Στην σημερινή περικοπή ο ευαγγελιστής Λουκάς μας περιγράφει την θαυμαστή ίαση δέκα λεπρών ανδρών, την οποία επιτέλεσε ο Κύριος, καθώς πορευόταν στην Ιερουσαλήμ. Οι δέκα λεπροί δεν πλησίασαν, αλλά στάθηκαν μακριά από τον Ιησού και ζητούσαν να τους ελεήσει. Αυτό το έκαναν, επειδή, σύμφωνα με τον μωσαϊκό νόμο, ήταν ακάθαρτοι, και όποιος τους πλησίαζε γινόταν και αυτός ακάθαρτος. Αλλά και ο Κύριος Ιησούς, σεβόμενος τον μωσαϊκό νόμο, τους στέλνει, για να δείξουν τους εαυτούς τους στους ιερείς, επειδή οι ιερείς ήταν αυτί που αποφαίνονταν για το αν ένας λεπρός θεραπεύθηκε και έπαυσε πλέον να είναι νομικά ακάθαρτος. Και πράγματι, καθώς οι λεπροί πορεύονταν προς τους ιερείς καθαρίσθηκαν.
Η λέπρα αποτελεί τύπο και σύμβολο της αμαρτίας. Όπως η λέπρα καθιστούσε έναν άνθρωπο στην Παλαιά Διαθήκη νομικώς ακάθαρτο, έτσι η αμαρτία στην πραγματικότητα κάνει ακάθαρτο τον άνθρωπο ενώπιον Θεού και ανθρώπων. Όπως επίσης ο λεπρός αν πλησίαζε κάποιον, τον έκανε ακάθαρτο, κατά ανάλογο τρόπο, ο αμαρτωλός άνθρωπος επηρεάζει με την άστατη ζωή του τους άλλους και τους ωθεί στην αμαρτία. Τέλος, όπως ο λεπρός όταν θεραπευόταν, προκειμένου να γίνει καθαρός, έπρεπε πρώτα να δείξει τον εαυτό του στον ιερέα, και εκείνος θα τον ανακήρυσσε καθαρό, έτσι και κάθε άνθρωπος που φέρει την αμαρτία πάνω του, για να καθαριστεί από αυτήν, θα πρέπει απαραιτήτως να πορευθεί στον ιερέα, να εξομολογηθεί, και δια του ιερέως θα του δοθεί η άφεση και ο καθαρισμός από την αμαρτία.
Ο Χριστός ήταν αυτός που θεράπευσε τους λεπρούς. Αυτός καθαρίζει και σώζει και εμάς από την αμαρτία. Όπως όμως έστειλε τους λεπρούς στους ιερείς, για να αποφανθούν για την κάθαρσή τους, έτσι και σε μας χορηγεί την κάθαρση διά των ιερέως και των μυστηρίων της Εκκλησίας. Κανείς δεν μπορεί να σωθεί μόνος του με την καλή ζωή του, όσο και αν πιστεύει στον Χριστό και προσεύχεται σ’ αυτόν, αν δεν πορεύεται στα μυστήρια της Εκκλησίας και δεν μετέχει σε αυτά. Η σωτηρία λοιπόν και η κάθαρσή μας από την αμαρτία χορηγείται από τον Χριστό δι αμέσου των μυστηρίων που επιτελούν στην Εκκλησία οι ιερείς.
Από τους δέκα λεπρούς που θεραπεύτηκαν μόνον ο ένας επέστρεψε για να ευχαριστήσει τον Κύριο, και αυτός ήταν Σαμαρείτης, δηλαδή όχι γνήσιος Ισραηλίτης. Αυτός μόνο επαινέθηκε από τον Κύριο και άκουσε τον ποθητό λόγο «η πίστη σου σε έσωσε». Έτσι προδηλώθηκε για άλλη μία φορά η σωτηρία των εθνών, τα οποία με πολλή προθυμία και ευγνώμονα διάθεση επρόκειτο να πιστεύσουν και να προσέλθουν στον αναστάντα Χριστό, εγκαταλείποντας την πλάνη και την ασέβεια. Ταυτόχρονα, προμηνύθηκε η απομάκρυνση των Ισραηλιτών από τον αληθινό Θεό, διότι φάνηκαν άπιστοι και αχάριστοι προς τον μονογενή του Υιό, που τους τίμησε με την ενανθρώπησή του και ευεργέτησε με εξαίσια θαύματα και θεϊκές διδασκαλίες.
Η ευγνωμοσύνη του πρώην λεπρού του χάρισε την σωτηρία. Και η δική μας ευγνωμοσύνη προς τον Κύριο Ιησού, αποτελεί την βασική προϋπόθεση της σωτηρίας μας. Η ευγνωμοσύνη δεν αποτελεί μία από τις πολλές αρετές που οφείλουμε να έχουμε ως χριστιανοί που είμαστε. Ταυτίζεται με την θετική ανταπόκρισή μας στις ευεργεσίες του Θεού προς εμάς, κυριότερη από τις οποίες ήταν η ενανθρώπηση και η σταυρική θυσία του. Γι αυτό κάποιος Άγιος έλεγε ότι μετά από την τόσο μεγάλη θυσία που έκανε ο Χριστός για να μας λυτρώσει, από ευγνωμοσύνη δεν πρέπει να πάμε στην κόλαση, για να μην τον λυπήσουμε.
Δυστυχώς δεν είναι λίγοι οι άνθρωποι που περιορίζουν την σχέση τους με τον Θεό στο να τον θυμούνται όταν τους βρεί κάποια δυσκολία και πειρασμός. Ίσως μετά την θεία βοήθεια να ευχαριστούν τον Θεό. Να δίνουν από ευγνωμοσύνη λεφτά σε κάποιον φτωχό ή σε κάποιο ευαγές ίδρυμα ή να εκπληρώνουν κάποιο τάμα που είχαν κάνει. Όμως εκτός απ’ αυτό, δεν πιθυμούν ουσιαστικότερη σχέση με τον Κύριο. Ο αληθινά ευγνώμων προς τον Θεό άνθρωπος είναι αυτός που κάνει κύρια και καθημερινή μέριμνά του το πώς να ευαρεστήσει τον Θεό και να τηρήσει το θέλημά του. Αφού ο Θεός μας χάρισε τα πάντα, ακόμη και τον ίδιο τον εαυτό του, η μόνη αληθινή ανταπόκριση εκ μέρους μας είναι να του προσφέρουμε και εμείς τα πάντα, όλη την ζωή μας: «εαυτούς και αλλήλους και πάσαν την ζωήν ημών Χριστώ τω Θεώ παραθώμεθα», μας προτρέπει η μητέρα Εκκλησία. Ας φανούμε λοιπόν αληθινά ευγνώμονες προς τον Κύριο, έτσι ώστε όταν αναστηθούμε, να πορευθούμε στην Βασιλεία του Θεού, αφού ακούσουμε τα ποθητά λόγια από τον Κύριο: «αναστάς πορεύου. Η πίστις σου σέσωκέ σε».
Αρχιμ. Π.Κ.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου