πηγή: Ορθόδοξος Τύπος, 9/9/2011
ΚΑΥΧΗΣΙΣ ΔΙΑ ΤΟΝ ΣΤΑΥΡΟΝ ΤΟΥ ΚΥΡΙΟΥ
Γράφει ο Πρωτοπρ. Διονύσιος Τάτσης
Ὁ ἀληθινός χριστιανός στοχάζεται μέ βαθιά συγκίνηση τή Σταύρωση τοῦ Χριστοῦ, ἡ ὁποία τοῦ ἔδωσε τήν δυνατότητα τῆς σωτηρίας. Γι᾽ αὐτόν ἀποτελεῖ τό μεγαλύτερο καί σπουδαιότερο γεγονός. Ὅλα τά ἄλλα γεγονότα τῆς ζωῆς του ἔρχονται σε δεύτερη μοίρα. Ἡ πρώτη προτεραιότητα εἶναι ἡ μελέτη τῆς θυσίας τοῦ Χριστοῦ πάνω στό σταυρό, γιά τή σωτηρία του. Μέ τον τρόπο αὐτό τό σῶμα του νεκρώνεται ὡς πρός τήν ἁμαρτία και ἡ ψυχή του μέ ὁλοκληρωτική ἀφοσίωση στρέφεται στό Χριστό. Τήν κατάσταση αὐτή βίωνε ἔντονα καί διαρκῶς ὁ ἀπόστολος Παῦλος: «Ὅσο γιά μένα, δέν θέλω ἄλλη ἀφορμή γιά καύχηση ἐκτός ἀπό τόν σταυρό τοῦ Κυρίου μας ᾽Ιησοῦ Χριστοῦ, τό σταυρό, πού πάνω του πέθανε ὁ κόσμος γιά μένα καί ἐγώ γιά τόν κόσμο»...
Ἑρμνηνεύοντας τό λόγο αὐτό ὁ Π. Ν. Τρεμπέλας σημειώνει: «Μή γένοιτο ποτέ ἐγώ νά καυχηθῶ διά τίποτε ἄλλο παρά διά τό ὅτι δι᾽ ἐμέ ἔλαβε δούλου μορφήν καί ἐσταυρώθη διά την σωτηρίαν μου ὁ Ἰησοῦς Χριστός. Μόνον καύχημά μου εἶναι τοῦ Κυρίου ὁ σταυρικός θάνατος, διά τῆς πίστεως δέ εἰς τόν θάνατον αὐτόν ἔχει νεκρωθῆ καί ἔχει χάσει τήν δύναμίν του ὡς προς ἐμέ ὁ κόσμος. Ἀλλά καί ἐγώ ἔχω νεκρωθῆ ὡς πρός τόν κόσμον».
Ἡ δύναμη τῆς Ἐκκλησίας ἔχει ἄμεση σχέση μέ τή θυσία τοῦ Χριστοῦ πάνω στό Σταυρό. Ἡ πορεία της εἶναι μαρτυρική, ἀλλά ποτέ δέν θά δεχτεῖ τό καίριο πλῆγμα. Εἶναι χαρακτηριστικά τά ὅσα γράφει σχετικά ἕνας ἐπίσκοπος: «Ὅσο ἡ Ἐκκλησία σταυρώνεται, τόσο περισσότεροφανερώνει τή δύναμη τοῦ Χριστοῦ στόν κόσμο. Δέν ὀφείλουμε τή δύναμή μας στά ὅπλα, οὔτε στήν κοσμική ἐξουσία καί στά ἀξιώματα, ἀλλά στό Σταυρό τοῦ Χριστοῦ. Ὁ Ἐσταυρωμένος εἶναι ἡ σημαία τῆς Ἐκκλησίας. Εἶναι φοβερή κατάσταση ἡ ἐκκοσμίκευση τῆς ἐκκλησιαστικῆς μας ζωῆς. Ἀντί γιά τή στέρηση τοῦ Σταυροῦ προτιμήσαμε την αὐτάρκεια τῶν ὑλικῶν ἀγαθῶν. Ξεχάσαμε πώς ἔνδοξες ἐποχές γιά τήν Ἐκκλησία εἶναι ὅταν τήν σταυρώνουν ποικιλοτρόπως οἱ διάφοροι ἐποχιακοί διῶκτες. Ἀντί νά συγκινούμαστε ἀπό την εὐχαριστιακή φανέρωση τοῦ Σταυροῦ, ἐπιζητοῦμε τήν κοσμική ἐξουσία καί αἴγλη. Χρειάζεται νά δώσουμε καί τό αἷμα μας γιά νά διατηρήσουμε τό ἦθος τοῦ Σταυροῦ μέσα σέ μία δαιμονοκρατούμενη κοινωνία».
Ἑρμνηνεύοντας τό λόγο αὐτό ὁ Π. Ν. Τρεμπέλας σημειώνει: «Μή γένοιτο ποτέ ἐγώ νά καυχηθῶ διά τίποτε ἄλλο παρά διά τό ὅτι δι᾽ ἐμέ ἔλαβε δούλου μορφήν καί ἐσταυρώθη διά την σωτηρίαν μου ὁ Ἰησοῦς Χριστός. Μόνον καύχημά μου εἶναι τοῦ Κυρίου ὁ σταυρικός θάνατος, διά τῆς πίστεως δέ εἰς τόν θάνατον αὐτόν ἔχει νεκρωθῆ καί ἔχει χάσει τήν δύναμίν του ὡς προς ἐμέ ὁ κόσμος. Ἀλλά καί ἐγώ ἔχω νεκρωθῆ ὡς πρός τόν κόσμον».
Ἡ δύναμη τῆς Ἐκκλησίας ἔχει ἄμεση σχέση μέ τή θυσία τοῦ Χριστοῦ πάνω στό Σταυρό. Ἡ πορεία της εἶναι μαρτυρική, ἀλλά ποτέ δέν θά δεχτεῖ τό καίριο πλῆγμα. Εἶναι χαρακτηριστικά τά ὅσα γράφει σχετικά ἕνας ἐπίσκοπος: «Ὅσο ἡ Ἐκκλησία σταυρώνεται, τόσο περισσότεροφανερώνει τή δύναμη τοῦ Χριστοῦ στόν κόσμο. Δέν ὀφείλουμε τή δύναμή μας στά ὅπλα, οὔτε στήν κοσμική ἐξουσία καί στά ἀξιώματα, ἀλλά στό Σταυρό τοῦ Χριστοῦ. Ὁ Ἐσταυρωμένος εἶναι ἡ σημαία τῆς Ἐκκλησίας. Εἶναι φοβερή κατάσταση ἡ ἐκκοσμίκευση τῆς ἐκκλησιαστικῆς μας ζωῆς. Ἀντί γιά τή στέρηση τοῦ Σταυροῦ προτιμήσαμε την αὐτάρκεια τῶν ὑλικῶν ἀγαθῶν. Ξεχάσαμε πώς ἔνδοξες ἐποχές γιά τήν Ἐκκλησία εἶναι ὅταν τήν σταυρώνουν ποικιλοτρόπως οἱ διάφοροι ἐποχιακοί διῶκτες. Ἀντί νά συγκινούμαστε ἀπό την εὐχαριστιακή φανέρωση τοῦ Σταυροῦ, ἐπιζητοῦμε τήν κοσμική ἐξουσία καί αἴγλη. Χρειάζεται νά δώσουμε καί τό αἷμα μας γιά νά διατηρήσουμε τό ἦθος τοῦ Σταυροῦ μέσα σέ μία δαιμονοκρατούμενη κοινωνία».
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου