Η ιστορία μας δείχνει που μπορεί να φτάσουν οι –με μόνη αξία το χρήμα– γιατροί.
Όταν η βουβωνική πανώλη χτύπησε τη Γενεύη το 1530, όλα ήταν έτοιμα. Άνοιξαν ακόμη και ένα ολόκληρο νοσοκομείο για τα θύματα της πανώλης. Με γιατρούς, τραυματιοφορείς και νοσοκόμες. Οι έμποροι συνεισέφεραν, ο δικαστής έδινε επιχορηγήσεις κάθε μήνα. Οι ασθενείς πάντα έδιναν χρήματα, και αν ένας από αυτούς πέθαινε μόνος του, όλα τα αγαθά πήγαιναν στο νοσοκομείο. Αλλά τότε συνέβη μια καταστροφή: η πανούκλα πέθαινε, ενώ οι επιδοτήσεις εξαρτώνταν από τον αριθμό των ασθενών. Δεν υπήρχε θέμα σωστού και λάθους για το προσωπικό του νοσοκομείου της Γενεύης το 1530. Αν η πανούκλα παράγει χρήματα, τότε η πανούκλα είναι καλή. Και μετά οι γιατροί οργανώθηκαν. –
Στην αρχή, απλά δηλητηρίασαν τους ασθενείς για να αυξήσουν τα στατιστικά στοιχεία θνησιμότητας, αλλά γρήγορα συνειδητοποίησαν ότι τα στατιστικά στοιχεία δεν έπρεπε να είναι μόνο για τη θνησιμότητα, αλλά για τη θνησιμότητα από την πανώλη. Έτσι άρχισαν να κόβουν καλόγερους/πληγές από τα σώματα των νεκρών, να τους στεγνώνουν, να τους αλέθουν σε ένα κονίαμα και να τους δίνουν σε άλλους ασθενείς ως φάρμακα. Μετά άρχισαν να σκονίζουν ρούχα, μαντήλια και καλτσοδέτες. Αλλά με κάποιο τρόπο η πανούκλα συνέχισε να μειώνεται. Προφανώς, οι αποξηραμένες βουβωνοπληγές δεν λειτουργούσαν καλά. Οι γιατροί πήγαν στην πόλη και άπλωσαν βουβωνική σκόνη στις λαβές των θυρών τη νύχτα, επιλέγοντας εκείνα τα σπίτια όπου θα μπορούσαν στη συνέχεια να επωφεληθούν περισσότερο. Όπως έγραψε ένας αυτόπτης μάρτυρας για αυτά τα γεγονότα, «αυτό παρέμεινε κρυμμένο για κάποιο χρονικό διάστημα, αλλά ο διάβολος ενδιαφέρεται περισσότερο για την αύξηση του αριθμού των αμαρτιών παρά για την απόκρυψη τους».
Εν ολίγοις, ένας από τους γιατρούς έγινε τόσο αυθάδης και τεμπέλης που αποφάσισε να μην περιπλανηθεί στην πόλη τη νύχτα, αλλά απλά έριξε μια δέσμη σκόνης στο πλήθος κατά τη διάρκεια της ημέρας. Η δυσωδία ανέβηκε στον ουρανό και ένα από τα κορίτσια, που κατά τύχη είχε βγει πρόσφατα από εκείνο το νοσοκομείο, ανακάλυψε ποια ήταν αυτή η μυρωδιά.
Ο γιατρός ήταν δεμένος και τοποθετημένος στα καλά χέρια των ικανών “τεχνιτών”. Προσπάθησαν να πάρουν όσο το δυνατόν περισσότερες πληροφορίες από αυτόν. Ωστόσο, η εκτέλεση διήρκεσε αρκετές ημέρες. Οι έξυπνοι ιπποκράτες ήταν δεμένοι σε στύλους σε βαγόνια και μεταφέρονταν γύρω από την πόλη. Σε κάθε διασταύρωση οι εκτελεστές χρησιμοποιούσαν κόκκινες λαβίδες για να κόψουν κομμάτια κρέατος. Στη συνέχεια μεταφέρθηκαν στη δημόσια πλατεία, αποκεφαλίστηκαν και τεμαχίστηκαν, και τα κομμάτια μεταφέρθηκαν σε όλες τις περιοχές της Γενεύης.Η μόνη εξαίρεση ήταν ο γιος του διευθυντή του νοσοκομείου, ο οποίος δεν συμμετείχε στη δίκη, αλλά ομολόγησε ότι ήξερε πώς να φτιάχνει φίλτρα και πώς να προετοιμάσει τη σκόνη χωρίς φόβο μόλυνσης. Απλά αποκεφαλίστηκε «για να αποτραπεί η εξάπλωση του κακού».
– François Bonivard, Chronicles of Geneva, second volume, pages 395 – 402
[Forwarded from The Crowhouse]
This week we time travel to 1530 and Geneva.
“When the bubonic plague struck Geneva in 1530, everything was ready. They even opened a whole hospital for the plague victims. With doctors, paramedics and nurses. The traders contributed, the magistrate gave grants every month. The patients always gave money, and if one of them died alone, all the goods went to the hospital.
But then a disaster happened: the plague was dying out, while the subsidies depended on the number of patients. There was no question of right and wrong for the Geneva hospital staff in 1530. If the plague produces money, then the plague is good. And then the doctors got organized.
At first, they just poisoned patients to raise the mortality statistics, but they quickly realized that the statistics didn’t have to be just about mortality, but about mortality from plague. So they began to cut the boils from the bodies of the dead, dry them, grind them in a mortar and give them to other patients as medicine. Then they started dusting clothes, handkerchiefs and garters. But somehow the plague continued to abate. Apparently, the dried buboes didn’t work well. Doctors went into town and spread bubonic powder on door handles at night, selecting those homes where they could then profit. As an eyewitness wrote of these events, “this remained hidden for some time, but the devil is more concerned with increasing the number of sins than with hiding them.”
In short, one of the doctors became so impudent and lazy that he decided not to wander the city at night, but simply threw a bundle of dust into the crowd during the day. The stench rose to the sky and one of the girls, who by a lucky chance had recently come out of that hospital, discovered what that smell was.
The doctor was tied up and placed in the good hands of competent “craftsmen.” They tried to get as much information from him as possible. However, the execution lasted several days. The ingenious hippocrats were tied to poles on wagons and carried around the city. At each intersection the executioners used red-hot tongs to tear off pieces of meat. They were then taken to the public square, beheaded and quartered, and the pieces were taken to all the districts of Geneva.
The only exception was the hospital director’s son, who did not take part in the trial but blurted out that he knew how to make potions and how to prepare the powder without fear of contamination. He was simply beheaded “to prevent the spread of evil”.
– François Bonivard, Chronicles of Geneva, second volume, pages 395 – 402
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου