Δευτέρα 18 Απριλίου 2011

Η ΞΗΡΑΝΘΕΙΣΑ ΣΥΚΗ ΚΑΙ ΟΙ ΙΟΥΔΑΙΟΙ:ΕΥΘΕΙΑ ΑΝΤΙΠΑΡΑΘΕΣΗ ΤΟΥ ΙΗΣΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ ΜΕ ΤΟ ΕΒΡΑΙΚΟ ΚΑΤΕΣΤΗΜΕΝΟ,ΠΟΥ ΚΑΤΑΔΙΚΑΖΕΙ "ΝΑ ΜΗ ΒΓΑΛΕΙ ΚΑΡΠΟ ΕΙΣ ΤΟΝ ΑΙΩΝΑ"



 Ένα φλογερό κήρυγμα του Μακαριστού Μητροπολίτου Φλωρίνης Αυγουστίνου Καντιώτη,για τη σημερινή Ευαγγελική Περικοπή:"ΤΟ πρωί, γαπητοί μου, μς ξίωσε Κριος νορτσουμε τμεγάλη ορττν Βαΐων, κι πψε ρχίζει γία καΜεγάλη βδομάδα. νθρώπινη καρδισυγκινεται.
Στ
ν ρθρο τς Μεγάλης Δευτέρας, κκλησία μς πενθυμίζει τν ξηρανθεσα συκιποναφέρει τεαγγέλιο (βλ. Ματθ. 21,18-22).

Χριστς σν σμερα μεινε λη τν μρα στεροσλυμα. Μλις μως βρδιασε φυγε. πρχε κίνδυνος. Στν πόλι πρχαν κακοποιομψυχμοχθηρή. Γι᾿ατπροτιμτν ρημο. Καλύτερα μτγρια ζα παρμνθρπους κακούς. 
Χριστς μτος μαθητς βγκε στν παιθρο. κεδιανυκτέρευσε καπροσευχόταν. ταν ξημέρωσε πρε πάλι τδρόμο πρς τεροσόλυμα. ν καγνριζε τι κεθποστπθη καθσταυρωθ, ταν ποφασισμνος νθυσιασθκανχύσταμα του «πρ τς τοκσμου ζως κασωτηρας» (θ. Λειτ. Μ. Βασ., καθαγ.). Καθς πέστρεφε στν πόλι, στδρμο «πενασε» (Ματθ. 21,18). Μμς φανεται παράξενο ατό. ταν τλειος Θεός, λλταν κατλειος νθρωπος. τσι καπεινοσε, καδιψοσε, κακουραζόταν καεχε νάγκη πνου, πως μες. Ατλγονται διβλητα πθη.
Α
τς λοιπν ποτρφει λο τν κσμο τρα πεινει. Κκεποβαδίζει βλπει μισυκιά. Πλησιάζει, πλώνει τχραντα χρια του καψάχνει στφυλλώματα νβρσκο. Μδβρκε. Καττε πτχείλη του βγκε μικατρα. Επε στδντρο· «Μηκέτι κ σοκαρπς γένηται ες τν αἰῶνα»· νμγίνκαρπς πσένα ποτέ πλέον. Κα«ξηράνθη παραχρμα συκ»,μσως συκιξεράθηκε (Ματθ. 21,19-20)· τφλλα κιτρίνισαν, χυμός στέγνωσε, κλαδικακορμς ταν πλέον μνο γιτφωτιά.

Θ
ρωτήσκανείς· Γιατί Χριστς νκνκακστδνδρο; φταιγε ατό;… παντομε.Χριστς σλη τν πγεια ζωή του δν κανε κακό. Κάποτε οσυγχωριανοί του ρπαξαν λιθάρια ντν λιθοβολήσουν, λλοτε οΓαδαρηνοτν διωξαν, λλοι τν συκοφαντοσαν· κανένα δν τιμρησε, ν καμποροσε. Καπάνω στσταυρκόμη προσευχθηκε πρ τν σταυρωτν του. λλνδν τιμώρησε νθρωπο, δωσε μως δύο δεγματα τς τιμωρητικς του δικαιοσνης – γιατΧριστς δν ενε μόνο γπη, ενε καδικαιοσύνη «καδικαιοσύνας γπησεν» (Ψαλμ. 10,7· 44,8), καμς προτρέπει «Δικαιοσνην μάθετε, ονοικοντες πτς γς» (σ. 26,9). Συνεπς βραβεει τκαλκατιμωρετκακ. Δεγμα λοιπν τς τιμωρητικς δυνάμεώς του ενε δύο παραδεγματα στΓραφ. Τνα ενε τι πέτρεψε νμπον τδαιμόνια σνα κοπάδι χοίρων ποτρεφαν οΓαδαρηνοί, οχοροι ρμησαν στγκρεμκαπνίγηκαν (βλ. Ματθ. 8,28-32). ταν τιμωρία τς πλεονεξίας καί φιλαργυρίας τν νθρπων κενων. Τλλο ενε ατποκομε σμερα στεαγγέλιο, τι ξρανε να δντρο, γινδώσνα δίδαγμα. Ποιό δίδαγμα; Παρακαλπροσξτε.

Δ
ν τλω γώ, τλει Πλτων· νθρωπος ενε δντρο, μτδιαφορτι τδντρο δν ασθνεται, νατς ασθάνεται, χει λογικ. πως τδντρο χει ῥίζα, κι νθρωπος χει ῥίζα. ῥίζα τοδντρου ενε κάτω στγ, ῥίζα τονθρπου ενε πάνω στν οραν· νθρωπος συνδέεται μτΘεκαπατν ντλεπνοή· ν κοπατῥίζα, νθρωπος γνεται να κτνος πλέον. λλες μοιότητες· τδντρο χει φλλα, κανθρωπος χει φλλα· τ«φλλα» τονθρπου ενε τκαλά του λγια. Τδντρο χει νθη, νθρωπος χει νθη· τ«νθη» του ενε τεγενσυναισθματα καοραες φέσεις. Τδντρο χει καρπούς, καγιατος κυρως πρχει· κανθρωπος χει καρπούς· ο«καρπο» τονθρώπου ενε τκαλά του ργα.
Μετ
πατβλέπουμε, τι ξηρανθεσα συκενε σμβολο κάποιων νθρπων. Ποιν;
-Συμβολίζει πρτον κακυρίως τν ουδαϊκσυναγωγή. Τί καναν οουδαοι καδίως ογέται τους οφαρισαοι; Εχαν ναό, καναν καθημερινς θυσες, νηστεες μεγλες, προσευχς μακρές, λεημοσύνες πιδεικτικές. λα τεχαν, λλτΘεδν τν εχαν. πόδειξις τι, ταν λθε Χριστός, τν σταρωσαν.ταν λοιπν ποκριταί. Κασυκιενε σμβολο τν ποκριτν ουδαίων, πομφάνιζαν να ξωτερικμεγαλεο, λλμέσα τους δν εχαν τίποτε.μοιαζαν, κατμία λλη εκόνα ποεπε Χριστός, μτάφους, ποπξω ενε ραοι, λλμσα ενε πλρεις «στων νεκρν καπάσης καθαρσας» (Ματθ. 23,27). ξηρανθεσα συκλοιπν ενε σμβολο λου τοουδαϊσμο, τν ποο ποδοκμασε Θεός.
Κι α
τποεπε Χριστός, «Μηκέτι κ σοκαρπς γένηται ες τν αἰῶνα» (.. 12,19), ενε καπροφητεία. Μχρι σμερα βλέπουμε τι τδντρο τοσραλ ενε καρπο, ρνητικς ενε όλος του στν κόσμο· τποτε θετικδν χει παρουσισει καδν λκύει τσυμπάθεια. Ματδν κατηγορομε τλαατό· ξέρουμε τι μιμέρα οσραηλτες θμετανοσουν
κα
θπιστέψουν κι ατοστΧριστ(βλ. Ρωμ. 11,26). Μχρι τρα πάντως ενε δνδρο ξηραμμένο· μνο καρπος πικρος παράγει στν κσμο.
-
λλπως Θες φτευσε στν παλαιδιαθήκη τν σραλ γινενε καρποφόρο δντρο, παράγων πολιτισμοκαξημερώσεως τς νθρωπτητος καπρωτοπρο στθεογνωσία, τσι στν καινδιαθήκη ξέλεξε τδικό μας θνος. ταν λληνες ζήτησαν νδον τΧριστό, κενος επε· «λήλυθεν ρα να δοξασθυἱὸς τονθρώπου» (ω. 12,23).τσι τθνος μας γινε χριστιανικό. Σήμερα μως εμαστε χριστιανικθνος; Τυπικς εμαστε· στν οσία δν εμαστε, φοπομακρυνθήκαμε πτν δτοΚυρίου· δν χουμε νδείξουμε ργα φωτεινά, για, καρπος καλούς. πομένως καρπη συκισυμβολίζει τν καρπία κατοδικομας θνους.
-Τέλος συμβολίζει κα
κάθε ψευδοχριστιανό, ποχει μν φλλα κανθούς, λλδν χει καρπούς. Τέτοιοι ενε οχριστιανοτοαἰῶνος μας, οχριστιανοτς ταυττητος, τν ορτν καπανηγρεων. Μπορενμφανίζωνται κάπου – κάπου στν κκλησία, νπροσκυνον εκόνες, ννβουν κανένα κερί, ννηστεουν λίγο, νκτελον μερικτυπικκαθήκοντα· λλατενε φλλα. Καλενε κι ατά, ποιός τκαταδικάζει; ενε μως πλς φλλα. Κατφλλα πρχουν γιτν καρπό.ναγκαα λοιπν κι ατά, μδν ρκον. Χριστιανς πρπει νδώσκακαρπούς. Κακαρποενε τργα, οπρξεις, οθυσες, αταπρνησις, τήρησις τν ντολν, γώνας γιγάπη, δικαιοσύνη, γιότητα.
Θφεληθομε σμερα, γαπητοί μου, ἐὰν καθένας μας τβράδυ στσπτι, προτοπέσνκοιμηθ, ναρωτηθ· Εμαι δντρο φυτεμνο δ20, 30, 70, 80 χρόνια, σα δώσΘεός· τί χω ποδώσει;…
Το
ς καρπος τν δντρων τος γνωρζουμε· οκαρποποπεριμένει Χριστς πτν Χριστιανποιοί ενε; Σς παρακαλνοξτε τν ΚαινΔιαθκη σας στν πρς Γαλάτας πιστολή, κεφάλαιο 5ο, στίχο 22· κεθδτε, τι οκαρποτοδντρου πολέγεται βαπτισμένος Χριστιανς ενε ννέα. Πρτος ενε γπη, κάθετος (πρς τν Θεό) καριζοντία (πρς τν πλησίον)· ἐὰν δν χω γπη, εμαι «κύμβαλον λαλάζον» (Α΄ Κορ. 13,1). Τος λλους καρπος δν σς τος λω· κενττν περιέργειά σας ντος βρτε σες…
Ε
μαστε σν δέντρο «πεφυτευμνον παρτς διεξόδους τν δάτων» (Ψαλμ. 1,3). Καμς ποτζει Θες χι μνερλλμτδιο του ταμα! «Πίετε ξ ατοπάντες…», επε (Ματθ. 26,27). Γιατχει παιτήσεις. «Οτω λαμψτω τφς μν μπροσθεν τν νθρώπων», λέει, «πως δωσιν μν τκαλργα καδοξάσωσι τν πατέρα μν τν ν τος ορανος» (..μ5,16). Γιποιον θμείνκαρπη συκιά, πως ούδας κι πως ουδαϊκσυναγωγή, σχύει –λλομονο– κατάρα τοΧριστο«Μηκέτι κ σοκαρπς γένηται ες τν αἰῶνα» (.. 21,19) κατπειλητικλγια τοΠροδρόμου πρς λους, λαϊκος κακληρικούς, ρχοντες καρχομένους· «δη ξίνη πρς τν ίζαν τν δένδρων κεται· πν δένδρον μποιον καρπν καλν κκόπτεται καες πρ βάλλεται» (.. 7,19), ξερριζώνεται καίχνεται στφωτιά· σφωτιχι λικλλ«ες τπρ ταώνιον ττοιμασμνον τδιαβόλκατος γγέλοις ατο» (.. 25,41).

Ε
θε νξιωθομε νεμαστε δντρα καρποφόρα πρς δξαν τοΚυρίου μν ᾿ΙησοΧριστο· ν, παδες λλήνων, μνετε καπερυψοτε ες πντας τος αἰῶνας· μν.

πσκοπος Αγουστνος.

Δεν υπάρχουν σχόλια: