Τα Γαλάζια Εδάφη

Του Βασίλη Κυρατζόπουλου

“Η Τελειοτάτη των ευλογιών εστίν η ειρήνη” Μεγ. Βασίλειος

Σήμερα θα αναφερθούμε σε ποικίλα θέματα, το καθένα από τα οποία αποτελεί αντικείμενο διαφορετικού επιστημονικού κλάδου και χρήζει προσοχής και μελέτης εις βάθος. Οι εν λόγω αναφορές γίνονται σκοπίμως, προς αποκάλυψη των μακροπρόθεσμων μεθόδων που χρησιμοποιεί η Τουρκική Δημοκρατία (ΤΔ), προκειμένου να επιτευχθεί ο στρατηγικός της στόχος σ’ ότι αφορά τις θάλασσες.

Τη δεκαετία του 1960 οι επιστήμονες μας ενημέρωναν για πολλές γνωσιακές αλλαγές και επί πλέον, για τις επερχόμενες καταστροφές για το ανθρώπινο είδος και το περιβάλλον, λόγω του τρόπου ζωής και της διαχείρισης φυσικών πόρων. Είναι γεγονός ότι δεν έχει διευκρινιστεί το πότε θα επέλθει η εν λόγω καταστροφή αλλά είναι επίσης γεγονός ότι κάποιοι έχουν καταστρώσει μακροπρόθεσμες στρατηγικές προς αποκομιδή όσο το δυνατόν περισσότερων οφελών χρησιμοποιώντας τις επιστημονικές μελέτες, συντομεύοντας έτσι τις επερχόμενες καταστροφές …

Γεωμετρική μορφή της γης

Μία από τις γνωσιακές αλλαγές της δεκαετίας του 1960 ήταν ότι η γη είχε ωώδες (ή ωοειδές) σχήμα και όχι ελλειψοειδές όπως γνωρίζαμε. Έτσι δικαιολογούνταν πλέον οι μηδαμινές διαφορές που επισημαίνονταν στη μέτρηση της επιτάχυνσης της βαρύτητας στον ίδιο γεωγραφικό παράλληλο στα διαφορετικά σημεία της επιφάνειας της γης. Όμως με την εν λόγω γνωσιακή αλλαγή προκύπτει νέο ερώτημα: Εάν ο πυρήνας της γης ταυτίζεται με το κέντρο βάρους της, ή με τα κέντρα του ωώδους σχήματός της, ούτως ώστε να επισημανθεί επακριβώς το επίκεντρο του κέντρου βαρύτητας της γης.

Παραστάσεις α΄: Y, είναι η δυσδιάστατη συνάρτηση του ωοειδούς. Όταν περιστραφεί γύρω από τον άξονα (χ), το εμβαδόν της παράπλευρης επιφάνειας του γεωμετρικού σχήματος που θα σχηματιστεί υπολογίζεται με τη συνάρτηση (S )

Στη δεκαετία του 1980 προτείνεται η κοινά αποδεκτή “λύση” στο εν λόγω επιστημονικό ερώτημα, που στηρίζονταν στα δεδομένα που αποστέλλονταν από τους δορυφόρους διαστημόπλοια που “απεγκλωβίζονταν” από την έλξη της γης και ξεκινούσαν τα ταξίδια τους στο ηλιακό σύστημα και όχι μόνο. Έτσι διαπιστώνεται ότι λόγω της έλξης της γης, του ηλίου και αντικειμένων του ηλιακού συστήματος σε συνάρτηση των αποτελεσμάτων των πέντε κινήσεων της γης[1], χωρίς να ληφθούν υπ’ όψιν οι ατμοσφαιρικές διαταραχές, το “γεωμετρικό σχήμα” της γης είναι “δυναμικό”. Δηλαδή η γη δεν έχει σταθερό σχήμα.

Η ακριβής εικόνα της γης από το διάστημα και η μαθηματική έκφρασή της (EGM2008).

Ο ευρωπαϊκός δορυφόρος GOCE (Gravity Field και Steady-State Ocean Circulation Explorer) της ESA για χρόνια συγκεντρώνει στοιχεία προς χαρτογράφηση της βαρύτητας της γης με ακρίβεια Έτσι θα προκύψει ο ορισμός του “γεωειδούς” (δηλαδή η μαθηματική μορφή της γης, όπως ορίζουν οι Johann Carl Friedrich Gauss και Johann Benedict Listing): Το γεωειδές είναι η επιφάνεια ενός ιδανικού παγκόσμιου ωκεανού, χωρίς παλίρροιες και ρεύματα, διαμορφωμένο μόνο από τη βαρύτητα.

Το σχήμα αυτό είναι μία κρίσιμη αναφορά για τη μέτρηση της ωκεάνιας κυκλοφορίας, της αλλαγής στη στάθμη της θάλασσας[2] και τη δυναμική του πάγου. Το νέο γεωειδές (EGM2008) προσφέρει λοιπόν την καλύτερη άποψη της παγκόσμιας βαρύτητας που είχαμε ποτέ. Τα δεδομένα της βαρύτητας από τον δορυφόρο GOCE βοηθούν ώστε οι επιστήμονες να αποκτήσουν πληρέστερη γνώση των διεργασιών που προκαλούν τους σεισμούς, όπως αυτών που ζούμε τελευταία στην Ελλάδα.

Τα προαναφερόμενα θα αποτελούσαν σοβαρές και χρήσιμες για την ανθρωπότητα ακαδημαϊκές συζητήσεις μέχρι να εμφανιστούν οι διενέξεις μεταξύ των εθνών-κρατών με πρόσχημα την εφαρμογή της Σύμβασης του Δικαίου της Θάλασσας[3] (Σύμβαση – 1982). Έτσι προς απόκτηση ή φύλαξη εθνικών-κρατικών συμφερόντων ενεπλάκησαν πολιτικοί, νομικοί και οδεύουμε προς σοβαρές αντιπαραθέσεις των ενόπλων δυνάμεων…

Το Νερό Νεράκι και η Γαλάζια Μάζα

Πριν αναφερθούμε στα σοβαρά προβλήματα που προκάλεσε η Σύμβαση – 1982, η οποία συντάχτηκε έχοντας υπόψη μία γη με σταθερό γεωμετρικό σχήμα, που στην πραγματικότητα είναι μία μη κανονική, δυναμική, κινούμενη μάζα του Σύμπαντος, ας ψηλαφίσουμε μερικές σοβαρές προειδοποιήσεις των επιστημόνων της δεκαετίας του 1960, που όφειλαν να ασχοληθούν οι πολιτικοί και οι νομικοί, όμως τις αγνόησαν:

• Μας προειδοποιούσαν για την τρύπα του όζοντος που σημειώνονταν στους πόλους.
• Μας προειδοποιούσαν για την επερχόμενη αύξηση της θερμοκρασίας του φλοιού της γης, που θα επιφέρει αλλαγές στο κλίμα και την εμφάνιση νέων ιών στη φύση. Η αλλαγή του κλίματος που θα επιφέρει ισχυρότερους ανέμους θα επηρεάσει και τη δυναμικότητα του σχήματος της γης.
• Μας ενημέρωναν για τους επερχόμενους πολέμους με αίτιο το καθαρό – πόσιμο νερό. Την απαρχή αυτών την τοποθετούσαν στη δεκαετία του 2030.

Αν και διδασκόμαστε ότι το 75% της επιφάνειας της γης καλύπτεται από νερό, στην πραγματικότητα το σύνολο του όγκου του νερού αποτελεί μόλις το 0.13% του όγκου της γης [Κοίτα πίνακα 1]. Ενώ ο όγκος του καθαρού-πόσιμου νερού μόλις το 0.00182% [Κοίτα πίνακα 1]. Δηλαδή ως προς το έτος 2021 για τα 7,81 δις πληθυσμού της γης για όλη τη ζωή του καθενός μας αναλογεί 0,0.00252 km3 καθαρό-πόσιμό νερό. Άρα η ζωή μας εξαρτάται από τις νέες τεχνολογίες που θα αναπτυχτούν προς παρασκευή καθαρού-πόσιμου νερού από τα χωρικά ύδατα κάθε χώρας…

Τα στελέχη του ΟΗΕ από το 1949, στην προσπάθειά τους να προλάβουν, κυρίως λόγω “ψυχρού πολέμου”, την αναπόφευκτη διένεξη περί χωρικών υδάτων, στις 29/4/1958 στη Γενεύη θα καθορίσουν τα γαλάζια εδάφη κάθε κράτους μέλους του οργανισμού, αλλά και τους κανόνες εκμετάλλευσης θαλασσών και ωκεανών[4]. Οι κανόνες θα ισχύουν από τις 3/1/1963. Όταν η Ελλάδα θα προσχωρήσει στη Σύμβαση περί Υφαλοκρηπίδας το 1972, η ΤΔ αν και δεν είχε υπογράψει καμία σύμβαση θα επανέλθει στη “φιλολογία” περί δικαιωμάτων στο Αιγαίο.

Οι πολιτικές αλλαγές – συγκρούσεις μεταξύ των κρατών μελών του ΟΗΕ από τη δεκαετία του 1970 θα αναγκάσουν τον ΟΗΕ να “μοιράσει” όσο το δυνατόν δικαιότερα το μεγαλύτερο τμήμα του 96,54% των υδάτων [πρώτη γραμμή του Πίνακα 1] σε όλα τα κράτη μέλη του. Έτσι στις 10/12/1982 θεσμοθετείται το Δίκαιο της Θάλασσας (Σύμβαση – 1982) που θα κυρωθεί από 157 κράτη μέλη στο σύνολο των 168 μελών που παραβρέθηκαν στο Montego Bay της Τζαμάικας. Ενώ η Ελλάδα θα υπογράψει από την πρώτη μέρα την Σύμβαση – 1982, η ΤΔ ήταν ένα από τα κράτη -μέλη που δεν υπόγραψε. Άρα σε συνδυασμό με την Σύμβαση του 1958 η ΤΔ δεν δικαιούται, ούτε να καρπωθεί τα καλά, αλλά ούτε να υποστεί τα δεινά της Σύμβασης – 1982.

Εάν αναζητήσουμε “κάποια” σύμβαση από την οποία εκρέουν τα δικαιώματα της ΤΔ σε θαλάσσιες ζώνες, πρέπει να πάμε μέχρι την Ιδρυτική Σύμβαση της ΤΔ, δηλαδή τη Συνθήκη της Λωζάννης (ΣΛ). Ως προς το άρθρο 12 [5] της ΣΛ η ΤΔ σ’ ότι αφορά για νησιά και βραχονησίδες εκτός Ίμβρου και Τενέδου (αρθ. 14 ΣΛ) δεν έχει καμία δικαιοδοσία πέρα των τριών θαλάσσιων μιλίων από τις ακτές της Ανατολίας. Τα Δωδεκάνησα θα παραχωρηθούν στην Ιταλία, άρθρο 15[6], με δυσμενέστερες συνθήκες του αρθ.12. Επί παραδείγματι η Ιταλία θα γίνει κάτοχος της νήσου Αρκός (Kara Ada), που εξ ολοκλήρου προ του 1920 ανήκε σε Ελληνορθόδοξη Μονή, η οποία απέχει μόλις 600 μέτρα από το λιμένα της Αλικαρνασσού (Bodrum) [Κοίτα χάρτη 1].

Μεταγενέστερα Ιταλία και ΤΔ θα υπογράψουν δύο Συνθήκες[7] στις οποίες γίνεται αναφορά σε 37 νησιά και συμπλέγματα βραχονησίδων, που περνούν στην κυριότητα της Ιταλίας [Κοίτα χάρτη 1].

Με την ήττα της Ιταλίας στο Β’ ΠΠ στις 10/2/1947 στο Παρίσι θα υπογραφεί η Συνθήκη Ειρήνης μεταξύ Συμμαχικών Δυνάμεων και της Ιταλίας [8]. Βάσει του άρθ. 14 “Η Ιταλία εκχωρεί εις την Ελλάδα εν πλήρη κυριαρχία τας νήσους της Δωδεκανήσου…”. Χωρίς να συζητήσουμε για τα 105 εκ $ ΗΠΑ που καταδικάζεται η Ιταλία να αποδώσει στην Ελλάδα για επανορθώσεις (αρθ. 74 εδάφιο Β’, όμως δεν είναι του παρόντος), ας επικεντρωθούμε στο ότι οι κυβερνήσεις της Ελλάδας σιωπηλά και “άνευ ανταλλαγμάτων;” με τραγικό τρόπο παραχωρούν στην ΤΔ άνευ συμβάσεων και έγγραφων δηλώσεων προς τον ΟΗΕ, νησιά και βραχονησίδες που είναι “πλησίον της ηπειρωτικής Τουρκίας”!, όπως αυτή της νήσου Αρκός. Έτσι ανοίγουν και οι ορέξεις…

Εφόσον η ΤΔ δεν έχει υπογράψει τις Συμβάσεις 1958 και 1982, και παραμένει μέλος του ΟΗΕ, κάθε πράξη της στις θάλασσες που θίγει δικαιώματα άλλου κράτους μέλους, πρέπει να θεωρηθεί πειρατεία και να αντιμετωπιστεί έτσι. Εν ολίγοις ο “Επιτήδειος Ουδέτερος” αντί να λογοδοτήσει για τις πειρατικές του εξορμήσεις, που υλοποιεί πέρα των τριών μιλίων από τις ακτές του, απαιτεί και 119 νησιά και βραχονησίδες…

 

Χάρτης 1: Ιταλό – Τουρκική Σύμβαση και νησιά – βραχονησίδες που παραδόθηκα στην κυριότητα της Ιταλίας

 

Επίσης πρέπει να υπενθυμίσουμε ότι μέχρι να διευθετηθεί στην Κοινωνία των Εθνών το θέμα της πειρατείας, οι πειρατές του 19ου αι. που δεν εξουδετερώνονταν άμεσα, εξυπηρετούσαν συμφέροντα υπερδυνάμεων της περιόδου εκείνης, συνήθης πρακτική και στις κλειστές θάλασσες της Μεσογείου.

Κινήσεις του “Επιτήδειου Ουδέτερου” από την μία και του “Προβλέψιμου” από την άλλη

“Καθ’ όλη τη διάρκεια του Β’ ΠΠ, η ΤΔ υπήρξε ένας μη-εμπόλεμος, αλλά όχι απλός θεατής. Με μόνη την διπλωματία της διατήρησε την εδαφική της ακεραιότητα έναντι τόσο της Ναζιστικής Γερμανίας όσο και της Σοβιετικής Ενώσεως… Καθόλην την διάρκεια του πολέμου, η τουρκική διπλωματία υπήρξε ένα λαμπρό επίτευγμα, με όλα τα μέτρα εκτός εκείνων της εντιμότητας και της ηθικής ακεραιότητας. Μόνο τριάντα χρόνια αργότερα όταν εισέβαλαν στην Κύπρο, οι Τούρκοι αποκάλυψαν ότι δεν έμειναν ικανοποιημένοι από τα κέρδη που τους είχε επιφέρει η διπλωματία τους.”[9]

Ακριβώς ένα μήνα πριν την υπογραφή της Σύμβασης -1982, στις 10/11/1982 θα ανακοινωθεί ο θάνατος του προέδρου της Σοβιετικής Ένωσης (ΕΣΣΔ) Leonid Ilyich Brezhnev. Την θέση του θα πάρει ο Yuri Vladimirovich Andropov, ο οποίος προσπαθεί να διαχειριστεί τις μάχες του Αφγανιστάν, στις οποίες είχε εμπλακεί η ΕΣΣΔ από τις 24/12/1979. Έτσι ενώ η ΕΣΣΔ θα υπογράψει άμεσα την Σύμβαση – 1982 το ίδιο αναμένονταν να πράξει και η ΤΔ, ως κράτος μέλος του ΝΑΤΟ, προς διαφύλαξη των δικαιωμάτων της στον Εύξεινο Πόντο. Όμως μέχρι των ημερών μας όχι μόνο θα αποφύγει την κύρωση της Σύμβασης – 1982, αλλά στις 31/12/2020 στην Τακτική Γενική Συνέλευση του ΟΗΕ [10] θα αποτελέσει τη μοναδική χώρα από τις 157 που αντιπροσωπεύτηκαν, που θα καταψηφίσει “τον ενοποιημένο χαρακτήρα της Σύμβασης των Ηνωμένων Εθνών για το Δίκαιο της Θάλασσας και τη ζωτική σημασία της διατήρησης της ακεραιότητάς της”…

Πώς και από πού αντλεί αυτού του είδους συμπεριφορά η ΤΔ;

Το καθεστώς Ahmet Kenan Evren – Halil Turgut Özal εισακούγοντας τους τότε επιστημονικούς ψιθύρους, θα προσεγγίσει τα Ισλαμικά κράτη προκειμένου να βρει διέξοδο στα οικονομικά προβλήματα που μάστιζαν την χώρα ένεκα των διεθνών κυρώσεων που της επιβλήθηκαν λόγω της Κυπριακής εισβολής- κατοχής. Στη δεκαετία του 1980 θα θεωρήσει σημαντικότερες τις διαφορές στο Αιγαίο, με σύμμαχο κράτος του ΝΑΤΟ, παρά με τους θεωρητικά εχθρούς, όπως Βουλγαρία, Ρουμανία και ΕΣΣΔ. Έτσι θα επανεμφανιστεί η διπλωματία του Β’ΠΠ με τα τότε γνωρίσματά της…

Η στρατηγική προς επίτευξη του νέου οράματος[11] απαιτούσε δύο εργαλεία:

• πολλαπλά δυνατότερες Ένοπλες Δυνάμεις από αυτές που διατηρούσε η Ελλάδα,
• επιστημονικές εκθέσεις που θα προσκομιστούν στους διεθνείς οργανισμούς, ούτως ώστε η αναθεωρημένη Σύμβαση – 1982 (ή όποια άλλη) να έλθει στα απαιτητά μέτρα της ΤΔ.

Για αμφότερα εργαλεία τότε απαιτούνταν πίστωση χρόνου και σύμμαχοι (που προφανώς βασίζονταν στα αμοιβαία συμφέροντα της αρχής kazan – kazan).

Το ψαροκάικο Hora (ή MTA Sismik-1) λόγω έλλειψης υποδομών δεν ήταν σε θέση να συλλέξει τα απαραίτητα δεδομένα ούτως ώστε να συνταχθούν οι απαιτούμενες επιστημονικές εκθέσεις. Έτσι η δεκαετία του 1980 αναλώθηκε σε Ελλάδα και ΤΔ σε όμοια “πολιτικά” γεγονότα: Βγάλτε το MTA Sismik-1 από την μία, βυθίστε το Hora από την άλλη, Asil Nadir από την μία, Γιώργος Κοσκωτάς από την άλλη…

Σε ότι αφορά τα αμυντικό-επιθετικά και την οικονομία, τα γεγονότα εξελίσσονται τελείως διαφορετικά. Τη δεκαετία του 1980 η ΤΔ λόγω του “Κουρδικού” προβλήματος, εκμεταλλευόμενη τον πόλεμο Ιράκ – Ιράν θα εισβάλει στο Ιράκ. Έτσι μετά την Κύπρο, η εισβολή της ΤΔ σε δεύτερη γειτονική χώρα θα είναι “ανεκτή” από τους διεθνείς οργανισμούς και τις υπερδυνάμεις. Την ίδια δεκαετία στην ΤΔ θα εισβάλουν τα Ισλαμικά κεφάλαια και οι Ευρωπαϊκές επενδύσεις, αρχής γενομένης το “Σχέδιο Νότια Ανατολή” (GAP, Güneydoğu Anadolu Projesi), που εκτός των άλλων συμπεριλαμβάνει φράχτες προς παραγωγή ενέργειας, τεχνητές λίμνες ως αποταμιευτές πόσιμου νερού και δίχτυο άρδευσης. Στην Ελλάδα πρωτοστατεί η πράξη μετάβασης της οικονομίας στους “σοσιαλδημοκράτες” από τις υπόλοιπες παρατάξεις. ΑΤΑ, υψηλά επιτόκια, απεργίες θα διώξουν τις “ξένες επενδύσεις”. Το “έξω από ΕΟΚ” θα μετατραπεί σε “ισχυρό χαρτί” των σοσιαλδημοκρατών…

Παράλληλα με τις προσπάθειες “ομαλοποίησης της οικονομίας” με ξένα κεφάλαια, την δεκαετία του 1980 οι μυστικές υπηρεσίες της ΤΔ θα οργανώσουν ομάδες κρούσης, χρησιμοποιώντας τους εκτελεστές της εθνικιστικής παράταξης (στην Ελλάδα γνωστοί ως Γκρίζοι Λύκοι) και τον υπόκοσμο (κυρίως το δίκτυο μεταφοράς ναρκωτικών προς Δύση). Οι ομάδες κρούσης θα ξεκινήσουν εκτελέσεις “των εχθρών της Τουρκίας και του Τουρκισμού” ανά την υφήλιο. Βασικοί στόχοι ήταν στελέχη των Κούρδων του PKK και των Αρμενίων της ASALA[12]. Αν και στο εγχείρημα θα συμμετάσχει προσωπικό των Τουρκικών Προξενικών Αρχών (κυρίως Γαλλίας, Γερμανίας, Ολλανδίας, Βουλγαρίας, κ.α.) η Γαλλία αντιδρά μόλις το 2021[13]…

Οι Ένοπλες Δυνάμεις της ΤΔ

Όταν ενδυναμώνεται και εμπλουτίζεται ο OYAK [14] από την μία, αποψιλώνονται ΕΛΒΟ, ΠΥΡΚΑΛ, ΕΒΟ, κ.α. από την άλλη. Όταν η ΤΔ διαισθάνεται οχυρωμένη, θα δοκιμάσει την προβλέψιμη Ελληνική ενδοτικότητα τη νύχτα των Ιμίων (βράδυ 30ης – 31ης Ιανουαρίου 1996) [15, όπως και υποσημείωση 7]. Η ΤΔ ήδη από τη δεκαετία του 1980 δρομολογεί τη συνεργασία Πανεπιστημίων, ερευνητικού κέντρου TÜBİTAK με τις Ένοπλες Δυνάμεις σε πολλαπλά επίπεδα, μερικά εξ αυτών είναι:

• Ο εμπλουτισμός του ουρανίου, που δρομολογήθηκε από το 1959 στο Κέντρο Έρευνας Πυρηνικής Ενέργειας, το οποίο εδρεύει στο Çekmece της Κωνσταντινούπολης [16]. Η κάθε είδους έρευνα συνεχίζεται με τους δύο εν λειτουργία αντιδραστήρες (λειτουργούν από 1962 και 1984 αντίστοιχα). Άρα δεν είναι απαραίτητο το Akkuyu προς εύρεση “καθαρού υλικού” παραγωγής πυρηνικών κεφαλών…
• Με το τμήμα Ινστιτούτο Έρευνας Διαστημικών Τεχνολογιών του Ερευνητικού Κέντρου της ΤΔ (TÜBİTAK-UZAY)[17], το οποίο ήδη έχει τοποθετήσει σε τροχιά δύο δορυφόρους (RASAT, GÖKTÜRK-2). Οι δύο δορυφόροι εκτός από επικοινωνιακά συστήματα (TÜRKSAT 6A), διαθέτουν συστήματα ελέγχου γεωργικής παραγωγής (HASSAS) που ελέγχουν το GAP, οπτικά και μετρικά συστήματα διαστήματος (OPMER), κα. Το Ινστιτούτο έχει διαθέσιμο νέο δορυφόρο που λειτουργεί με χαμηλές ραδιοσυχνότητες επικοινωνίας με κινούμενα αντικείμενα (ίσως με drones ?). Στόχος της ΤΔ είναι η εκτόξευση και τοποθέτηση σε τροχιά δορυφόρου με τις “ίδιες της τις δυνάμεις”.
• Με τμήματα πληροφορικής των Πολυτεχνείων Κωνσταντινούπολης και Άγκυρας, που δορυφόροι Ινστιτούτα αυτών ασχολούνται αποκλειστικά με την βελτιστοποίηση (optimization) των λογισμικών τεχνητής νοημοσύνης (artificial intelligence) και αυτών που είναι εγκαταστημένα σε drones. Από Ελληνικής πλευράς το 2020 διαπιστώθηκε ο συνδυασμός όλων των προαναφερόμενων, όταν drones και ερευνητικά σκάφη επιχείρησαν από κοινού και σάρωσαν Μεγίστη και Στρογγύλη πρώτα, Κόλπο Αλεξανδρούπολης και Δέλτα Έβρου [18] έπειτα…

Στην ΤΔ τρέχουν δεκάδες ερευνητικά προγράμματα των προαναφερόμενων. Από την πλευρά του το Γενικό Επιτελείο των Ενόπλων Δυνάμεων έχει αναλάβει τη μελέτη και την εύρεση τρόπου να ανταπεξέλθουν οι Ένοπλες Δυνάμεις σε δύο μέτωπα και με πλήρη συνδυασμό όλων των όπλων… Αποφεύγοντας το δράμα που υπέστησαν στην Κύπρο στις 22/7/1974 [εξουδετέρωση δύο αντιτορπιλικών από την ίδια της την αεροπορία (επίσης με μεγάλες απώλειες)].

Μια προτεινόμενη λύση ήταν η ευρεία χρήση των Μη Επανδρωμένων Σκαφών (UAV) που είναι σε θέση να μεταφέρουν φορτίο μέχρι 150 κιλά. Ένα από αυτά, το Bayraktar TB2, παράγεται εξ ολοκλήρου στην ΤΔ και το κόστος παραγωγής του ανέρχεται στα 7.000 $ ΗΠΑ, έναντι των F16 που το κόστος απόκτησης για κάθε ένα ανέρχεται στα 18 εκ. $ ΗΠΑ. Η εταιρεία παραγωγής ισχυρίζεται ότι κάθε κέντρο ελέγχου (control rooms) που στοιχίζει 61 εκ. $ ΗΠΑ είναι σε θέση να ελέγχει 1.000 UAV τύπου TB2 ή συνδυασμό σμηνών. Είναι γνωστό ότι τα ΤΒ2 έχουν συμπληρώσει 300.000 ώρες επιχειρησιακές πτήσεις σε Συρία, Ιράκ, Artsakh – Nagorno Karabah, Λιβύη, που εκτός των Τουρκικών Ενόπλων Δυνάμεων επίσημα χρησιμοποιούνται από Ουκρανία, Κατάρ και Αζερμπαϊτζάν.

Φημολογείται ότι οι Τουρκικές Ένοπλες Δυνάμεις έχουν υποβάλει αίτημα απόκτησης 10.000 ΤΒ2, που θα φέρουν εγκαταλειμμένους από το ΝΑΤΟ έξυπνους πυραύλους, οι οποίοι έχουν υποστεί αναγόμωση και αναβάθμιση λογισμικού. Δεν είναι γνωστό πόσα μικρότερα UAV με σμήνος των 9 σκαφών αυτόματης πτήσης είναι στη διάθεση των Ένοπλων Δυνάμεων της ΤΔ. Συγκεκριμένα αυτών που χρησιμοποιήθηκαν στο βάψιμο της Ελληνικής σημαίας στη Μεγίστη[19] και έχουν δοκιμαστεί με επιτυχία.

Ως προς ποιο “αμυντικό στόχο” όλα αυτά;

Η διένεξη Φιλιππίνες – Κίνα και το Αιγαίο.

Το Μόνιμο Δικαστήριο Διαιτησίας [Permanent Court of Arbitration (PCA)] είναι ένας διακυβερνητικός οργανισμός που ιδρύθηκε από τη Σύμβαση της Χάγης του 1899 για την επίλυση των διεθνών διαφορών. Το PCA έχει 121 κράτη μέλη, έχει διαχειριστεί 12 υποθέσεις που ξεκίνησαν από τα κράτη σύμφωνα με το Παράρτημα VII της Σύμβασης – 1982.  Στις 21/6/2013 συγκροτήθηκε βάσει του Παραρτήματος VII της Σύμβασης – 1982 για τη διαιτησία που κίνησε η Δημοκρατία των Φιλιππίνων (Φιλιππίνες) κατά της Λαϊκής Δημοκρατίας της Κίνας (Κίνα).

Οι Φιλιππίνες επί της διαδικασίας υπέβαλαν 15 αιτήματα [Κοίτα χάρτη 2], ζητώντας από το Δικαστήριο να διαπιστώσει ότι:

(1) Τα θαλάσσια δικαιώματα της Κίνας στη Θάλασσα της Νότιας Κίνας, όπως αυτά των Φιλιππίνων, δεν επιτρέπεται να υπερβαίνουν αυτά που επιτρέπονται ρητά από τη Σύμβαση – 1982.

(2) Οι ισχυρισμοί της Κίνας για δικαιοδοσία κυριαρχικών δικαιωμάτων και “ιστορικών δικαιωμάτων”, όσον αφορά τις θαλάσσιες περιοχές της Θάλασσας της Νότιας Κίνας, που συμπεριλαμβάνονται σε εν συντομία δηλωμένη θέση “καμπύλη των εννέα σημείων”, είναι αντίθετες με τη Σύμβαση-1982 και χωρίς νόμιμη κάλυψη, στο βαθμό που υπερβαίνουν τα γεωγραφικά και ουσιαστικά όρια των θαλάσσιων δικαιωμάτων της Κίνας, όπως ορίζονται ρητά από την Σύμβαση-1982 .

(3) Ο Ύφαλος Scarborough δεν παρέχει δικαίωμα σε Αποκλειστική Οικονομική Ζώνη (ΑΟΖ) ή υφαλοκρηπίδα.

(4) Οι Ύφαλοι Mischief, Second Thomas, and Subi είναι υψομετρικά χαμηλής παλίρροιας και δεν δημιουργούν εδαφικά δικαιώματα άρα ούτε χωρικά ύδατα, ΑΟΖ ή υφαλοκρηπίδα. Δεν διαθέτουν τα χαρακτηριστικά που μπορούν να κατοικηθούν μόνιμα ή να παράγουν πλούτο.

(5) Oι Ύφαλοι Panganiban και Ayungin αποτελούν μέρος της ΑΟΖ και της υφαλοκρηπίδας των Φιλιππίνων.

(6) Οι Ύφαλοι Μπούργος και McKennan (συμπεριλαμβανομένου του Ύφαλου Hughes) είναι υψομετρικά χαμηλής παλίρροιας που δεν δημιουργούν δικαιώματα για χωρικά ύδατα, ΑΟΖ ή υφαλοκρηπίδα, αλλά η στάθμη χαμηλού νερού μπορεί να χρησιμοποιηθεί για τον καθορισμό της γραμμής από την οποία υπολογίζεται το εύρος των

χωρικών υδάτων των Namyit και Sin Cowe, αντίστοιχα.

(σ.σ. ο Ύφαλος Hughes εμφανίζεται μόνο σε άμπωτη, στις άλλες περιπτώσεις βρίσκεται κάτω από την επιφάνεια της θάλασσας).

Χάρτης 2.: Περιγραφή διένεξης (9 σημεία, κα) Φιλιππίνες – Κίνας

(7) Οι Ύφαλοι Johnson, Cuarteron και Fiery Cross δεν δημιουργούν δικαίωμα σε ΑΟΖ ή υφαλοκρηπίδα.

(8) Η Κίνα παρενέβη παράνομα στην εκμετάλλευση και την άσκηση των κυριαρχικών δικαιωμάτων των Φιλιππίνων όσον αφορά τους έμβιους και άβιους πόρους της ΑΟΖ και της υφαλοκρηπίδας της.

(9) Η Κίνα παράνομα εμπόδισε τους υπηκόους των Φιλιππίνων και τα σκάφη αυτών να εκμεταλλευτούν τους έμβιους πόρους στην ΑΟΖ των Φιλιππίνων.

(10) Η Κίνα παράνομα εμπόδισε τους αλιείς των Φιλιππίνων να αποκτήσουν τα προς το ζην, παρεμβαίνοντας στις παραδοσιακές αλιευτικές δραστηριότητές τους στον Ύφαλο Scarborough.

(11) Η Κίνα παραβίασε τις υποχρεώσεις της βάσει της Σύμβασης -1982 για την προστασία και τη διατήρηση του θαλάσσιου περιβάλλοντος στους Υφάλους Scarborough, Second Thomas, Cuarteron, Fiery Cross, Gaven, Johnson, Hughes και Subi.

(12) Οι κατασκευαστικές δραστηριότητες και η κατοχή του Ύφαλου Mischief από την Κίνα είναι παράνομες

(α) παραβιάζουν τις διατάξεις της Σύμβασης -1982 σχετικά με τα τεχνητά νησιά, τις εγκαταστάσεις και τις κατασκευές,

(β) παραβιάζουν τις υποχρεώσεις της Κίνας για προστασία και διατήρηση του θαλάσσιου περιβάλλοντος βάσει της Σύμβασης – 1982· και

(γ) συνιστούν παράνομες πράξεις απόπειρας κατοχής κατά παράβαση της Σύμβασης – 1982.

(13) Η Κίνα έχει παραβεί τις υποχρεώσεις της βάσει της Σύμβασης -1982, χρησιμοποιώντας λιμενικές αρχές με επικίνδυνο τρόπο, προκαλώντας σοβαρό κίνδυνο σύγκρουσης σε σκάφη των Φιλιππίνων που πλοηγούνται στην περιοχή του Υφάλου Scarborough.

(14) Από την έναρξη αυτής της διαιτησίας τον Ιανουάριο του 2013, η Κίνα επιδείνωσε τις παράνομες πράξεις. μεταξύ άλλων:

(α) παρεμβαίνοντας στα δικαιώματα πλοήγησης των Φιλιππίνων στα χωρικά ύδατά τους και δίπλα στον Ύφαλο Second Thomas ,

(β) αποτρέποντας την περιστροφή και τον ανεφοδιασμό του προσωπικού των Φιλιππίνων που σταθμεύει στον Ύφαλο Second Thomas,

(γ) θέτοντας σε κίνδυνο την υγεία και την ευημερία του προσωπικού των Φιλιππίνων που σταθμεύει στον Ύφαλο Second Thomas,

(δ) διεξάγοντας βυθοκόρηση και δημιουργώντας τεχνητές νήσους και εκτελώντας κατασκευαστικές δραστηριότητες στους υφάλους Mischief, Cuarteron, Fiery Cross, Gaven, Johnson, Hughes Subi.

(15) Η Κίνα πρέπει να σέβεται τα δικαιώματα και τις ελευθερίες των Φιλιππίνων βάσει της Σύμβασης – 1982, και να συμμορφωθεί με τις υποχρεώσεις της βάσει της Σύμβασης -1982, συμπεριλαμβανομένων εκείνων που σχετίζονται με την προστασία και τη διατήρηση του θαλάσσιου περιβάλλοντος στη Θάλασσα της Νότιας Κίνας.

Η Κίνα δηλώνει επανειλημμένα ότι “δεν θα δεχτεί ούτε θα συμμετάσχει στη διαιτησία που ξεκίνησαν μονομερώς οι Φιλιππίνες”. Το Παράρτημα VII, ωστόσο, προβλέπει ότι “η αγωγή ενός διαδίκου ή η αποτυχία ενός διαδίκου να υπερασπιστεί την υπόθεσή του δεν θα αποτελέσει εμπόδιο στη διαδικασία”. Το Παράρτημα VII προβλέπει επίσης ότι, σε περίπτωση που ένας διάδικος δεν συμμετέχει στη διαδικασία, το δικαστήριο “πρέπει να βεβαιωθεί ότι όχι μόνο έχει δικαιοδοσία επί της διαφοράς, αλλά επίσης ότι ο ισχυρισμός είναι βάσιμος στην πραγματικότητα και με το νόμο”. Στη συνέχεια η Κίνα τον Δεκέμβριο του 2014 θα καταστήσει εγγράφως σαφές ότι το PCA δεν έχει δικαιοδοσία σε αυτό το θέμα. Όμως το άρθρο 288 της Σύμβασης -1982 ορίζει ότι: “Σε περίπτωση διαφωνίας ως προς το κατά πόσον ένα δικαστήριο έχει δικαιοδοσία, το ζήτημα θα επιλυθεί με απόφαση του δικαστηρίου αυτού.” Το άρθρο 9 του παραρτήματοςVII της Σύμβασης – 1982 ορίζει ότι: “Εάν ένα από τα μέρη της διαφοράς δεν εμφανιστεί ενώπιον του διαιτητικού δικαστηρίου ή δεν υπερασπιστεί την υπόθεσή του, το άλλο μέρος μπορεί να ζητήσει από το δικαστήριο να συνεχίσει τη διαδικασία και να αποφασίσει. Η απουσία διαδίκου ή η αποτυχία ενός διαδίκου να υπερασπιστεί την υπόθεσή του δεν αποτελεί εμπόδιο στη διαδικασία…”

Κατά συνέπεια, το Δικαστήριο συγκάλεσε ακρόαση σχετικά με τη “δικαιοδοσία και του παραδεκτού” τον Ιούλιο του 2015. Στις 29/10/ 2015 αποφασίζει υπέρ της ” δικαιοδοσίας και του παραδεκτού”.

Πριν συνεχίσουμε με έκπληξη διαπιστώνουμε ότι χώρα μέλος [20] έχει δικαίωμα να προσφύγει μονομερώς στο PCA, γεγονός που αποκρύπτεται από τους Έλληνες πολίτες, από όλο το πολιτικό κατεστημένο της Ελλάδας.

Στις 12/7/2016 το PCA θα ανακοινώσει την απόφασή του σε “τόμο” 501 σελίδων, που προφανώς δημιουργεί και δεδικασμένο για όμοια γεγονότα. Βάσει της απόφασης: Οι ισχυρισμοί της Κίνας για ιστορικά δικαιώματα ή άλλα κυριαρχικά δικαιώματα ή δικαιοδοσίες, όσον αφορά τις θαλάσσιες περιοχές της Θάλασσας της Νότιας Κίνας που περιλαμβάνονται στο σχετικό υπόμνημα της “καμπύλης των εννέα σημείων”, είναι αντίθετες με τη Σύμβαση – 1982 και χωρίς νόμιμη ισχύ στο βαθμό που υπερβαίνουν τα γεωγραφικά και ουσιαστικά όρια των ναυτικών δικαιωμάτων της Κίνας βάσει της Σύμβασης -1982. Εκτός άλλων το δικαστήριο εξέτασε δικαιώματα στις εν λόγω θαλάσσιες περιοχές και την κατάσταση των χαρακτηριστικών των υφάλων. Πραγματοποίησε πρώτα μια αξιολόγηση κατά πόσον ορισμένοι ύφαλοι που ισχυρίζεται η Κίνα βρίσκονται πάνω από το νερό σε υψηλή παλίρροια. Τα χαρακτηριστικά των υφάλων που βρίσκονται πάνω από το νερό σε υψηλή παλίρροια δημιουργούν το δικαίωμα σε τουλάχιστον χωρικά ύδατα 12 ναυτικών μιλίων, ενώ τα χαρακτηριστικά που είναι βυθισμένα κατά την παλίρροια δεν δημιουργούν. Το Δικαστήριο επισήμανε ότι οι ύφαλοι έχουν τροποποιηθεί σε μεγάλο βαθμό από την φύση τους και την κατασκευή γης, υπενθύμισε ότι η Σύμβαση ταξινομεί χαρακτηριστικά στη φυσική τους κατάσταση και βασίστηκε σε ιστορικά υλικά για την αξιολόγηση των χαρακτηριστικών. Στη συνέχεια, το Δικαστήριο εξέτασε εάν οποιοδήποτε από τα χαρακτηριστικά των υφάλων που ισχυρίζεται η Κίνα θα μπορούσαν να δημιουργήσουν θαλάσσιες ζώνες πέραν των 12 ναυτικών μιλίων. Σύμφωνα με τη Σύμβαση, τα νησιά δημιουργούν ΑΟΖ 200 ναυτικών μιλίων και υφαλοκρηπίδα, αλλά όμως βραχονησίδες που δεν είναι κατοικήσιμες ή δεν συμβάλλουν στην οικονομική τους ζωή δεν θα έχουν ΑΟΖ ή υφαλοκρηπίδα.”

Σ’ ότι αφορά τη νομιμότητα των κινεζικών ενεργειών, το Δικαστήριο εξέτασε τη νομιμότητα των κινεζικών ενεργειών στη Θάλασσα της Νότιας Κίνας. Αφού διαπίστωσε ότι ορισμένες περιοχές βρίσκονται στην ΑΟΖ των Φιλιππίνων, το Δικαστήριο διαπίστωσε ότι η Κίνα είχε παραβιάσει τα κυριαρχικά δικαιώματα των Φιλιππίνων στην ΑΟΖ τους (α) παρεμβαίνοντας στην αλιεία και την ανεύρεση πετρελαίου των Φιλιππίνων, (β) κατασκευάζοντας τεχνητά νησιά (γ)Το Δικαστήριο έκρινε επίσης ότι οι αλιείς από τις Φιλιππίνες (όπως εκείνοι από την Κίνα) είχαν παραδοσιακά αλιευτικά δικαιώματα στον Ύφαλο Scarborough και ότι η Κίνα είχε παρέμβει σε αυτά τα δικαιώματα στον περιορισμό της πρόσβασης. Το Δικαστήριο έκρινε επίσης ότι τα κινεζικά σκάφη των λιμενικών Αρχών είχαν παράνομα δημιουργήσει σοβαρό κίνδυνο σύγκρουσης όταν εμπόδισαν φυσικά σκάφη των Φιλιππίνων.

Κατόπιν αυτών η Κίνα που είναι μέλος του PCA και διαθέτει δικούς της δικαστές στο δικαστικό σώμα, θα ανακοινώσει ότι δεν αναγνωρίζει την απόφαση του Δικαστηρίου. Θα στηρίξουν την θέση της Κίνας 30 κράτη μέλη του ΟΗΕ, περισσότερα εξ αυτών Σουνιτικά Ισλαμικά[21].

Απορρίπτοντας η Κίνα την απόφαση του PCA και έχοντας το δικαίωμα ΒΕΤΟ στο Συμβούλιο Ασφαλείας του ΟΗΕ, για τις Φιλιππίνες δεν υπάρχει πλέον ανώτερου βαθμού όργανο μέσω του οποίου  θα αναζητήσουν το δίκαιο και θα διαφυλάξουν τα κυριαρχικά τους δικαιώματα. Βεβαίως μπορεί να σκεφτεί κάποιος ότι υπάρχει και η λύση να επιβληθούν στην Κίνα με οποιοδήποτε μέσο διαθέτουν, όμως δεν χρειάζεται να συζητήσουμε ποιο θα ήταν το αποτέλεσμα μίας πολεμικής σύρραξης Κίνας – Φιλιππίνων.

Για να μην γελοιοποιηθεί τελείως ο ΟΗΕ αλλά και για να μην εμφανιστεί η Κίνα ως “άρπαξ”, κυρίως για να “θολώσουν τα νερά”, προβάλλεται η δυναμική μορφή της γης, συγκαταλέγοντας τα φαινόμενα άμπωτης, πλημμυρίδας και ισχυρών ανέμων, όπου αλλοιώνεται η θέση των θαλάσσιων συνόρων. Έτσι σε “μερικούς κύκλους” αρχίζει να προωθείται η θέση ότι τα θαλάσσια σύνορα πρέπει να καθορίζονται βάσει της μορφολογίας του βυθού ασχέτως του βάθους.

Βέβαια και η νέα θέση έχει τις αδυναμίες της, όπως λόγω της δυναμικής και ακανόνιστης μορφής της γης, η συνοριακή γραμμή στην επιφάνεια της θάλασσας θα ορίζεται από την κάθετο στο σημείο εφαπτομένης της καμπυλότητας του βυθού. Όμως ως προς ποιο επίκεντρο θα ορίζεται η καμπύλη; Έχοντας υπ’ όψιν ότι το βαθύτερο σημείο των θαλασσών με το υψηλότερο σημείο της γης απέχουν 20 χιλιόμετρα, τα σύνορα που θα δημιουργηθούν βάσει των καθέτων στην εφαπτομένη της καμπυλότητας της γης στην επιφάνεια της θάλασσας, με διαφορετικά επίκεντρα. θα εμφανίσουν διαφορές πολλών χιλιομέτρων…

Άρα χωρίς την “καλή θέληση” των εμπλεκομένων είναι αναπόφευκτα τα θερμά επεισόδια…

Η ΤΔ άμεσα προετοιμάζεται για την νέα θέση προς καθιέρωση των συνόρων στα γαλάζια εδάφη, στέλνοντας πρώτη τα ερευνητικά σκάφη προς χαρτογράφηση του βυθού και παράλληλα με την προετοιμασία των Ένοπλων Δυνάμεών της, προβάλει τον εαυτόν της ως “υπερδύναμη”. Δεν είναι τυχαίο ότι ο 29ος, τέως Αρχηγός του Γενικού Επιτελείου των Τουρκικών Ένοπλων Δυνάμεων και νυν Υπουργός Αμύνης της ΤΔ στις 11/9/2020, στην επίσκεψή του στην Αμφίβια Μονάδα της Στρατιάς του Αιγαίου (4η Στρατιά), θα εκφράσει ανοικτά “τις ορέξεις” της [22].Η λογική τους είναι απλή “Εφόσον το εφαρμόζει η Κίνα, γιατί όχι η ΤΔ;”

Νέες Συμμαχίες – Νέοι Πόλοι

Στις 29/9/2009 ό μόνιμος Πρέσβης της Ελλάδας στον ΟΗΕ Αναστάσης Μητσιάλης στην 64η Τακτική Γενική Συνέλευση του ΟΗΕ, επ’ ονόματι της Υπ. Εξ Ντόρας Μπακογιάννη, από την μία ανακοίνωνε ότι είχε συμφωνηθεί με την ΠΓΔΜ η σύνθετη ονομασία με γεωγραφικό προσδιορισμό[23], από την άλλη κατήγγειλε τις παραβιάσεις της ΤΔ και την απειλή πολέμου που δέχονταν η Ελλάδα. Ναι μεν εισέπραξε το χειροκρότημα σε ότι αφορά τη νέα ονομασία της Βαρντάσκα[24], αλλά “φύλλο δεν κινήθηκε” περί απειλής πολέμου. Στην επόμενη, 65η Τακτική Γενική Συνέλευση του ΟΗΕ ο Υπ. Εξ. Δημήτριος Δρούτσας θα επαναλάβει την καταγγελία περί απειλής πολέμου από την ΤΔ. Τελικά στην 69η Τακτική Γενική Συνέλευση του ΟΗΕ (11/12/2014) το θέμα θα έλθει προς έκδοση ψηφίσματος. “Δια μαγείας” όμως θα περιοριστεί σε “απειλή χρήσης πυρηνικών όπλων”, που επίσημα αφορά μόνο πέντε χώρες (Ηνωμένο Βασίλειο, Γαλλία, Κίνα, Ρωσική Ομοσπονδία και ΗΠΑ), ενώ ανεπίσημα οι αριθμός αυτών ανέρχεται σε 12. Έτσι από την μία εγκαταλείπονται οι Φιλιππίνες στις “ορέξεις” της Κίνας, από την άλλη απειλείται το Σιιτικό Ιράν με στρατιωτικές κυρώσεις που προωθούνται προς το Συμβούλιο Ασφαλείας του ΟΗΕ.

Στον 21ο αι.

• Με την εμφάνιση της Κίνας ως μία νέα οικονομική υπερδύναμη,
• Με την πολιτική του Donald John Trump “πρώτα οι ΗΠΑ” με την οποία οι ΗΠΑ θα αρχίσουν να αναδιπλώνονται και στο το χώρο που αφήνουν διεισδύουν Κίνα και Ρωσία,
• Το cihâd να εκφράζεται πλέον από οργανωμένα κράτη[25],
• Την ΕΕ να ταλαιπωρείται με τα οικονομικά αδιέξοδα που προκλήθηκαν από τις λανθασμένες πολιτικές που εφαρμόστηκαν και την υποκρισία (το χειρότερο είδος της αμαρτίας) μερικών κύκλων περί “Ευρώπης των Λαών”,

θα αλλάξει ο συσχετισμός των συμμαχιών. Έτσι η ΤΔ οραματιζόμενη να συστήσει και να ηγηθεί ως 5η υπερδύναμη[26] της ανθρωπότητας του 21ου αι, αναζητά τους όρους (αμοιβαίων συμφερόντων) συμμαχίας με τις υπόλοιπες τέσσερεις υπερδυνάμεις.

Με την προαναφερόμενη λογική ας δούμε μερικές νέες συμμαχίες που μπορεί να προκύψουν:

• Πακιστάν και Αφγανιστάν σταθερά ήταν στη σφαίρα επιρροής της ΤΔ από τις περιόδους του ΟσΚ. Ήδη το Πακιστάν ως πυρηνική δύναμη συνεργάζεται με την ΤΔ και σε επίπεδο Ένοπλων Δυνάμεων.
• Η Κίνα για να περιορίσει την Ινδία, αλλά και να δώσει οικονομικά προτερήματα στα κράτη της χερσονήσου της Ινδοκίνας (που προσπαθεί να δορυφοροποιήσει) συνεργάζεται με το Πακιστάν, και με την λογική να κτιστούν ενεργειακά δίκτυα συνεργάζεται με Αφγανιστάν, Καζαχστάν και Μογγολία.
• Οι ΗΠΑ για να περιορίσουν την Κίνα συνεργάζονται σταθερά μετά τον Β’ΠΠ με Ν. Κορέα, Ιαπωνία και Φιλιππίνες,
• Η Ρωσία που συνεργάζεται με το Σιιτικό Ιράν (ως αποτέλεσμα η ήττα των Αρμενίων από το Σιιτικό Αζερμπαϊτζάν), τη Συρία και το Καζαχστάν, προσπαθεί να ελέγξει τα ενεργειακά δίκτυα (ως αποτέλεσμα η αντίθεσή της στο δίκτυο Ισραήλ – Αίγυπτος – Κύπρος – Ελλάδα).
• Η ΕΕ μετά την Αραβική Άνοιξη, προσπαθεί να ελέγξει τα κράτη της Βόρειας Αφρικής και τα Βαλκάνια.
• Η ΤΔ εκτός των προαναφερόμενων, προσπαθεί να δορυφοφοροποιήσει Αλβανία, Κόσσοβο, Βοσνία – Ερζεγοβίνη, Βαρντάσκα (σημερινή Βόρεια Μακεδονία) και Βουλγαρία στα Βαλκάνια και το Ιράκ προς έξοδο στον Ινδικό Ωκεανό. Έλληνες και Κούρδοι είναι το εμπόδιο στην υλοποίηση των εν λόγω βλέψεών της.
• Μία μικρή πιθανότητα είναι να επανεμφανιστεί η συμμαχία των προηγούμενων αιώνων Ηνωμένο Βασίλειο – ΕΕ – Ρωσία με κίνητρο τον Χριστιανισμό και την ισχυρή βιομηχανική παραγωγή τους, γεγονός που σταθερά εμποδίζεται από Γερμανία και ΗΠΑ.

Στα προαναφερόμενα πρέπει να προστεθούν χώρες της Κεντρικής και Νότιας Αμερικής που ως επί το πλείστον ελέγχονται από τις ΗΠΑ και χώρες της Κεντρικής και Νότιας Αφρικής όπου αναμετριέται το Ισλάμ με τον Χριστιανισμό.

Οι στρατηγικοί αναλυτές της ΤΔ δηλώνουν ότι θα δημιουργηθεί η ισχυρότερη συμμαχία με Ρωσία – Κίνα – Τουρκία και τους δορυφόρους αυτών…

Ίδωμεν …

Κλείνοντας

Από όλα τα προαναφερόμενα διαπιστώνουμε ότι ΟΗΕ και ΝΑΤΟ, έχουν χάσει τη συνοχή τους και ως αποτέλεσμα τις εκτελεστικές τους δυνάμεις. Άρα κάθε έθνος – κράτος έχει την υποχρέωση να οχυρωθεί και να οργανωθεί αμυντικά και οικονομικά, για να προστατέψει τους υπηκόους του από τις επερχόμενες παγκοσμίας κλίμακας ανακατατάξεις.

Επί των ημερών μας δυστυχώς η μοναδική κοσμοθεωρία που αναμετριέται με το νεοφιλελευθερισμό (που αποτελεί το αίτιο των σημερινών δεινών) είναι το Ισλάμ. Βέβαια μία ισχυρή και δοκιμασμένη κοσμοθεωρία είναι και αυτή του Κοινοτικού Συστήματος του Βυζαντίου[27], που καταπολεμάται λυσσαλέα από τη Γερμανία (από την περίοδο του Μέττερνιχ) και το Ισλάμ (ως ολοκληρωτικό καθεστώς από την ίδρυσή του) που αμφότεροι σηματοδοτούν περιόδους ανακατατάξεων της ανθρωπότητας. Το πρόβλημα είναι ότι οι διοικούντες των χωρών που δύνανται να διδάξουν το Βυζαντινό Κοινοτικό Σύστημα, διέπονται από το Γερμανικό νεοφιλελευθερισμό.

βκ

Σημειώσεις

[1] 1: Περιστροφή γύρω από τον άξονά της. 2: Περιστροφή γύρω από τον Ήλιο, 3: Δονήσεις ως προς το σύμπαν, 4: Ηλιακή μεταβατική περιφορά, 5: Γαλαξιακή μεταβατική περιφορά.

[2] Κοίτα, https://3vita.gr/ypohorise-ksafnika-i-thalassa-sto-kavouri-52031, https://www.iefimerida.gr/ellada/hamili-stathmi-thalassas-aktes-fainomeno

[3] Σύμβαση του ΟΗΕ για το Δίκαιο της Θάλασσας, η οποία υπογράφηκε στο Montego Bay της Τζαμάικα στις 10/12/1982 καθώς και η Συμφωνία η σχετική με την εφαρμογή του μέρους ΧΙ της Σύμβασης, που υπογράφηκε στη Νέα Υόρκη στις 28/7/1994. Για τη Ελλάδα Ν.2321-1995, ΦΕΚ Α’ 136 – 23/6/1995.

https://treaties.un.org/pages/ViewDetailsIII.aspx?src=TREATY&mtdsg_no=XXI-6&chapter=21&Temp=mtdsg3&clang=_en

[4] Κοίτα 1958 Geneva Convention on the Law of the Sea, https://treaties.un.org/pages/ViewDetails.aspx?src=TREATY&mtdsg_no=XXI-2&chapter=21

Ελλάδα και ΤΔ, η κάθε χώρα για τους δικούς της λόγους (κοινό αιτιατό το Αιγαίο) δεν θα προσχωρήσουν στην εν λόγω Σύμβαση. Συγκεκριμένα θα υπογραφούν 4 Συμβάσεις και 1 Πρωτόκολλο:

Σύμβαση / Πρωτόκολλο	Προσχώρησε
	Ελλάδα	ΤΔ
6465 – Σύμβαση Ανοικτής Θάλασσας (29/4/1958)	Όχι	Όχι
6466 – Πρωτόκολλο Υποχρεωτικής Επίλυσης Διαφορών (29/4/1958)	Όχι	Όχι
7302 -Σύμβαση Υφαλοκρηπίδας (29/4/1958)	6/11/1972	Όχι
7477 – Σύμβαση περί Χωρικών Υδάτων και Υδάτινων Ζωνών (29/4/1958)	Όχι	‘Όχι
8164 – Σύμβαση για την Αλιεία και την Διατήρηση των Έμβιων Πόρων της Ανοικτής Θάλασσας (29/4/1958)	Όχι	Όχι

[5] Συνθήκη Λωζάννης άρθρο12. Κοίτα https://www.hellenicparliament.gr/onlinePublishing/DOD/011-057.pdf

Άρθρον 12. Η ληφθείσα απόφασις τη 13η Φεβρουαρίου 1914 υπό της Συνδιασκέψεως του Λονδίνου εις εκτέλεσιν των άρθρων 5 της Συνθήκης του Λονδίνου της 17/30 Μαΐου 1913, και 15 της Συνθήκης των Αθηνών της 1/14 Νοεμβρίου 1913, η κοινοποιηθείσα εις την Ελληνικήν Κυβέρνησιν τη 13 Φεβρουαρίου 1914 και αφορώσα εις την κυριαρχίαν της Ελλάδος επί των νήσων της Ανατολικής Μεσογείου, εκτός της Ίμβρου, Τενέδου και των Λαγουσών νήσων (Μαυρυών), ιδία των νήσων Λήμνου, Σαμοθράκης, Μυτιλήνης, Χίου, Σάμου και Ικαρίας, επικυρούνται, υπό την επιφύλαξιν των διατάξεων της παρούσης Συνθήκης των συναφών προς τας υπό την κυριαρχίαν της Ιταλίας διατελούσας νήσους, περί ων διαλαμβάνει το άρθρον 15. Εκτός αντιθέτου διατάξεως της παρούσης Συνθήκης, αι νήσοι, αι κείμεναι εις μικροτέραν απόστασιν των τριών μιλλίων της ασιατικής ακτής, παραμένουσιν υπό την τουρκικήν κυριαρχίαν….

[6] Συνθήκη Λωζάννης άρθ. 15. Κοίτα https://www.hellenicparliament.gr/onlinePublishing/DOD/011-057.pdf

Η Τουρκία παραιτείται υπέρ της Ιταλίας παντός δικαιώματος και τίτλου επί των κάτωθι απαριθμουμένων νήσων, τουτέστι της Αστυπάλαιας, Ρόδου, Χάλκης, Καρπάθου, Κάσσου, Τήλου, Νισύρου, Καλύμνου, Λέρου, Πάτμου, Λειψούς, Σύμης και Κω, των κατεχομένων νυν υπό της Ιταλίας και των νησίδων των εξ αυτών εξαρτωμένων, ως και της νήσου Καστελλορίζου (όρα χάρτην υπ’ αρ. 2)….

[7] TRAITE ITALO-TURQUE 28/12/1932 και  TRAITE ITALO-TURQUE (Castellorizo) 4/1/1932

[8] Για την Ελλάδα κοίτα ΦΕΚ Α”-226.22/10/1947

[9] Από τον επίλογο – συμπεράσματα του Frank G. Weber, “Ο Επιτήδειος Ουδέτερος“, εκδ.οικ. Πανεπιστήμιο Missouri, 1979 για την Ελλάδα Εκδόσεις ΘΕΤΙΛΗ Α’ εκδ. 1983.

[10] Κοίτα: UN 75 session, Resolution Adopted by the General Assembly on 31/12/2020 (A/RES/75/239, )

[11] Ενώ η ΤΔ πορεύεται με την εθνικιστική ιδεολογία του Κεμαλισμού (1920 – 1982), το 1969 ο Necmettin Erbakan, ως παραλλαγή της εθνικιστικής θεωρίας του Τουρκοκύπριου Alparslan Türkeş περί Τουρκο-Ισλαμικής Σύνθεσης (Türk İslam Sentezi), θα αναπτύξει τη νέα θεωρία της Εθνικής Άποψης (Millî Görüş), που επιδιώκει την όσμωση Εθνικισμού – Ισλάμ. Η στρατηγική πορεία της νέας θεωρίας θα γραφτεί από τον Ahmet Davutoğlu (Stratejik derinlik: Türkiye’nin uluslararası konumu, εκδ. οικ.. Küre, Κωνσταντινούπολη 2001, για την Ελλάδα Το στρατηγικό βάθος. Η διεθνής θέση της Τουρκίας, εκδ. οικ. Ποιότητα, Αθήνα 2010). Προφανώς η νέα όσμωση είναι σχεδόν ακατόρθωτο να πραγματοποιηθεί. Κοίτα άρθρο Β. Κυρατζόπουλος, Η Πραγματικότητα – Η αισθηματική σφαίρα και ο Ρεαλισμός, Αθήνα 30/1/2015. https://www.antibaro.gr/article/12087.

https://www.academia.edu/45577876/Η_Πραγματικότητα_Η_αισθηματική_σφαίρα_και_ο_Ρεαλισμός?email_work_card=thumbnail

[12] Το εγχείρημα είχε πολλαπλούς σκοπούς:

• Μετά την επίθεση του Mehmet Ali Ağca κατά του Πάπα Ιωάννη Παύλου Β’ στις 13/5/1981, τη συμμόρφωση των εκτελεστών της εθνικής παράταξης, που είχαν διαφύγει στο εξωτερικό.
• Τη διάσπαση του Κουρδικού κινήματος, εσωτερικά δε εφαρμόζοντας το από τις μυστικές υπηρεσίες οργανωμένο παρόμοιο πρόγραμμα της CIA, “ναρκωτικά έναντι όπλων”.
• Την αντεπίθεση κατά της Αρμενικής Μαρξιστικής – Λενινιστικής οργάνωσης ASALA, η οποία την περίοδο 1975 – 1991 θα τελέσει 84 επιθέσεις κατά Τουρκικών στόχων (κυρίως διπλωματών) με 46 νεκρούς και 299 τραυματίες. Στις 28/4/1988 ο Γεν. Γραμ. της ASALA Agop Agopiyan θα εκτελεσθεί στο Παλ. Φάληρο Αττικής από Τουρκικές δυνάμεις…
• Την αντεπίθεση κατά των στελεχών του Σταλινικού PKK (κυρίως των χρηματοδοτών). Επειδή οι περισσότεροι είχαν πλουτίσει στην Ευρώπη με λαθρεμπόριο (κυρίως ναρκωτικών), ο Τουρκικός υπόκοσμος υπάκουσε με μεγάλη προθυμία τις Τουρκικές Κρατικές Αρχές, με στόχο να πάρει τη θέση του Κουρδικού δικτύου.

Όλα θα τερματιστούν με την εκεχειρία ΡΚΚ – ΤΔ (7/5/1996) και τις αποκαλύψεις που εκτυλίχθηκαν μετά το δυστύχημα του Susurluk (3/11/1996). Τέλος με την παράδοση του ηγέτη του ΡΚΚ Abdullah Öcalan, από τις Ελληνικές Αρχές στις Αρχές των ΗΠΑ στην Κένυα στις 15/2/1999…

Για τη δράση κοίτα Soner Yalçın, Doğan Yurdakul, Reis Gladio nun Türk Tetikçisi, εκδ. οικ. Doğan, Κωνσταντινούπολη 2003.

[13] Κοίτα https://articles.cafeyn.co/4ed399/le-journal-du-dimanche/2021-03-14/les-lourds-secrets-de-lambassadeur-turc

[14] Κοίτα Β. Κυρατζόπουλος, “Λύκου Ανάβασις”, εκδ. οικ. Τσουκάτου, Αθήνα 2006.

[15] Κοίτα Αθανάσιος Έλλις, Μιχάλης Ιγνατίου, Ίμια τα Απόρρητα Τηλεγραφήματα των Αμερικάνων, εκδ. οικ. Α.Α.Λιβάνη, Αθήνα 2009.

[16] Κοίτα http://repository.bilkent.edu.tr/handle/11693/53834

[17] Κοίτα https://uzay.tubitak.gov.tr/tr/proje-brosurleri

[18] Κοίτα https://europost.gr/synagermos-eisvoli-toyrkikon-kataskopeytikon-drones-ston-evro-pos-apantise/

[19] Κοίτα  https://www.protothema.gr/greece/article/1048662/tourkiki-proklisi-sto-kastelorizo-drone-petaxe-kokkini-bogia-stin-elliniki-simaia-deite-video/, Όπως https://www.anixneuseis.gr/%cf%80%cf%81%ce%bf%ce%b2%ce%bf%ce%ba%ce%ac%cf%84%cf%83%ce%b9%ce%b1-%ce%ba%ce%b1%cf%84%ce%ac-%cf%84%ce%bf%cf%85-%cf%81-%cf%84-%ce%b5%cf%81%ce%bd%cf%84%ce%bf%ce%b3%ce%ac%ce%bd-%ce%b2%ce%bb/

[20] Τη Σύμβαση του 1899 έχουν υπογράψει Ελλάδα (4/4/1901) και ΤΔ (12/6/1907), ενώ η Κύπρος τη Σύμβαση του 1907 (12/11/1993).

[21] Οι χώρες που δήλωσαν την αντίθεσή τους στην απόφαση είναι: Αφγανιστάν, Αλγερία, Μπαχρέιν, Κόμορος, Τζιμπουτί, Αίγυπτος, Γκάμπια, Ιράκ, Ιορδανία, Κένυα, Κουβέιτ, Λίβανος, Λιβύη, Μαυριτανία, Μαρόκο, Νιγηρία, Ομάν, Παλαιστίνη, Κατάρ, Σαουδική Αραβία, Σομαλία, Σουδάν, Συρία, Ταϊβάν, Τόγκο, Τυνησία, Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα, Βανουάτου, Υεμένη.

[22] Κοίτα https://twitter.com/tcsavunma/status/1304480478704144384

[23] Αν και το κόμμα της επίμονα αρνούνταν ότι είχε συμφωνηθεί μέχρι και την Συμφωνία των Πρεσπών (12/6/2018), όπου στους υπόλοιπους παρέμεινε να παραχωρήσουν γλώσσα και εθνικότητα…

[24] Ιστορικά για πρώτη φορά η περιοχή θα αναφερθεί στη Συνθήκη του Βουκουρεστίου (10/8/1913) ως Βαρντάσκα.

[25] Κοίτα άρθρο Β. Κυρατζόπουλος, “Η Πραγματικότητα Η αισθηματική σφαίρα και ο Ρεαλισμός”, Αθήνα 30/1/2015,

https://www.academia.edu/45577876/Η_Πραγματικότητα_Η_αισθηματική_σφαίρα_και_ο_Ρεαλισμός

[26] Χρησιμοποιώντας την ιδεολογία Turan και την βιομηχανική της παραγωγή (που στηρίζεται κυρίως από τη Γερμανία) , να προσεγγίσει τις “αδελφές” δημοκρατίες της Κασπίας (Αζερμπαϊτζάν, Τουρκμενιστάν, Κιργιζισταν, Ουζμπεκιστάν, Καζακιστάν), χρησιμοποιώντας το Σουνιτικό Ισλάμ και τις Ισλαμικές χώρες της Ευρείας Μέσης Ανατολής.

[27] Κοίτα Γιώργος Δ. Κοντογιώργης, “Κοινωνική Δυναμική και Πολιτική Αυτοδιοίκηση, Οι ελληνικές Κοινότητες της τουρκοκρατίας”, εκδ. οικ. νέα σύνορα, Αθήνα 1982.

Πίνακας Συντομεύσεων

Συντόμευση	Επεξήγηση
$	Δολάριο
αι.	Αιώνας
άρθ.	Άρθρο / α
ΑΟΖ	Αποκλειστική Οικονομική Ζώνη
ΑΤΑ	Αυτόματη Τιμαριθμική Αναπροσαρμογή
ΔΣ	Διοικητικό Συμβούλιο
εγκ.	Εγκύκλιος
ΕΕ	Ευρωπαϊκή Ένωση
εκ.	Εκατομμύρια
ΕΣΔΑ	Ευρωπαϊκή Σύμβαση Δικαιωμάτων του Ανθρώπου
ΕΣΣΔ	Ένωση Σοβιετικών Σοσιαλιστικών Δημοκρατιών
ΚτΕ	Κοινωνία των Εθνών
Κων/πολη	Κωνσταντινούπολη
ΜΜΕ	Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης
Ν.	Νόμος
ΟΗΕ	Οργανισμός Ηνωμένων Εθνών
ΟσΚ	Οσμανικό Κράτος
παρ.	Παράγραφος
ΠΠ	Παγκόσμιος Πόλεμος
Πρ.	Πρωτόκολλο
ΣΛ	Συνθήκη Λωζάννης
σ.σ.	Σχόλιο Συντάκτη.
Σύμβαση – 1982	Σύμβαση του ΟΗΕ για το Δίκαιο της Θάλασσας, η οποία υπογράφηκε στο Montego Bay στις 10/12/1982
ΤΔ	Τουρκική Δημοκρατία
ΤΛ	Τουρκική Λίρα
Τχλμ	Τετραγωνικά χιλιόμετρα
Υπ.Έξ	Υπουργός Εξωτερικών
ΦΕΚ	Φύλλο Εφημερίδας Κυβέρνησης
AKP ή AK	Adalet ve Kalkınma Partisi	Κόμμα Δικαιοσύνης και Ανάπτυξης
ASALA	Armenian Secret Army for the Liberation of Armenia	Μυστικός Αρμενικός Στρατός για την απελευθέρωση της Αρμενίας
CHP	Cumhuriyet Halk Partisi	Ρεπουμπλικανικό Λαϊκό Κόμμα
EGM	Earth Gravitational Models
ESA	The European Space Agency
GAP	Güneydoğu Anadolu Projesi	Οικονομικό Σχέδιο Αναβάθμισης της Νότιο – Ανατολικής ΤΔ
km3	Χιλιάδες Μέτρα Κυβικά ή χιλιάδες τόνοι
ΝΑΤΟ	North Atlantic Treaty Organization	Οργανισμός Βορειοατλαντικού Συμφώνου
PCA	Permanent Court of Arbitration	Μόνιμο Δικαστήριο Διαιτησίας
ΡΚΚ	Partîya Karkerên Kurdistanê	Εργατικό Κόμμα Κουρδιστάν
RG	Resmî Gazete	Φύλλο Εφημερίδας Κυβέρνησης ΤΔ
UAV	Unmanned Aerial Vehicle	Μη επανδρωμένα αεροσκάφη

https://www.antibaro.gr/article/30237