Γράφει ὁ Ἀρχιμ. Ἰωὴλ Κωνστάνταρος
Πρέπει νὰ ζεῖ κανεὶς ἐκτὸς πραγματικότητας γιὰ νὰ μὴ βλέπει τὸν ἐσωτερικὸ πόλεμο ποὺ ἔχει ἐδῶ καὶ καιρὸ ξεκινήσει στὴν πατρίδα μας.
Καὶ ἐνῶ ὅλοι βλέπουν τὴν κατάσταση ποὺ διαμορφώνεται, ὁ καθένας προσπαθεῖ νὰ ἑρμηνεύσει τὸ γενικώτερο κατάντημα ἀναλόγως τῆς πολιτικῆς τοῦ τοποθετήσεως καὶ τῆς κοσμοθεωρίας του.
Ὁπωσδήποτε τὸ μεγαλύτερο ποσοστὸ τῶν συμπατριωτῶν μας ἀλλὰ καὶ τῶν ἐκτὸς Ἑλλάδος παρατηρητῶν τοῦ αὐξανόμενου δημοσίου χρέους καὶ τῆς γενικωτέρας κρίσεως, ἐντοπίζει τὴν αἰτία τοῦ ὅλου προβλήματος στὸν πολιτικοοικονομικὸ καὶ μόνο τομέα. (Καὶ μόνο τοῦτος ὁ δείκτης ἑρμηνείας τοῦ φαινομένου, ἀποκαλύπτει τὸ πόσο ἔχει ὑποβαθμιστεῖ τὸ πνευματικὸ ἐπίπεδο τῶν ἀνθρώπων). Ὁ καθένας λοιπὸν μέσα ἀπὸ τὸ πρίσμα τῶν πολιτικῶν τοῦ τοποθετήσεων, προσπαθεῖ νὰ ρίξει τὰ βάρη στὸν ἄλλον. Ἡ γνωστὴ δηλαδὴ τακτική της μεταθέσεως τῶν προσωπικῶν εὐθυνῶν στοὺς ὤμους τῶν ἄλλων, μὲ ὅ,τι αὐτὸ βέβαια συνεπάγεται...
Ἂς μᾶς ἐπιτραπεῖ ὅμως σήμερα νὰ δοῦμε τὸ ὅλον θέμα καὶ ἀπὸ μία ἄλλη σκοπιά, ποὺ ἐνδεχομένως στενοχωρήσει ἢ καὶ ἐνοχλήσει ὁρισμένους.
Πρὶν ὅμως καταλήξουμε σὲ προσωπικὲς καὶ συλλογικὲς εὐθύνες, ἐπιβάλλεται νὰ ρίξουμε τὸ βλέμμα μας σὲ κάποιες ἀνοικτὲς πληγὲς τῆς κοινωνίας μας καὶ νὰ ρωτήσουμε:
Σὲ ποιὸν ἄραγε πόλεμο, ἀκαταπαύστως, χάνουν τὴν ζωὴ τοὺς χίλια καὶ πλέον ἄτομα τὴν ἡμέρα; Προφανῶς σὲ κανέναν. Κι ὅμως, στὴν Ἑλλάδα, ἐπὶ σειρὰ ἐτῶν, 300.000 ἕως 400.000 ἐκτρώσεις ἐτησίως (σύμφωνα μὲ τὰ ἐπίσημα στοιχεῖα), ἀφανίζουν τὸ μέλλον τοῦ τόπου μας καὶ τῆς φυλῆς μας.
Εἶναι τέτοιο καὶ τόσο τὸ κατάντημα, ὥστε μὲ τὰ χρήματα τοῦ...
φορολογουμένου λαοῦ, τὸ ἴδιο τὸ κράτος, στὰ νοσοκομεῖα-σφαγεῖα, συντελεῖ τὸ μεγαλύτερο τῶν ἐγκλημάτων. Σωστὰ ἔχει λεχθεῖ ὅτι περισσότερο κοστίζει ἕνα δόντι παρὰ ἕνα ἀνυπεράσπιστο κυοφορούμενο παιδί.
Ἐρώτημα δεύτερον:
Σὲ ποιὸ κράτος, ποὺ ἐννοεῖται σέβεται τὴν ὑπόστασή του, καὶ ἐνδιαφέρεται γιὰ τὸ μέλλον του, παρατηρεῖται τόση εἰσροὴ λαθρομεταναστῶν μὲ αὐξανομένους μάλιστα τοὺς δεῖκτες εἰσόδου στὰ ἐδάφη του; Τὸ ὅτι κάποιοι κάνουν λόγο γιὰ τοὺς Ἕλληνες μετανάστες στὶς δεκαετίες ‘60 καὶ ‘70 καὶ τοὺς παραλληλίζουν μὲ τὸν συρφετὸ τῶν ξένων ποὺ εἰσρέουν παράνομα, μόνο ὡς κακόγουστο ἀστεῖο θὰ μποροῦσε νὰ ἐκληφθεῖ ἢ ὡς παροιμιώδη ἀφέλεια ὅσων τὸ ὑποστηρίζουν.
Ἐρώτημα τρίτον:
Ποιὸ ὀργανωμένο κράτος, ἐνῶ διαθέτει τεράστιους φυσικοὺς πόρους, τοὺς ἀφήνει ἀνεκμετάλλευτους, μὲ ἀποτέλεσμα νὰ φτάνει στὸ κατάντημα νὰ δανείζεται ἀπὸ ἄλλα κράτη καὶ ἀπὸ τραπεζικοὺς κολοσσούς, ὑπέρογκα ποσὰ μὲ ὑψηλοὺς τόκους καὶ στὸ τέλος νὰ μὴ κατορθώνει νὰ ξεχρεώσει οὔτε καὶ αὐτὰ τὰ ἐπιτόκια;
Ὁμολογουμένως θὰ χρειάζονταν σελίδες ὁλόκληρες γιὰ νὰ ἀναφέρει κανείς, ἔστω καὶ συνοπτικῶς τὸ πόσο ἔχει εὐλογήσει ἡ πρόνοια τοῦ Θεοῦ τὴν Πατρίδα μᾶς (θαλάσσιος πλοῦτος, καλλιεργήσιμα ἐδάφη, μοναδικὲς ἐκτάσεις γιὰ κτηνοτροφία, ὀρυκτὸς πλοῦτος καὶ τόσα ἄλλα, μὲ κορυφαῖο τὸν ἀρχαιολογικό μας θησαυρὸ ποὺ βρίσκεται καὶ κρύπτεται ἀκόμα σὲ ὅλα τὰ μήκη καὶ πλάτη τοῦ τόπου μας).
Ἐὰν ὄντως ὑπῆρχε σωστὸς πολιτικοοικονομικὸς προγραμματισμός, ἡ Ἑλλάδα ὄχι μόνο δὲν θὰ κινδύνευε νὰ ἐκτοξεύσει τὸ δημόσιο χρέος της ἀπὸ τὸ 115% τοῦ Α.Ε.Π στὸ ἀνατριχιαστικὸ ὕψος τοῦ 190% ὅπως ἀνακοίνωσε τὸ Δ.Ν.Τ γιὰ τὸ ἑπόμενο ἔτος, ἀλλὰ ἡ ἴδια θὰ μποροῦσε νὰ πλουτίσει τὰ τέκνα της καὶ ταυτοχρόνως νὰ βοηθήσει καὶ ἄλλα κράτη ποὺ ἔχουν ν’ ἀντιμετωπίσουν παρόμοιες οἰκονομικὲς ἀνάγκες... Ἀντ’ αὐτοῦ ὅμως βλέπουμε νὰ προστίθενται ὁλοένα καὶ περισσότερα ἀνάλγητα, ἐξοντωτικὰ καὶ ἀπάνθρωπα μέτρα ποὺ ἐξουθενώνουν τὸν Ἑλληνικὸ λαό. Καὶ τὸ χειρότερο ὅλων, ποὺ δὲν ἔχει ἀκόμα ἐπισημανθεῖ ὅσο θὰ ἔπρεπε, ὅτι αὐτὴ ἡ οἰκονομικὴ κρίσις δημιουργεῖ διχασμὸ καὶ σκληρὴ ἀντιπαλότητα στὶς κοινωνικὲς ὁμάδες, μὲ ἀποτέλεσμα νὰ ἀλλοιώνεται ἡ Ἐθνικὴ συνοχὴ καὶ ἄρα τὸ μέλλον τοῦ τόπου.
Ἐρώτημα τέταρτον:
Ποιὸ Ἔθνος ποῦ ἔχει ἐπίγνωση τῆς ἀποστολῆς του, ἀφήνει τὴ νεολαία του νὰ φτάνει σὲ τέτοιο φρικτὸ κατάντημα ἐκφυλισμοῦ ὅπως συμβαίνει τελευταίως στὴ χώρα μας; Οἱ νέοι δήλ. ἄνθρωποι νὰ ξεφεύγουν ἀπὸ τὸ ἦθος καὶ τὶς ἀρχὲς ποὺ συνέχουν τὴν κοινωνία καὶ ἀναδεικνύουν τὴν ὁλοκληρωμένη προσωπικότητα, καταντώντας οὐσιαστικὰ σκλάβοι τῶν παθῶν τῆς ἀτιμίας καὶ ἀργὰ ἢ γρήγορα, νομοτελειακῶς, σκλάβοι καὶ τῶν ἀνθρώπων;
Ἐρώτημα πέμπτον:
Ποιὸ Ἔθνος λησμονεῖ τόσο πολὺ τὰ τέκνα του ποῦ βρίσκονται ἐκτός του μητροπολιτικοῦ-ζωτικοῦ του χώρου; Ἡ πατρίδα μας καὶ στὸ σημεῖο αὐτὸ κινδυνεύει νὰ ἔχει τὴν ἀρνητικὴ πρωτιά. Ὄχι ἁπλῶς λησμόνησαν οἱ κρατοῦντες τοὺς ὄμαιμους ἀδελφοὺς ποὺ βρίσκονται στὶς ἀλησμόνητες πατρίδες, ὄχι μόνο περιφρονεῖται ὁ ὅπου γὴς Ἑλληνισμός, μὰ καὶ σὲ πλεῖστες ὅσες περιπτώσεις, συμπεριφέρεται ἡ κεντρικὴ διοίκησις ὡς κακὴ μητριά. Ὑπερβολές; Μακάρι νὰ ἦταν. Ἡ κατάργησις ἀκόμα καὶ τῶν δεξιώσεων στὶς πρεσβεῖες μας ὅπου γής, κατὰ τὶς Ἐθνικὲς ἑορτές, γιὰ δῆθεν λόγους οἰκονομίας, ἀποδεικνύει τραγικά του λόγου τὸ ἀληθές.
Ἐρώτημα ἕκτον:
Πῶς ἐνεργεῖ ἕνα σοβαρὸ κράτος ὅταν βλέπει ὅτι οἱ θάνατοι ξεπέρασαν κατὰ πολὺ τὶς γεννήσεις τῶν ὑπηκόων του; Καὶ πῶς ἀνατρέπεται ἡ κατάστασις ὅταν μὲ μαθηματικὴ ἀκρίβεια σὲ λίγο καιρὸ οἱ ξένοι θὰ πλεονάζουν τοῦ γηγενοῦς πληθυσμοῦ του; Προφανῶς, ἕνα σοβαρὸ κράτος οὐδέποτε ἐφαρμόζει αὐτὸ ποὺ λαμβάνει χώρα στὴν ταλαίπωρη πατρίδα μας, δήλ. ἀνεξέλεγκτη εἰσροὴ λαθρομεταναστῶν (τῶν ὁποίων ἀκόμα καὶ οἱ τόποι καταγωγῆς τοὺς εἶναι δύσκολο νὰ ἐντοπιστοῦν στὸν χάρτη;).
Ποιὰ ἄλλη φυλὴ ἔχει ὑποστεῖ τὰ τελευταία ἔτη τέτοια καὶ τόση ἀλλοίωση στὴν οὐσία της καὶ στὴ δομὴ τῆς ὅσο ἡ δική μας, μὲ τὴν γνωστὴ «φάμπρικα» τῶν ὁμαδικῶν καὶ ἀνεξελέγκτων ἐλληνοποιήσεων; Καὶ πόσο ὁ δύσμοιρος τόπος μας θὰ ἀντέξει ἀπὸ τὶς συνακόλουθες ἐπιπτώσεις τῶν μικτῶν γάμων; Τὸ παράδειγμα τῆς Ἀμερικανικῆς πανσπερμίας, τοῦ μωσαϊκοῦ αὐτοῦ τῶν ἐθνοτήτων, τῆς χώρας δήλ. ποῦ στερεῖται ἱστορικῶν παραδόσεων καὶ ἑνιαίας πολιτιστικῆς καὶ πολιτισμικῆς συνοχῆς, ὁπωσδήποτε δὲν μπορεῖ νὰ ἀποτελεῖ παράδειγμα γιὰ τὴν Ἑλληνική μας Πατρίδα;
Ἐρώτημα ἕβδομον:
Ποιὸ κράτος, τουλάχιστον τῶν Βαλκανίων, γιατί σὲ ἄλλες, περισσότερο ἀνεπτυγμένες περιοχές, τοῦτο ἀποκλείεται, ξεκινᾶ σχολικὴ περίοδο καὶ τὰ βιβλία εἶναι ἀνύπαρκτα; Δυστυχῶς καὶ στὸ σημεῖο αὐτὸ κρατοῦμε τὰ πρωτεῖα.
Ἐρώτημα ὄγδοον:
Σὲ ποιὸ ὀργανωμένο κράτος ποὺ γνωρίζει νὰ προστατεύει τὸ κύρος του, οἱ ξένοι λαθρομετανάστες, τολμοῦν δημοσίως νὰ ποδοπατοῦν καὶ νὰ καῖνε τὴ σημαία, τὸ ἱερὸ δήλ. σύμβολο τῆς χώρας ποῦ τοὺς φιλοξενεῖ; Μπορεῖ κανεὶς νὰ σκεφθεῖ κάτι ἀνάλογο στὴν Εὐρώπη ἢ στὴν Ἀμερική; Μπορεῖ κανεὶς νὰ φανταστεῖ σὲ ἄλλα εὐνομούμενα κράτη τοὺς ἀναρχικοὺς νὰ ρίχνουν βόμβες καὶ νὰ καῖνε τὸ μνημεῖο τοῦ ἀγνώστου στρατιώτου; Ὅσοι τολμήσουν, θὰ πέσουν ἀμέσως νεκροὶ καὶ ἡ κοινωνία ὁλόκληρη θὰ ἐπευφημήσει τὸν στρατὸ καὶ τὰ σώματα ἀσφαλείας. Καὶ αὐτὸ τὸ γνωρίζουν ὅλοι. Γιὰ τοῦτο καὶ οὐδέποτε σημειώνονται σὲ σοβαρὲς χῶρες, τέτοιου εἴδους βανδαλισμοί. Ἐπιτέλους, σὲ κάθε πολιτισμένη χώρα ποὺ κατοικεῖται ἀπὸ ἀνθρώπους οἱ ὁποῖοι διαθέτουν στοιχειώδη λογικὴ καὶ Ἐθνικὴ ἀξιοπρέπεια, ὑφίστανται καὶ κάποιοι ἀναγκαῖοι ὄροι διαβιώσεως ποὺ εἶναι ἀνεπίτρεπτο νὰ τοὺς ξεπερνᾶ κανεὶς ἄνευ σκληρῶν συνεπειῶν.
Ἐρώτημα ἔνατον:
Ποιὸ κράτος ποὺ θέλει νὰ γίνεται σεβαστὸ στοὺς φίλους του καὶ ὑπολογίσιμο στοὺς ἐχθρούς του, παρουσιάζει τὴν ἀπαράδεκτη καὶ ἀπαξιωτικὴ συμπεριφορὰ ποὺ δείχνει τὸ δικό μας στοὺς σταθεροὺς πυλῶνες τοῦ Ἔθνους ὅπως εἶναι ὁ στρατὸς καὶ τὰ σώματα ἀσφαλείας; Καὶ ποιὰ σοβαρὴ κυβέρνηση κοιτάζει νὰ κλείσει τὴν μαύρη τρύπα τοῦ οἰκονομικοῦ ἐλλείμματος καὶ τῆς ἀνεξέλεγκτης παραοικονομίας μὲ τὴν περικοπὴ μισθῶν καὶ ἐπιδομάτων τῶν ἀξιωματικῶν του στρατοῦ ξηρᾶς, θαλάσσης, ἀέρος, τῶν ἀνδρῶν τῆς ἀστυνομίας καὶ γενικῶς τῶν σωμάτων ἀσφαλείας; Ἡ κατάστασις καὶ στὸ σημεῖο αὐτό, ὄντως, ἔχει φθάσει στὸ ἀπροχώρητο καὶ κάνει τὸν κάθε Ἑλληνόψυχο ὄχι μόνο νὰ θλίβεται ἀλλὰ κυρίως νὰ ἐκνευρίζεται καὶ νὰ φτάνει στὰ ὅριά του, (κάτι βεβαίως ποὺ ἡ «πολιτικὴ προπαγάνδα» τῶν «ποικίλων συστημάτων», ὀφείλει νὰ τὸ ἐπισημάνει...).
Ἐρώτημα δέκατον:
Ποιὸ Ἔθνος μὲ τόση Ἱστορία καὶ κυρίως τέτοιο καὶ τόσο γλωσσικὸ πλοῦτο, ἀποκόπτει τὰ τέκνα του ἀπὸ τὶς ρίζες τους; Φυσικὰ μόνο τυχαῖο δὲν εἶναι αὐτὸ ποὺ συμβαίνει στὴ χώρα μας. Καὶ ἂν ἀληθεύει, ποὺ μᾶλλον ἀληθεύει, ὅτι τὴν «τύχη» τοῦ μαθήματος τῶν θρησκευτικῶν, δήλ. τὸ προαιρετικόν της διδασκαλίας τους, θὰ ἔχουν ὁσονούπω τόσο τὸ μάθημα τῆς Ἱστορίας, ὅσο καὶ αὐτὸ τῶν Ἀρχαίων Ἑλληνικῶν, κατανοεῖ κανεὶς ποιοὶ κρύπτονται πίσω ἀπὸ αὐτὲς τὶς καταστάσεις καὶ τὶς κατάπτυστες ὑπουργικὲς ἀποφάσεις. Ἂν θελήσουμε νὰ προσδώσουμε χαρακτηρισμὸ στὴν διαμορφωθεῖσα κατάσταση στὸν ταλαίπωρο χῶρο τῆς παιδείας, ἀναντιλέκτως θὰ τὴν ὀνομάζαμε Ἐθνικὴ-παιδαγωγικὴ αὐτοκτονία. Καὶ δὲν πρόκειται πράγματι περὶ Ἐθνικῆς αὐτοκτονίας, ὅταν οἱ νέοι ἄνθρωποι ἤδη συνηθίζουν στὸ διαδίκτυο καὶ στὴν κινητὴ τηλεφωνία νὰ γράφουν τὰ λεγόμενα greeklish (γκρίκλις), δήλ. τὴν νεοβαρβαρική; Φαίνεται πὼς ὅσοι κινοῦν τὰ νήματα τῆς Ἑλληνικῆς καταστροφῆς, δὲν ἀρκοῦνται ἁπλῶς τὸ νὰ ὑφίστανται στὰ «ριζώματα» τῆς συνειδήσεώς τους οἱ ἀνθελληνικὲς ρήσεις καὶ κατευθύνσεις, ἀλλὰ προβαίνουν καὶ στὴν ἐφαρμογὴ τοῦ Λενικοῦ ἀφορισμοῦ: «Ἂν θέλεις νὰ ἐξαφανίσεις ἕνα λαό, ἐξαφάνισε τὴν γλώσσα του»! (Θὰ μποροῦσε κανεὶς νὰ διανοηθεῖ γιὰ παράδειγμα, στὸ κράτος τοῦ Ἰσραὴλ νὰ ἔπαυαν τὴν διδασκαλία τῆς Ἑβραϊκῆς γλώσσης καὶ τῆς Ἑβραϊκῆς Ἱστορίας;).
Δυνάμεθα βεβαίως νὰ προσθέσουμε καὶ ἄλλες χάνδρες στὸ κομβολόγιον τῶν ἁμαρτημάτων τῶν ἡγετῶν μας καὶ νὰ συνεχίσουμε ἀποκαλύπτοντας καὶ ἄλλες πυορροοῦσες πληγὲς ποὺ ὑφίστανται στὸ Ἐθνικὸ σῶμα (ὅπως π.χ. τὸ μὴ ἐλεγχόμενο πλέον μουσουλμανικὸ στοιχεῖο κ.α). Ἀρκοῦν ὅμως τὰ ὅσα παραπάνω ἐπισημάναμε, στὸ νὰ καταδείξουν «τοῖς νοῦν ἔχουσι» ὅτι τὸ Ἔθνος μᾶς πλέον, περισσότερο τώρα παρὰ ποτέ, ἔχει φθάσει στὸ ναδίρ.
Καὶ ναὶ μὲν ὅλοι μας, λίγο ἕως πολύ, συμφωνοῦμε στὶς διαπιστώσεις καὶ γενικῶς στὴν διάγνωση τοῦ ἀσθενοῦς. Ἐκεῖ ὅμως ποὺ ἐνδεχομένως θὰ ὑπάρξει διαφωνία εἶναι ἡ ἀνεύρεσις τῶν αἰτίων καὶ κυρίως ὁ ὀρθὸς τρόπος θεραπείας.
(Συνεχίζεται)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου