Να απολογηθή ο Πατριάχης Κων/λεως Βαρθολομαίος.
Ἐνέργειαι καί δηλώσεις τοῦ Πατρ. Βαρθολομαίου σκανδαλίζουν δεινῶς τόν λαόν τοῦ Θεοῦ. Ἄλλην Σύνοδον Φερράρας-Φλωρεντίας ὁ εὐσεβής λαός τοῦ Θεοῦ οὔτε ἀποδέχεται οὔτε ἀκολουθεί οὔτε πρόκειται νά ἀναγνωρίση!
Τοῦ Δημητρίου Κ. Ἀναγνώστου, Θεολόγου
Ο κατέχων τον πρώτον θρόνον της κατ’ Ανατολάς Ορθοδόξου Εκκλησίας 84χρονος Πατριάρχης Κωνσταντινουπόλεως κ. Βαρθολομαίος (Αρχοντώνης) κατά την μέχρι σήμερον 33ετή πατριαρχείαν του έχει αναπτύξει πολυσχιδή δράσιν. Όμως, ως μη όφειλε, τουλάχιστον όσον αφορά εις τα θέματα της Πίστεως, η όλη πορεία και αναστροφή του θεωρείται τεκμηριωμένως ως οικουμενιστική και μειοδοτική. Τούτο άλλωστε δεν αμφισβητείται ούτε υπό του ιδίου, εφ΄όσον ευκαίρως ακαίρως δηλώνει ότι βαδίζει εις τα ίχνη του προκατόχου του, οικουμενιστού και πανθρησκειαστού Πατριάρχου Αθηναγόρου. Ως γνωστόν, ο τελευταίος ενήργησε, μεταξύ άλλων, την διαβόητον «άρσιν των αναθεμάτων», βλάσφημον συνέργειαν αυτού μετά του αιρετικού Πάπα Ρώμης Παύλου του ΣΤ΄, γενομένην εν έτει 1965, η οποία έχει μάλιστα καταγγελθεί ως κεκαλυμμένη, προφανώς αντικανονική, άρσις της ακοινωνησίας μεταξύ των θρόνων παλαιάς και νέας Ρώμης. Κατά τα τελευταία έτη ο κ. Βαρθολομαίος προεκάλεσε, τη πρωτοβουλία και επιμονή του, τρία μείζονα ζητήματα δια την Ορθόδοξον Ανατολήν, ήτοι:
1ον. Την σύγκλησιν υπό την Προεδρίαν αυτού της λεγομένης «Αγίας & Μεγάλης» Συνόδου της Κρήτης, εν έτει 2016, η οποία αφ΄ ενός μεν και όσον αφορά εις την σύγκλησίν της προεκάλεσε διαφωνίας και ρήξιν μεταξύ των τοπικών Ορθοδόξων Εκκλησιών, με αποτέλεσμα την αποχήν εξ αυτής τεσσάρων τοπικών Ορθοδόξων Εκκλησιών, αφ΄ ετέρου δε, δια των Αποφάσεών της προεκάλεσε τον εύλογον σκανδαλισμόν των ανά τον κόσμον Ορθοδόξων Χριστιανών, εξαιτίας του εν πολλοίς οικουμενιστικού και εν γένει αντορθοδόξου περιεχομένου των,
2ον . Την απόδοσιν Αυτοκεφαλίας (επισήμως το έτος 2019) εις μίαν νέαν παράλληλον προς την υφισταμένην εκκλησιαστικήν διοίκησιν της εν Ουκρανία Ορθοδόξου Εκκλησίας, η οποία υπήγετο εις το Πατριαρχείον Μόσχας, με αποτέλεσμα την δημιουργίαν ατύπου σχίσματος (διακοπή κοινωνίας) μεταξύ του τελευταίου και του Πατριαρχείου Κωνσταντινουπόλεως, καθώς επίσης και τον τραγικόν διχασμόν του ορθοδόξου Ουκρανικού λαού, ο οποίος έχει εξελιχθεί εις απηνή διωγμόν, τη υποστηρίξει και της κρατικής εξουσίας, κατά του πολυπληθεστέρου εκκλησιαστικού πληρώματος, υπό τον κανονικόν Μητροπολίτην Κιέβου κ. Ονούφριον και την περί αυτόν Ιεραρχίαν. Τας σχετικάς ενεργείας του Πατριάρχου Βαρθολομαίου αναγνωρίζουν μόνον τέσσαρες εκ των δεκατεσσάρων ανά τον κόσμον τοπικών Ορθοδόξων Εκκλησιών! Και,
3ον . Την αναγγελίαν εκ συμφώνου μετά του επικεφαλής του Βατικανού, του αιρετικού Πάπα Φραγκίσκου, της αποφάσεως περί συνεορτασμού των 1700 ετών από της συγκλήσεως της Αγίας Α΄ Οικουμενικής Συνόδου (325 μ.Χ.) και την πρόθεσίν των (ή συναπόφασίν των;) περί καθιερώσεως από του ερχομένου έτους (2025), κατά το οποίον συμβαίνει να συμπίπτει χρονικώς η ημερομηνία του εορτασμού του Αγίου Πάσχα με αυτήν των Παπικών, «κοινού Πάσχα» δηλαδή από κοινού καθιερώσεως κοινώς αποδεκτού προσδιορισμού του εορτασμού του Πάσχα, ώστε πάντοτε να συμπίπτει δι’ αμφοτέρους. Τελευταίως μάλιστα και μετά τον προκληθέντα και εκφρασθέντα σκανδαλισμόν των πιστών σχετικώς προς τα ανωτέρω, έγινεν αναφορά περί προσδιορισμού «βάσει του ορθοδόξου εορτασμού του Πάσχα».
Επειδή κατόπιν όλων των ανωτέρω, μεταξύ και πολλών άλλων κατά καιρούς πρωτοβουλιών, ενεργειών και δηλώσεων του κ. Βαρθολομαίου, αι οποίαι έχουν δεινώς σκανδαλίσει τους πιστούς, έχει απωλεσθεί η εμπιστοσύνη αυτών έναντι του Πατριάρχου ως πνευματικού οδηγού και Ορθοδόξου Ποιμένος, ο οποίος μάλιστα επιζητεί και διεκδικεί δικαιοδοσίαν και εξουσίαν εφ’ όλης της Εκκλησίας πέραν των κανονικώς προβλεπομένων, η δε διαμορφωθείσα τη υπαιτιότητι του ιδίου εκκλησιαστική κατάστασις έχει καταστεί δυστοπική και εκρηκτική, ζητούνται και πλέον απαιτούνται εξ αυτού τα εξής:
Α. Η δημοσιοποίησις μέσω των κατά τόπους Συνόδων των Ορθοδόξων Εκκλησιών των Πρακτικών της εν Κολυμπαρίω συγκληθείσης Συνόδου εν έτει 2016 προς υπεύθυνον ενημέρωσιν του λαού του Θεού (Κληρικών, μοναχών και λαϊκών) προκειμένου να πληροφορηθούν εγκύρως περί των θέσεων και φρονημάτων των Ποιμένων των, οι οποίοι τον διαποιμαίνουν, δηλαδή, εάν και κατά πόσον πιστεύουν κατά τας των αγίων Θεοπνεύστους θεολογίας και το της Μιάς, Αγίας, Καθολικής και Αποστολικής Εκκλησίας του Χριστού ευσεβές φρόνημα, ώστε να ακολουθούν αυτούς οι πιστοί ως οδηγούς προς σωτηρίαν και όχι προς διαφθοράν και απώλειαν. Εξυπακούεται δε η κατόπιν επανεξετάσεως και αναθεωρήσεως των πεπραγμένων αυτής, εγκατάλειψις και αποκήρυξις όλων των αντορθοδόξων θέσεων και αποφάσεων της εν λόγω Συνόδου.
Β. Η σύγκλησις Πανορθοδόξου Συνόδου δια την αποσόβησιν οριστικού σχίσματος εντός των κόλπων της Ορθοδόξου Εκκλησίας εξαιτίας του κατά τα προεκτεθέντα «Ουκρανικού ζητήματος», ενώπιον της οποίας θα κληθεί ο Πατριάρχης κ. Βαρθολομαίος να απολογηθεί δια την προκληθείσαν δεινήν αταξίαν και ακαταστασίαν και εν συνεχεία να αναζητηθεί κανονική επίλυσις και θεραπεία αυτών, μακράν πάσης φύσεως και προελεύσεως εξωεκκλησιαστικών επεμβάσεων και πιέσεων. Εν προκειμένω, η πρωτοβουλία της συγκλήσεως μιας τοιαύτης Συνόδου είναι δυνατόν να ληφθεί τη αιτήσει (της πλειοψηφίας) των τοπικών Εκκλησιών, τη συγκαταθέσει του Πατριαρχείου Κωνσταντινουπόλεως, κατόπιν συγκλήσεως και υπό την Προεδρείαν του δευτέρου τη τάξει Πατριαρχείου ή, λόγω της εμπλοκής αυτού εις την αταξίαν, υπό του Πατριαρχείου Ιεροσολύμων, τιμής ένεκεν ως «μητρός των Εκκλησιών». Και,
Γ. Η αναθεώρησις και ματαίωσις των σχεδιαζομένων συνεορτασμών του Πατριαρχείου Κωνσταντινουπόλεως των 1700 ετών από της συγκλήσεως της Αγίας Α΄Οικουμενικής Συνόδου μετά του αμετανοήτου Αρχηγού του κακεκτύπου κρατιδίου του Βατικανού και επικεφαλής της Παπικής αιρέσεως Πάπα Φραγκίσκου, καθώς και ο από κοινού προσδιορισμός του εορτασμού του Πάσχα, καθότι ταύτα αντίκεινται εις την Παράδοσιν και την διηνεκή πράξιν της Εκκλησίας όσον αφορά εις τας σχέσεις μεταξύ ορθοδόξων και αιρετικών. Εάν, όπως προσφάτως ελέχθη υπό του Μητροπολίτου Χαλκηδόνος Εμμανουήλ, επ΄ουδενί δεν δύναται η Ορθόδοξος Εκκλησία να αποστή του καθιερωμένου εορτασμού του Πάσχα αλλά το Βατικανό προτίθεται να επαναφέρει τον υπ΄ αυτού από αιώνων εγκαταλειφθέντα, δια της επιβολής του Γρηγοριανού ημερολογίου, ορθόδοξον εορτασμόν του Πάσχα, κατά τα υπό των Αγίων και Θεοφόρων Πατέρων της Αγίας Α΄ Οικουμενικής Συνόδου αποφασισθέντα και ως αιωνίως αμετάβλητα καθιερωθέντα, δεν αφορά την Ορθόδοξον Εκκλησία, ούτε αρμόζει η μετ΄ αυτού ενασχόλησις και εις αυτό ανάμιξις.
Ειρήσθω εν παρόδω ότι ο Παπισμός μετά την εν έτει 1582 επιβολήν της Καινοτομίας του Γρηγοριανού ημερολογίου εις την Δύσιν, επεδίωξε δια μακρόν και παντοιοτρόπως όπως επιβάλη την εν λόγω καινοτομίαν και εις την Ανατολήν δια προσηλυτιστικούς λόγους. Ενδεχομένως, η φημολογουμένη διάθεσίς του (εάν επαληθευθεί και υλοποιηθεί) να επαναφέρει τον εορτασμόν εκεί όπου ήτο, να επιχειρήται και αυτή δια τους ιδίους λόγους και δη χάριν της οικουμενιστικής προσεγγίσεως.
Τέλος, ο πιστός λαός ζητεί και δικαιούται ως λογικόν ποίμνιον να πληροφορηθεί τόσον το περιεχόμενον των γενομένων σχετικών Εισηγήσεων και αναφορών κατά την πρόσφατον Σύναξιν των Ιεραρχών εις Κωνσταντινούπολιν (Σεπτέμβριος 2024), όσον και των συμφωνηθέντων κειμένων του Θεολογικού Διαλόγου μεταξύ Ορθοδόξων και Παπικών, τα οποία είναι απαράδεκτον και ύποπτον να κρατούνται μυστικά. Άλλωστε τελικός κριτής όλων όσων ενεργούνται και επιδιώκονται εμφανώς ή αφανώς πρέπει και θα είναι η ευσεβής πίστις! Άλλην Σύνοδον Φερράρας-Φλωρεντίας ο χαρακτηριζόμενος ως «φύλακας της Πίστεως» υπό των Ορθοδόξων Πατριαρχών της Ανατολής, του 1848, ευσεβής Λαός του Θεού (Κληρικοί καί λαϊκοί) ούτε αποδέχεται, ούτε ακολουθεί, ούτε πρόκειται να αναγνωρίση !
Εάν, ο μη γένοιτο, τα ανωτέρω αιτήματα δεν ικανοποιηθούν, ως στοιχειωδώς προαπαιτούμενα δια την αποσόβησιν του οριστικού σχίσματος εις τους κόλπους της Ορθοδόξου Εκκλησίας και την αποκατάστασιν του κύρους προσώπων και θεσμών, τότε ο θέλων πρώτος είναι μεταξύ των άλλων ισοτίμων του Πατριαρχών Κωνσταντινουπόλεως κ. Βαρθολομαίος θα έχει οριστικώς αμαυρώσει την πολυετή μεν, ζημιογόνον δε πατριαρχείαν του, καθιστάμενος εν τη συνειδήσει του πληρώματος της Εκκλησίας έκπτωτος και υπόδικος ενταύθα αλλά καιενώπιον του φοβερού Βήματος της μόνης Κεφαλής της Εκκλησίας και Αρχιποίμενος Αυτής, του μοναδικού Σωτήρος Χριστού.
Δημοσιεύθηκε ως κύριο άρθρο στην εκκλησιαστική Εφημερίδα «ΟΡΘΟΔΟΞΟΣ ΤΥΠΟΣ» της 25.10.2024.
Πρόκειται για βαρυσήμαντο κείμενο διότι για πρώτη φορά τίθενται συγκεκριμένα ζητήματα ως καίρια αιτήματα του πιστού λαού, όπως:
- Δημοσιοποίηση των Πρακτικών της διαβοήτου Συνόδου της Κρήτης (2016) και αποκήρυξη των αντορθοδόξων θέσεων και Αποφάσεών της
- Σύγκληση Πανορθοδόξου Συνόδου και κλήση σε απολογία του Κων/λεως Βαρθολομαίου για τις αντικανονικές ενέργειές του στο «Ουκρανικό»
- Δημοσιοποίηση όλων των κειμένων συμφωνίας στο πλαίσιο του Θεολογικού Διαλόγου μεταξύ Ορθοδόξων και Παπικών
- Αναθεώρηση και ματαίωση των σχεδιαζομένων συνεορτασμών με την παρουσία του αιρετικού Πάπα για τα 1700 έτη από τη σύγκληση της Α΄ Οικουμενικής Συνόδου και των περί προσδιορισμού «κοινού Πάσχα» Ορθοδόξων και Παπικών
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου