Ετυμηγορία: "ΟΥΤΕ ΕΝΑΣ ΔΙΚΑΙΟΣ"

Πολλοί από εμάς έχουμε την εντύπωση ή θέλουμε να πιστεύουμε ότι κατά βάθος είμαστε καλοί άνθρωποι ή τουλάχιστον προσπαθούμε να είμαστε. Στο κάτω κάτω δεν πειράξαμε κανένα, δεν κάναμε χοντρές αμαρτίες, όπως ίσως οι πιο πολλοί, δεν καταχραστήκαμε την περιουσία κανενός, δε συκοφαντήσαμε συνανθρώπους μας. Αν έτυχε να είπαμε κάποια βαριά κουβέντα ε, ίσως να ήταν πάνω στα νεύρα μας. Πάντως κάτω από κανονικές συνθήκες συμπεριφερόμαστε κόσμια, φτάνει φυσικά κι οι άλλοι να μη μας ενοχλούν.

"Εγώ είμαι πολύ καλός, φτάνει οι άλλοι να μη με πειράξουν"

Την πιο πάνω κουβέντα ακούμε αρκετές φορές σε συζητήσεις και η αντίληψη αυτή είναι πλατειά διαδεδομένη ανάμεσα στο λαό μας. Τις περισσότερες φορές έχουμε την τάση να ψάχνουμε αιτίες και αφορμές των καταστάσεων και προβλημάτων μας σε κάποιον άλλον ή άλλους, σίγουρα όμως όχι σ΄ εμάς. Εμείς θεωρούμε τους εαυτούς μας υπερέχοντες, τουλάχιστον δίκαιους και σαν τέτοιους θέλουμε να μας βλέπει κι ο Θεός. Αυτό θυμίζει την ιστορία δυο ανθρώπων οι οποίοι ανέβηκαν στο ιερό του ναού στα Ιεροσόλυμα, για να προσευχηθούν. Ο ένας ήταν φαρισαίος και ο άλλος τελώνης. Ο φαρισαίος καθώς στάθηκε στο ναό, προσευχόταν περιαυτολογώντας τα εξής:

"Σ΄ ευχαριστώ Θεέ, που δεν είμαι όπως και οι υπόλοιποι άνθρωποι, άρπαγες, άδικοι, μοιχοί ή και όπως αυτός ο τελώνης. Νηστεύω δυο φορές τη βδομάδα, δίνω το δέκατο απ΄ όλα όσα έχω".

Πιο μακριά στεκόταν ο τελώνης ο οποίος ούτε τα μάτια του δεν ήθελε να υψώσει στον ουρανό, αλλά κτυπούσε το στήθος του λέγοντας: "Ω Θεέ, σκέπασε με έλεος εμένα τον αμαρτωλό."

Την πιο πάνω παραβολή, που είναι γραμμένη στο ευαγγέλιο του Λουκά κεφ. 18:9, είπε ο Ιησούς απευθυνόμενος σε όσους νόμιζαν ή και σήμερα νομίζουν ότι είναι δίκαιοι και καταφρονούν τους υπόλοιπους• σε όσους έχουν θάρρος στον εαυτό τους, την καταγωγή, τη μόρφωση, την περιουσία και την κοινωνική τους θέση. Ο φαρισαίος δεν ήταν άσχετος με τα του Θεού, έδινε μέρος από τα υπάρχοντα του σύμφωνα με τον θρησκευτικό νόμο του έθνους του, μάλιστα νήστευε κατά την ίδια συνήθεια, δυο φορές τη βδομάδα και προσπαθούσε να είναι άμεμπτος. Όμως ο Ιησούς συνεχίζει παρακάτω κάνοντας διάκριση μεταξύ των ανθρώπων: "Σας λέγω ότι ο τελώνης ανέβηκε στο σπίτι του δικαιωμένος σε αντίθεση με τον φαρισαίο. Όποιος υψώνει τον εαυτό του θα ταπεινωθεί, κι εκείνος που ταπεινώνει τον εαυτό του, θα υψωθεί".

Ο Θεός προχωρεί ακόμη ένα βήμα πιο πέρα, για μας που νομίζουμε ότι είμαστε δίκαιοι και μας πληροφορεί ότι:

"Δεν υπάρχει δίκαιος ούτε ένας, δεν υπάρχει κάποιος που να έχει σύνεση, δεν υπάρχει κάποιος που να εκζητά το Θεό. Όλοι παρεξέκλιναν, μαζί εξαχρειώθηκαν, δεν υπάρχει αυτός που πράττει το αγαθόν, δεν υπάρχει ούτε ένας. Ο λάρυγγας τους είναι ανοιγμένος τάφος, με τις γλώσσες τους μιλούν δόλια, δηλητήριο οχιάς είναι κάτω από τα χείλη τους, των οποίων το στόμα τους είναι γεμάτο από κατάρα και πίκρα. Τα πόδια τους είναι γρήγορα στο να χύσουν αίμα. Ερήμωση και ταλαιπωρία είναι στον δρόμο τους και δρόμον ειρήνης δεν εγνώρισαν. Δεν υπάρχει ο φόβος του Θεού μπροστά στα μάτια τους" (επιστολή προς Ρωμαίους κεφ. 3:10).

Τα πιο πάνω απευθύνονται τόσον στους Ιουδαίους όσο και σε μας τους Έλληνες και έχουν την ίδια ισχύ και σήμερα. Η ετυμηγορία του Θεού, για όλους εμάς, όσο καλοί κι αν νομίζουμε ότι είμαστε, έχει καταγραφεί:

Και αφού στα μάτια του Θεού δεν φαίνεται κανείς μας δίκαιος, ο λόγος του Θεού μας δηλώνει ξεκάθαρα τις συνέπειες:

"Είναι αποφασισμένον εις τους ανθρώπους άπαξ να αποθάνωσι, μετά δε τούτο κρίσις". Η θέση αυτή του Θεού είναι αμετάκλητη, αναφέρεται δε στην επιστολή προς Εβραίους 9:27.

Υπάρχει τρόπος διαφυγής από την απόφαση για αιώνια καταδίκη;

"Και καθώς είναι αποφασισμένον εις τους ανθρώπους άπαξ να αποθάνωσι, μετά δε τούτο κρίσις, ούτω και ο Χριστός, άπαξ προσφερθείς δια να σηκώσει τας αμαρτίας πολλών, θέλει φανεί εκ δευτέρου χωρίς αμαρτίας εις τους προσμένοντας αυτόν δια σωτηρίαν" (επιστολή προς Εβραίους 9:27 έως 28)

"Είναι δεδομένο ότι όλοι αμάρτησαν και στερούνται τη δόξα του Θεού, ανακηρύσσονται όμως δίκαιοι, δωρεάν, με τη χάρη Του, διαμέσου της απολύτρωσης που έγινε με τον Ιησού Χριστό, τον οποίο ο Θεός προκαθόρισε ως μέσον εξιλέωσης δια μέσου της πίστης, με βάση το αίμα Του, προς φανέρωση της δικαιοσύνης Του, για την άφεση των αμαρτημάτων που έγιναν στο παρελθόν, μέσα στην μακροθυμία του Θεού, προς φανέρωση της δικαιοσύνης Του στον παρόντα καιρό, για να είναι αυτός δίκαιος, και να ανακηρύσσει δίκαιον εκείνον που πιστεύει στον Ιησού....Συμπεραίνουμε λοιπόν, ότι ο άνθρωπος ανακηρύσσεται δίκαιος διαμέσου της πίστης, χωρίς τα έργα του νόμου... καταργούμε λοιπόν τον νόμο δια μέσου της πίστης; Μη γένοιτο."

(Ελεύθερη απόδοση από την επιστολή του αποστόλου Παύλου προς Ρωμαίους 3:21)

Συμπέρασμα: ΝΑΙ, ΥΠΑΡΧΕΙ ΕΛΠΙΔΑ ΚΑΙ ΤΡΟΠΟΣ ΝΑ ΑΠΟΦΥΓΟΥΜΕ ΤΗΝ ΑΙΩΝΙΑ ΚΑΤΑΔΙΚΗ ,

Σχόλιο: Έλληνες:- Τα πιο πάνω απευθύνονται τόσο στους Ιουδαίους όσο και σε μας τους Έλληνες

Στο κεφ. 3:9, στην επιστολή του αποστόλου Παύλου που έγραψε προς τους Ρωμαίους, διαβάζουμε: "Τι λοιπόν; υπερέχομεν των εθνικών; Ουχί βεβαίως, διότι προεξηλέξαμεν Ιουδαίους τε και Έλληνας ότι είναι πάντες υπό αμαρτίαν. Καθώς είναι γεγραμμένον "ότι δεν υπάρχει δίκαιος ουδέ εις, δεν υπάρχει τις έχων σύνεσην, δεν υπάρχει τις εκζητών τον Θεόν. Πάντες εξέκλιναν, ομού εξηχρειώθησαν, δεν υπάρχει ο πράττων το αγαθόν, δεν υπάρχει ουδέ εις. Τάφος ανεωγμένος είναι ο λάρυξ αυτών, με τας γλώσσας αυτών ελάλουν δόλια, φαρμάκιον ασπίδων είναι υπό τα χείλη αυτών, των οποίων το στόμα γέμει κατάρας και πικρίας. Οι πόδες αυτών είναι ταχείς εις το να χύσωσιν αίμα. Ερήμωσις και ταλαιπωρία είναι εν τας οδοίς αυτών και οδόν ειρήνης δεν εγνώρισαν. Δεν είναι φόβος Θεού έμπροσθεν των οφθαλμών αυτών"

Εξαχρειώνω -ση, ερμηνεία λέξης: - εξ + αχρείος= Ηθική και κοινωνική διαφθορά / ηθικός ξεπεσμός / εξευτελισμός / αισχρότητα / αναίδεια ως και συστηματική εμμονή στην κακία / διαφθορά των ηθών.

Σχόλιο


Ναι, υπάρχει ελπίδα και τρόπος να αποφύγουμε την αιώνια καταδίκη, η πίστη στον Θεό και στον Υιό Του Ιησού Χριστό, η μετάνοια, αλλαγή νοοτροπίας με έργα αγάπης.