Γράφει ο Παναγιώτης Κωστόπουλος*
«Η Διχόνοια που βαστάει
ένα σκήπτρο η δολερή
καθενός χαμογελάει,
πάρ’ το, λέγοντας, και συ».
Αυτή είναι η 144η στροφή του «Ύμνου εις την Ελευθερίαν», του ποιήματος του Διονυσίου Σολωμού, τμήμα του οποίου αποτελεί τον εθνικό ύμνο της πατρίδας μας.
Το έθνος μας εδώ και χιλιάδες χρόνια ταλανίζεται από εμφύλιες συγκρούσεις. Δεν είναι λίγοι αυτοί που υποστηρίζουν ότι χωρίς τους εμφυλίους πολέμους, η θέση της Ελλάδας θα ήταν ανάμεσα «στους δυνατούς τούτου του κόσμου», όπως επίσης και αυτοί που υποστηρίζουν ότι οι Έλληνες είναι ικανοί για το καλύτερο και το χειρότερο. Ίσως το πιο χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι η ασύλληπτη εποποιία της απελευθέρωσης απ΄τον τουρκικό ζυγό εν μέσω πολυετούς εμφυλίου πολέμου.
Δυστυχώς τα τελευταία χρόνια τα προαναφερθέντα επιβεβαιώνονται στο έπακρο. Αρχικά είχαμε τα μνημόνια, ύστερα το «δημοψήφισμα της κυβίστησης», κατά το οποίο είδαμε ακόμα και συγγενείς και φίλους να τσακώνονται μεταξύ τους, ενώ πιο πρόσφατα το ίδιο συνέβη με το θέμα του κορονοϊού και την διαχείρισή του από την κυβέρνηση. Έτσι, όπως ήταν φυσιολογικό, με τον πόλεμο στην Ουκρανία ο καθένας σήκωσε πάλι την σημαία την επιλογής του, διάλεξε στρατόπεδο και ζώστηκε με τα άρματα του πληκτρολογίου. Ούτως ή άλλως ο σύγχρονος Έλληνας δεν έχει μάθει να διαλέγεται, αλλά να τσακώνεται. Μπαίνουμε σε διάλογο όχι για να προσεγγίσουμε και να σώσουμε την αλήθεια, αλλά τις ιδέες μας που συνήθως εξελίσσονται σε ιδεοληψίες.
Όλα τα παραπάνω, σαφώς γίνονται ευκολότερα στο σύγχρονο, ψηφιακό καφενείο, δηλαδή στον κόσμο των Μέσων Κοινωνικής Δικτύωσης. Εκεί, μέσω του προφίλ μας, το οποίο πολλές φορές απέχει παρασάγγας από αυτό που είμαστε στην πραγματική ζωή, μπορούμε να εκφέρουμε γνώμη επί παντός επιστητού και με μεγάλη βεβαιότητα. Αυτό αφενός τροφοδοτεί τον ήδη αυξημένο εγωισμό μας και την απομόνωσή μας, αφετέρου προσφέρει την ασφάλεια της απόστασης, δηλαδή της μη επαφής, οποία αποκαλύπτει περισσότερα στοιχεία του εαυτού μας.
Ας σκεφτούμε σοβαρά τα προαναφερθέντα. Με τόσα προβλήματα, κοινωνικά και πολιτικά που αντιμετωπίζουμε και με όλα αυτά που έρχονται δεν έχουμε την πολυτέλεια να φαγωνόμαστε μεταξύ μας. Ας είναι η αυριανή επέτειος μια απαρχή για να αλλάξουμε την κατάσταση ώστε να μην επιβεβαιωθεί το ρηθέν εκ του εθνικού μας ποιητή:
«Μην ειπούν στο στοχασμό τους
τα ξένα έθνη αληθινά,
εάν μισούνται ανάμεσό τους
δεν τους πρέπει ελευθεριά»!
Χρόνια πολλά Έλληνες!
Ζήτω το έθνος!
Πάντα λεύτεροι!
*Δημόσιος Ιστορικός
Το άρθρο δημοσιεύτηκε στις 24/03 στην εφημερίδα “Δημοκρατία”.
https://www.antibaro.gr/article/32598
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου