Η περίοδος της Παλαιάς Διαθήκης είναι συνυφασμένη στην συνείδηση των χριστιανών με τον θεόσδοτο Μωσαϊκό νόμο, τον νόμο που δόθηκε στον θεόπτη προφήτη ώστε να οδηγήσει τους ανθρώπους, να τους προπαιδεύσει, να τους παιδαγωγήσει ώστε να δεχθούν τον Μεσσία Χριστό. Το σύνολο των εντολών του Νόμου κατευθύνει τον άνθρωπο της Παλαιάς Διαθήκης προς το θέλημα του Θεού και τον απομακρύνει από την αμαρτία, την εχθρότητα δηλαδή προς τον συνάνθρωπο και τον Θεό και Πατέρα. Εύλογα όμως θα ρωτήσει κανείς, έχει σχέση ο Θεός με διατάξεις νομικές και κανονιστικές, με «μη» και με «πρέπει»; Ταιριάζει ο δικανισμός και ο καθωσπρεπισμός με την ζωή, χωρά στην ζωή, μπορεί να διαμορφώνει την ζωή του ανθρώπου του Θεού;
Βεβαίως όχι, αδελφοί μου, καθώς ο Θεός είναι αγάπη, και η αγάπη δεν έχει όρια, δεν τίθεται υπό περιορισμό, γίνεται όμως κατανοητή από τον άνθρωπο μόνον όταν ο άνθρωπος μιλά την γλώσσα του Θεού. ας θυμηθούμε την προπτωτική, την εδεμική κατάσταση του ανθρώπου, όπου χαιρόταν την απλόχερη και μεγαλόδωρη χορήγηση των αγαθών εκ μέρους του Θεού, με πρώτιστο την κοινωνία μαζί του. πέφτοντας ο άνθρωπος αυτοκαταδικάστηκε εκβάλλοντας τον εαυτό του από την ζωή της ελευθερίας στην ζωή των ορίων, των παθών και των αδυναμιών του.
Η άνευ ορίων αγάπη του Θεού προς το πλάσμα του συνεχίζοντας να είναι τέτοια και μετά την πτώση του ανθρώπου, πρώτα και κύρια δεν του επιβάλλει την σωτηρία, δεν τον «σώζει με το ζόρι». Δεν μπορούσε άραγε ο παντοδύναμος Θεός να παραβλέψει την παρακοή των πρωτοπλάστων και γνωρίζοντας αυτό που εκείνοι δεν γνώριζαν, ότι δηλαδή μακριά από αυτόν δεν ζουν παρά μια επίφαση ζωής, να τους επιβάλει δυναστικά τον εαυτό του; αυτονόητο είναι ότι μπορούσε. Αν το έκανε όμως θα καταργούσε το δώρο της ελευθερίας, θα στερούσε από τον άνθρωπο το θεϊκό χαρακτηριστικό και ανίκητο όπλο που ο ίδιος του χορήγησε κατά την δημιουργία, να τον βρίσκει όποτε τον αναζητά, να τον προσκαλεί στην ζωή του όταν εκείνος τον επιθυμεί.
Αποδεδειγμένα λοιπόν απεριόριστη η αγάπη του Θεού, απαραίτητα τα όρια για τον μεταπτωτικό παλαιοδιαθηκικό άνθρωπο, ώστε να διαχειρίζεται το αγαθό της ελευθερίας του δίχως να αυτοκτονεί πνευματικά. Ας θυμηθούμε τον φράκτη της παραβολής του αμπελώνος. Χρησιμοποιείται παραβολικά από τον Χριστό για να ορίσει την προστασία που παρέχει στον άνθρωπο ο νόμος του Θεού διασφαλίζοντάς τον από τον μεγαλύτερο δυνάστη, που είναι ο κακός εαυτός του. Όλα αυτά πριν από την παρουσία του Χριστού και την χορήγηση της Νέας Διαθήκης που υπογράφεται με το αίμα του Χριστού και βιώνεται με την πίστη σε εκείνον που είναι ο ίδιος η χάρις και η αλήθεια. Ο Νόμος, αναγκαίος ως τότε καθοδηγητής και παιδαγωγός προς τον Χριστό και την σώζουσα πίστη στον Χριστό, «ουδέποτε δύναται τους προσερχομένους τελειώσαι». Η έλευση της πίστεως αίρει αυτομάτως την αναγκαιότητα του Νόμου, αφού «ελθούσης της πίστεως ουκέτι υπό παιδαγωγόν εσμεν».
Να λοιπόν η μετάβαση, να η ειδοποιός διαφορά που καταργεί τα όρια, η πίστη στον Χριστό. Ας τον θυμηθούμε στην συνήθη του διδακτική στιχομυθία λίγο πριν από την θαυματουργία, πριν από την αποκατάσταση ποικίλων ασθενειών: «πιστεύεις», ρωτά ο Κύριος; Το «ναι» του βαριά ασθενούντος σωματικά και πνευματικά ανθρώπου της κάθε εποχής που ο Θεός επισκέπτεται τον ανάγει ευθύς αμέσως στο επίπεδο της ζωής του Θεού. Από εκεί και έπειτα τα πάντα είναι δυνατά για εκείνον που πιστεύει. Τα αδύνατα για τους ανθρώπους είναι δυνατά για τον Θεό και για τον κατ’ εικόνα του πλασμένο και καθ’ ομοίωσή του εργαζόμενο άνθρωπο του Θεού.
Αυτό βίωσαν όλοι οι Άγιοι και κατ’ εξοχήν οι μάρτυρες ξεπερνώντας τον κόσμο και χριστοποιώντας την ζωή τους. Αυτό εμπειρικά κηρύττει η αγία μεγαλομάρτυς Βαρβάρα που σε αυτήν την προοπτική προσέφερε τα νιάτα, την ομορφιά, τα πλούτη, την δόξα, τα κοσμικά αξιώματα, ώστε δια της πίστεως να οδηγηθεί στο μαρτύριο και δια του μαρτυρίου στην αιώνια ζωή και την απεριόριστη βίωση της αγάπης του Χριστού. Εξαιτίας της μνήμης της αναγινώσκεται η σχετική περικοπή της προς Γαλάτας επιστολής, η οποία αποτελεί ένα παγκόσμιο και διαχρονικό προσκλητήριο για συμμετοχή όλων των ανθρώπων στην χαρά αυτής της εμπειρίας. Αμήν.
Αρχιμ. Α. Α.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου