«Πρόσεχε σεαυτώ από των φαρμάκων της Ιεζάβελ»

 

Posted on 19 Ιουνίου, 2023

(Δ΄ Βασιλειών – Θ΄, 22)
(Αγ. Ιωάννης ο Καρπάθιος – Φιλοκαλία, Α΄ τόμος- κεφ. 58)

ΝΙΚΟΣ ΣΑΚΑΛΑΚΗΣ, ΜΑΘΜΑΤΙΚΟΣ

Η ζωή του Πνεύματος (εν Χριστώ ζωή) δεν είναι υπόθεση (μόνο) γνώσεως∙ είναι και ορθός τρόπος ζωής.

Στην άσκηση της εν Χριστώ ζωής, χιλιάδες φυσιολογικοί (ψυχικά) άνθρωποι συγκρούονται καθημερινά με το παρελθόν και το μέλλον στα όρια του παρόντος. Αυτό συμβαίνει και στις προεκλογικές περιόδους, ως συνιστώσα της σύγχρονης ζωής, όπου οι Ορθόδοξοι Χριστιανοί αγωνίζονται να δώσουν την ορθή χριστιανική μαρτυρία στον πολιτικό στίβο.

Χαρακτηρίζεται αυτή η περίοδος (σε μέγιστο βαθμό) από τους προβληματισμούς γύρω από την ηθική, πολιτική και κοινωνική τάξη των πραγμάτων, ο αντίκτυπος των οποίων, ως γεγονότων, μας ακολουθεί αποφασιστικά στην μελλοντική τροχιά μας.

Αυτή η ατμόσφαιρα των πολιτικών – κοινωνικών προβληματισμών διαπερνά τις συνειδήσεις, φιλτράρονται, και επιδρούν στην πνευματική πορεία του ανθρώπου.

Ο λόγος των πολιτικών (κομμάτων) δημιουργεί «υποσχέσεις» ευημερίας και ειρήνης, γι’ αυτό και η προβολή του χαρακτηρίζεται από (τεχνητή) δυναμική επιταχυντική ώθηση των προγραμμάτων τους.

Χρειάζεται – υπογραμμίζει η διαχρονική νήψη των Αγίων – να είμεθα, προσεκτικοί με τις υποσχέσεις – αναλύσεις του κοσμικού λόγου∙ Εδώ, των πολιτικών (και όχι μόνο), διότι περικλείουν το ήθος τους.

Ο άγιος Ιωάννης ο Καρπάθιος, για παράδειγμα, τονίζει:

«Πρόσεχε σεαυτώ από των φαρμάκων της Ιεζάβελ (Β΄ Βασιλειών, Θ΄- 22), ων μάλιστα εισίν οι λογισμοί του τύφου και της ματαίας δόξης. Δυνήση τούτων περιγενέσθαι τη χάριτι του Θεού, εξουδενών την ψυχήν και ευτελίζων αυτήν και ρίπτων σεαυτόν ενώπιον Κυρίου και επικαλούμενος αυτόν εις το βοηθήσαί σοι και γινώσκων ότι ουράνια εστι τα χαρίσματα, διό λέγει: ουδείς δύναται λαμβάνειν ουδέν, εάν μη ή δεδομένον αυτώ εκ του ουρανού» (Φιλοκαλία Α΄, κεφ. 58).

Ερμηνεία:

Πρόσεχε τον εαυτό σου από τα φίλτρα (δηλητήρια) της Ιεζάβελ, από τα οποία τα κυριότερα είναι οι λογισμοί της υπερηφανείας και της ματαιοδοξίας. Θα μπορέσεις να τα κατανικήσεις, με τη χάρη του Θεού, αν θεωρείς τιποτένια την ψυχή σου και την εξευτελίζεις και ρίχνεις τον εαυτό σου μπροστά στον Κύριο και τον καλείς σε βοήθεια, και αν γνωρίζεις ότι τα χαρίσματα είναι ουράνια.

Γι’ αυτό λέγει η Γραφή: «Κανείς δεν μπορεί να λάβει τίποτε αν δεν του έχει δοθεί από τον ουρανό» (Ιω. 3, 27).

Στο Λεξικό διαβάζουμε:

Τύφωση=τυφόω-τυφώ, φούσκωμα του νου, φούσκωμα από υπερηφάνεια και κενοδοξία, από αλαζονεία και οίηση, από κουφότητα.

Απλά ο κόσμος λέγει «πήραν τα μυαλά του αέρα».

Η τύφωση – ματαιοδοξία συνιστά, αναμφίβολα, ένα σοβαρό (αποστατικό) σύμπτωμα της προσωπικότητας, όπως της Ιεζάβελ, συζύγου του ασεβούς βασιλέως (του Ισραήλ) Αχαάβ, η οποία παρέσυρε το Ισραήλ στην λατρεία του Θεού Βάαλ.

«Ο Αχαάβ παρακινούμενος και από την Ιεζάβελ φονεύει τον πιστό στο Θεό Ναβουθαί, για να του αρπάσει την περιουσία του. Ο προφήτης Ηλίας παρουσιάζεται τότε στον Αχαάβ και του προαναγγέλει γεμάτος οργή το σκληρό τέλος και αυτού και της βασίλισσας Ιεζάβελ», γράφει ο π. Στυλιανός Καρπαθίου στο σχετικό βιβλίο του για τον άγιο και ένδοξο προφήτη Ηλία (Σελ. 67).

Στην Π. Διαθήκη διαβάζουμε:

«και εγένετο ως είδεν Ιωράμ του Ιού και είπεν∙ ει ειρήνη, Ιού; και είπεν Ιού∙ τι ειρήνη; έτι αι πορνείαι Ιεζάβελ της μητρός σου και τα φάρμακα αυτής τα πολλά» (Βασιλείων Δ΄, 9-22).

Ερμηνεία: «Μόλις ο βασιλιάς Ιωράμ είδε τον Ιού, τον ρώτησε: «Για ειρηνικό σκοπό έρχεσαι Ιού;». Ο Ιού του απάντησε: “πως μπορεί να υπάρξει ειρήνη; Ακόμη μας πνίγουν οι πορνείες, οι ασέβειες και οι ειδωλολατρείες της Ιεζάβελ, της μητέρας σου και οι τόσες μαγείες που εγκαινίασε! Μ’ αυτές τις συνθήκες δεν μπορεί να υπάρξει ειρήνη”…» (Μάριος Δομουχτσής – «Σωτήρ»).

Για την οδυνηρή οντολογική αλλοτρίωση (τύφωση), ομιλεί ο Απ. Παύλος:

Α) Για τον ιερέα ή τον Επίσκοπον: Γράφει ο Απ. Παύλος να μην είναι νέοφυτος (=νεοφώτιστος), «ίνα μη τυφωθείς εις κρίμα εμπέση του διαβόλου» (Α Τιμ. 3, 6), δηλ. να μη υπερηφανευθεί και καταδικασθεί, όπως έγινε με την πτώση του διαβόλου.

Β) Για τους ετεροδιδασκάλους: «Ει τις ετεροδιδασκαλεί και μη προσέρχεται υγιαίνουσι λόγοις τοις του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού… τετύφωται, μηδέν επιστάμενος» (Α΄ Τιμ. 6, 3), δηλ. «όποιος ετεροδιδασκαλεί και δεν προσέρχεται στους υγιαίνοντες λόγους του Κυρίου μας, τότε βρίσκεται σε κατάσταση τυφώσεως, φουσκώματος των μυαλών, χωρίς να μπορεί να γνωρίζει τίποτα «αλλά νοσών περί ζητήσεις και λογομαχίας, εξ ών γίνεται φθόνος, έρις, βλασφημίαι, υπόνοιαι πονηραί, παραδιατριβαί διεφθαρμένων ανθρώπων τον νουν και απεστερημένων της αληθείας, νομιζόντων πορισμόν είναι την ευσέβειαν, αφίστασο από των τοιούτων…» (Α΄ Τιμ. 6, 3-5) (Σχολιασμός Αλεξ. Βάμβα – θεολόγου).

Γ) Ομιλεί για τους ανθρώπους των εσχάτων ημερών: «Τούτο δε γίνωσκε, ότι εν εσχάταις ημέραις ενστήσονται καιροί χαλεποί∙ έσονται γαρ οι άνθρωποι φίλαυτοι, φιλάργυροι,…,προπετείς, τετυφωμένοι, φιλήδονοι μάλλον ή φιλόθεοι,…» (Β΄ Τιμ. 3, 1-5).

Τότε, μεταξύ των άλλων, θα υπάρχουν και οι «έχοντες μόρφωσιν ευσεβείας» (εγκεφαλική – θεωρητική), που θα έχουν αρνηθεί τη δύναμη της πνευματικής εν Χριστώ ζωής (ευσεβείας). Άνθρωποι δηλ. «κατεφθαρμένοι τον νουν, αδόκιμοι περί την πίστιν» (Στιχ. 8).

Οι Πατέρες της Εκκλησίας κατατάσσουν το πάθος της τυφώσεως στους «έσχατους όρους κακίας» .

Τονίζει ο Ι. Χρυσόστομος (ενδεικτικά) για τον Φαρισαίο και τον Τελώνη:

«Ο μεν γαρ αλαζονείας έγεμε και τύφον και απονίας, ούτος δε ευγνωμοσύνης πολλής» (Λόγος περί «του μη απογινώσκειν» ΕΠΕ – 31).

Σχόλιο: Απέναντι στην δηλητηριώδη «πολιτική εξουσία» της Ιζάβελ, υπήρχε, ως ήθος-φρόνημα και πρακτική ο προφήτης Ηλίας, ο οποίος:

1ον) Δεν εξέκλινεν της ευθείας οδού, δεξιά ή αριστερά

2ον) Πολιτεύθηκε μέχρι τέλους κατά το θέλημα του Θεού

3ον) Εβάδισε πορείαν που δεν μπόρεσαν να μεταβάλλουν οι άνθρωποι (κυρίως) της εξουσίας

4ον) Δεν κλονίσθηκε ποτέ ως προς την αλήθεια – ορθότητα της πίστεως

5ον) Ήταν σταθερός – ανυποχώρητος σε ζητήματα ηθικής

6ον) Δεν υπάκουσε σε σκοπιμότητες

7ον) Δεν συμβιβάσθηκε ποτέ

8ον) Ήλεγξε τους χλιαρούς – επαμφοτερίζοντας

9ον) Τέλος, έθεσε το θέμα της πίστεως σε απόλυτη διάζευξη, δηλ. ή ο Γιαχβέ ή ο Βάαλ (Γ΄ Βασιλ. 18, 21).

Σήμερα, καιρός αποστασίας, στους οικουμενιστές υπάρχει «τύφος» και ετεροδιδασκαλίες, ενώ στον πολιτικό χώρο η ασέβεια έχει λάβει στοιχεία Ιεζάβελ, όπως προσκύνηση – προτεραιότητα στο χρήμα (Βάαλ) και ψήφιση αντι-ευαγγελικών νόμων (ειδωλολατρεία).

Δυστυχώς, όμως, δεν υπάρχει στην εκκλησία και στους πιστούς πνεύμα Ηλιού. Εν’ όψει εκλογών αποφύγωμεν, αδελφοί, των «φαρμάκων της Ιεζάβελ».