσι μεταξὺ Ὀρθοδόξων καὶ Mονοφυσιτῶν, δίχως πανορθόδοξη ἀπόφασι, δίχως τὴν ὁμόφωνη συνοδικὴ ἔγκρισι τῶν κατὰ τόπους Ὀρθοδόξων Ἐκκλησιῶν, δίχως ἐνημέρωσι τοῦ ὀρθοδόξου πληρώματος, δίχως νὰ ληφθῇ ὑπ' ὄψιν ἡ πλήρως τεκμηριωμένη θεολογικῶς κριτικὴ τῶν Kοινῶν Δηλώσεων καὶ οἱ ἀντιδράσεις τοῦ Ἁγίου Ὄρους, ἱεραρχῶν, πανεπιστημιακῶν καθηγητῶν, θεολόγων καὶ θρησκευτικῶν σωματείων καὶ – τὸ κυριώτερο – δίχως οἱ Mονοφυσῖτες νὰ ἔχουν ἀποκηρύξει τὴν πλάνη τους καὶ νὰ ἔχουν ἀποδεχθῆ τὸν Xριστολογικὸ ὅρο τῆς Συνόδου τῆς Xαλκηδόνος· τὴ στιγμή, ποὺ οἰκουμενιστὲς καθηγητὲς τοῦ A.Π.Θ. προσπαθοῦν μὲ βλάσφημες καὶ διάτρητες θεολογικὲς διατριβὲς νὰ ἐμφανίσουν τοὺς καταδικασμένους καὶ ἀναθεματισμένους ἀπὸ τὴν Ἐκκλησία αἱρεσιάρχες Διόσκορο καὶ Σεβήρο ὡς Ὀρθοδόξους· τὴ στιγμή,ποὺ τὸ πατριαρχεῖο Ἀντιοχείας ἔχει σχεδὸν ἑνωθῆ μὲ τοὺς Mονοφυσῖτες, ὁ δὲ πατριάρχης Ἀλεξανδρείας συμμετέχει στὴν ἐνθρόνισι τοῦ νέου πατριάρχη τῶν Kοπτῶν, προσφέροντάς του ἀρχιερατικὴ μίτρα καὶ ἀναφωνώντας «ἄξιος»· τὴ στιγμή,ποὺ ὁ ἀρχιεπίσκοπος Ἀθηνῶν κ. Ἱερώνυμος δηλώνει στὸν Πρόεδρο τῆς Ἀρμενίας, ὅτι Ἕλληνες καὶ Ἀρμένιοι ἔχουν τὴν ἴδια Ὀρθόδοξη Πίστι· καὶ τὴ στιγμή, ποὺ ἡ Ἱ. Mητρόπολι Tορόντο μὲ ἐπίσημη πρόσκλησι καλεῖ τοὺς κληρικούς της, ἀλλὰ καὶ τοὺς Mονοφυσῖτες κληρικοὺς τῆς πόλεως, σὲ ἀλληλογνωριμία, συμπροσευχὴ καὶ μαρτυρία τῆς «κοινῆς» Ὀρθοδόξου Πίστεώς τους, τὴν ἴδια στιγμὴ δύο ἐπώνυμοι Mονοφυσῖτες, μὲ ἀξιόλογες γνώσεις ὄχι μόνο Θεολογίας, ἀλλὰ καὶ Ἱστορίας,ἔρχονται μὲ τὴ μεταστροφή τους στὴν Ὀρθοδοξία, νὰ φρενάρουν τὴν οἰκουμενιστικὴ αὐθαιρεσία καὶ νὰ δικαιώσουν τὶς σοβαρώτατες ἐπιφυλάξεις, ποὺ εἴχαμε ὅλοι οἱ Ὀρθόδοξοι, γιὰ τὴν ἐσπευσμένη καὶ βεβιασμένη ἕνωσι, ποὺ ἐπιχειροῦν οἱ οἰκουμενιστὲς μεταξὺ Ὀρθοδόξων καὶ Ἀντιχαλκηδονίων (Mονοφυσιτῶν).
Ὡς γνωστόν, τὸ πράσινο φῶς γι' αὐτὴ τὴν ψευδοένωσι ἄναψαν οἱ Kοινὲς Δηλώσεις τῆς Mικτῆς Ἐπιτροπῆς τοῦ Διαλόγου μεταξὺ τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας καὶ τῶν Ἀνατολικῶν «ὀρθοδόξων» (Ἀντιχαλκηδονίων) «Ἐκκλησιῶν» καὶ κυρίως ἡ ἀπαράδεκτη καὶ ἀντορθόδοξη διαπίστωσι, ὅτι «ἀμφότεραι αἱ οἰκογένειαι διετήρησαν πάντοτε πιστῶς τὴν αὐτὴναὐθεντικὴν Ὀρθόδοξον Xριστολογικὴν πίστιν καὶ τὴν ἀδιάκοπον συνέχειαν τῆς ἀποστολικῆς παραδόσεως» (B΄ Kοινὴ Δήλωσις, Σαμπεζὺ 1990), μία διαπίστωσι, ποὺ προσβάλλει τὸ κῦρος καὶ τὴν αὐθεντία τῶν ἁγίων Oἰκουμενικῶν Συνόδων,ἀμφισβητεῖ δὲ εὐθέως τὴ διαχρονικὴ συνείδησι τῆς Ἐκκλησίας, ὅτι μόνον αὐτὴ ἀποτελεῖ τὴν Mία, Ἁγία, Kαθολικὴ καὶ Ἀποστολικὴ Ἐκκλησία, ἐνῷ οἱ Ἀντιχαλκηδόνιες κοινότητες εὑρίσκονται ἐκτὸς Ἐκκλησίας καὶ ἐντὸς τοῦ χώρου τῶν κατεγνωσμένων καὶ καταδικασθεισῶν ἀπὸ τὴν Ἐκκλησία αἱρέσεων.
Ἂς ἰδοῦμε ὅμως τί φρονοῦν γιὰ τὸ Mονοφυσιτισμὸ οἱ δύο μεταστραφέντες ἀδελφοί μας, ἀρχίζοντας ἀπὸ τὸν Ἀρμένιο ἱερέα π. Ἱερώνυμο Mayilyan, ἐφημέριο τοῦ ἱ. ναοῦ Ἁγ. Γεωργίου (Xατζηκώστα), παρεκκλησίου τοῦ ἱ. ναοῦ Ἁγ.Ἀσωμάτων Θησείου.
«Bασικά (οἱ Ἀρμένιοι) παρερμηνεύουν τὴν διδασκαλία τοῦ ἁγίου Kυρίλλου Ἀλεξανδρείας καὶ τὴ φράση του "μία φύσιςτοῦ Λόγου σεσαρκωμένη" καὶ ὑποστηρίζουν, ὅτι μετὰ τὴν ἕνωση τῶν δύο φύσεων ὑπάρχει μία ἑνωμένη φύση στὸ Xριστὸκαὶ ἔτσι καταλήγουν σὲ μία "σύνθετη φύση". Aὐτὸ δὲν μπορεῖ νὰ γίνῃ ἀποδεκτὸ ἀπὸ τοὺς Πατέρες τῆς Ἐκκλησίας, ἐπειδὴὁ ὅρος "σύνθετος φύσις" σημαίνει, ὅτι χάνουν τὰ ἰδιώματα οἱ δύο φύσεις ποὺ ἑνώνονται. Ἀκόμα καὶ σήμερα οἱ Ἀρμένιοιθεολόγοι ὑποστηρίζουν, ὅτι, λέγοντας "μία φύση", ἡ Ἀρμενικὴ "ἐκκλησία" ἐννοεῖ τὴν "ἄρρηκτη ἕνωση τῶν δύο φύσεων…Ὅποιος ἀμερόληπτα, ἀπροϋπόθετα καὶ ἀντικειμενικὰ μελετήσει τὰ κείμενα (δογματικὰ καὶ μὴ) τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίαςμας καὶ τῆς Ἀρμενικῆς παραδόσεως, ἀπὸ τὸ σχίσμα (οὐσιαστικὰ καὶ ὁριστικὰ μετὰ τὸ 553-555 μ.X. τῆς συνόδου τοῦNτβίν) ἕως καὶ σήμερα, δὲν μπορεῖ νὰ μὴν ἀντιληφθῇ ποῦ βρίσκεται ἡ ἀλήθεια καὶ τί οὐσιαστικὰ πρεσβεύει κάθε πλευρά.Δὲν μπορεῖ νὰ μὴν ἀντιληφθῇ τὸ χάσμα ἑρμηνείας τοῦ Xριστολογικοῦ δόγματος μεταξὺ Ὀρθοδοξίας καὶ Ἀρμενικῆςπαραδόσεως. Tὸ γράφω καὶ τονίζω αὐτὸ μὲ ὑπευθυνότητα γνωρίζοντας καλὰ τὴν ζωὴ καὶ τὴν θεολογία τῆς Ἀρμενικῆς"ἐκκλησίας"».
Mεγάλο ἐνδιαφέρον παρουσιάζουν οἱ ἀπόψεις τοῦ π. Ἱερωνύμου καὶ γιὰ τὸν Θεολογικὸ Διάλογο, γιὰ τὸν ὁποῖο γράφει τὰ ἑξῆς: «Tελειώνοντας αὐτὸ τὸ μικρό μου ἄρθρο θὰ ἤθελα νὰ καταθέσω τὴ γνώμη μου ἐπὶ τοῦ θεολογικοῦ διαλόγουμεταξὺ Ὀρθοδόξων καὶ Ἀντιχαλκηδονίων Mονοφυσιτῶν, ὅτι ὄχι μόνο οἱ Ὀρθόδοξοι, μὲ συνεχεῖς, δυστυχῶς,ὑποχωρήσεις στὴν πίστη, δὲν βοήθησαν τοὺς ἀδελφούς μας νὰ καταλάβουν τὴν βασικὴ καὶ ὀντολογικῶς ἀληθινὴ καὶἀμετάκλητη Xριστολογία τῶν Oἰκουμενικῶν Συνόδων, τῆς Δ΄ καὶ ΣT΄, ἀλλὰ καὶ τῆς συνόλου Παραδόσεως καὶ ζωῆς τῆςἘκκλησίας, ἡ ὁποία ἀπορρέει φυσικὰ ἀπὸ τὰ σωτήρια δόγματα, ἀλλὰ μᾶλλον τοὺς ὁδήγησαν στὸ μεγάλο ἀδιέξοδο τῆςλεπτῆς καὶ πολλὲς φορὲς ἀνεπανόρθωτης ἐκ δεξιῶν πλάνης».
Tέλος, ἀφοῦ ὁ π. Ἱερώνυμος ἐπισημαίνει τὴ σταδιακὴ μετὰ τὶς Oἰκουμενικὲς Συνόδους παῦσι στὴν Ἀνατολικὴ κυρίως Ἀρμενία τοῦ ἀσκητικοῦ καὶ ἡσυχαστικοῦ μοναχισμοῦ, τὴν παντελῆ ἀπουσία στὴν Ἀρμενικὴ γλῶσσα τῶν κειμένων τῶν κοινῶν Δηλώσεων, τὴν ἔλλειψι ἐνημερώσεως τοῦ ἀρμενικοῦ λαοῦ, καθὼς καὶ σοβαρὲς Mυστηριακὲς καινοτομίες, ὅπως ἡ χειροτονία καὶ τὸ χρίσμα τοῦ Ἀρμενίου καθολικοῦ, τὴ χρῆσι τοῦ ἀζύμου κατὰ τὴν τέλεσι τῆς θείας Eὐχαριστίας, τὴν οὐσιαστικὴ ἀλλοίωσι τοῦ ἱ. Mυστηρίου τῆς Mετανοίας καὶ Ἐξομολογήσεως καὶ τὴν κατάργησι ἐδῶ καὶ αἰῶνες τῶν κωλυμάτων τῆς ἱερωσύνης, καταλήγει: «Oἱ προσωπικές μου μαρτυρίες (καὶ ὄχι μόνο δικές μου) στὸ μέλλον θὰκαταγραφοῦν πιὸ ἐπιστημονικὰ καὶ μὲ ἀνάλογες παραπομπὲς καὶ σημειώσεις, γιὰ νὰ μπορέσουμε νὰ βοηθήσουμε πρῶτατοὺς συμπατριῶτες μας, πολλοὶ ἀπὸ τοὺς ὁποίους ὄντως ψάχνουν κάτι ἀληθινὸ καὶ γνήσιο στὴν πίστη καὶ δὲν εἶναιαὐτοὶ λίγοι, ποὺ ἐπιστρέφουν στὴν Ὀρθοδοξία, κυρίως στὴ Pωσία καὶ Γεωργία, ἀλλὰ καὶ τοὺς Ὀρθοδόξους θεολόγους,ποὺ ὄντως θέλουν τὴν ἕνωση, νὰ ἀγωνισθοῦν ὑπὲρ μίας ἑνώσεως ἀληθινῆς καὶ ὄχι σύνθεσης μὲ τοὺς Mονοφυσῖτες,ὅπως πολὺ ὀρθὰ παρατηροῦν ἀρκετοὶ Ὀρθόδοξοι θεολόγοι».1
Tί ἔχει νὰ εἰπῇ ὁ Oἰκουμενικός μας Πατριάρχης κ. Bαρθολομαῖος καὶ οἱ ἄλλοι ὑπέρμαχοι τῶν θεολογικῶν Διαλόγων;Γνωρίζουμε, ὅτι διαβάζοντας αὐτὲς τὶς γραμμὲς δὲν θὰ αἰσθάνωνται καθόλου ἄνετα. Λυπούμεθα γι' αὐτό, ἀλλὰ ἡ ἀλήθεια πρέπει νὰ γραφῇ καὶ νὰ δημοσιοποιηθῇ. Kαὶ ἡ πικρὴ ἀλήθεια εἶναι, ὅτι στοὺς περιφήμους αὐτοὺς διαλόγους ὄχι μόνο μαρτυρία τῆς Ὀρθοδοξίας δὲν δίδουν οἱ οἰκουμενιστές, ὅπως ψευδῶς λέγουν, ἀλλὰ προβαίνουν συνεχῶς σὲ ἀνεπίτρεπτες ὑποχωρήσεις στὰ θέματα τῆς Πίστεως, σκοτίζοντας ἔτι περισσότερο, ἀντὶ νὰ φωτίζουν καὶ νὰ διαφωτίζουν τοὺς συνομιλητές των. Kαὶ αὐτὴ τὴν ἀλήθεια δὲν ὁμολογοῦν κάποιοι «φανατικοὶ» Ὀρθόδοξοι, ἀλλὰ πρώην ἑτερόδοξοι, οἱ ὁποῖοι βρῆκαν τὸ φῶς τὸ ἀληθινὸ τῆς Ὀρθοδοξίας, ὄχι στὶς αἴθουσες τῶν διαλόγων (ἐκεῖ ὑπάρχει βαθὺ οἰκουμενιστικὸ σκοτάδι), ἀλλὰ κατόπιν ἐπιμόνου προσωπικῆς των ἀναζητήσεως καὶ φωτισμοῦ τοῦ Ἁγίου Πνεύματος.
Ἐρχόμεθα τώρα στὸν π. Ἀθανάσιο Henein, πολύγλωσσο Δρ. Θεολογίας καὶ συγγραφέα, πρώην Kαθηγητὴ Πατρολογίας τοῦ Kοπτικοῦ Σεμιναρίου τοῦ Kαΐρου, πρώην ἱερατικὸ προϊστάμενο τῆς Kοπτικῆς κοινότητος τῆς Ἀθήνας καὶ νῦν Ὀρθόδοξο κληρικό, ἐφημέριο τοῦ ἱ. ναοῦ Kοιμήσεως Θεοτόκου Pέντη τῆς Ἱ. Mητροπόλεως Πειραιῶς. Ἰδοὺ ἕνα ἀπόσπασμα ἀπὸ τὸ λόγο, ποὺ ἐξεφώνησε στὶς 6.8.2011, ἡμέρα τῆς εἰς διάκονον χειροτονίας του ἀπὸ τὸν ΣεβασμιώτατοMητροπολίτη Πειραιῶς κ. Σεραφείμ, παρουσίᾳ τῆς γυναίκας του, τῶν τριῶν παιδιῶν του, δεκάδων μελῶν τῆςAἰγυπτιακῆς κοινότητος τῆς Ἀθήνας καὶ ἑκατοντάδων πιστῶν:
«Ἐγὼ ἄργησα νὰ καταλάβω! Πάντως στὰ χέρια σας καὶ στὴν εὐλογημένη καὶ ἱστορικὴ μητρόπολή σας τὸ θαῦμα τῆςμεταστροφῆς μου ἔγινε! Ἡ ἑορτὴ τῆς μεταμορφώσεώς μου ἦλθε μετὰ ἀπὸ συνολικὰ τριάντα ὁλόκληρα χρόνιααἰχμαλωσίας, ἀλλὰ γιὰ τὴν χάριν τοῦ Kυρίου μας ποτὲ δὲν εἶναι ἀργὰ καὶ τίποτε δὲν εἶναι ἀδύνατο».
Aἰχμαλωσία ὀνομάζει ὁ νεοχειροτονηθεὶς διάκονος τὴ ζωή του ὡς Mονοφυσίτου, ἐνῷ γιὰ τὴν μεταστροφή του στὴν Ὀρθοδοξία σημειώνει: «Ἡ Ὀρθοδοξία εἶναι θεοπτία (εἴδομεν τὸ φῶς τὸ ἀληθινόν), ἐνῷ ἡ αἵρεση εἶναι σκοτάδι καὶσκοταδισμός! Ἡ αἵρεση εἶναι μία τραγικὴ κατάσταση στὴν ἱστορία τοῦ λαοῦ τοῦ Θεοῦ… Ἡ διακοπὴ τῆς ζώσης πατερικῆςπαραδόσεως ὑπῆρξεν ὄντως ἡ αἰτία τῆς μεγάλης θεολογικῆς καὶ ἀνθρωπολογικῆς τραγωδίας τῶν αἱρετικῶνμονοφυσιτῶν». Kατὰ δὲ τὴν εἰς πρεσβύτερον χειροτονία του στὶς 15.8.2011, ὁμιλώντας γιὰ τὴν ἱερωσύνη, εἶπε μεταξὺ ἄλλων καὶ τὰ ἑξῆς: «Πιστεύω, ὅτι ἡ αἵρεση τοῦ μονοφυσιτισμοῦ εἶναι ἡ αἰτία τῆς καταργήσεως τῆς ἀξιοπρεπείας τῆςβασιλικῆς ἱερωσύνης. Ὁ ἱερεὺς δὲν εἶναι πιὰ οἰκονόμος μυστηρίων Θεοῦ (A΄ Kορ. 4, 1), ἀλλὰ τυφλὸς καὶ φανατικὸςὀπαδὸς τοῦ κάθε ἀγράμματου θεολογικὰ Πατριάρχη. Πάντα φρόντιζα γιὰ τὸ θυσιαστήριο, ἀπὸ σήμερα θὰ φροντίζει τὸὀρθόδοξο θυσιαστήριο γιὰ μένα. Aἰσθάνομαι ἀσφάλεια καὶ γαλήνη ψυχῆς».2
Στὴν δὲ προσωπική του ἱστοσελίδα, τὴν ὁποία συνιστοῦμε νὰ ἐπισκεφθοῦν ὅλοι οἱ ἀναγνῶστες, ποὺ ἔχουν πρόσβασι στὸ διαδίκτυο, γράφει τὰ ἑξῆς ἀποκαλυπτικά, τὰ ὁποῖα ἀποτελοῦν κόλαφο κατὰ τῶν οἰκουμενιστῶν, καταδεικνύουν τὴ σαθρότητα καὶ ἐπικινδυνότητα τῶν θεμελίων, ἐπὶ τῶν ὁποίων στηρίζεται ἡ ψευδοένωσι, ποὺ ἐπιχειρεῖται μὲ τοὺςMονοφυσῖτες στὶς ἡμέρες μας, καὶ δικαιώνουν ὅλους τοὺς Ὀρθοδόξους πιστούς, ποὺ ἐναντιώνονται σ' αὐτή.
«Πολλοὶ μιλᾶνε γιὰ τὴν αἵρεση, ἀρκετοὶ γράφουν γιὰ τὴν αἵρεση, ἀλλὰ λίγοι εἶναι ἐκεῖνοι, ποὺ ἔχουν γευτεῖ τὴν πίκρατῆς αἵρεσης, καὶ ἀκόμα ἐλάχιστοι εἶναι αὐτοί, ποὺ τὴν ἔζησαν καὶ ἔχυσαν αἷμα γιὰ νὰ ἀπελευθερωθοῦν ἀπὸ τὴναἰχμαλωσία της. Ἡ αἵρεση εἶναι τρόπος ζωῆς, εἶναι μεγάλη φυλακή, εἶναι ἀσθένεια ψυχική, ἀλλὰ καὶ σωματική. Ἐγὼ ὁἈθανάσιος Xενείν τὰ ἔζησα ὅλα αὐτὰ τὰ τραγικὰ γεγονότα ὡς προϊστάμενος τῆς Kοπτικῆς παροικίας τῶν Ἀθηνῶν γιὰδεκαπέντε χρόνια. Oἱ Kόπτες διχάζουν τὸ πρόσωπο τοῦ Xριστοῦ μας καὶ καταργοῦν τὴν διανθρώπινη πραγματικὴ καὶρεαλιστικὴ παρουσία του στὸν κόσμο καὶ στὴν Ἐκκλησία. Ἀλλὰ τὸ θαῦμα τῆς θεραπείας μου καὶ τῆς μεταστροφῆς μουστὴ μητέρα μας, τὴν Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία, ἔγινε μὲ τὴν χάρη τοῦ Tριαδικοῦ Θεοῦ, ἀλλὰ καὶ τὴν ἔμπρακτη ἀγάπη τοῦΣεβασμιωτάτου Mητροπολίτου Πειραιῶς κ. Σεραφείμ, τοῦ γέροντα Mεθόδιου Kρητικοῦ καὶ τῶν πατέρων τῆς Ἱερᾶς MονῆςἈναστάντος Xριστοῦ. Aὐτὰ τὰ λόγια, ποὺ θὰ διαβάσεις, ἀγαπητὲ ἀναγνώστη, εἶναι ὁμολογία πίστης, ἀλλὰ καὶ δεῖγμαεὐγνωμοσύνης, ἀλλὰ ταυτόχρονα εἶναι μία ἔκκληση νὰ συνεργαστοῦμε ὅλοι μαζὶ νὰ βοηθήσουμε τοὺς ἁπλοὺς Kόπτες (15χιλιάδες ζοῦν στὴν Ἀθήνα) νὰ γνωρίσουν τὸ κάλλος τῆς Ὀρθοδοξίας. Πατὴρ Δρ Ἀθανάσιος Xενείν».3
Eἶναι πολὺ συγκινητικὸ καὶ ἄκρως διδακτικό, ἀλλὰ καὶ ἐλεγκτικὸ γιὰ μᾶς τοὺς Ὀρθοδόξους τὸ γεγονός, ὅτι καὶ οἱ δύο αὐτοὶ προσήλυτοι ἀδελφοί μας ἀπὸ τὴ στιγμή, ποὺ μετεστράφησαν στὴν Ὀρθοδοξία, ὡς πρῶτο μέλημά τους ἔθεσαν τὴν ἱεραποστολὴ πρὸς τοὺς ἐν τῷ σκότει τῆς αἱρέσεως καθημένους συμπατριῶτες τους, καὶ γι' αὐτὸ εἶναι ἄξιοι συγχαρητηρίων, ἀλλὰ καὶ κάθε συμπαραστάσεως στὸ ἔργο τους. Πρὸς τί ἆράγε ἡ ἱεραποστολικὴ αὐτὴ ἔκκληση καὶ προσπάθεια ἐκ μέρους τῶν ζηλωτῶν αὐτῶν κληρικῶν πρὸς τοὺς Ἀρμενίους καὶ τοὺς Kόπτες συμπατριῶτες τους, ἐὰν ἀμφότερες οἱ οἰκογένειες Ὀρθοδόξων καὶ Ἀντιχαλκηδονίων διετήρησαν πάντοτε τὴν ἴδια πίστι, ὅπως διατείνονται οἱ οἰκουμενιστές;
Ἀξίζει, ἀγαπητοὶ ἀναγνῶστες, κάθε συμπαράστασι στὸ ἔργο τῶν γνησίων αὐτῶν ἱεραποστόλων τοῦ Xριστοῦ. Ἂς τὴν προσφέρωμε μὲ ὁποιονδήποτε τρόπο, πρὸς δόξαν Θεοῦ, σωτηρία ψυχῶν καὶ καθαίρεσι τοῦ ὀχυρώματος τῆς παναιρέσεως τοῦ οἰκουμενισμοῦ.
1. Ἐνοριακὴ Eὐλογία, Tεῦχος Ἰουνίου-Ἰουλίου 2011, Ἀριθμ. τεύχ. 108-109
2. Ἐλεύθερη Ὥρα, 13.5.2012
3. http://www.fatherathanasioshenein.com
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου