Γιατί όλα τα κόμματα της χώρας αλλά και όλη η Ευρώπη στρέφονται κατά του δημοψηφίσματος που πρότεινε ο κος Παπανδρέου;
Όσον αφορά τα ελληνικά κόμματα, τα γνωστά με το όνομα «μίζενς», είναι γνωστό ότι λειτουργούν απόλυτα δικτατορικά. Είναι η συνέχεια των κομμάτων της μετεπαναστατικής Ελλάδας – ρωσικό, γερμανικό, γαλλικό, αγγλικό.
Η προοπτική δημοψηφίσματος σαράντα χρόνια μετά την δικτατορία – η δικτατορία έκανε αν θυμάμαι καλά δύο δημοψηφίσματα - θα σημάνει το τέλος της καθοδήγησης του λαού από τους κομματικούς μηχανισμούς και την εφαρμογή για πρώτη φορά στην μεταπολιτευτική Ελλάδα της βασικής αρχής της δημοκρατίας ότι ο λαός αποφασίζει για την τύχη του.
Αυτό θα έχει σαν συνέπεια τα κόμματα και οι μηχανισμοί τους να προβούν σε άμεσες και ριζικές αλλαγές, αλλαγές που θα φέρουν καταιγισμό συνεπειών μεταξύ των οποίων και το ποια χώρα πλέον θα τα ελέγχει και πώς; αφού μέσω των δημοψηφισμάτων παύει η αρχή του αποφασίζω και διατάζω και αναγκαστικά πρέπει να δημιουργηθούν εξ αρχής μηχανισμοί καθοδήγησης των «μαζών» - οι πολίτες δεν καθοδηγούνται, καθοδηγούν.
Αυτή όμως είναι η έμμεση συνέπεια ενός δημοψηφίσματος.
Η άμεση συνέπεια είναι άλλη.
Τι θα συμβεί αν ο λαός αποφασίσει να εφαρμοστούν οι αποφάσεις των ευρωπαίων για την οικονομική πορεία της χώρας μας; Πού θα πάνε να κρυφτούν αυτοί που ούτε λίγο ούτε πολύ έλεγαν όχι και που για χρόνια βασανίζουν τον ελληνικό λαό με πορείες, καταλήψεις, ακόμα και φόνους;
Παρ’ ότι ο κάθε έλληνας είναι αποφασισμένος για το καλό της χώρας του και της ελευθερίας του να ζήσει με μια χούφτα ελιές – κι αν υπάρχουν, και πάνω σ’ αυτό ποντάρουν όσοι υποστηρίζουν την διενέργεια εκλογών και το όχι στις συμφωνίες, τι θα γίνει αν τα πάρει ο λαός στο κρανίο και πει ναι στις συνθήκες για να σταματήσει το μπάχαλο που δημιουργούν τα κόμματα κυρίως της «αριστεράς»;
Από την άλλη, η Ευρώπη ανησυχεί κι αυτή για τους ίδιους λόγους. Αν οι Έλληνες αποφασίζουν οι ίδιοι για την τύχη τους, τότε πάνε χαμένα τα πακέτα με τα «δωράκια» μέσω «μίζενς» σε ευρωλιγούρηδες πολιτικούς. Και αν πουν ναι οι Έλληνες, αυτό θα χαροποιήσει μεν τους δανειστές –αυτούς που κατ’ ευφημισμό ονομάζουν «αγορές» - από την άλλη όμως πώς θα κουμαντάρει κανείς αυτόν τον λαό που θα έχει γλυκαθεί από την επαφή του με την εξουσία και την ευθύνη των αποφάσεών του; Πώς θα μπορούσαν να περάσουν άλλα σχέδια που μέχρι τώρα περνούσαν με απλή απόφαση της βουλής, όταν ο λαός θα απαιτήσει δημοψήφισμα και γι αυτά;
Αν πάλι οι έλληνες πουν όχι, τότε, γκρεμίζονται οριστικά τα σχέδια των ευρωπαίων και των «αγορών» για πλήρη εκμετάλλευση προς όφελός τους της γεωστρατηγικής σημασίας γωνιάς της Ευρώπης που λέγεται Ελλάδα.
Θα γίνει όμως δημοψήφισμα; Δεν είναι βέβαιο. Αν όμως γίνει, ασχέτως αποτελέσματος, και επειδή ο Έλληνας αποδεδειγμένα έχει μικρή μνήμη, ο Γ. Παπανδρέου θα θεωρηθεί εγγυητής της δημοκρατίας, αφού σ’ αυτόν θα αποβλέπουν όσοι Έλληνες νοιάζονται για την χώρα τους , ενώ αντίθετα θα τον αποστραφούν μετά βδελυγμίας όλα τα κομματικά στελέχη όλων των κομμάτων που νοιάζονται μόνο για το τι θα βάλουν στην τσέπη τους και σε ποια καρέκλα θα καθίσουν.
Κι αν ο Παπανδρέου εξαναγκασθεί – και αυτός – σε παραίτηση, τότε μαζί με τον Κ. Καραμανλή, θα μπορούσε να δημιουργηθεί μια επικίνδυνη για τα ξένα συμφέροντα δυάδα πρωθυπουργών που αναγκάσθηκαν να παραιτηθούν πιεζόμενοι από ξένα συμφέροντα και που σ' αυτούς θα αποβλέπουν λύσεις οι πάντα ευαίσθητοι -αλλά και ξεχασιάρηδες - Έλληνες πολίτες.
Θα δείξει ο καιρός.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου