Αποστολικό Ανάγνωσμα Κυριακής Τελώνου και Φαρισαίου

ΑΠΟΣΤΟΛΙΚΟ ΑΝΑΓΝΩΣΜΑ

Τελώνου και Φαρισαίου

(Β΄ Τιμ. γ΄ 10-15)

Γράφει ο Αρχιμ. Ιωήλ Κωνστάνταρος,

Ιεροκήρυξ της Ι. Μητρ. Δρυϊνουπόλεως, Πωγωνιανής και Κονίτσης

Για άλλο ένα έτος, η αγάπη του Θεού μας αξιώνει να εισέλθουμε στην ευλογημένη περίοδο του Τριωδίου. Και είναι ευλογημένη η περίοδος του Τριωδίου για τους πιστούς, διότι είναι περίοδος μετανοίας και κατανύξεως. Αντιθέτως, για τους ανθρώπους του κόσμου, το Τριώδιο μετατρέπεται σε αντιτριώδιο και καταντά από τον διάβολο σε περίοδο γλεντιών, αισχρών χορών και διασκεδάσεων που εξευτελίζουν τον άνθρωπο, την εικόνα του Θεού......

Βεβαίως οι πραγματικά πιστοί Ορθόδοξοι Χριστιανοί δεν επηρεάζονται, δεν πρέπει να επηρεάζονται από τον μακράν του Θεού κόσμο, αλλά μένουν σταθεροί στον δρόμο της μετανοίας και του αγιασμού. Και ακριβώς για την σταθερότητα αυτή κάνει ειδικό λόγο ο Απ. Παύλος στον μαθητή του Τιμόθεο.

Ας δούμε σε μετάφραση τους στίχους του Ιερού Κειμένου και στη συνέχεια να σταθούμε σε ένα πολύ βασικό σημείο.

«10 Αλλά συ, παιδί μου Τιμόθεε, έχεις παρακολουθήσει τη διδασκαλία μου, τη διαγωγή μου, την καλή διάθεση (την καλοσύνη), την ευσπλαγχνία, τη συμπάθεια, την αγάπη, την υπομονή, 11 τους διωγμούς, τα παθήματα, όπως αυτά που μου συνέβησαν στην Αντιόχεια, στο Ικόνιο, στα Λύστρα. Τι διωγμούς υπέφερα! Και από όλους με γλύτωσε ο Κύριος. 12 Αλλά και όλοι, όσοι προσπαθούν να ζουν ευσεβώς, όπως θέλει ο Ιησούς Χριστός, θα διωχθούν. 13 Πονηροί δε άνθρωποι και απατεώνες θα προκόπτουν, αλλά προς το χειρότερο. Θα πλανούν, αλλά και θα πλανώνται.

14 Συ όμως να μένεις σ’ αυτά, τα οποία έμαθες και για τα οποία βεβαιώθηκες. Διότι γνωρίζεις από ποιόν τα έμαθες, 15 και διότι από μικρό παιδί γνωρίζεις τα ιερά γράμματα, τα οποία δύνανται να σε κάνουν σοφό προς σωτηρία διά της πίστεως στον Ιησού Χριστό.»

Σπουδαίες πράγματι οι συμβουλές και οι νουθεσίες του μεγάλου Αποστόλου. Μέσα σε λίγες γραμμές μας περιγράφει τη στάση του και τον τρόπο της διακονίας του και της εν γένει συμπεριφοράς του, αλλά κάνει και συγκινητική αναφορά στους διωγμούς και τα παθήματα που πέρασε σε αρκετές περιοχές, για την αγάπη και την δόξα του Χριστού.

Αυτό όμως που εντυπωσιάζει είναι ότι στη συνέχεια του καταγράφει μια συγκλονιστική προφητεία, η οποία από κει και ύστερα πραγματώνεται σε κάθε γενιά και σε κάθε εποχή μέσα στην Εκκλησία μας.

Και ποιά είναι αυτή; Ότι άνθρωποι πονηροί και γόητες (απατεώνες), άνθρωποι οι οποίοι θα φαίνεται ότι βρίσκονται μέσα στην Εκκλησία, άνθρωποι που ζουν ανάμεσά μας, άνθρωποι που όπως βλέπουμε στην Εκκλησιαστική μας Ιστορία, ανήκαν ακόμη και στις τάξεις του Ιερού Κλήρου, και δη του ανωτέρου, μη έχοντας όμως ουσιαστική σχέση με τον γνήσιο τρόπο της Ευαγγελικής ζωής, ξέπεσαν οι ίδιοι και μαζί τους συμπαρέσυραν και πολλούς άλλους που ήταν αστήρικτοι σε αυτό που ονομάζουμε Ορθή Πίστη. Γεμάτη η Ιστορία μας από τέτοιες τραγικές περιπτώσεις πονηρών, απατεώνων και κυρίως εγωιστών ανθρώπων (Και ας μη λησμονούμε ότι οι μεγάλοι αιρεσιάρχες ήταν κληρικοί).

Αλλά μπορεί κανείς να αρνηθεί ότι και σήμερα, όχι απλώς υπάρχουν οι γόητες και οι πλανεμένοι, αλλά ότι μάλλον έχουν αυξηθεί; Μόνο αν ζει κανείς εκτός πραγματικότητας μπορεί να ισχυριστεί το αντίθετο.

Ναι, χρειάζεται αδελφοί μου πολλή προσοχή και επαγρύπνηση πνευματική διότι στις χαλεπές ημέρες που ζούμε, οι πλανεμένες διδασκαλίες, τόσο στο δόγμα όσο και στο ορθόδοξο ήθος έχουν αυξηθεί σε τόσο και τέτοιο βαθμό, ώστε αναρωτιέται κανείς αν αυτοί που κηρύττουν τις πλάνες τους, έχουν ποτέ τους ανοίξει να μελετήσουν το Ευαγγέλιο.

Και μόνο ότι κηρύσσεται σήμερα το νέο εκκλησιολογικό δόγμα του επάρατου οικουμενισμού, δηλ. του διαθρησκειακού συγκρητισμού, και μόνο ότι διακηρύττουν ορισμένοι «πονηροί και γόητες» ότι Εκκλησία δεν είναι μόνο η Ορθοδοξία αλλά και οι αιρέσεις και οι κακοδοξίες, όπως το σύνολο των αιρέσεων ο Παπισμός, τούτο φανερώνει περίτρανα την εκπλήρωση της προφητείας του Απ. Παύλου, και ταυτοχρόνως μας σημαίνει τον κώδωνα του κινδύνου για το πόσο άγρυπνοι φρουροί αλλά και μαχητές θα πρέπει να γίνουμε αφού, «η πίστις το κινδυνευόμενον».

Αδελφοί μου, εάν θέλουμε να είμαστε γνήσια τέκνα της Εκκλησίας μας, θα πρέπει να παραμένουμε εδραίοι και αμετακίνητοι επί των επάλξεων του χρέους και του ιερού αγώνα. Ο λόγος και πάλι του ουρανοβάμονος Παύλου, θα πρέπει να μας συνέχει «14συ δε μένε εν οις έμαθες και επιστώθης» (Συ όμως να μένεις σ’ αυτά, τα οποία έμαθε και για τα οποία βεβαιώθηκες), θα πρέπει να χαραχτεί στις καρδιές μας.

Παραμένουμε στην Πίστη που μάθαμε και παραλάβαμε και βεβαιωθήκαμε από τους Αποστόλους, τους Αγίους Πατέρες και Διδασκάλους, τους Μάρτυρες και Ομολογητές, τους Οσίους και Δικαίους και με την Χάρη του Θεού δεν έχουμε σκοπό να την αλλοιώσουμε.

Δε θα μετακινηθούμε ούτε «κεραία» από αυτή την ζωντανή Αγία και Ιερά Παράδοση με την οποία ζει η Εκκλησία μας και η οποία εξαγιάζει τα πρόσωπα αλλά και ολόκληρο τον κόσμο.

Ας «κοάζουν οι βάτραχοι» του μοντερνισμού.

Ας βρυχώνται οι πλανεμένοι θολοκουλτουριάρηδες του οικουμενισμού που έχασαν την ακρίβεια του Δόγματος.

Ας μας απειλούν οι πλανεμένοι που ζουν όχι για τον Χριστό, αλλά για τον μάταιο τούτο και αμαρτωλό κόσμο.

Εμείς, καίτοι αμαρτωλοί, πλην όμως τέκνα των Αποστόλων και των Πατέρων, με την διδαχή της Ορθοδοξίας μας, με το Ιερό Ευαγγέλιο, το Ιερό Πηδάλιο, τις αποφάσεις των Αγίων Οικουμενικών και Τοπικών Συνόδων, με τα αθάνατα συγγράμματα και τις ευχές των Αγίων Πατέρων μας, μακριά από τους πλανεμένους και «νεορθοδόξους - νεονικολαΐτες», που ισοπέδωσαν την Ευαγγελική Ηθική, θα αγωνιζόμαστε να ζούμε αυτή την ζωή της Πίστεως, η οποία εκφράζεται με την Ορθόδοξη ασκητική, ησυχαστική και αγωνιστική βιωτή.

Αυτόν τον τρόπο ζωής που παραλάβαμε αλλά και που θα παραδώσουμε. Την αγία μας Παρακαταθήκη που με τόσο δέος λάβαμε και υποσχεθήκαμε να κρατήσουμε έως ότου την παραδώσουμε ακέραιη, όταν αυτή και πάλι μας ζητηθεί.

Αμήν.