ΟΙ ΘΕΙΕΣ ΥΠΟΣΧΕΣΕΙΣ

                Μέσα στήν Αγία Γραφή καταγράφονται οι υποσχέσεις τού Θεού προς τόν άνθρωπο από καταβολής κόσμου. Στήν αρχή τής δημιουργίας και μετά τήν πτώση τών Πρωτοπλάστων υποσχέθηκε ότι θα στείλει τόν Υιό Του για να καταργήσει τήν αμαρτία που διαπράχθηκε και να πατάξει τήν κεφαλή τής αμαρτίας που ήταν ο διάβολος. Και η υπόσχεση έγινε πραγματικότητα με τήν εκ Παρθένου γέννηση τού Χριστού και τό λυτρωτικό Του έργο.

                Επίσης, όπως αναφέρει ο απ. Παύλος, ο Θεός ό, τι υποσχέθηκε στόν Αβραάμ τό πραγματοποίησε. Τόν έβαλε στήν γή τής επαγγελίας, τόν έκανε πατέρα πολλών εθνών. Είναι χαρακτηριστική η φράση «ευλογών ευλογήσω σε», που επιβεβαιώνει την αξιοπιστία τών λόγων τού Θεού.

                Αλλά και ο Κύριος ημών Ιησούς Χριστός υποσχέθηκε στούς μαθητές Του ότι θα τούς αποστείλει τό Πνεύμα τό Άγιο μετά τήν εις ουρανούς ανάβασή Του. Και με τό γεγονός τής Πεντηκοστής επισφραγίσθηκε η υπόσχεση αυτή τού Χριστού.

                Υπάρχουν και υποσχέσεις που δόθηκαν και δεν έχουν ακόμη πραγματοποιηθεί. Η Δευτέρα Παρουσία τού Κυρίου, η ημέρα τής κρίσεως και η κληρονομία τής βασιλείας τών ουρανών είναι υποσχέσεις που αναμένουν εν καιρώ τήν πραγματοποίησή τους.

                Χρειάζεται σταθερή πίστη και βέβαιη ελπίδα εκ μέρους τών χριστιανών ώστε να δούν και αυτές τις μεγάλες υποσχέσεις τού Κυρίου να γίνονται πραγματικά γεγονότα. Αν και οι δίκαιοι προγεύονται εν μέρει τήν χάρη τών υπό τού Κυρίου υποσχομένων, παρά ταύτα είναι αναγκαίο να οπλιστούν με υπομονή και μακροθυμία για τήν ολοκλήρωση τών θείων επαγγελιών.

                Ας μην ξεχνάμε πόσο περίμενε η ανθρωπότητα, οι προφήτες και οι πατέρες τής Παλαιάς Διαθήκης μέχρι να έρθει ο επαγγελόμενος Μεσσίας Χριστός. Πόσο περίμενε ο Αβραάμ για να απολαύσει όσα μετ’ επιτάσεως τού είχε υποσχεθεί ο Θεός. «Ούτω μακροθυμήσας επέτυχε τής επαγγελίας» μας λέγει ο απ. Παύλος.

                Συνήθως ο Θεός, όπως αναφέρει ο άγ. Νικόδημος, αργεί και κατ΄ άνθρωπο καθυστερεί να πραγματοποιήσει τα υποσχόμενα. Όταν ο Χριστός έμαθε ότι ο φίλος Του Λάζαρος απέθανε, είπε στούς μαθητές του: «Πορεύομαι ίνα εξυπνίσω αυτόν» εννοώντας να τον αναστήσει. Αλλά όταν έφτασε στό σπίτι του ήδη ο Λάζαρος είχε πεθάνει. Και παραπονέθηκε η αδελφή του Μάρθα στόν Κύριο λέγοντας: «Κύριε, αν ήσουν εδώ, δεν θα πέθαινε ο αδελφός μου. Με άλλα λόγια είπε ότι αργοπόρησε ο Κύριος να έλθει. Όμως Εκείνος είχε ήδη υποσχεθεί ότι θα τον αναστήσει. Και το έκανε. Η αργοπορία αυτή δεν εμπόδισε το θαύμα. Φανέρωσε τήν δόξα και τήν δύναμη τού Θεού.

                Αργεί ο Θεός για να δοκιμάσει και να αυξήσει τήν πίστη μας σ’ Αυτόν και τα λόγια Του και να μας εδραιώσει τήν Εκκλησία Του. Να γίνει βέβαιη η ελπίδα τής σωτηρίας τών πιστών και να αποστομώσει εκείνους που συνεχώς διαβάλλουν και αμφισβητούν τις επαγγελίες Του. Άλλωστε, όπως ο Απόστολος γράφει, «ελπίς βλεπομένη, ουκ έστιν ελπίς». Οι πιστοί με τήν χάρη τού Αγίου Πνεύματος βλέπουν τις αλήθειες τού Ευαγγελίου να επιβεβαιώνονται τόσο μέσα στόν χρόνο τής ανθρώπινης ιστορίας, όσο και στόν πνευματικό χώρο τής θριαμβεύουσας Εκκλησίας. Ο Θεός μας έδωσε παραδείγματα ώστε να μην ολιγοπιστούμε, αλλά όπως λέει ο απ. Παύλος «να έχουμε μεγάλη ενθάρρυνση να κρατάμε τήν ελπίδα μας σε όσα αναμένουμε». Η ομολογία μας «προσδοκώ ανάστασιν νεκρών και ζωή τού μέλλοντος αιώνος» δεν είναι νοσταλγία, αλλά γεγονός πίστεως χάριτι και δυνάμει Θεού Παντοκράτορος.

                                Ο σύγχρονος κόσμος έχει θεμελιωθεί στόν επιστημονικό ρεαλισμό και τήν ανθρώπινη λογική. Και μέχρι ενός σημείου είναι σωστή αυτή η κατοχύρωση τού σύγχρονου πολιτισμού για να αποφεύγονται οι προλήψεις τού παρελθόντος και η αμάθεια. Όμως υπάρχουν πολλά αδιέξοδα στόν τρόπο αυτό τής σύγχρονης ζωής. Ποιος άραγε εγγυάται τήν ροή τού παρόντος, όταν χωρίς προειδοποίηση γεωπολιτικές αλλαγές δημιουργούν αποσταθεροποίηση σε όσα μέχρις στιγμής γνωρίζαμε; Γιατί οι κοινωνικές αλλαγές δεν προβλέπονται έγκαιρα; Γιατί δεν μπορεί να προσδιορισθεί ούτε το προσεχές μέλλον με την ταχύτητα που γίνονται οι νέες ανακατατάξεις στις κοινωνικές ομάδες, τούς λαούς και τά έθνη; Ποιος μπορεί να σφραγίσει με βεβαιότητα μια παγκόσμια ειρήνη; Ποιες εξουσίες τηρούν με συνέπεια τις υποσχέσεις τούς και δεν τις τροποποιούν ανάλογα με τα εκάστοτε δεδομένα;

                Η Εκκλησία έχει ένα ακλόνητο δεδομένο, έναν ρεαλισμό πίστεως που είναι ο Χριστός, που δεν αλλάζει, δεν προσποιείται, δεν μεταποιείται. Μένει ο Αυτός στούς αιώνες. Όχι διότι είναι μια στατική αξία, αλλά επειδή ως Υιός τού Θεού γνωρίζει το παρόν και το μέλλον τών ανθρώπων. Και έχει εξασφαλίσει με την δύναμη και τόν φωτισμό τού Παναγίου Πνεύματος, που πνέει μέσα στήν πνευματική ζωή τών πιστών, βέβαιη ελπίδα τόσο για την πορεία τούς μέσα στόν κόσμο αυτό, όσο και για τήν πορεία τους πέραν τού κόσμου αυτού, στό μέλλον που ο Ίδιος ονομάζει Βασιλεία τών Ουρανών. Ο χώρος τής Εκκλησίας τόσο εδώ στήν γή όσο και εκεί στήν αιώνια ζωή, είναι χώρος παρακλήσεως, εμπιστοσύνης, ζωής με αιώνιο χαρακτήρα και θεία ανταμοιβή. Όποιος έχει εμπιστοσύνη και πιστεύει στό θέλημα τού Θεού έχει και τήν ελπίδα βέβαιη και ακαταίσχυντη. Κάνει το μέλλον παρόν και αξιοποιεί τό παρόν με τό μέλλον. Διότι η πίστη στόν αληθινό Θεό ενώνει το παρωχημένο με τό αιώνιο. Ο πιστός ζεί τις θείες επαγγελίες στο αιώνιο παρόν.

Αρχιμ. Χ.Ν.