Τρίτη 21 Αυγούστου 2012

Τὰ ὄνειρα




Αγ. Ιγνάτιος Μπριαντσιανίνωφ



Ο δαίμονες χρησιμοποιον τ νειρα γι ν νοχλήσουν κα ν πληγώσουν τς νθρώπινες ψυχέςΜ παρόμοιο τρόπο ο πειροι στν πνευματικ γώνα Χριστιανο πο δίδουν σημασία στ νειρα κάνουν κακ στν αυτό τους. Εναι, τσι, σημαντικ ν διακρίνουμε τν κριβ σημασία τν νείρων σ κάποιο πρόσωπο πο  φύση του δν χει νανεωθε μ τγιο Πνεμα.

Κατ τ διάρκεια το πνου  κατάσταση νς κοιμωμένου προσώπου εναι τέτοια στε λόκληρος  νθρωπος χάνει τν ατοσυνειδησία τς πάρξεώς του κα εναι σ μίακατάσταση λήθηςΚατ τ διάρκεια το πνου λες ο κούσιες δραστηριότητες κα ργασίες σταματον.

Συνεχίζει μόνο ατ  δραστηριότητα πο εναι ναγκαία γι τν παρξη κα δν μπορε ν σταματήσει. Στ σμα τ αμα συνεχίζει τν κυκλοφορία του, τ στομάχι χωνεύει τν τροφή, ο πνεύμονες διατηρον τν ναπνοή, τ δέρμα φιδρώνει. Στν ψυχ ο σκέψεις, ο φαντασίες κα ο ασθήσεις συνεχίζουν ν παράγονται, χωρίς, μως, τν ξάρτηση τς θελήσεως κα τς λογικς λλ μ τ δράση τς ποσυνείδητης φύσεώς μας.

να νειρο ποτελεται π τέτοιες φαντασίες συνοδευόμενες π παράξενες σκέψεις κα ασθήματα. Συχν φαίνεται παράξενο τι λα ατ δν χουν καμι σχέση μ τς θεληματικς κα ν πιγνώσει σκέψεις το νθρώπου. ντίθετα παρουσιάζονται ξαφνικ κα παράδοξα σύμφωνα μ τος νόμους κα παιτήσεις τς φύσεως. Συχν να νειρο χει μία χωρς συνοχ ντύπωση τν κουσίων σκέψεων κα πιθυμιν ν λλες εναι ποτέλεσμα μις διαίτερα θικς καταστάσεως το λογικο.

τσι να νειρο δν μπορε κα δν πρέπει καθ’ ατ ν χει ποιαδήποτε σημασία.  πιθυμία μερικν νθρώπων ν δον στ παραληρήματα τν νείρων τους πρόβλεψη γιτ μέλλον τους  τ μέλλον λλων νθρώπων  κάποιο λλο νόημα εναι νόητη κα παράλογη.

Πς μπορε ατ ν εναι τσι, ατ πο δν χει ατία πάρξεως; Ο δαίμονες πο χουν πρόσβαση στς ψυχές μας κατ τ διάρκεια τν ρν πο εμαστε ξύπνιοι χουν πίσης πρόσβαση σ’ ατς κατ τ διάρκεια το πνου. πίσης κατ τ διάρκεια το πνου μς πειράζουν στ ν μαρτήσουμε μ τ ν ναμιγνύουν τ δική τους φαντασία μ τ δική μας.κόμη ταν δον μέσα μας να νδιαφέρον γι νειρα προσπαθον ν αξήσουν τ νδιαφέρον μας γι τ νειρά μας. Σιγ - σιγ μάλιστα μς πείθουν ν τ μπιστευόμαστε. Μία τέτοια μπιστοσύνη συνοδεύεται πάντα π πλάνη κα  πλάνη κάνει τς διανοητικές μας πόψεις γι τν αυτό μας ν λανθάνονται, πότε λη μας  νεργητικότητα γίνεται σαθρή. Ατ κριβς θέλουν κα ο δαίμονες.

Σ' ατος πο εναι προχωρημένοι σ' ατ τν γωιστικ ατοθεώρηση ο δαίμονες ρχίζουν ν παρουσιάζονται σν γγελοι φωτς στ μορφ μαρτύρων κα γίων κόμη καατς τς Μητέρας το Θεο κα το διου το Χριστο. Χαίρονται μ τν τρόπο πο ζον ατο ο πλανεμένοι, τος πόσχονται οράνια στέμματα κα μ' ατ τν τρόπο τος δηγον σμεγάλο ψος ατοεκτιμήσεως κα περηφάνειας. Ατ τ ψος εναι ταυτόχρονα κα  βυσσος το λέθρου τους.

Πρέπει ν ξέρουμε τι ναμφίβολα στν παροσα μας κατάσταση, πο κόμη δν χει νανεωθε μ τ χάρη, δν εμαστε τοιμοι ν δομε λλα νειρα κτς π ατ ποπουλα τοιμάζουν γι μς ο δαίμονες. πως κατ τ διάρκεια πο εμαστε ξύπνιοι ξεσηκώνονται μέσα π τν πεπτωκυία φύση μας  προκαλονται π δαίμονες σκέψεις καπιθυμίες — τσι συμβαίνει κα ταν κοιμόμαστε. πως κα ταν εμαστε ξύπνιοι νοιώθουμε θεία παρηγορι πο πηγάζει π κατάνυξη (λόγω τς ντιλήψεως τς μαρτωλότητάς μας, τς μνήμης θανάτου κα τς Τελικς Κρίσεως). Μόνο ατς ο σκέψεις μφανίζονται μέσα π τ χάρη το Θεο πο φυτεύτηκε μέσα μας μ τ γιο βάπτισμα κα μς μεταφέρονται μέσα μας σ ναλογία μ τ μετάνοιά μας. τσι μ παρόμοιο τρόπο πολ σπάνια κα σ ξαιρετικ νάγκη ο γγελοι το Θεο μς πεικονίζουν  μς παρουσιάζουν ττέλος μας  τ βάσανα τς κολάσεως  τν Τελικ Κρίση το Θεο πέραν το Τάφου. π τέτοια νειρα ρχόμαστε σ συναίσθηση κα φόβο Θεο σ κατάνυξη, σ μετάνοια. λλτέτοια νειρα δίδονται πολ σπάνια σ ξαιρετικ νάγκη σ γιασμένες ψυχς λλ κα σ πολ μαρτωλος σύμφωνα μ τν νεξιχνίαστη κα εδικ πρόνοια το Θεο. Δίδονταιξαιρετικ σπάνια χι λόγω τς «τσιγγουνις» τς Θείας Χάρης — χι! λλ διότι ,τι γίνεται σ μς ξω π τ ρουτίνα μς δηγε σ περηφάνεια κα ατοεκτίμηση κα ποσκάπτει τν ταπείνωσή μας πο εναι τόσο σημαντικ γι τ σωτηρία μας.

Τ θέλημα το Θεο κπλήρωση το ποίου δηγε στ σωτηρία το νθρώπου χει κφρασθε στν γία Γραφ τόσο καθαράτόσο δυναμικ κα μ τόση λεπτομέρεια οτωςστε εναι ντελς περιττ τ ν βοηθεται  σωτηρία το νθρώπου μ τ ν διασπται  συνηθισμένη δς τν πραγμάτων.

Σατν πο ζητοσε τν νάσταση νς νεκρο νθρώπου πο θ μποροσε ν ποσταλε κα ν προειδοποιήσει τος δελφούς του επώθηκε: «χουσι Μωϋσέα κα τοςπροφήτας· κουσάτωσαν ατν δ επεν οχ πάτερ βραάμ, λλ' ἐὰν τς π νεκρν πορευθ πρς ατος μετανοήσουσιν. Επε δ ατ· ε Μωϋσέως κα τν προφητν οκκούουσιν, οδ ἐὰν τς κ νεκρν ναστ πεισθήσονται» (Λουκ. ιστ', 27-31).

 πείρα χει δείξει τι πολλο πο τος παραχωρήθηκε ν δον στν πνο τους ράματα βασάνων — συγκλονίστηκαν π τ ραμα γι λίγο κα μετ μως ξεχάστηκαν κα μαζξέχασαν ,τι εδαν κα ζοσαν μι πρόσεκτη πνευματικ ζωή.

π τν λλη ατο πο δν εχαν ποιαδήποτε ράματα λλ προσεκτικ μελετοσαν τ θεο Νόμοσταδιακ δηγήθηκαν στ φόβο Θεοπέκτησαν πνευματικ δύναμη κανίκη κα μ χαρ πο γεννιέται π τν οκειοποίηση τς σωτηρίας πέρασαν π τ πίγειο πέπλο τν θλίψεων στν ελογημένη αωνιότητα.

 γιος ωάννης τς Κλίμακος συζητ τ ρόλο πο παίζεται π τος δαίμονες στ νειρα μ τν κόλουθο τρόπο: «... φο γκαταλείψουμε γι τν Κύριον τ σπίτια μας κατος οκείους μας κα μ τν ξενιτεία γι τν γάπη το Χριστο πωλήσουμε τν αυτό μας, τότε ο δαίμονες πιχειρον ν μς ταράζουν μ νειρα. Παρουσιάζουν δ σ’ ατ τοςδικούς μας τι θρηνον, πεθαίνουν, καταστενοχωρονται κα βασανίζονται ξ ατίας μας. κενος, λοιπόν, πο πιστεύει στ νειρα μοιάζει μ’ ατν πο κυνηγ τ σκι του καπροσπαθε ν τν πιάσει» (Σοφ. Σειρχ λδ', 2).

Ο δαίμονες τς κενοδοξίας μφανίζονται στν πνο μας σν προφτες. Συμπεραίνουν, σν πανοργοι πο εναι, μερικ π τ μέλλοντα ν συμβον κα ν μς τπροαναγγέλουν. Κα ταν ατ πραγματοποιηθον μες μένουμε κθαμβοι κα περηφανεύεται  λογισμός μας μ τν δέα τι πλησιάσαμε στ προορατικ χάρισμα». (Κεφ. Γ', 38 - 39).

 γιος Κασσιανς διηγεται γι να μοναχ στ Μεσοποταμία πο ζοσε μία πάρα πολ ρημικ κα σκητικ ζω λλ πώλεσε τν ψυχή του, διότι πλανήθηκε πδιαβολικ νειρα. Παρατήρησε τι  μοναχς δν πολυπρόσεχε τν πνευματική του πρόοδο λλ νδιαφερόταν μόνο γι τος σωματικος κόπους γι τος ποίους κα ασθανόταν περήφανος.  διάβολος τότε, λοιπόν, ρχισε ν το παρουσιάζει νειρα πο μ τ διαβολικ πονηρία του ρχισαν ν παληθεύονται. ταν  μπιστοσύνη το μοναχο στ νειρα καστν αυτ του νισχύθηκε,  διάβολος το παρουσίασε μπροστά του να θαυμάσιο νειρο: βραίους ν πολαμβάνουν τς μορφις το Παραδείσου — ν ο Χριστιανο ντυραννιονται μ τ βάσανα τς κολάσεως.

Τότε  διάβολος (ντυμένος σν γγελος φωτςσυμβούλεψε τ μοναχ ν ποδεχθε τν ουδαϊσμ τσι στε ν εναι κανς ν χει να μερίδιο π τν ετυχία τν ουδαίων.Ατ τ κανε  μοναχς χωρς τν παραμικρ δισταγμό.

Συνεπς ρκετ χουν επωθεγι ν ξηγήσουν στος γαπητούς μας δελφος Χριστιανούςπόσο νόητο εναι ν δίνουν σημασία στ νειρα κα κόμη περισσότερο ν τπιστεύουν κα ν τ μπιστεύονταιπ τν προσοχ στ νειρα πωσδήποτε θ μπε μέσα στν ψυχή μας  μπιστοσύνη σ’ ατά. Συνεπς παγορεύεται αστηρ κόμη κα τ νπροσέχουμε στ νειρα.

 νθρώπινη φύση νανεωμένη μ τ γιο Πνεμα κυβερνται π ντελς διαφορετικος νόμους π τν πεπτωκυία φύση το νθρώπου πο πιμένει στν μαρτωλκατάσταση.

 κυβερνήτης το ναγεννημένου νθρώπου εναι τ γιον Πνεμα. « χάρη το Θείου Πνεύματος τος φωτίζει» λέει  Μέγας Μακάριος, «κα κατακάθεται στ βάθη το νοτους». Κα τσι ετε ξύπνιοι εναι  κοιμονται  ψυχ τους παραμένει μ τν Κύριο χωρς μαρτία, χωρς γήινες  σαρκικς πολαύσεις κα φαντασίες. Ο σκέψεις κα ο φαντασίες ποκατ τ διάρκεια το πνου εναι κτός το λέγχου τς νθρώπινης λογικς κα θελήσεως, κα πο νεργον ποσυνείδητα στς παιτήσεις τς φύσεως, δρον μέσα τους κάτω π τνλεγχο το γίου Πνεύματος κα τ νειρα τέτοιων νθρώπων χουν πνευματικ σπουδαιότητα. τσι  δίκαιος ωσφ μαθε π να νειρο τ μυστήριο τς νσαρκώσεως το Θείου Λόγου. Μ’ να νειρο διατάχθηκε ν φύγει στν Αγυπτο κα σ' λλο ν πιστρέψει στ σραήλ. Τ νειρα πο στάλησαν π τ Θε φέρνουν μαζί τους μι ναμφισβήτητη πειθ βεβαιότητα. Ατ  βεβαιότητα μπορε ν κατανοηθε π τος γίους του Θεο λλ χι π ατος πο κόμη γωνίζονται κατ τν παθν τους.


(Περιοδικό «ρθόδοξη Μαρτυρία», τεχος 28. Μετάφραση: Πρεσβύτερος ναστάσιος Τελεβάντος)

Δεν υπάρχουν σχόλια: