ΣΤ/8 Στέφανος δὲ πλήρης πίστεως καὶ δυνάμεως ἐποίει τέρατα καὶ σημεῖα μεγάλα ἐν τῷ λαῷ. 9 ἀνέστησαν δέ τινες τῶν ἐκ τῆς συναγωγῆς τῆς λεγομένης Λιβερτίνων καὶ Κυρηναίων καὶ ᾿Αλεξανδρέων καὶ τῶν ἀπὸ Κιλικίας καὶ ᾿Ασίας συζητοῦντες τῷ Στεφάνῳ, 10 καὶ οὐκ ἴσχυον ἀντιστῆναι τῇ σοφίᾳ καὶ τῷ πνεύματι ᾧ ἐλάλει. 11 τότε ὑπέβαλον ἄνδρας λέγοντας ὅτι ἀκηκόαμεν αὐτοῦ λαλοῦντος ρήματα βλάσφημα εἰς Μωϋσῆν καὶ τὸν Θεόν· 12 συνεκίνησάν τε τὸν λαὸν καὶ τοὺς πρεσβυτέρους καὶ τοὺς γραμματεῖς, καὶ ἐπιστάντες συνήρπασαν αὐτὸν καὶ ἤγαγον εἰς τὸ συνέδριον, 13 ἔστησάν τε μάρτυρας ψευδεῖς λέγοντας· ὁ ἄνθρωπος οὗτος οὐ παύεται ρήματα βλάσφημα λαλῶν κατὰ τοῦ τόπου τοῦ ἁγίου καὶ τοῦ νόμου· 14 ἀκηκόαμεν γὰρ αὐτοῦ λέγοντος ὅτι ᾿Ιησοῦς ὁ Ναζωραῖος οὗτος καταλύσει τὸν τόπον τοῦτον καὶ ἀλλάξει τὰ ἔθη ἃ παρέδωκεν ἡμῖν Μωϋσῆς. 15 καὶ ἀτενίσαντες εἰς αὐτὸν ἅπαντες οἱ καθεζόμενοι ἐν τῷ συνεδρίῳ εἶδον τὸ πρόσωπον αὐτοῦ ὡσεὶ πρόσωπον ἀγγέλου.
Ζ/1 Εἶπε δὲ ὁ ἀρχιερεύς· εἰ ἄρα ταῦτα οὕτως ἔχει; 2 ὁ δὲ ἔφη· ἄνδρες ἀδελφοὶ καὶ πατέρες, ἀκούσατε. ὁ Θεὸς τῆς δόξης ὤφθη τῷ πατρὶ ἡμῶν ᾿Αβραὰμ ὄντι ἐν τῇ Μεσοποταμίᾳ, πρὶν ἢ κατοικῆσαι αὐτὸν ἐν Χαρράν, 3 καὶ εἶπε πρὸς αὐτόν· ἔξελθε ἐκ τῆς γῆς σου καὶ ἐκ τῆς συγγενείας σου, καὶ δεῦρο εἰς γῆν ἣν ἄν σοι δείξω. 4 τότε ἐξελθὼν ἐκ γῆς Χαλδαίων κατῴκησεν ἐν Χαρράν. κἀκεῖθεν μετὰ τὸ ἀποθανεῖν τὸν πατέρα αὐτοῦ μετῴκησεν αὐτὸν εἰς τὴν γῆν ταύτην εἰς ἣν ὑμεῖς νῦν κατοικεῖτε· 5 καὶ οὐκ ἔδωκεν αὐτῷ κληρονομίαν ἐν αὐτῇ οὐδὲ βῆμα ποδός, καὶ ἐπηγγείλατο δοῦναι αὐτῷ εἰς κατάσχεσιν αὐτὴν καὶ τῷ σπέρματι αὐτοῦ μετ᾿ αὐτόν, οὐκ ὄντος αὐτῷ τέκνου.
47 Σολομὼν δὲ ᾠκοδόμησεν αὐτῷ οἶκον. 48 ἀλλ᾿ οὐχ ὁ ὕψιστος ἐν χειροποιήτοις ναοῖς κατοικεῖ, καθὼς ὁ προφήτης λέγει· 49 ὁ οὐρανός μοι θρόνος, ἡ δὲ γῆ ὑποπόδιον τῶν ποδῶν μου· ποῖον οἶκον οἰκοδομήσετέ μοι, λέγει Κύριος, ἢ τίς τόπος τῆς καταπαύσεώς μου; 50 οὐχὶ ἡ χείρ μου ἐποίησε ταῦτα πάντα; 51 Σκληροτράχηλοι καὶ ἀπερίτμητοι τῇ καρδίᾳ καὶ τοῖς ὠσίν, ὑμεῖς ἀεὶ τῷ Πνεύματι τῷ ῾Αγίῳ ἀντιπίπτετε, ὡς οἱ πατέρες ὑμῶν καὶ ὑμεῖς. 52 τίνα τῶν προφητῶν οὐκ ἐδίωξαν οἱ πατέρες ὑμῶν; καὶ ἀπέκτειναν τοὺς προκαταγγείλαντας περὶ τῆς ἐλεύσεως τοῦ δικαίου, οὗ νῦν ὑμεῖς προδόται καὶ φονεῖς γεγένησθε· 53 οἵτινες ἐλάβετε τὸν νόμον εἰς διαταγὰς ἀγγέλων, καὶ οὐκ ἐφυλάξατε. 54 ᾿Ακούοντες δὲ ταῦτα διεπρίοντο ταῖς καρδίαις αὐτῶν καὶ ἔβρυχον τοὺς ὀδόντας ἐπ᾿ αὐτόν. 55 ὑπάρχων δὲ πλήρης Πνεύματος ῾Αγίου, ἀτενίσας εἰς τὸν οὐρανὸν εἶδε δόξαν Θεοῦ καὶ ᾿Ιησοῦν ἑστῶτα ἐκ δεξιῶν τοῦ Θεοῦ, 56 καὶ εἶπεν· ἰδοὺ θεωρῶ τοὺς οὐρανοὺς ἀνεῳγμένους καὶ τὸν υἱὸν τοῦ ἀνθρώπου ἐκ δεξιῶν τοῦ Θεοῦ ἑστῶτα. 57 κράξαντες δὲ φωνῇ μεγάλῃ συνέσχον τὰ ὦτα αὐτῶν καὶ ὥρμησαν ὁμοθυμαδὸν ἐπ᾿ αὐτόν, 58 καὶ ἐκβαλόντες ἔξω τῆς πόλεως ἐλιθοβόλουν. καὶ οἱ μάρτυρες ἀπέθεντο τὰ ἱμάτια αὐτῶν παρὰ τοὺς πόδας νεανίου καλουμένου Σαύλου, 59 καὶ ἐλιθοβόλουν τὸν Στέφανον, ἐπικαλούμενον καὶ λέγοντα· Κύριε ᾿Ιησοῦ, δέξαι τὸ πνεῦμά μου. 60 θεὶς δὲ τὰ γόνατα ἔκραξε φωνῇ μεγάλῃ· Κύριε, μὴ στήσῃς αὐτοῖς τὴν ἁμαρτίαν ταύτην. καὶ τοῦτο εἰπὼν ἐκοιμήθη. Σαῦλος δὲ ἦν συνευδοκῶν τῇ ἀναιρέσει αὐτοῦ.
Μετάφραση
ΣΤ/8 Ο Στέφανος, τότε, πλήρης από χάρη και δύναμη έκανε τέρατα και σημεία μεγάλα μέσα στο λαό. 9 Σηκώθηκαν όμως μερικοί που ήταν από τη συναγωγή τη λεγόμενη των Λιβερτίνων και των Κυρηναίων και των Αλεξανδρέων και αυτών που ήταν από την Κιλικία και την επαρχία της Ασίας, και συζητούσαν με το Στέφανο, 10 αλλά δεν μπορούσαν να αντισταθούν στη σοφία και στο πνεύμα με το οποίο μιλούσε. 11 Τότε υποκίνησαν άντρες που έλεγαν: «Τον έχουμε ακούσει να μιλά λόγια βλάστημα ενάντια στο Μωυσή και στο Θεό». 12 Και κίνησαν μαζί τους σε εξέγερση το λαό και τους πρεσβυτέρους και τους γραμματείς και, αφού ήρθαν ξαφνικά, τον άρπαξαν μαζί τους και τον οδήγησαν στο συνέδριο. 13 Και έστησαν ψευδομάρτυρες που έλεγαν: «Ο άνθρωπος αυτός δεν παύει να λαλεί λόγια κατά του τόπου αυτού του άγιου και του νόμου. 14 Γιατί τον έχουμε ακούσει να λέει ότι ο Ιησούς ο Ναζωραίος, αυτός θα καταλύσει τον τόπο τούτο και θα αλλάξει τα έθιμα που μας παράδωσε ο Μωυσής». 15 Και όταν ατένισαν σ’ αυτόν όλοι όσοι κάθονταν στο συνέδριο, είδαν το πρόσωπό του σαν πρόσωπο αγγέλου.
Ζ/1 Είπε τότε ο αρχιερέας: «Άραγε έτσι έχουν αυτά;» 2 Εκείνος είπε: «Άντρες αδελφοί και πατέρες, ακούστε: Ο Θεός της δόξας φανερώθηκε στον πατέρα μας Αβραάμ, όταν ήταν στη Μεσοποταμία πριν αυτός να κατοικήσει στη Χαράν, 3 και είπε προς αυτόν: Έξελθε από τη γη σου και από τους συγγενείς σου, και έλα στη γη που θα σου δείξω. 4 Τότε εξήλθε από τη γη των Χαλδαίων και κατοίκησε στη Χαράν. Κι από εκεί, μετά το θάνατο του πατέρα του, αυτός μετοίκησε στη γη αυτή στην οποία εσείς τώρα κατοικείτε. 5 Και δεν του έδωσε κληρονομιά σ’ αυτήν ούτε βήμα ποδιού, αλλά υποσχέθηκε να τη δώσει προς κατάκτηση σ’ αυτόν και στους απογόνους του μετά από αυτόν, αν και αυτός δεν είχε παιδί.
Ζ/ 47 Ο Σολομών, όμως, οικοδόμησε σ’ Αυτόν οίκο. 48 Αλλά ο Ύψιστος δεν κατοικεί σε χειροποίητους ναούς, καθώς ο προφήτης λέει: 49 Ο ουρανός είναι θρόνος μου και η γη υποπόδιο των ποδιών μου. Ποιον οίκο θα μου οικοδομήσετε, λέει ο Κύριος, ή ποιος είναι τόπος της ανάπαυσής μου; 50 Το χέρι μου δεν έκανε όλα αυτά; 51 Σκληροτράχηλοι και απερίτμητοι στις καρδιές και στα αυτιά, εσείς πάντοτε αντιτάσσεστε στο Πνεύμα το Άγιο, όπως οι πατέρες σας έτσι κι εσείς. 52 Ποιον από τους προφήτες δεν καταδίωξαν οι πατέρες σας; Και σκότωσαν αυτούς που προανάγγειλαν την έλευση του Δικαίου, του οποίου τώρα εσείς γίνατε προδότες και φονιάδες, 53 οι οποίοι λάβατε το νόμο μέσω διαταγών αγγέλων, αλλά δεν τον φυλάξατε». 54 Ακούγοντας λοιπόν αυτά κατακόβονταν στις καρδιές τους από αγανάκτηση και έτριζαν τα δόντια τους εναντίον του. 55 Αλλά αυτός, όντας πλήρης Πνεύματος Αγίου, ατένισε στον ουρανό και είδε τη δόξα του Θεού και τον Ιησού να έχει σταθεί από τα δεξιά του Θεού 56 και είπε: «Ιδού, βλέπω τους ουρανούς διανοιγμένους και τον Υιό του ανθρώπου να έχει σταθεί από τα δεξιά του Θεού». 57 Εκείνοι τότε έκραξαν με φωνή μεγάλη, βούλωσαν τα αυτιά τους και όρμησαν ομόψυχα εναντίον του 58 και, αφού τον έβγαλαν έξω από την πόλη, τον λιθοβολούσαν. Και οι μάρτυρες απόθεσαν τα ρούχα τους δίπλα στα πόδια ενός νεαρού που τον καλούσαν Σαύλο, 59 και λιθοβολούσαν το Στέφανο που επικαλούνταν και έλεγε: «Κύριε Ιησού, δέξου το πνεύμα μου». 60 Και αφού έπεσε στα γόνατα, φώναξε με φωνή μεγάλη: «Κύριε, μην καταλογίσεις σ’ αυτούς αυτήν την αμαρτία». Και αφού είπε αυτό, κοιμήθηκε. Και ο Σαύλος ευαρεστούνταν συμφωνώντας στη θανάτωσή του.
Ο ΠΡΩΤΟΜΑΡΤΥΣ ΣΤΕΦΑΝΟΣ
1. ΦΛΟΓΑ ΑΝΙΚΗΤΗ
Ρεῦμα ὑψηλῆς τάσεως διατρέχει τὸ Ἀποστολικὸ ἀνάγνωσμα τῆς σημερινῆς ἡμέρας. Μία μορφὴ φλογερή, πυρακτωμένη ἀπὸ τὴ θεία φωτιὰ τῆς Πεντηκοστῆς, ὁ ἅγιος πρωτομάρτυς καὶ Ἀρχιδιάκονος Στέφανος, ἐμφανίζεται ὅλος δύναμη ἐνώπιόν μας μέσα ἀπὸ τήν παραστατική περιγραφὴ τοῦ ἱεροῦ κειμένου τῶν πράξεων τῶν Ἀποστόλων. Εἶναι βεβαίως ἡμέρα τῆς μνήμης τοῦ ἁγίου Στεφάνου ἡ σημερινή. Καὶ γι’ αὐτὸν τὸν λόγο ἀναγινώσκεται αὐτὴ ἡ περικοπή.
Τί φλόγα εἶχε μέσα του αὐτὸς ὁ ἅγιος ἄνθρωπος! «Πλήρης πίστεως καὶ δυνάμεως» ἦταν, μᾶς πληροφορεῖ τὸ θεόπνευστο κείμενο. Καὶ σημειώνει ὅτι, ὅσοι προσπάθησαν νὰ τὸν ἀντιμετωπίσουν σὲ συζήτηση μαζί του, «οὐκ ἴσχυον ἀντιστῆναι τῇ σοφίᾳ καὶ τῷ πνεύματι ᾧ ἑλάλει»· δὲν μποροῦσαν νὰ ἀντισταθοῦν στὴ σοφία καὶ τὴν πνευματικὴ δύναμη, μὲ τὴν ὁποία μιλοῦσε.
Ἡ δύναμη αὐτὴ φανερώνεται πολὺ ἔντονα στὴν ὁμιλία, ποὺ ὁ Στέφανος ἀπηύθυνε πρὸς τοὺς Ἑβραίους. Εἶναι μία ὁμιλία μὲ ἰσχυρότατα ἐπιχειρήματα καὶ ἔντονα ἐλεγκτική· μία ὁμολογία πίστεως θαυμαστή. Θὰ μποροῦσε ὁ Στέφανος, βλέποντας τὸ μίσος καὶ τὴ λύσσα τῶν συμπατριωτῶν του, νὰ κάνει κάποιον ἑλιγμό· νὰ προσπαθήσει δηλαδὴ νὰ τοὺς καλοπιάσει. Θὰ κέρδιζε ἴσως μὲ τὸν τρόπο αὐτὸ τὴ ζωή του. Ἐκεῖνος ὅμως δὲν διστάζει, οὔτε ἀμφιταλαντεύεται. Ἐκθέτει τὴν ἀλήθεια χωρὶς περιστροφές. Καὶ αὐτὸ τὸν ὁδηγεῖ στὸν θάνατο.
Ἦταν πράγματι ὅλος φλόγα ὁ Στέφανος. Φλόγα ἀνίκητη. Πόθος του, ἐπιθυμία του, ἀγωνία του ἦταν τὸ νὰ κηρυχθεῖ τὸ Εὐαγγέλιο, νὰ μεταδοθεῖ τὸ μήνυμα τῆς σωτηρίας τῶν ἀνθρώπων. Καί, προκειμένου αὐτὸ νὰ ἐπιτευχθεῖ, δὲν ὑπολόγιζε τίποτα. Τὴν ἴδια τὴ ζωή του προσέφερε ὁλοκαύτωμα γιὰ τὴν ἐπιτυχία αὐτοῦ τοῦ σκοποῦ. Καὶ μέχρι τὴν τελευταία του πνοὴ ἔδιδε μὲ ἀπίστευτο ζῆλο τὴ μαρτυρία του.
Αὐτὸ τὸ παράδειγμα φωνάζει καὶ στὸν καθένα μας ὅτι ὀφείλουμε νὰ ἐγκολπωθοῦμε τὸ πνεῦμα τῆς ὁμολογίας τοῦ πρωτομάρτυρος. Νὰ ὁμολογοῦμε καὶ ἐμεῖς τὴν πίστη μας στὸν Κύριο, ἀνεξαρτήτως τῶν συνεπειῶν, ποὺ θὰ μποροῦσε νὰ ἔχει αὐτό. Νὰ μὴ διστάζουμε καὶ νὰ μὴ κρυβόμαστε. Καὶ κυρίως νὰ μὴν ἐπιχειροῦμε νὰ κάνουμε συμβιβασμοὺς στὴν ἀλήθεια, ἀπὸ φόβο μήπως δυσαρεστήσουμε κάποιους. Ἀλλὰ μὲ θάρρος καὶ ἡρωϊκὸ πνεῦμα νὰ δίνουμε σὲ κάθε περίσταση τὴ μαρτυρία μας γιὰ τὸν Χριστό· καὶ αὐτὸ θὰ γίνει πηγὴ εὐλογίας μεγάλης σὲ ὃλη τὴ ζωή μας.
2. Η ΑΛΛΑΓΗ ΤΗΣ ΣΚΥΤΑΛΗΣ
Ἡ θαρραλέα ὁμολογία τοῦ ἁγίου Στεφάνου ἐρέθισε μέχρι μανίας τοὺς Ἑβραίους, οἱ ὁποῖοι τὸν συνέλαβαν καί, ἀφοῦ τὸν ὁδήγησαν ἔξω ἀπὸ τὴν πόλη, τὸν λιθοβόλησαν. Σημειώνει δὲ τὸ ἱερὸ κείμενο ὅτι οἱ Ἑβραῑοι, ποὺ λιθοβολοῦσαν τὸν Στέφανο, εἶχαν ἀφήσει τὰ ἐνδύματα τους πρὸς φύλαξη στὰ πόδια τοῦ Σαύλου, δηλαδὴ τοῦ μετέπειτα ἀποστόλου Παύλου, ὁ ὁποῖος πρέπει να ἦταν τότε ἡλικίας 25 μὲ 30 ἐτῶν.
Ὁ Σαῦλος λόγῳ ἡλικίας δὲν λιθοβόλησε ὁ ἴδιος τὸν Στέφανο, ὅμως συμμετεῖχε μὲ ἱκανοποίηση στὸ κακούργημα αὐτό. Καὶ βέβαια εἶδε μὲ τὰ ἴδια του τὰ μάτια τὸ μεγαλεῖο τοῦ ἀποθνήσκοντος μάρτυρα. Ἡ δὲ προσευχὴ τοῦ ἁγίου Στεφάνου, μὲ τὴν ὁποία παρακάλεσε τὸν Κύριο νὰ συγχωρήσει τοὺς δολοφόνους του, θὰ πρέπει νὰ ἔμεινε ἀνεξίτηλη στὴ μνήμη του. Λέγουν οἱ ἑρμηνευτὲς ὅτι αὐτὴ ἀκριβῶς ἡ προσευχὴ συντέλεσε στὴ θαυμαστὴ μεταστροφὴ τοῦ Σαύλου, διότι ὸ Θεὸς τὴν δέχθηκε καὶ συγχώρησε τοὺς δολοφόνους. Ἀπόδειξη δὲ ὅτι τοὺς συγχώρησε, εἶναι τὸ ὅτι κατόπιν κάλεσε στὴν Ἐκκλησία Του τὸν Σαῦλο καὶ τὸν ἔκανε πρωτοκορυφαῖο Ἀπόστολο, κήρυκα τοῦ Εὐαγγελίου φλογερό. Τὰ σημειώνει πολὺ χαρακτηριστικὰ αὐτὰ ὁ ἱερὸς Αὐγουστῑνος μὲ μία μόνη φράση του: «ἐὰν ὁ Στέφανος δὲν ἐδέετο (=προσηύχετο), ἡ Ἐκκλησία δὲν θα εἶχε τὸν Παῦλον».
Λοιπόν, τὴν ὥρα ποὺ ὁ ἕνας ὁμολογητὴς ἔφευγε, ὁ ἄλλος – χωρὶς ἀκόμη νὰ τὸ καταλαβαίνει – παραλάμβανε τὴν σκυτάλη. Τὸ ἔργο, τὸ ὁποῖο ἐπρόκειτο νὰ ἐπιτελέσει ὁ φλογερὸς Στέφανος, θὰ τὸ πραγματοποιήσει σὲ λίγο ἕνας ἄλλος ἐξ ἴσου ἢ καὶ περισσότερο φλογερὸς ὁμολογητής, ὁ Παῦλος.
Αὐτὸ δὲ εἶναι τὸ θαῦμα τῆς Ἑκκλησίας τοῦ Χριστοῦ. Ὁ καθένας κάνει τὸν ἀγώνα του καὶ σὲ κάποια στιγμὴ παραδίδει τὴ σκυτάλη. Ἀλλὰ βέβαια εἶναι σημαντικὸ νὰ τὴν παραδίδει σωστά. Νὰ εἶναι δηλαδὴ τὰ τελευταῖα βήματά του τέτοια, ὥστε νὰ βοηθήσουν στὸ ὁρμητικὸ ξεκίνημα τοῦ ἑπομένου. Ἐὰν ὁ Στέφανος εἶχε δειλιάσει ἢ εἶχε δείξει σκληρότητα καὶ κακία, ἴσως ἡ σκυτάλη νὰ ἔπεφτε στὸ ἔδαφος καὶ ὁ Παῦλος νὰ σκόνταπτε. Ἐνῶ τώρα τήν ἁρπάζει μὲ χέρια δυνατὰ καὶ ἐνθουσιασμὸ ἐκρηκτικό.
Ὅσον ἀφορᾷ τώρα στὸν καθένα μας, τὸ χρέος μας εἶναι πλέον φανερό. Ὀφείλουμε καὶ ἐμεῑς μέχρι τὸ τέλος τῆς ζωῆς μας νὰ ἐπιτελοῦμε τὸ ἔργο μας μέσα στὴν Ἐκκλησία μὲ τέτοιο τρόπο, ὥστε να ἀποτελεὶ τὸ παράδειγμά μας πηγὴ ἐμπνεύσεως καὶ ἐνθουσιασμοῦ γιὰ ἐκεῖνον, ὁ ὁποῖος θὰ παραλάβει τὴ σκυτάλη ἀπὸ τὰ χέρια μας.
http://www.osotir.org/el/apostolos-kiriakis/item/35143-o-protomartys-stefanos
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου