Πατροκοσμάς ο Αιτωλός: Τι κι αν πέρασαν 233 χρόνια;;;

Πατροκοσμάς ο Αιτωλός: Τι κι αν πέρασαν 233 χρόνια;;;
Κατοχή τότε ... Κατοχή και τώρα!! Ποιος ήταν ο Αγίος Κοσμάς ο Αιτωλός και γιατί σήμερα είναι ιδιαίτερα επίκαιρος;

Παναγιώτης Αποστόλου
aegeantimes.gr

Στις 24 Αυγούστου, η εκκλησία της Ελλάδος τιμά την μνήμη του Αγίου Κοσμά του Αιτωλού. Ο Πατροκοσμάς ο Αιτωλός (1714-1779) υπήρξε μεγάλη μορφή της Εκκλησίας και του Γένους των Ελλήνων, σε πολύ δύσκολους και σκοτεινούς καιρούς για την πατρίδα μας, όπου στην Τουρκοκρατούμενη Ελλάδα όλα «τάσκιαζε η φοβέρα και τα πλάκωνε η σκλαβιά», όπου ο Ελληνισμός έμενε ανυπεράσπιστος, δυστυχισμένος, αγράμματος και ρακένδυτος.
Οι Τούρκοι δυνάστες, αυτόν τον Ελληνισμό τον απομυζούσαν, τον εξόντωναν και τον ανάγκαζαν να ξενιτευτεί, για να ξεφτίσουν στη μνήμη του τα ήθη, τα έθιμα, την Εθνική ταυτότητα, την Ορθόδοξη πίστη. Σ΄ αυτούς τους δύσκολους καιρούς, λοιπόν, χρειαζόταν η ηγετική φυσιογνωμία του Κοσμά.

Ο Κοσμάς είχε ισχνό και μικροκαμωμένο κορμί, που μέσα του, όμως, φώλιαζε ψυχή η οποία ξεχείλιζε από πίστη προς το Θεό και αγάπη προς τη σκλαβωμένη πατρίδα. Έτσι, με αυτά τα «όπλα», άρχισε το δύσκολο αγώνα του περιοδεύοντας όλη την Ελλάδα σε μια προσπάθεια αναγέννησης της ελπίδας της λευτεριάς από τον Τούρκικο ζυγό και της αναθέρμανσης της πίστεως των Ελλήνων στον Ένα και Μοναδικό Τριαδικό Θεό.
Αυτός ο Μέγας διδάσκαλος του Γένους των Ελλήνων κράτησε άσβεστη τη σπίθα της ελευθερίας στις ψυχές των Ελλήνων και τους φούντωσε τη μεγάλη πυρκαγιά του ξεσηκωμού του Γένους με τους πύρινους λόγους του.
Ο πατροκοσμάς, ακρογωνιαίο λίθο της αποτίναξης του Τούρκικου ζυγού, θεωρούσε την αμορφωσιά του λαού μας. Γι΄ αυτό, από το 1760 άρχισε ο τιτάνιος αγώνας του για τη σωτηρία του Έθνους, περιδιαβαίνοντας όλη την Ελλάδα και δίνοντας στους Έλληνες το φάρμακο της ίασής τους, δηλαδή την παιδεία. Από όπου περνούσε, ίδρυε σχολεία και όριζε διδασκάλους που θα δίδασκαν τα Ελληνόπουλα. Μεγάλο χρόνο από τον αγώνα του, αφιέρωσε στη βορειοδυτική Ελλάδα και προπάντων στη Βόρειο Ήπειρο. Είναι ένας από τους πολλούς λόγους που κυριολεκτικά σήμερα, λατρεύεται στην Ήπειρό μας.
Όμως, ο αγώνας του και η τεράστια αποδοχή των λόγων του από τους σκλαβωμένους Έλληνες δημιούργησε πολλούς εχθρούς που τον μισούσαν και ήθελαν το θάνατό του, με μεγαλύτερους εχθρούς του τους Εβραίους.
Χαρακτηριστική η επιστολή που έστειλε προς τον αδελφό του Χρύσανθο, στις 2 Μαρτίου 1779 όπου αναφέρει:
«Δέκα χιλιάδες χριστιανοί με αγαπώσι και ένας με μισεί. Χίλιοι Τούρκοι με αγαπώσι και ένας όχι τόσον. Χιλιάδες Εβραίοι θέλουν τον θάνατόν μου και ένας όχι».
Έτσι στις 24 Αυγούστου 1779 ημέρα Σάββατο συλλαμβάνεται και εκτελείται δια απαγχονισμού.
Ο σπόρος όμως των λόγων του όλα αυτά τα χρόνια φώλιασε στις καρδιές των Ελλήνων και μετά από λίγα χρόνια η φλόγα του απελευθερωτικού αγώνα λαμπάδιασε και άστραψε το φως της ελευθερίας.
      Η Εκκλησία έχει προσφέρει πολλά μέχρι σήμερα στους Εθνικούς αγώνες της πατρίδος μας και συνδέθηκε πολύ με τους αγώνες του λαού μας δίνοντας πολλές φορές την ίδια τη ζωή κληρικών της για την ελευθερία της Ελλάδος.
Κληρικοί που θυσίασαν τη ζωή τους για την πίστη τους στο Θεό και το χρέος τους στην πατρίδα. Απτά παραδείγματα, ο Πατριάρχης Κωνσταντινουπόλεως Γρηγόριος Ε΄, ο Αρχιεπίσκοπος Κύπρου Κυπριανός, ο Επίσκοπος Σαλώνων Ησαίας, ο Γρηγόριος Δικαίος (Παπαφλέσσας), ο Αθανάσιος Διάκος, ο καλόγηρος Σαμουήλ, οι Μητροπολίτες Σμύρνης Άγιος Χρυσόστομος, Κυδωνίων Γρηγόριος, Μοσχονησίων Αμβρόσιος και πολλοί άλλοι.
      Σήμερα η πατρίδα μας βρίσκεται εκ νέου υπό νέας μορφής κατοχή. Της κατοχής του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου (ΔΝΤ), της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας (ΕΚΤ) και των διεθνών κερδοσκοπικών αγορών. Σε αυτή την κατοχή, συνέπραξαν, δυστυχώς, οι κυβερνήσεις των Γιώργου Παπανδρέου, Λουκά Παπαδήμου και Αντώνη Σαμαρά.
Αυτές, οι ανίκανες και επικίνδυνες Κυβερνήσεις, συνειδητά παρέδωσαν τη χώρα στις δαγκάνες των διεθνών κερδοσκόπων και τοκογλύφων και εξαθλίωσαν με τις αποφάσεις τους το λαό μας, ο οποίος πένεται και δυστυχεί. Ένα λαό, ο οποίος βλέπει τα παιδιά του να μεταναστεύουν, τους νέους ανθρώπους να μην έχουν τη δυνατότητα δημιουργίας οικογένειας, λόγω των δυσβάσταχτων φορομπηχτικών μέτρων και της δραστικής περικοπής των μισθών και των συντάξεων.
Βλέπει αυτές τις Κυβερνήσεις να είναι διώκτες της παιδείας με τις συνεχείς και αλλοπρόσαλλες αποφάσεις τους, οι οποίες βιάζουν και καταρρακώνουν τη γλώσσα μας, τις παραδόσεις μας, τα ήθη μας, τα έθιμά μας, τη θρησκεία μας. Βλέπει αυτές τις Κυβερνήσεις, εν ονόματι της δουλικότητας που τους διακρίνει, να απεμπολούν τα κυριαρχικά μας δικαιώματα και παραιτούνται οποιασδήποτε ασυλίας πηγάζει από διεθνείς συνθήκες και συμβάσεις.
      Σ΄αυτές τις δύσκολες στιγμές για το Έθνος και την πατρίδα μας, ο λαός μας θα περίμενε από την Ιερά Σύνοδο της εκκλησίας της Ελλάδος να ορθώσει το ανάστημά της και να ξεσηκώσει τους Έλληνες από του βήματος των εκκλησιών κατά αυτής της καθεστηκυίας τάξεως των μικρόψυχων και μικρόμυαλων πολιτικών ταγών που καθημερινά ξεπουλούν την πατρίδα και τον λαό της. Να εκμεταλλευτεί την άνευ προσκλήσεως αθρόα προσέλευση του κόσμου στις εκκλησίες και να τους ξεσηκώσει γιατί η πατρίδα κινδυνεύει. Και αυτό γιατί δεν πρέπει η αγανάκτηση του λαού από την εξαθλίωση να μετατραπεί σε οργή και να ακολουθήσει η απελπισία. Διότι την απελπισία ακολουθούν ακραίες καταστάσεις που μπορεί να οδηγήσουν σε αλληλοσπαραγμό του λαού μας.
      Οι Ιεράρχες μας, όμως, δυστυχώς, κηρύττουν τις διδαχές του Πατροκοσμά του Αιτωλού αλλά επί της ουσίας προφανώς δεν πιστεύουν απολύτως τίποτε και εφησυχάζουν μέσα στην ευδαιμονία της κοσμικότητάς τους και των προνομίων τους.
      Παρόλα αυτά, όλοι αυτοί πρέπει να γνωρίζουν πως ο Πατροκοσμάς περιόδευε όλη την Ελλάδα, ρακένδυτος, με μόνο περιουσιακό στοιχείο το ράσο του, το σκαμνάκι του όπου ανέβαινε για να τον βλέπουν και τον Σταυρό του Κυρίου που έστηνε όπου δίδασκε τον λόγο του Θεού και αναζωπύρωνε την ελπίδα της Ελευθερίας της πατρίδος.
Ας αναλογισθούν οι Ιεράρχες μας λοιπόν, τις δύσκολες ώρες που περνά ο λαός μας και ας λάβουν λίγη από τη φλόγα του Πατροκοσμά και ας ξεσηκώσουν τον λαό μας κατά των σχεδίων της επερχόμενης παγκοσμιοποίησης και της νέας τάξεως πραγμάτων με την εγκαθίδρυση της παγκόσμιας κυβέρνησης-δικτατορίας που θα οδηγήσει τον πλανήτη στο απόλυτο σκοτάδι.
Ας αφουγκρασθούν και ας συνταχθούν με το πατριωτικό φρόνημα των φωτεινών εξαιρέσεων της εκκλησίας μας όπως είναι οι Ιεράρχες, Δρυϊνουπόλεως Πωγωνιανής και Κονίτσης κ. Ανδρέας, Πειραιώς κ. Σεραφείμ και κάποιοι λίγοι ακόμη. Ας ηχήσει μέσα στην ψυχή τους το πατριωτικό εγερτήριο:
«Ω παιδιά μου, ορφανά μου, σκορπισμένα εδώ και εκεί διωγμένα υβρισμένα απ΄τα Έθνη πανοκεί! Ξυπνήστε τέκνα κι ήλθεν η ώρα. Ξυπνήστε όλα τρέξατε τώρα κι ήλθεν ο Δείπνος ο Μυστικός!».
Όλος δε, ο Ελληνικός λαός θα πρέπει στις 24 Αυγούστου να τιμήσει δεόντως τον Μεγάλο Διδάσκαλο, Ισαπόστολο, Εθναπόστολο και Ιερομάρτυρα Κοσμά τον Αιτωλό. Όπως, ακριβώς τον τιμούν στην ακριτική Κόνιτσα από τις ημέρες που ζούσε ένας άλλος μεγάλος Ιεράρχης της εκκλησίας της Ελλάδος, αγωνιστής του βορειοηπειρωτικού απελευθερωτικού αγώνα και προκάτοχος του σημερινού Μητροπολίτου Ανδρέα, ο μακαριστός Σεβαστιανός.
Στην Κόνιτσα, στις 23 και 24 Αυγούστου, κάθε χρόνο, τιμάται δεόντως η μνήμη του Αγίου Κοσμά του Αιτωλού, πολιούχου της ακριτικής και ηρωικής πόλεως της Ηπείρου. Το βράδυ της 23ης Αυγούστου, παραμονή της εορτής, στον ιερό Ναό του Αγίου Κοσμά, τελείται Μέγας Αρχιερατικός Εσπερινός, όπου χοροστατεί ένας Μητροπολίτης από τους προσκεκλημένους Μητροπολίτες. Οι υπόλοιποι συλλειτουργούν μαζί με τον Σεβασμιότατο Δεσπότη Δρυϊνουπόλεως Πωγωνιανής και Κονίτσης κ. Ανδρέα.
Μετά την τέλεση της θείας λειτουργίας πραγματοποιείται λιτάνευση της Εικόνας και του Ιερού Λειψάνου του Αγίου Κοσμά του Αιτωλού στην πόλη της Κόνιτσας, την οποία ακολουθεί ευλαβικά πλήθος πιστών. Με το πέρας, ο οικοδεσπότης Μητροπολίτης κ. Ανδρέας, πάντα εκφωνεί πύρινο λόγο προς το χριστεπώνυμο πλήρωμα και αναφέρεται κυρίως στα Εθνικά θέματα. Επί παραδείγματι, πέρυσι είπε χαρακτηριστικά: «…πολλοί είναι εκείνοι που προσπαθούν να μου κλείσουν το στόμα, αλλά μόνον ο θάνατος θα μου κλείσει το στόμα και δεν θα μιλώ για τα Εθνικά θέματα…».
      Την επομένη το πρωί, 24η Αυγούστου, τελείται Όρθρος και Αρχιερατική Θεία Λειτουργία στην μνήμη του Αγίου. Με το πέρας της Θείας Λειτουργίας άπαντες μεταβαίνουν στην Ιερά Μονή Παναγίας Μολυβδοσκεπάστου, δεκαεπτά χιλιόμετρα βορειοδυτικά από την πόλη της Κόνιτσας και εγγύς της συνοριακής γραμμής με την Βόρειο Ήπειρο, όπου τελείται τρισάγιο στον τάφο του Μακαριστού Μητροπολίτου Κονίτσης Σεβαστιανού.

Πατροκοσμάς: ο χτίστης της Ρωμηοσύνης

Γράφει ο Δημήτρης Νατσιός

Δάσκαλος, Κιλκίς

«Τα γράμματα είναι το στολίδι του ανθρώπου»

Είναι από ποίημα του Γεωργίου Αθάνα η ωραία φράση «χτίστης της Ρωμηοσύνης». Παραθέτω το τροπαιοφόρο στιχούργημα:

«Στο Μέγα Δέντρο ξεκινά,

στο Καλοντάει αγιάζει,

χτίζει σχολειά, χτίζει εκκλησιές,

χτίζει τη Ρωμηοσύνη.

Πάτερ Κοσμά, σαν να ‘ταν χτες

το κήρυγμά σου αχάζει (=βροντά)

στη Ρούμελη, στην Ήπειρο

στην απεραντοσύνη».

Στις 24 Αυγούστου κάθε έτους η Εκκλησία και το Γένος μας τιμά και γεραίρει την μνήμη του αγίου Κοσμά του Αιτωλού, του Ισαποστόλου και Εθναποστόλου, του αγιορείτη καλόγερου που προετοίμασε ηθικώς και πνευματικώς την Ελληνική Επανάσταση. Τέσσερις αποστολικές περιοδείες έκανε. Με βαθιά μόρφωση, κάτοχος της «θύραθεν» παιδείας, αλλά κυρίως με το όπλο το αήττητον της αγιότητας, αφήνει το 1760 περίπου το Άγιον Όρος (Μονή Φιλοθέου) πηγαίνει στην Κωνσταντινούπολη, όπου ζητάει την ευλογία και άδεια του πατριάρχη Σεραφείμ Β’, προκειμένου να αρχίσει κηρυκτικό ιεραποστολικό έργο στην κυρίως Ελλάδα, «επειδή το γένος μας έπεσε εις αμάθειαν».

