Εβραίους ιγ΄17-21

ΙΓ/ 17 Πείθεσθε τοῖς ἡγουμένοις ὑμῶν καὶ ὑπείκετε· αὐτοὶ 

γὰρ ἀγρυπνοῦσιν ὑπὲρ τῶν ψυχῶν ὑμῶν ὡς λόγον 

ἀποδώσοντες· ἵνα μετὰ χαρᾶς τοῦτο ποιῶσι καὶ μὴ 

στενάζοντες· ἀλυσιτελὲς γὰρ ὑμῖν τοῦτο.  18 

Προσεύχεσθε 

περὶ ἡμῶν· πεποίθαμεν γὰρ ὅτι καλὴν συνείδησιν ἔχομεν, 

ἐν πᾶσι καλῶς θέλοντες ἀναστρέφεσθαι.  19 

περισσοτέρως δὲ παρακαλῶ τοῦτο ποιῆσαι, ἵνα τάχιον 

ἀποκατασταθῶ ὑμῖν.   20 ῾Ο δὲ Θεὸς τῆς εἰρήνης, ὁ 

ἀναγαγὼν ἐκ νεκρῶν τὸν ποιμένα τῶν προβάτων τὸν 

μέγαν ἐν αἵματι διαθήκης αἰωνίου, τὸν Κύριον ἡμῶν 

᾿Ιησοῦν,  21 καταρτίσαι ὑμᾶς ἐν παντὶ ἔργῳ ἀγαθῷ εἰς τὸ 

ποιῆσαι τὸ θέλημα αὐτοῦ, ποιῶν ἐν ὑμῖν τὸ εὐάρεστον 

ἐνώπιον αὐτοῦ διὰ ᾿Ιησοῦ Χριστοῦ, ᾧ ἡ δόξα εἰς τοὺς 

αἰῶνας τῶν αἰώνων· ἀμήν. 

Νεοελληνική απόδοσις

 ΙΓ/17 Να πείθεστε στους ηγέτες σας και να υποχωρείτε, γιατί αυτοί αγρυπνούν υπέρ των ψυχών σας, επειδή θα αποδώσουν λόγο, ώστε αυτό να το κάνουν με χαρά και να μη στενάζουν. γιατί αυτό θα ήταν ασύμφωρο για σας.  18 Προσεύχεστε για μας. γιατί είμαστε πεισμένοι ότι έχουμε καλή συνείδηση, θέλοντας να συμπεριφερθούμε καλά σε όλα.  19 Και παρακαλώ αυτό να το κάνετε περισσότερο, για να αποδοθώ σ’ εσάς ταχύτερα.   20 Και ο Θεός της ειρήνης, που επανέφερε από τους νεκρούς το μέγα ποιμένα των προβάτων με το αίμα αιώνιας διαθήκης, τον Κύριό μας Ιησού,  21 είθε να σας καταρτίσει σε κάθε αγαθό, για να κάνετε το θέλημά του, και να κάνει μέσα μας το ευάρεστο μπροστά του διαμέσου του Ιησού Χριστού, στον οποίο ανήκει η δόξα στους αιώνες των αιώνων. Αμήν. 

Σχολιασμός.

Πόσο μεγάλη ευθύνη έχουν οι ποιμένες τών λογικών προβάτων που έθεσε ο Κύριός μας Ιησούς Χριστός για να μας καθοδηγούν από τον κόσμο αυτό στο Βασίλειό Του. και πόσο ανόητο είναι από μέρους μας να επιμένουμε στον λανθασμένο δρόμο τής καθημερινότητας και της κοσμικής ζωής που μας απομακρύνει από τον δρόμο του Θεού. Πόση η αγωνία του ποιμένος για την σωτηρία μας, η θλίψη του για την ανυπακοή μας και την εμμονή μας. Αν πιστεύουμε στον Χριστό ειλικρινά τότε θα γνωρίζαμε ποιό είναι το συμφέρον μας. Αυτό δεν είναι άλλο από ό,τι ο ποιμένας προτείνει, παρακαλεί, διδάσκει και οδηγεί. Και ναι μεν είναι ποιμήν μας, αλλά δεν παύει να είναι ένας από εμάς. Ενωμένους μας θέλει ο Κύριος κι όχι υποταγμένους. Γι αυτό και ο ποιμένας χρειάζεται τις προσευχές μας πρός τόν Κύριο να τον φωτίζει και να τον καθοδηγεί. Γιατί και αυτός, αν και ποιμένας, έχει τον αρχιποίμενά του, τον Ιησού Χριστό που θα τον κρίνει κατά τις πράξεις του. Αυτός είναι ο αληθινός και μέγας ποιμένας. Αυτός που με το αίμα του έκλεισε αιώνια διαθήκη με όλη τήν ανθρωπότητα, και που είναι ο μόνος οδηγημένος από τον Πατέρα τον Ουράνιο που μπορεί να καταρτίσει τον καθένα από εμάς, ποιμένες και πιστούς απλούς σε κάθε τί το καλό, να μας εμπνεύσει στο ποιό είναι το θέλημά του το καλό, το όμορφο και τό ωφέλιμο για όλους μας. 

Ι.Β.