Έτσι ξεκινάει τις περιοδείες του που, σχεδόν χωρίς διακοπή, διαρκούν είκοσι ολόκληρα χρόνια. Περιόδευσε σχεδόν όλη την ηπειρωτική Ελλάδα, από τη Θράκη ως και το βόρειο μέρος της Πελοποννήσου, πέρασε στις Κυκλάδες, έφτασε στα Επτάνησα και επέμεινε κυρίως στην Ήπειρο (και στην σκλαβωμένη Βόρειο) καθώς και στη Δυτική Μακεδονία, όπου υπήρχαν και τα περισσότερα κρούσματα αλλαξοπιστίας ή εγκατάλειψης της «πατρίου φωνής», της ελληνικής γλώσσας.

Περνούσε από χωριό σε χωριό και σταματούσε σε κάθε τόπο δύο μέρες. Έκανε ένα πρώτο κήρυγμα το βράδυ της άφιξής του, ένα δεύτερο το επόμενο πρωί και ένα τρίτο την ίδια μέρα το βράδυ. Το κήρυγμά του συγκλονίζει, ανασταίνει ψυχές, παρηγορεί, αφυπνίζει, τονώνει την ελπίδα των υπόδουλων Ελλήνων σε μία μελλοντική απελευθέρωση –ανάσταση του Γένους. Η γλώσσα του απλή, ζωντανή και χυμώδης, η γλώσσα του λαού, όπως είχε διαμορφωθεί μέσα στους αιώνες της δουλείας με τα ηρωικά τραγούδια των κλεφταρματολών και όχι τα γλωσσικά ξεφτίδια και οι πλαδαρές μεγαλοστομίες του λογιοτατισμού.

(Ο μακαριστός Επίσκοπος Φλωρίνης Αυγουστίνος Καντιώτης στο περισπούδαστο σύγγραμά του για τον Άγιο Κοσμά με αφορμή αναφορά τού αγίου γιά το έργο των Αποστόλων, γράφει σε υποσημείωση στην σελίδα 100: «Το έργον των Αποστόλων, των κηρύκων, των τιμίων εργατών του Ευαγγελίου, μεταβάλλει την χέρσον γην εις κήπον Χριστού, εις επίγειον παράδεισον. Εάν όλοι οι κληρικοί, και μάλιστα οι επίσκοποι, μετά την απελευθέρωσιν του Έθνους, ειργάζοντο όπως ειργάσθη κατά τους χρόνους της δουλείας ο άγιος Κοσμάς ο Αιτωλός, σήμερον η Ελλάς θα ήτο κατοικία Αγγέλων, ο πλέον ευχάριστος τόπος, εις τον οποίον θα συνέρρεον οι ξένοι όχι διά να ίδουν τα αρχαία μνημεία, αλλά διά να ιδούν πώς η Ελλάς έγινε καινή κτίσις, υπόδειγμα χριστιανικής ζωής και πολιτείας». Μεγάλη αλήθεια! Πού ήταν οι επίσκοποι και οι πνευματικοί, πλην των τιμητικών εξαιρέσεων, όταν οι ανθρωποκάμπιες της πολιτικής βυσσοδομούσαν κατά του κράτους και του λαού; Τι πράμα είναι αυτό; να μιλούν οι διεφθαρμένοι τζιτζιφιόγκοι και να σιωπούν οι επίσκοποι, οι ποιμένες του λαού; Το λάβαρο της Επανάστασης του ’21 το κρατούσε ένας επίσκοπος και μόνο αυτό το γεγονός έδινε απερίστροφο δικαίωμα στην Εκκλησία να περιφρουρεί «ανυστάκτως» τα παιδιά της. Ανεξέλεγκτοι οι ξένοι λυμεώνες, συνεπικουρούμενοι από τους ημέτερους κύκλους της κακόνοιας «ων ο Θεός η κοιλία, οι εχθροί του σταυρού», μετέτρεψαν την πατρίδα μας όχι σε «καινή», αλλά σε κενή κτίση…).

Είχε συλλάβει με ενάργεια ο Πατροκοσμάς ότι το δούλον Γένος θα φθάσει στο «Παθούμενο» μόνο με τα φώτα της Παιδείας. Γι’ αυτό πρώτο του μέλημα στα κηρύγματά του ήταν το χτίσιμο σχολείων. Αλλά τι σχολείων;

«Να σπουδάζετε και σεις αδελφοί μου, να μανθάνετε γράμματα όσον μπορείτε. Και αν δεν εμάθετε οι πατέρες, να σπουδάζετε τα παιδιά σας, να μανθάνουν τα ελληνικά, διότι και η Εκκλησία μας είναι εις την ελληνικήν. Και αν δεν σπουδάσεις τα ελληνικά, αδελφέ μου, δεν ημπορείς να καταλάβεις εκείνα οπού ομολογεί η Εκκλησία μας. Καλύτερον, αδελφέ μου, να έχεις ελληνικόν σχολείον εις την χώρα σου, παρά να έχεις βρύσες και ποτάμια και ωσάν μάθης το παιδί σου γράμματα, τότε λέγεται άνθρωπος…».

Το άκουγαν οι αγαθοί Έλληνες, φιλοτιμούνταν από την θυσιαστική του προσπάθεια, πρόσφεραν τα τιμαλφή τους οι γυναίκες και πάνω από 1000 σχολεία χτίστηκαν χάρις στην επίδρασή του… αλλά σχολεία ελληνικά και όχι σχολεία-φυτώρια γενιτσαρισμού σαν τα σημερινά.

Σ’ εκείνα τα σχολεία της σκλαβιάς, τα φανερά και τα «κρυφά» όπου ο κατακτητής δεν τα επέτρεπε, «…η ψυχή του Έθνους αγρυπνούσε. Φτωχοί παπάδες και δάσκαλοι, που ετρέφοντο με λίγο ψωμί, είχαν το σθένος εις το βάθος της ψυχής των, σθένος ποιητών. Καταλάβαιναν την ευθύνην που τους εβάρυνε να συνεχίσουν την ελληνικήν παράδοσιν· διηγούντο εις τα Ελληνόπουλα ποιά ήταν άλλοτε η πατρίδα τους και τους εδίδασκαν δύο ονόματα: Ελλάς και ελευθερία», γράφει ο ακαδημαϊκός Σίμος Μενάρδος (αρχιμ. Ιω. Αλεξίου, «η Παιδεία στην Τουρκοκρατία», σελ. 181). Από τέτοια σχολεία ξεπήδησαν τα λιοντάρια του Εικοσιένα. Προφήτευσε κάποτε ο άγιος: «Το κακό θα σας έρθη από τους διαβασμένους». Δεν είπε μορφωμένους. Ο λαός μας τους μορφωμένους τους έλεγε γνωστικούς, ενώ τους διαβασμένους, πολύξερους. Πολύξεροι είναι οι ανόητοι ημιμαθείς που «μεταρρυθμίζουν», «αναγεννούν», «αναπτερώνουν» την Παιδεία, για να καταλήξουμε σήμερα, αντί να έχουμε σχολεία «ελληνικά», που θα φωτίζουν τους μαθητές, με «ψυχή και Χριστό», κατάντησαν μάνδρες αφιλοπατρίας, αθεϊας και γλωσσικής αφασίας. Γιατί σχολεία που δεν αρδεύονται από την αείρροη πηγή της παράδοσής μας «είναι ένα τίποτα». Αντιγράφω την σκέψη του Ζ. Λορεντζάτου από το βιβλίο του «Ρωμιές» (Δόμος, 1990).

«Κάθε νιόκοπη γενιά αν δεν φυσήξη το κάρβουνο της παράδοσής, να το κάνει να κοκκινίσει, κάλλιο να την κλαις. Είναι γενιά νεκρή και τα γεννήματά της κοιλάφαρνα. Αυτό που λέμε πρωτοποριακό δεν υπάρχει, είναι ένα τίποτα. Όλα είναι παράδοση δηλαδή ζωή στην ανώτερη φάση της· ζωή και παράδοση ταυτόσημες. Όλα τέλος είναι: παράδοση ή τίποτα. Και αυτό είναι παράδοση μέσα σε μία γλώσσα, στο προκείμενο τη γλώσσα την ελληνική: ο Όμηρος- και-ο Σολωμός: εσύ».

«Θα ‘ρθη πρώτα ένα ψευτορωμαίικο· να μην το πιστέψετε· θα φύγη πίσω» έλεγε σε μία άλλη του προφητεία ο άγιος. Το ψευτορωμαίικο, το χαρτοβασίλειο της κομματοκρατίας καταρρέει. Ας μη φοβόμαστε και ας μην ακούμε τις εμετικές σειρηνωδίες των ξένων-«ο φιλήκοος των ξένων, είναι προδότης- έλεγε ο Καπποδίστριας. Έρχεται το αληθινό ρωμαίικο. Τώρα αποτινάζουμε τα σάπια λέπια του εξευρωπαϊσμού μας. Λίγο σκάψιμο θέλει και θα ξαναβρούμε τον εαυτό μας. Κι ας γίνουν τα σπίτια και οι αίθουσες διδασκαλίας «κρυφά σχολειά». Φωνάζει και βροντολαλεί το αγιασμένο πετραχήλι του νεομάρτυρα αγίου Κοσμά: «Είναι μία μηλιά και κάνει ξινά μήλα. Εμείς τώρα τι πρέπει, να κατηγορούμεν τη μηλιά ή τα μήλα; Την μηλιά. Λοιπόν κάμνετε καλά εσείς οι γονείς (και οι δάσκαλοι) οπού είστενε η μηλιά, να γίνωνται και τα μήλα γλυκά».

Έτσι χτίζονται Ρωμηοσύνες…

*

(Τόσο πολύ τιμά η κακορίζικη «Παιδεία» μας τον μεγαλύτερο Δάσκαλο του Γένους ώστε στο Δημοτικό δεν υπάρχει ούτε η ελάχιστη αναφορά στο έργο του, ενώ στο Γυμνάσιο στην «Ιστορία Νεοελληνικής Λογοτεχνίας» Α, Β, Γ Γυμνασίου, στην σελίδα 42 διαβάζουμε στις 5-6 μόνο αράδες και τα εξής: «Ανάμεσα στους πρώτους διαφωτιστές ανήκει και ο Κοσμάς ο Αιτωλός… Το 1779 συνελήφθη από τις οθωμανικές αρχές και εκτελέστηκε». Πρώτον δεν ήταν διαφωτιστής, όπως τον θέλουν οι γραικύλοι… φωταδιστές. Δεύτερον τα «συνελήφθη  και εκτελέστηκε», ταιριάζουν σε κατάδικους του ποινικού δικαίου. Οι άγιοι οδηγούνται στο μαρτύριο, δοξολογώντας τον Θεό και ευλογώντας τον κόσμο.

Τρίτον, ενώ ο Κοραής τιμάται, στο ίδιο βιβλίο, με τρεις σελίδες, ο άγιος που έδωσε και το αίμα του για την ανάσταση του Γένους τιμάται με μόνο με 7-8 σειρές, χωρίς μάλιστα να αναγράφεται το επίθετο «άγιος». Έργα και ημέρες του ψευτορωμαίικου…).

olympia.gr

http://lithosfotos.blogspot.gr/